Beginnen met opvoeden, hoe?

Wij hebben juist bewust het woord 'nee' niet gebruikt om dat woord niet zo'n negatieve lading te geven. Anders is dat echt zo'n 'strafwoord'. Vandaar bij ons uh uh.

 

Ik heb nooit het idee gehad dat het hier echt een 'strafwoord' was of zo opgevat werd. Maar dat komt misschien doordat we er uitleg bij gaven, een alternatief boden en er verder ook genoeg positieve bewoordingen waren. Het was dus niet alleen 'nee, dat mag niet' zeg maar. Want dat vind ik eerlijk gezegd ook niet heel fijn in gebruik

 

Wij benoemen wat hij wel moet doen wanneer hij iets doet wat niet mag: "ga maar weg daar", "laat maar los" enz.
Onze zoon begrijpt dingen minder snel dan het gemiddelde kind en uitleg geven erbij had tot voor kort totaal geen nut omdat dat teveel informatie is voor hem.

Bv zeggen "niet slaan" dan blijft alleen het woord slaan hangen en niet begreep hij niet.

En als hij echt continu aan de gang blijft met iets doen wat niet mag dan nemen we de prikkel (voorwerp of wat dan ook) weg.
Wij moeten er vanuit gaan dat we langer bezig zijn om hem iets aan zijn verstand te brengen dan met een gemiddeld kindje.
En ik heb een hele lange adem maar dag in dag uit de dvds terug zetten in de kast omdat hij aan de gang blijft zorgt ook niet voor een leuke sfeer dus nu kan hij er gewoon niet meer bij.
Ik blij en hij ook.

 

Hier zeggen we nee als ze al ergens aan zit en ahum als ze wat wil proberen. Vervolgens halen we haar weg bij hetgene wat niet mag. Het gevolg is dat ze nu nee schuddend ergens op af kruipt en laatst huilend naar mijn vriend (die even in de keuken was) af kwam met de afstandsbediening van de kerstverlichting in haar hand. Ze wist dus heel goed dat dat eigenlijk niet mag haha.

De aanhouder wint. Na 2,5 maand is de kattenbak opeens niet meer zo interessant

 

Wij gebruiken wel 'nee' vervolgens waarom niet en ook belangrijk; wat dan wél mag. Gewenst gedrag benoemen is heel belangrijk! Vooral als kindjes soms in een spiraal van negatieve aandacht zoeken komen (peuterleeftijd of ouder) dan weten ze soms zelf ook niet meer goed wat ze nou moeten en dan is het heel belangrijk dat je zegt wat je van ze verwacht.
Als mijn zoontje met zn handjes aan de tv wil zitten dan zeggen we 'nee dan gaat de tv kapot kom maar hier zitten dan kun je naar de tv kijken' Of 'nee niet aan dat laatje want als je je vingers er tussen krijgt doet dat heel zeer' ga maar met je auto spelen'.
Soms ziet hij het als een grappig spelletje en gaat ons uitdagen door het nog 10x te doen, soms snapt hij het heel,goed en gaat huilen en stampvoeten als we iets verbieden (is dan boos/verdrietig dat het niet mag)
En soms is,niks zeggen en gewoon weg zetten nog beter omdat je er anders soms juist nadruk op legt en het dan juist interessant wordt.

Ik weet wel dat de toon van je stem heel veel uitmaakt of ze het serieus nemen of niet.
'Uh uh ' gebruik ik bewust niet omdat ik dan het gevoel heb dat ik de hond corrigeer ipv mijn kind...

 

Wij ook zo

 

Wij doen het ook zoals hierboven allemaal genoemd. Vaak als ik dan uh uh of nee riep kwam ze zelf al met haar vingertje. Maar weten uiteindelijk donders goed wat mag of niet want dan lacht ze en wil ze het stiekem nog eens doen. Op het begin snappen ze nog niet wat je ermee bedoeld maar uiteindelijk wel. Af en toe als ze iets niet mag want dan bezeerd ze zich: bv hier de lades van de keuken open trekken, mevrouw zit altijd met de vingers ertussen bij het dicht doen. Ja dan is het maar even voelen waarom het niet kan of mag.

 

Mijn nicht praat ook zo tegen dr dochter.. kind is nu ongeveer 2 a 2,5 en zegt nog steeds: mama, kim au, mama, kim plassen, enz enz.
Ipv Ik moet plassen, dat doet pijn enz

 

Dan praat je nicht waarschijnlijk nog steeds zo tegen haar dochter, want normaal gesproken verdwijnt dat vanzelf, bij zowel kind als oiders Overigens is het gebruik van het woordje ik een bepaalde ontwikkeling, niet alle kinderen van 2 doen dat al.

Het schijnt juist goed te zijn met je kind mee te brabbelen (baby leeftijd) en een beetje baby achtig op de dreumesleeftijd is niks mis, maar je moet het wel aanpassen naarmate je kind ouder wordt. Tegen mijn dochter van 3,5 praten we anders dan tegen onze dreumes van 14 mnd, die krijgt nog wel eens 'drinkies' of 'happies' en doet 'boem'. Wordt vanzelf eten en drinken en vallen.

 

Als je als ouder daarin blijft hangen, gebeurt dat zeker ja Dat moet je dan ook niet doen.
Ik kan ook tegen mijn zoontje (9,5 maand) zeggen: "Nee jongen, je mag niet aan de gaskachel zitten. Als het binnen koud is, doet mama die wel eens aan en dan is het erg warm. Als je dan met je vingers eraan zit, doet dat pijn." Snaptie natuurlijk geen drol van nu. "Nee, is au" snapt hij ook nog niet, maar dat is op dit moment de kortste manier om hem wat uit te leggen. Hoe minder woorden, hoe eerder hij het begrijpt.
Zodra er wat woordenschat is, gaan we uitleggen waarom niet. Nu nog niet.

 

Hetzelfde. En als snel erna begon de kleine: 'nee nee nee NEE' te roepen als hij het ergens niet mee eens was xd

 

Hier ook begonnen met benoemen wat niet mag ' ( naam)nee je mag niet....' en dan iets aanbieden waar ze wel mee mogen spelen. Succes

 

Ik probeer het ook zoveel mogelijk om te buigen tot iets positiefs, helaas lukt dat niet altijd natuurlijk.
Maar als hij de koekjesla opentrekt dan zeg ik 'nee L. Dat mag niet, we gaan nu geen koekje eten doe de la maar weer dicht (kijkt mij schaapachtig aan) . Ik herhaal: doe de la maar dicht, doe maar DICHT (kijkt nog steeds schaapachtig, maar waarempel doet de la dicht!)
En...: Jaaaaaa goedzo L.!

En nu doet hij netjes alle deurtjes en laadjes dicht die open blijven staan

 

Inderdaad zoals veel anderen hier ook nee zeggen. Ben ik meteen mee begonnen, toen ze op ontdekking ging en ze zit nu ook echt niet meer aan de cd's.
"Nee, dat is van mama." En dan wat anders aanbieden. "Deze is van ..." Ik denk dat het goed is om niet alleen te benoemen wat ze niet mag, maar ook waar ze wel aan mag zitten. Anders ben je constant negatief. Verder zorg ik er ook voor dat er niet te veel dingen zijn waar ze niet aan mag komen.

 

Zo doe ik het ook. Doe de la maar dicht. Leg de afstandsbediening maar terug op de plank. Aai je zusje maar, zachtjes. 'Nee' bewaren we voor noodsituaties.