Begonnen met "5 minuten laten huilen" methode (inslapen)

Mijn zoontje sliep idd altijd heel goed (als hij eenmaal sliep!). Inslapen was wel vaker een periode wat moeilijker maar sinds hij een jaar is geworden werd dat op een gegeven moment echt heel lastig en ook werd hij ineens snachts standaard wakker terwijl hij vanaf 2,5 maand oud elke nacht zowat gewoon doorsliep van 8 tot 8 bij wijze van.. Nu dus ook beetje begonnen met die 5 minuten methode maar dat gaat hier gewoon niet, hij wordt elke keer zo boos en verdrietig als ik dan weer opnieuw wegloop en dat vind ik zo sneu

 

Ik vond de methode zo onaantrekkelijk te maken heel fijn.
op een dag ging zij erg huilen en ik dacht ze wil een flesje dit bleef ik een tijdje doen tot ze maar 1 slokje nam (fv) en ging 'spelen' en te wakker bleef.
Ik deed altijd de licht aan en knuffel haar en zo zat ik 1 uur met haar op schoot.
het werd te gezellig.

toen met de cb in gesprek gegaan en zij adveerste me om het ander te doen laten huilen was geen optie dus zei ze miss de lichten uit laten voeden en terug leggen.
voeden werd water en toen ze door kreeg dat mama niet meer gezellig was in de nacht sliep ze door tot 6 uur soms zelfs later.
wel nog een kus in bed en slaap lekker maar geen drinken meer.

miss een optie overdag kan alles snachts zo min mogelijk aan dacht het heeft hier goed geholpen.

s6

 

Hier ook een moeilijke slaper gehad (en soms nog met tijden maar gaat een stuk beter). Ik hoor tegenwoordig wanneer ik hem beter kan laten huilen/pruttelen of wanneer ik naar hem toe moet gaan. Ik heb wel eens gehad dat ik het alleen maar erger maakte door naar hem toe te gaan namelijk. Maar goed ik heb wel een enorme volhouder hoor die kon echt uren achter elkaär huilen en drammen. Maar ik kon hem dan echt niet laten huilen en niet naar hem toe gaan hoor.

Ik denk dat je het goed doet zoals je het doet. Je merkt namelijk zelf echt wel wat werkt.

 

Tja, goed lezen blijft soms best een opgave als de emoties de overhand krijgen.

Ik zeg nergens in mijn stuk dat ik een voorstander ben van slaaptraining. Sterker nog, ik heb me er hier altijd hard voor gemaakt dat je slaaptraining zeker niet moet gebruiken voor de 6 maanden en het liefst niet voor het jaar. Er is redelijk overtuigend wetenschappelijk bewijs dat een baby te lang laten huilen voor de 6 maanden, bepaalde aspecten van het fucntioneren van de hersenen negatief kan beinvloeden.

Dat slaaptrainig toepassen na 12 maanden of zelfs maar na 6 maanden effect zou hebben op de hechting, daar is echter geen enkel fatsoenlijk wetenschappelijk bewijs voor. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf geen voorstander van slaaptraining (overigens gewoon omdat ik het als mama zielig vind en niet als psycholoog) en heb het ook niet toegepast, maar het leidt echt niet direct naar hectingsproblematiek . Het enige dat ik in mijn stukje heb gezegd is als je slaaptraining wilt toepassen, je baby gemiddeld genomen het snelst in slaap leert vallen als je niet om de 5 of 10 minuten weer terugkomt, maar als je het gewoon laat huilen bij het inslapen tot het slaapt. Dit is gebaseerd op een heel simpel en erg oud principe, waar elke psycholoog bekend mee is, conditioneren. Dit is ook niet iets, waar je het niet mee eens kan zijn. Je kunt het niet leuk vinden, maar dat verandert niets aan het feit dat het nou eenmaal zo is. Ik pleit er echt niet voor dat iedereen zn dreumes laat huilen, maar als je ervoor kiest om slaaptraining toe te passen (en in sommige gevallen vind ik dit heel begrijpelijk), dan is het misschien handig om te weten wat voor de meeste kindjes het best werkt.

@TS: sorry voor het off-topic gaan, maar vond een weerwoord toch wel op zn plaats.

 

Dus boven het jaar mag het dan plots wel en geeft het geen hechtingsproblemen?
Als jij vanavond ligt te huilen, nee krijsen, in je bed en je man hoort je en je weet dat hij je hoort en toch komt hij niet vragen wat er is of je niet troosten, hij zou snel op straat staan toch?
Ik vind niet reageren op een vraag (want dat is huilen) van een kind gewoon fout. Ik vind negeren gewoon fout, bij volwassenen en zeker bij kinderen, laat staan een baby
Ik ben dan ook heel blij om te lezen dat er andere mama's zijn die er ook zo over denken.

Nogmaals, sorry aan TS!

 

Volgens mij heb je jouw harnas al aan en wordt alles wat humpty dumpty zegt tegen haar gebruikt.

Ik vind dat voorbeeld van: als je zelf ligt te krijsen en je man reageert niet ,zo bizar. Als je zelf elke avond zou krijsen omdat je aandacht wilt is je man er ook snel klaar mee toch? Als een kind middels huilen aangeeft: dit wil ik niet, dan ligt daar inderdaad een verscholen vraag in om iets te doen, maar of je daar altijd op in moet gaan?

Mijn zoon huilde tijdje in de maxi cosi, aan huiltje duidelijk te horen dat hij er gewoon zat van was. Maar we moesten toch echt naar het ziekenhuis. Ik als bijrijder proberen te sussen, arm uit de kom om op mijn Pink te sabbelen en Hoera hij was even stil. Maar ja, als ik rijd gaat dat natuurlijk niet dus een speentje geprobeerd, dat ging ook even goed, Hoera!
Maar toen wilde meneer ineens geen speen meer. En maar brullen. Na een kwartier was het stil , en nee, niet van uitputting in slaap gevallen maar tevreden naar zijn knuffel aan het kijken.
Keren daar op steeds even gehuild, maar ook steeds korter. Dus in die zin herken ik wat HD zegt heel erg dat ik in eerste instantie hem aan het conditioneren was dat zijn gebrul in de MC gerechtvaardigd was waardoor ik het alleen maar in stand hield.

Soms kan een kind/baby ook in een patroon van overmatig huilen en oververmoeidheid gehouden worden door huilen koste wat kost te willen voorkomen.
En ik geloof ook niet dat puur hetaf en toe laten huilen na het eerste jaar het hechtingsproces verstoort, volgens mij is dat altijd een samenspel van zaken. Zeker als mensen meer kinderen hebben kunnen ze niet altijd reageren op gehuil, dat zou dan betekenen dat alle tweede kinderen minder gehecht zijn? Laat je een kind altijd aan zijn lot over als hij/zij huilt dan krijg je die vreselijke verhalen zoals kinderen in weeshuizen die sterven door gebrek aan liefde,maar volgens mij is dat een zwart gebied wat heeeel ver van deze Voorbeelden af staat gelukkig.

 

Met 11 maanden kan dat echt prima, fijn dat het werkt!
Hier wacht ik eigenlijk overdag altijd 5 min, als ze dan nog niet stil is haal ik haar er weer uit maar meestal gaat ze gewoon slapen. 'S avonds wacht ik 5-10 minuten, dan slaapt ze altijd binnen die tijd de max is hier 10 min en ik doe t ook maar 1x
Ze heeft de eerste 8-9 maanden nooit hoeven huilen in bed, heb haar altijd opgepakt en getroost. En het is een super vrolijk, gelukkig meisje. Laat je ook niet bang maken hoor, ze krijgen er echt niks van.

 

Krijsen bij een jong kind is niet te vergelijken met dat van een volwassene. Volwassenen krijsen als ze extreem verdrietig zijn, enorme pijn hebben of woedend zijn, Een baby krijst al als ie niet met zn handje aan de afstandsbediening mag zitten. Of als mama nee zegt.
Vanaf een bepaalde leeftijd krijgt ie door dat ie t krijsen ook kan gebruiken om aandacht te trekken of zn zin te krijgen. Als je vanaf die leeftijd bij elke kik oppakt of reageert, dan leert hij dat en met een beetje pech werk je enorme problemen in de hand.
Dat krijsen is makkelijk te onderscheiden van het "echte" krijsen van bijv pijn. Vaak zijn er geen tranen en is het meer een geschreeuw. Als hij zijn zin krijgt is t direct over.
Het klinkt misschien raar dat het rond 1 jaar ineens wel kan maar een baby ontwikkeld zich juist in dat eerste jaar zo enorm snel, het snelste in zijn leven, dat hij een totaal ander kind is met anders werkende hersenen dan toen hij net uit de buik kwam. Vandaar ook dat de impact op de hechting met de ouders anders is

 

Misschien moet je verschil maken tussen overstuur huilen en mopperen.

Onze oudste hebben we eigenlijk nooit laten huilen maar ze is nu 4 en wordt nog steeds elke nacht wakker.

Onze jongste is nu 6 maand en we hebben ivm reflux nooit laten huilen. Nu is de reflux eindelijk over maar wordt ie nog steeds wakker 's nachts, tis gewoon een gewoonte want als ik m oppak dan begint ie meteen te lachen en een fles wil ie niet. Overigens is in slaap vallen nooit een probleem.
Vannacht dus voor het eerst om 3u laten huilen en om 3.40 nog een keer. Maar dan huilt hij niet overstuur maar 'moppert'. Zodra ie wel overstuur is ga ik even naar m toe en aai ik over zn hoofdje, dan wordt ie meteen weer rustig.

Ga nu dus ook nog even doorzetten want we zijn na 6 maanden lang 8x per nacht eruit zo ontzettend kapot! Ik begon er echt depri van te worden. Vanmorgen werd ie gewoon vrolijk wakker, lekker in de box gespeeld en gedronken, niet gestressed ofzo.

 

helemaal mee eens!

 

@Lutty: Nogmaals ik laat mijn kinderen niet huilen en ik ben er ook geen fan van en ik snap best dat mensen fel reageren op het idee van slaaptraining. Een klein kindje laten huilen gaat recht tegen onze intuitie in. Maar onder sommige omstandigheden, als een kindje voor een hele lange tijd dusdanig slecht inslaapt of doorslaapt en de ouders er echt moeite mee krijgen om wat voor redenen dan ook, dan kan slaaptraining de beste oplossing zijn voor zowel ouder als kind. En inderdaad uit de onderzoeken blijkt dat slaaptrainen van een oudere baby of dreumes geen enkel effect hoeft te hebben op de hechting als deze goed is.


@sm1: Fijn om te horen dat het zo goed gaat! Hopelijk gaat het straks net zo goed bij je man.