Lieve dames, Ik ben toch benieuwd wie met hetzelfde zit/heeft gezeten als ik. Ik heb op 5 september 2006 (vandaag een half jaar geleden dus) een spontane mk gehad bij circa 9 weken. Was erg realistisch eronder: die dingen kunnen gebeuren en het vruchtje zal dus wel een aanleg stoornis hebben gehad. Ik was in verwachting geraakt in de 6de ronde, dus allemaal niet bijzonder. Nu ben ik inmidddels in de 7de rond NA mijn mk beland, mijn uitgerekende datum is volgende maand en nu begint de moed me een beetje in de schoenen te zakken...mijn cyclus is ook "raar" (voor mijn doen dan) na mijn mk. Daarvoor altijd 27 dagen (eisprong op dag 15/16 en dan een luteale fase van resp. 12/11 dagen). Nu komt mijn eispong om de maand opeens op dag 18 (ipv dag 15/16) en mijn luteale fase is de afgelopen 2 ronden 13 en 10 geweest (nog nooit gehad!), dus een cyclus van circa 30 dagen. De angst slaat me om het hart dat het nooit meer gaat lukken of dat die ene zwangerschap die eenmalig lucky shot was. Mijn man heeft in juli vorig jaar zijn zwemmers laten onderzoeken en dat was goed (sterker, ik was die maand zwanger geraakt). Ik vraag me dan af waarom het twee gezonde mensen niet snel lukt om weer snel zwanger te worden (ik temperatuur en gebruik ovutesten, beide al 10 maanden, dus we klussen ook goed en dit geeft mij verder geen stress (zou bijne zeggen, juist niet!). Ben ik er "teveel" mee bezig? Na een mk, en dat zullen veel dames herkennen, wil je zo snel mogelijk weer zwanger zijn en terug naar waar je was gebleven. Natuurlijk ben ik er dus mee bezig, maar ook zo veel dat het een zwangerschap tegenwerkt? Dat ik (mijn man en ik zijn beide begin 30) niet in 1 keer zwanger ben begrijp ik dondersgoed, maar het duurt me nu allemaal wel erg lang en ik raak er van in de put. Uiteraard zijn er stellen bij wie het allemaal een stuk gecompliceerder is en ik mag dus eigenlijk helemaal niet zeuren, maar vooralsnog is er bij ons geen aanleiding tot zorg mbt de vruchtbaarheid, dus ik zit wel een beetje zo te kniezen erover. Ik denk ook niet dat een arts ons nu zou helpen en ik vraag me dan ook af wat een arts zou kunnen doen als blijkt dat alles "gewoon normaal" is bij ons........wellicht mij enkel geruststellen dat het bij ons binnen afzienbare tijd ook zal lukken..... Terwijl ik dit schrijf weet ik dat ik me waarschijnlijk veel te veel zorgen maak, maar op een of andere manier heb ik bevestiging nodig dat het heus goed komt.... Nou dames, het is een lang verhaal geworden (ben ik het maar weer ff kwijt ). Ik hoop dat er mensen zijn die zich hierin herkennen en mij een hart onder de riem kunnen steken.
Ik snap je heel goed. Ik dacht ook dat het bij ons nooit meer zou lukken. Maar zie mijn banner, ben nu weer zwanger. De moed niet opgeven hoor! Misschien helpt het als je even afstand neemt met tempen en ovutesten. Even een maandje rust en gewoon klussen wanneer je zin hebt. Dat heeft bij ons in ieder geval wel geholpen! Succes! Duim voor je!
Ik begrijp je zorg, en onzekerheid ook heel goed Me2, we gaan er van uit dat wanneer beide partners gezond zijn ook een zwangerschap moet lukken! Maar dat lijkt in de praktijk dus anders, ondanks jou testen, en goed klussen op de juiste momenten, blijft het nog uit! Lees wel : NOG! Het komt echt wel, alleen duurt het wat langer! Wees "blij" dat de zwemmers in ieder geval van goede kwaliteit zijn! Maar ik begrijp je gevoel volledig hoor, ik ben ook ongeduldig en wil graag weer zwanger zijn, echter lukt het mij momenteel goed om ook nog van andere dingen des levens te genieten! Probeer positief te blijven meid! KOMT GOED! liefs jette
He die ME2 je lijkt mij wel, nee ik snap dat wel ook ik maak me ook zorgen want nu een jaar bezig en we klussen op de juiste dagen, we gebruiken ovu testen, en dan niet raak zijn, ik ben gewoon bang dat het aan hem ligt. en dan zijn we nog verder van huis. OOk denk ik dat deze ronde het weer niet zo is, voel altijd ver helaas van te voren dat ik ongie moet gaan worden. als zijn zwemmers niet goed zijn zou dat het wel kunnen verklaren, dat weten we op 19 maart en die datum komt steed dichter bij, en mijn moed zit ook in mijn schoenen, ook snap ik er niet veel van. Ook al gun ik het een ander echt wel hoor maar zou zo graag zelf eens in die zwangerschapslijst willen staan, in de hoop dat we niet in de IVI terrecht gaan komen. Succes he, we houden moed! ook wij worden eens mammie! echt wel zoek de kracht in je zelf ook al lijkt het nog zo moedeloos zo. jennie72
Hey meis, weet ook hoe je je voelt, mijn eerste mk is 9.5 maand geleden en mijn 2e 8 maanden. De onzekerheid stijgt hier ook voortdurent. Op de dagen dat ik uitgerekend zou zijn doen ook erg pijn en heb ik best een traantje gelaten. maar ik probeer maar te denken dat het wel zal komen. Al is dat idd wat je zegt ook niet altijd makkelijk. Ik duim voor je dat je snel goed nieuws mag krijgen en we je zien bij ik ben zwanger
Lieve lieve lieve lieve Me2. Wat een klotezooi allemaal zeg. Ben je vandaag, een half jaar na je Mk weer ongie geworden. Zoals je weet is het voor mij nog geen half jaar geleden, maar ik kan me goed voorstellen dat de wanhoop toeslaat. Waarom lukt het nou niet ondanks dat je goed klust? Ik heb ergens op deze site gelezen dat als je goed klust en alles goed doet, dat je dan nog maar 20% kans hebt om zwanger te worden! Dus probeer positieve energie te putten uit de wetenschap dat je zwanger bent geweest en dat jullie hardstikke gezond zijn! En als het temperaturen en ovulatietesten gebruiken helpt bij jou, moet je het vooral blijven doen. Er komt een dag dat jij mama wordt! Ik duim voor je dat jij deze ronde bij die 20% kans zit! Dikke knuffel Neia
Lieve Me2, Wil je even een dikke knuffel geven. Ik kan me goed voorstellen dat je het even niet meer ziet zitten. Je hoop zo dat het snel weer raak is en dan elke keer weer die teleurstelling! Heel veel sterkte en binnenkort schijnt ook voor jou de zon weer Liefs Minka
Meid, ik herken me 100% in jouw verhaal. Ik wilde je even een hart onder de riem steken, al kan ik je zorgen niet wegnemen of bevestigen. Die gedachte van "lucky shot" heb ik ook voortdurend, en worden alleen maar sterker wanneer ik weer eens ongesteld word. Zelf zit ik inmiddels in ronde 19 en heb ik 2 miskramen achter de rug. Ik zit, net als jij nu, in ronde 7 na mijn 2e mk. De moed zakt mij ook regelmatig in de schoenen, en die artsen blijven maar zeggen: "geduld, geduld". Ik denk dat dat verhaal van 'er teveel mee bezig zijn' maar ten delen klopt. Tuurlijk is stress niet bevorderend voor het zwanger worden, maar stress maakt niet ineens een slot op je baarmoeder. Ik kan mijzelf op zich nog wel wat optrekken aan het idee dat we in elk geval zwanger zijn geworden, dus dat het ooooit waarschijnlijk wel zal lukken, maar wanneer, ja... Als ik het wist... Ik hoop dat die gedachten jou ook een beetje kan helpen wanneer je het ff niet meer ziet zitten. Het blijft (hoe vervelend ook) een kwestie van afwachten en veel klussen de week voorafgaand aan je eitje en op de eisprongdag zelf uiteraard . Mijn huisarts zei: minimaal 4 keer per week klussen, dan is de kans groot dat het snel lukt. Meid, ik weet niet goed hoe ik je moet vertellen dat ik het echt begrijp en dat ik hoop dat ik iets voor je kan betekenen hier op het forum. Je bent in elk geval niet alleen met al je zorgen en je gedachten. Veel sterkte en succes!
Ach Me2, wat herkenbaar, al is het voor mij nog geen 6 maanden na mijn miskraam, maar ik begrijp jou ook volkomen. Wat kunnen we er aan doen? Ik weet het ook niet helaas... Als we maar wisten wanneer het weer zou gaan lukken, dan zou dat wachten daarop nog niet zo erg zijn, denk ik. Maar die onzekerheid en elke keer weer die teleurstelling is slopend. Als je iets zo graag wilt duurt wachten altijd lang, maar het is je al eens gelukt en het gaat zeker ook weer lukken. En dan ben je extra dankbaar en gelukkig, dat weet ik zeker! Heel veel sterkte toegewenst meid! Liefs, Jude.
Ja, Me2: mijn missed abortion is bij mij ook bijna een half jaar geleden (volgende week maandag), en in het begin had ik gehoopt dat ik nu al lang en breed weer zwanger zou zijn. Ook ik vind het moeilijk dat het voor mijn gevoel althans zo lang duurt. En de angst voor een nieuwe miskraam zit er ook wel in, hoewel er meestal na een misse een gewisse komt. Wat ik ook zo vervelend vind, is dat de miskraam nog steeds mijn gedachten enorm beheerst. Ik had gehoopt dat ik er nu bijna niet meer aan zou denken, maar niets is minder waar. Jij bent nu het aantal rondes overschreden waarin je de eerste keer zwanger bent geworden, als ik het goed onthouden heb. Toen ik dat had, was ik ook wel extra somber: ik was me daar wel heel erg van bewust. Wij zijn nu inderdaad veel meer bezig met opnieuw zwanger worden dan voor de miskraam, en wie weet duurt het juist wel langer, maar wat ik ook al in het andere topic schreef: jij wordt gewoon opnieuw zwanger, hoor! Ik denk niet dat je zo snel zwanger zou zijn geworden, als er iets aan de hand is. Echt meissie, houd moed! Laat je hoofd niet hangen, het komt een keer goed. Ik schrijf dit nu wel zo makkelijk, maar weet dat ik het er zelf ook moeilijk mee heb als ik ongi ben geworden. Maar we zijn hier om elkaar op te beuren! De ene keer beuren wij jou op, en de andere keer is het andersom, dus de moed niet opgeven, hoor! Een dikke knuffel! liefs, Marla
ik herken het ook hoor meid bij mij duurde het 9 cyclussen voordat het weer raak was, terwijl ik dus de 2de cyclus zwanger was (werd die mk)
Hoi Me 2, Ik heb vorig jaar juli ook een miskraam gehad. En net als jou werd ik daarna ook heel onregelmatig ongesteld. De ene maand na 23, 24 of 25 dagen en de maand erop na 30 of 31 dagen. Ik werd er ook onzeker van dus heb ik via internet (matcare) ovulatietesten besteld en afgeopen maand gelijk gebruikt en nu blijk ik eindelijk mede door die testen ZWANGER te zijn. En wat mij zeker geholpen heeft is me even op andere dingen te richten. Ik weet dat dat heel moeilijk is maar mij is het gelukt. Ik wens iedereen veel sterkte en hou vol!
Wat is iedereen lief! Heel herkenbaar al jullie verhalen en de antwoorden zijn zo waar: geduld en als je binnen een half jaar zwnager bent geworden zal er echt geen enorme nare medische reden zijn waarom het nu niet meteen weer lukt! dank, dat ik hier mijn hart mag luchten! Ik open nooit topics omdat ik me dan zo'n aansteller voel
Lieve Me 2 Allereerst: open zoveel topics als je wilt, je stelt je absoluut niet aan. Je zorgen zijn invoelbaar en ik vind het echt rot voor je dat je je zo voelt. Ik kan maar 2 dingen met zekerheid tegen je zeggen: 1) jij kunt zwanger raken. 2) 'teveel ermee bezig zijn' heeft -in tegenstelling tot wat vele anderen menen te geloven- naar mijn idee geen enkele invloed hierop. Ik denk dat mensen graag 'waarschuwen' omdat ze je niet willen zien lijden en omdat ze je gunnen dat je het wat kunt loslaten. Maar ik zal je wat verklappen: als er iemand 'teveel ermee bezig' was, dan was ik het wel. Vanaf mijn miskramen was ELKE dag dat ik niet zwanger was een pijnlijke dag. Ik was boos, ik was geobsedeerd, ik negeerde iedereen met 'goede raad' en ik ging mijn eigen gang. Ik liet me geruststellen door lieve mensen maar ik liet me niet van mijn gedachten afbrengen: ik wilde gewoon zo snel mogelijk zwanger raken en daar had niemand, behalve mijn vriend, verder iets over te zeggen. Kortom, je MAG er veel mee bezig zijn, ik gun je natuurlijk ook wat rust in het hoofd, maar ik begrijp het 100%. Het verdriet om de 'naderende datum' is heel naar, ik vreesde daar een maand na de miskraam al voor en helemaal toen ik weer een miskraam kreeg. Ik heb gehuild bij de vk EN bij de gyn dat ik vast noooooit meer zwanger zou raken en anders nooooit het vruchtje zou weten te behouden... Het was allemaal (logische) angst, maar het hoeft niet de waarheid te zijn... Veel liefs en mijn duimen draaien voor jou Amber
Lieve Me2 Ik heb het geluk dat ik mij niet herken in jouw verhaal. Als ik eerlijk ben had ik ook gedacht dat je allang weer zwanger zou zijn. Je hoort vaak van die verhalen dat je na een MK extra vruchtbaar bent. Spijtig genoeg geldt dit nu niet voor jou, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het jullie gaat lukken. Ik wou je even laten weten dat ik je nog niet ben vergeten en dat ik je zo nu en dan blijf volgen. Nou, oud-tempmaatje.... Sterkte! Liefs, Bibi
Dank je Bibi, lief van je. Ik weet dat jij ook wat afstand hebt genomen en toen opeens zwanger terug kwam! Ik neem nu ook afstand van het forum. Kom alleen nog even hier af en toe.
He Me2, denk je dat het helpt om zwanger te worden als je niet meer zo vaak op dit forum komt, ik denk dat namelijk niet, het lukt of het lukt niet, dat heeft er volgens mij niets mee te maken of je er nu dagelijks mee bezig bent of niet! Ik las net ergens en dat vond ik heel goed gezegd, doordat je er geestelijk mee bezig bent gaat je baarmoeder niet op slot! Je lichaam heeft schijnbaar toch gewoon wat meer tijd nodig dan we dachten, geef het die tijd, neem die tijd, het komt vast goed! We kunnen niets afdwingen en forceren, geniet van dagelijkse dingen en doe dingen die je leuk vindt! KOMT GOED! liefs jette
Marla begint nu een beetje te fluisteren: "maar we zouden je wel missen, hoor, Me2, dus hopelijk kun je de verleiding van het forum toch niet weerstaan, en zien we je hier nog vaak terug." Wie weet hebben Amber en Jette helemaal gelijk en maakt het niet uit of je er veel of niet veel mee bezig bent. Denk aan je droom! Een dikke knuffel, Marla