Ik heb nog een spaarrekening die ik samen met mijn vader onder beheer heb, zolang hij niet tekent krijg ik nul, heb ik zelf zo gewild hoor. En als ik dan wat nodig heb overleg ik het met hem, en zo kan ik nu dus een andere auto kopen, kijk een bij de bank (belletje is vaak genoeg) bij wie de rekening onder beheer is. Staat het op jouw naam kan je moeder niks.
ok, ik denk dat de eerste vraag is. heb jij het bij elkaar gespaard of zij? als zij het bij elkaar gespaard heeft voor jou dan is het heel lullig maar is zij wel degenen met de touwtjes in handen. ik zou er niet eens emer om zeuren. als ze het niet wil geven dan niet. er zijn zat kinderen die zonder spaargeld van moeders een start in het volwassen leven moeten maken. ik denk dat je er gewoon niet meer achter moet zitten. misschien komt ze er dan op een goede dag zelf wel mee. misschien kan je juridisch gezien wel van alles af gaan dwingen, maar het zou mijn eer te na zijn. ik heb trouwens nooit geld van mijn ouders meegekregen en ik ben er eigenlijk wel blij mee. ik heb mijn eigen boontjes altijd gedopt en hoef dus niemand naar de ogen te kijken. ik zou dat geld dus als geen geld beschouwen en zelf gaan sparen voor je fornuis en bed. en haar gewoon lekker gaar laten koken met haar gedrag.
zij heeft het gespaard.. en ik zou haar best willen laten gaar koken en dat geld laten zitten, maar ik heb dat geld nu wel hard nodig.. zoveel hebben wij ook niet..
ik heb voor mijn 2 oudste kinderen van 16 en 14 ook een spaarrekening. ik ben onlangs gebeld door de bank en ik heb mijn oudste dochter het beheer al overgedragen ookal is ze nog maar 16. ze kan er prima mee omgaan en gaat volgend jaar studeren. bij mijn zoon zie ik dat in geen velden of wegen gebeuren nog. dus mensen kunnen wel zeggen het staat op jou naam dus het is van jou. maar zo werkt het niet helemaal. je moet de bank als moeder wel toestemming geven. meestal doet men dat inderdaad ergens rond de 18. maar ik vind het altijd zo hebberig van het is van mij mij mij want het staat op mijn naam. je ouders zijn zo goed geweest voor jou te sparen denk ik dan. wees er dankbaar voor maar beschouw het niet als jou eigendom voordat je het ook echt gekregen hebt. ik ken haar niet en ik ken jou niet maar wellicht heeft ze goede redenen om huiverig te zijn. niet iedereen met een klein kind is ook meteen verantwoordelijk wat geldzaken betreft. anders zouden er ook niet zoveel mensen problemen hebben. sommige kunnen er niks aan doen , maar heel veel wel. die kopen meer dan ze kunnen betalen ofzo met schulden als gevolg.
als je het er echt op aan wil laten komen dan moet je het juridisch regelen. alleen moet je je wel af vragen of het je dat waard is. de verhouding met je moeder kan dan weleens op zeer scherp komen te staan. en wellicht kun je het ook nog proberen net als iemand hier schreef ( die samen met haar vader het geld beheerd) om het gewoon te vragen. te zeggen dat je een fornuis nodig hebt en een bed. of ze je geld wil overmaken ervoor. niet helemaal wat je wilt dat begrijp ik wel, maar dan heb je toch alweer iets.
de band tussen mij en mijn moeder is al niet goed, vorig jaar ook al ruzie gehad, en achteraf bleek zij fout te zitten, maar nooit een sorry gehoord.. dus dan kan dit er ook nog wel bij
Als zij het heeft gespaard is het dus gewoon haar geld, of ze het nu wel of niet voor jou heeft gedaan. Ik vind niet dat je er dan recht op hebt. Hoe kun je recht hebben op geld wat een ander heeft gespaard?
Bij het openen van een spaarrekening voor je kind moet je een einddatum opgeven Deze kun je niet meer wijzigen daarna in principe Dus ik zou als ik jou was gewoon naar de bank gaan en zeggen dat je het geld op wilt nemen Je hebt daar geen andere gegevens voor nodig dan het rekeningnummer en je legitimatiebewijs Dus als je het rekeningnummer kunt bemachtigen (bv door aan je moeder te vragen of je eens mag zien hoeveel er eigenlijk op staat ) dan kun je zelf aan je geld komen hoor
Jou moeder heeft geld voor jou gespaard en wacht een geschikt moment af om dit te geven. Jij vindt blijkbaar dat dit moment al geweest is, maar je moeder vindt van niet. Ik zou denken jammer maar helaas, dan heb je pech. Het is je moeder, daar wil je toch echt niet juridisch iets tegen beginnen omdat ze geld heeft waar jij vindt dat je recht op hebt, kom op zeg. Ik spaar ook voor mijn kind(eren), en geef het ze als ik vind dat het het juiste moment is, dat zal waarschijnlijk niet met 18 zijn. Ik hoop toch niet dat ze dat geld ooit gaan zien als hun recht zeg.
dat bedoelde ik dus ook met dat mijn mijn mijn mijn mijn. ik vind het zo hebberig.maar goed ik ben niet gewend om iets te krijgen van mijn ouders, dus ik ben niet gewend om het handje op te houden en heb altijd zelf altijd mijn ding gedaan.
er is nog een optie.. niet om aan je spaargeld te komen, maar wel voor je fornuis ed.. Het si alleen een tikkeltje vernederend denk ik.. Je moeder vragen samen met jou het fornuis enz te kopen van het geld.. Dan beheert zij het nog steeds.. VReselijk dat jij je geld niet krijgt, zeker nu je het kunt gebruiken...
Mijn vriend is 31 is samen met mij we hebben 1 kleine en 1tje onderweg en ook zijn moeder beheerd het spaargeld. Wij vinden het beide prima, zn ouders storten zo nu en dan wat bij en als we ECHT wat nodig hebben of we komen in het rood omdat er ineens veel onverwachte uitgaven zijn dan maakt zn moeder het over zonder problemen. Daar halen we ook het geld van de kinderkamer vandaan. Ik zou het lekker zo houden, tis alleen maar handig en als je zulke dingen nodig hebt dan ga je naar de winkel, je kijkt, je maakt een mooie prijs, belt daarna je moeder op en verteld wat je nodig hebt voor die dingen en welke dingen je koopt en dan weet ik zeker dat ze niet moeilijk doet. blijkbaar geeft ze namelijk om je, anders doet ze dat niet.