Behandel ik mijn dochter echt te kinderachtig?

Ja goed omschreven, ts jij houdt haar zoals ik zei in sommige dingen nog heel klein. Maar haar tante hoeft dat niet zo lullig in haar bijzijn te benoemen.

 

Ik vind dat ieder zelf moet weten hoe hij/zij het kind opvoedt.
Dat je dan verschillen krijgt per gezin is heel normaal. Ik zou je zus vriendelijk zeggen dat je het niet leuk vindt dat ze commentaar geeft op jouw opvoeding en zeker niet in het bijzijn van je dochter.

Zelf zou ik mijn kind nog best naar school willen brengen als ze dat leuk vindt en mits mij dat uit komt. Schoenen aantrekken mag ze zelf doen en drinken pakken doe ik nu nog voor ze, maar ze zijn 5 en 7, dus dan vind ik het ook nog niet nodig dat ze naar eigen inzicht mijn koelkast en kast open trekken.
Schoen zetten hebben wij tot een jaar of 12 gedaan. Gewoon voor de gezellige sfeer.
Wat betreft het alleen thuis laten, dat weet ik niet of ik dat zou doen. Hangt erg van het kind en de situatie af. Wij hebben mensen dichtbij waar ze naar toe kunnen. De buurvrouw zou het niet erg vinden, maar daar zijn ze nog nooit geweest.

 

Het laat wel zien dat het niet abnormaal is. Er zijn meer mensen die het zo doen en dat is echt geen ramp.

Natuurlijk moet een twaalfjarige straks zelf naar de middelbare school. De voorwaarde daarvoor is dat het kind zich veilig alleen door het verkeer kan bewegen. Er zijn meer manieren om dat te bereiken dan door het alleen naar school te laten gaan. Laat het kind bijvoorbeeld af en toe zelf een boodschap doen. Of laat het op zaterdag met haar vriendinnen op de fiets naar het zwembad gaan, of naar de ijsbaan, of naar haar sportclub of muziekles, enz. Alle wegen leiden naar Rome.

Het kind kan koken en het huishouden doen, dus ze kan heus ook wel zelf haar drinken pakken. Het is niet zo dat ze de vaardigheden mist. In mijn beleving is dit pas een probleem als de moeder dingen voor het kind wil blijven doen, terwijl het kind dat niet wil en zich probeert los te worstelen, maar daar de kans niet voor krijgt, of als het kind over de moeder heen loopt. Op basis van het verhaal van ts heb ik niet de indruk dat van een van die twee sprake is.

 

Dit gevoel krijg ik idd ook bij dit verhaal.

Ik herken het een beetje van een kennis: man maandenlang weg voor zijn werk, moeder altijd thuis met 1 dochter. Ze heeft haar tot haar 8ste gevoed (eten in haar mond gestopt terwijl kind rond liep en speelde).
Als we vroegen waarom ze dat doet wad het antwoord dat ze elkaar zo vermaken gedurende de dag en dat ' dochter haar alles is', en dit klonk erg letterlijk. Maar het kind was inmiddels uitgegroeid tot een grote baby die onwijs aan mama hing.
Dit gevoel krijg ik hier ook een beetje

 

Als meer mensen het doen is het niet opeens normaal. Normaal is wat de norm is, en dat is o.a. dat kinderen van 10 jaar zelf hun schoenen aantrekken. Ts somt wat dingen op, er zijn vast nog meer dingen, het totaalplaatje vind ik niet normaal.

 

Ja 😂 Maar mijn zus en ik logeerden in de aanloop naar pakjesavond een weekendje bij elkaar en deden dan iets in elkaars schoen 😉 En ik heb ook huisgenoten gehad die mee deden. Zo heerlijk op dan 's ochtends allemaal aan de pepernoten en choco-letters te zitten 😂

 

Hahaha geweldig!

 

Wat is normaal? Hoe de meeste mensen het doen? Zoals ik al zei: iedereen doet het anders. Er is geen handboek dat zegt wat kinderen op welke leeftijd zelf moeten gaan doen. Natuurlijk moet een kind van tien zelf haar schoenen aantrekken. En dat doet de dochter van ts meestal ook. Een enkele keer vraagt ze echter wel eens om hulp en dat vindt ts geen probleem. Is dat nou werkelijk zo verschrikkelijk?

Jij vindt het totaalplaatje niet normaal. Ik heb geen idee. Ik heb namelijk geen totaalplaatje gezien. Waarschijnlijk zijn er meer dingen, maar als de dingen die ts noemt de ergste dingen zijn, vind ik het wel meevallen. Natuurlijk kan het al wat jonger wat zelfstandiger, maar om nou te zeggen dat ts haar dochter te klein houdt... daar hebbben we simpelweg te weinig gegevens voor.

Ik lees trouwens dat veel mensen vinden dat een kind van tien makkelijk een paar uur alleen thuis moet kunnen blijven, maar daar heb ik ook zo mijn vraagtekens bij. Er worden voorbeelden gegeven van kinderen die regelmatig een half uur alleen thuis blijven, maar dat vind ik echt nog wel wat anders dat twee uur zeker als je zelf op een grote afstand zit en er niemand in de straat is waar het kind evt. terecht kan als er iets is. Natuurlijk kan een kind van tien zich best twee uurtjes vermaken, maar dan ga je er wel van uit dat alles goed gaat. Als er iets mis gaat, weet het kind dan ook nog wat het moet doen? En heeft het dan een buurman of buurvrouw waar het even bij terecht kan? Dat zijn allemaal dingen die voor mij meespelen in de vraag of een kind zo lang alleen kan blijven en die weten wij niet over de situatie waar ts het over heeft.

 

normaal bijv.naamw.Uitspraak: [nɔrˈmal] zoals het vaakst voorkomt, zoals de meeste mensen doen
Normaal - 14 definities - Encyclo

Ik had het over mijn dochter van 8,5 jaar die een half uur alleen thuis blijft. Over een jaar vind ik 2 uur prima kunnen. Ze moet dan inderdaad wel een telefoon hebben en iemand kunnen bellen die in de buurt woont. Maar ik heb mijn dochter ook gezegd, als er brand is, pak je je telefoon en de sleutel en ga je naar buiten, naar de buren. Genoeg buren om ons heen, sommige kent ze beter dan anderen, maar allemaal geen echte band mee, maar ik weet dat ze dochter zullen helpen, lijkt me vrij logisch.

Omdat de zus van ts aangeeft dat ze haar dochter te klein houdt, denk ik eigenlijk wel dat dat ook zo is. Zij kan dat beter beoordelen dan wij, want zij kennen de situatie wel.

En of het kwaad kan? Misschien niet, maar de vraag was of ze haar dochter te kinderachting behandelt en ik denk van wel.

 

Dat laatste heb je misschien wel gelijk in. Ik zie het natuurlijk ook alleen maar van een afstandje bij mijn nichtje. Mijn dochter is vier, dus ik heb zelf geen kinderen in die leeftijd. Misschien zijn sommige dingen inderdaad wel wat kinderachtig. Maar goed, als ik dan lees dat het kind ook kan koken en het huishouden doet, krijg ik niet meteen de indruk dat het totaalplaatje te kinderachtig is.

 

Ligt misschien een beetje aan de gezinssituatie ook. Mijn dochter van 8,5 moet en kan veel meer zelfstandig als haar neefje van dezelfde leeftijd. Grootste reden is dat zij de oudste is thuis en neefje de jongte.

 

Ik zou wachten tot het weer gebeurd en dan even een moment wachten tot je samen met je zus bent en dan benoemen: 'zojuist zei je dat ik ........, ik wil graag zeggen dat ik het niet prettig vind als je dit zegt, het maakt mij onzeker. Ik heb mijn manier, jij hebt jouw manier, laten we dat van elkaar respecteren.'

Daar kan naar mijn idee geen ruzie uit komen.

Overigens vind ik het vooral heel gezellig klinken wat je allemaal doet! Kinderen moeten al zo snel zo veel, en ze kan al kan koken, dan heeft ze daar volgens mij een voorsprong op tov andere kinderen.

 

Sluit ik me helemaal bij aan!

En lekker haar schoen laten zetten! Voor jezelf toch ook veel te leuk om haar een keertje te 'geoorloofd' te mogen verwennen? (Ik heb geen idee wanneer ik stop, de oudste van 7 gelooft niet meer, haar zusje van 4 nog wel, dus nu doen we het sowieso, maar ik kan me heel goed voorstellen dat ik het ook nog doe als de jongste 8 is en waarschijnlijk niet meer gelooft en de oudste is dan ook 10. )

Enige waarvan ik denk 'dat moet ze zelf wel kunnen' is inderdaad haar schoenen aantrekken. En drinken pakken zou ik ook voor kiezen om haar dat vaker zelf te laten doen, al is het maar voor je eigen gemak (en af en toe iets voor haar inschenken lijkt me niet vreemd, kan gewoon gezellig zijn of goed uitkomen en zij zal omgekeerd om die redden ook wel eens wat voor jou doen).

 

Mag ik je zeggen dat ik alleen maar heel veel positieve gevoelens overhoud uit je verhaal? Gewoon een heerlijk betrokken en gezellige moeder. Wat kan daar nu verkeerd aan zijn?

En zolang ze die dingen wel gewoon zelf kan (drinken inschenken, schoenen aantrekken) zou ik me er echt niet druk om maken of anderen dat abnormaal vinden of niet. Ik help mijn man ook wel eens zijn jas te pakken of zijn brood te smeren. Pamper ik hem daarmee dan ook ?

Over Sinterklaas... wie houdt er nu niet van kadootjes krijgen? Ik wel hoor. Dus ik zet ook van harte mijn schoen mee als zoonlief het zielig vindt voor mij dat ik niks krijg .

Gewoon lekker genieten en ik zou inderdaad je zus aanspreken op een rustig moment de eerstvolgende keer dat het gebeurd. Houdt het bij jezelf en bij je dochter. Hoe voelt het voor jou, hoe voelt het voor je dochter.

 

Als het voor jou en je dochter prettig aanvoelt, wie zijn wij, wie is jouw zus om daar ook maar iets van te vinden?

Zolang het maar is omdat jullie het willen en niet omdat ze het zelf niet kan (haar schoenen)

De eerstvolgende keer dat je zus er weer wat van zegt antwoordt je gewoon terug. Dat het wél zo prettig is dat je met je kind meeloopt, al is het voor de gezelligheid. Dat het een groot voordeel is, omdat zij geen rottigheid uithaalt met jou in de buurt en al helemaal geen politie aan te pas komt, zoals bij haar.... Dat het naar jouw mening komt omdat jij een betrokken ouder bent, die haar kind niet zomaar loslaat in de wereld omdat het moeders beter uitkomt, een kind wat superzelfstandig is.....

Wedden dat ze dan voorlopig haar mond wel houdt?

 

Maar dan doe je precies wat je zelf niet prettig vindt? Dat zou ik dus juist niet doen en het bij jezelf houden: je vindt het niet prettig dat ze zo tegen je praat en je wilt daarom dat ze er mee stopt.

 

Wie kaatst kan de bal terug verwachten he? Maar goed, ik had dit echt al lang afgekapt. Die had allang wat te horen gekregen van mij :x

 

Blijf gewoon genieten van elkaar, kinderen worden zo ontzettend snel groot.

 

Ik krijg de indruk dat je zus eerder jaloers is op hoe jij het voor elkaar hebt met je dochter. Dat vond ik al toen ik halverwege het verhaal was, maar helemaal overduidelijk nadat ik las hoe je schetste hoe het er met haar eigen kind aan toe gaat.

Ik krijg de indruk dat je zus het erg moeilijk heeft met haar eigen kind, en wellicht haar eigenwaarde probeert op te krikken door commentaar te hebben op anderen, ook om voor zichzelf een beeld te zien dat niet iedereen perfect is, waar zij het zelf voor haar eigen gevoel heeft laten afweten. Ik denk juist dat ze dat commentaar niet uit boosheid of vervelend zijn doet, maar dat ze echt zelf een probleem heeft. Ik zou eerder medelijden met haar hebben.
Als het lukt zou je kunnen proberen om een gesprekje met haar aan te gaan. En zoveel mogelijk proberen om ervoor te zorgen dat de kritiek achterwege blijft. Blijf bij jezelf en toon begrip voor haar situatie. Dat laatste heeft ze waarschijnlijk heel erg hard nodig. Ze heeft volgens mij heel erg de behoefte om te horen dat ze het echt niet slecht doet, en dat wat mis is gegaan niet haar schuld is. Want volgens mij voelt ze dat wel zo.
Probeer compassie te kweken tussen jullie. Moeders staan samen sterk, en moeten juist bij elkaar terecht kunnen als het even shit gaat. En als die balans klopt, kun je ook de successen delen zonder jaloezie, en zal er ook geen commentaar meer zijn.
Ik hoop dat jullie een goed gesprek kunnen hebben, ik wens je veel succes