Lieve iedereen, Ben ik even blij dat deze site bestaat,,,wat een hel het afgelopen jaar en nu. zoals voor heel veel hier. We zijn nu zo'n anderhalf jaar bezig met twee miskramen achter de rug, maar opnieuw zwanger worden lukte gewoon echt niet ondanks alle inspanningen het had geen eens zin want mijn menstruatie kwam maar niet na de laatste miskraam dat was vorig jaar october dus zat al bijna 8 maand zonder toen ik vond dat ik maar eens naar de HA moest gaan maar helaas wilde hij niet mee werken.......omdat ik nog jong was en tijd zat had.....gewacht tot hij vakantie had en toen na de inval gegaan die was zo geschokt over de fout die zijn collega had gemaakt dat ik gelijk de volgende dag terecht kon bij de gyn... En daar kregen wij nieuws die ik liever niet had willen hebben,,,, ze zijn er achtergekomen dat ik een afwijking heb zowel in mijn eierstokken als in mijn eileiders waardoor de kans is dat ik natuurlijk zwanger wordt maar 30 tot 40 % is. Ik denk dat iedereen er mee eens is als ik zeg dat je als je het hoort op dat moment de wereld onder je voeten wordt weggenomen en de aarde vergaat, het gevoel de pijn wat ik op dat moment beleefde is echt niet te beschrijven...... De gyn koos ervoor om eerst CLOMID te gebruiken, ik heb er nog nooit van gehoort en ik ken niemand die in het zelfde schuitje als mij zit, ook heb ik de helft niet mee gekregen wat die man allemaal zei want was nog druk bezig met die 30 40 % kans. Heb wel wat nagelezen op internet maar daar wordt ik ook weer niet wijzer van... Ik lees bijvoorbeeld dat je na het slikken weer terug moet komen.....bij de gyn is dit zo.. En zijn er meiden hier die er ervaring meehebben zowel positief als negatief,,,,ik zou het graag willen horen. Wat ik me nog meer afvraag zijn er meer meiden hier die zich schuldig voelen tegenover hun partner dat het niet lukt en dat het aan ons ligt....ik moet eerlijk bekennen dat ik dat heel erg heb, mijn man is echt een schat maar we leven niet in een soap wij hebben ook wel eens wat, maar hij is gelukkig zorgzaam en steunt me wanneer hij in de smiezen heeft als het eens weer niet goed met mij gaat.....de laatste tijd wordt het schuldgevoel alleen maar erger omdat het gyn in is gyn uit is en hij niet echt weet hoe hij er mee om moet gaan hij is ook verdrietig want hij wil ook niks liever dan een klein beeb.... Kortom het is gewoon een nare tijd want de gyn heeft ons voorbereid op mogelijke verdere behandelingen dus kan nu alle info gebruiken Liefs
Bah wat naar dat jij ook zo'n eikel van een huisarts eerst tegen kwam. Mijn huisarts wist mij te vertellen dat de problemen met mijn cyclus psycho-somatisch was en dat ik gewoon zwanger ging raken, en dat ik niet naar de gyn hoefde. Na lang drammen een verwijsbrief gekregen en de gyn verwees me direct door naar de fertiliteitsarts. Nu blijkt, wat ik zelf ook al wist, dat ik dus niet zwanger kan raken zonder hormonen. Kort samengevat komt mijn eisprong (te) snel en heb ik heel snel na mijn ei weer bloedverlies. Hoewel het inmiddels alweer een maand of 7 of 8 is dat mijn huisarts zei dat het tussen mn oren zat en ze in het ziekenhuis zeggen dat dat absoluut niet zo is en dat mijn ha dat nooit had mogen zeggen, doet het mij nog steeds pijn. Inmiddels heb ik allerlei onderzoeken dus achter de rug en heb ik eerst 3 maand progesteroncapsules geprobeerd om mijn luteale fase (tussen eisprong en ongi) te gaan verbeteren. Helaas is hier geen zwangerschap uit ontstaan dus nu gaat ook mijn ei aangepakt worden: ik zit nu ook aan de clomid. Ik heb vandaag mijn 4e tablet genomen. Of ik mij ook wel schuldig voel naar mijn man toe... Ik heb de 'mazzel' dat mijn kinderwens heviger is dan die van hem. In zijn termen: 'van jou moet je zwanger raken, van mij mag je zwanger raken'. Dus mijn wens is heviger dan die van hem. Dat zorgt er wel voor dat ik mij wel schuldig voel, maar niet heel erg schuldig voel. Alleen als het me soms ff te veel allemaal wordt, dan heb ik wel wat heftiger last van schuldgevoelens. Al weet ik dat ik er echt helemaal niet aan kan doen. Het zou trouwens anders zijn als zijn wens sterker zou zijn zeg maar. Begrijp me niet verkeerd: hij wil ook graag een kleintje, maar ik wil het heeeeel graag en ben boos op mijn lijf dat het nog steeds niet gelukt is (ondanks zijn superzaad...) Het enige waar ik mij schuldig over voel is dat het hem ook pijn doet dat ik er zo van onderste boven ben en dat hij meegesleept wordt het medische gebeuren in dat terwijl hij maar 1 keer met een ander naar bed zou hoeven te gaan en dan kan die meid al zwanger zijn. Dat doet mij pijn. Ben je al begonnen met de clomid? Succes hoor!!
Heey Maartje Jemig jij hebt ook zo'n klote ervaring met de huisarts,,,, ik vind dat ze tegenwoordig veel en veel te makkelijk zijn als het om zwanger worden gaat....ze staan altijd klaar met die onzin verhalen van het zit tussen je oren je wilt te graag je bent nog hardstikke jong dus je zorg maken hoeft niet en al die onzin meer. Ik ben inderdaad begonnen afgelopen woensdag dus neem morgen de laatste in ik moet dag 3 t/m 7 slikken dus zijn er vijf daar had ik in het begin wel effe last mee haha ik dacht telkens 3 + 4 is toch 7 maar dag drie moet er bij geteld worden dus dan kom je op 5 haha Ik ken dat gevoel van de man...mijn man heeft dat ook wel een beetje....hij wil het juist heel graag maar hij is heel nuchter van als het niet lukt dan lukt het niet maar denk dat dat meer stoer doen is dat ik man eigen ...... We houden elkaar op de hoogte heb je gelijk toegevoegd... Liefs
Idd, hoe vaak hoor/lees je het wel niet dat de HA's denken dat ze zelf fertiliteitsdeskundige zijn? Idd, te vaak!! Ik ben ook afgelopen woensdag begonnen met de eerste clomid, dus we gaan wat dat betreft echt helemaal gelijk op, ik moet ook morgen mn laatste innemen. En dan maandag controle in het ziekenhuis. Heb jij trouwens al last van bijwerkingen? Ik moet echt waanzinnig vaak en veel plassen, heel gek. En was vandaag toch ondanks mn stevige onbijt met broodjes pindakaas me toch duizelig... Zou het door de clomid komen??? Nuchterheid op zwanger worden gebied hoort denk ik bij mannen. Die van mij zegt wel dat ik niet moet proberen in de toekomst te kijken: de artsen hebben namelijk nog niet gezegd dat er niets aan te doen is, dus we zijn nog lang niet uitbehandeld, dus ik mag me ook geen zorgen maken over wat als het nooit gaat lukken. Hij blijft maar herhalen dat hij zeker weet dat ik ooit mama ga worden, maar net in mijn jankbui wist ik het ff niet meer. Het lucht mij altijd wel op om zo nu en dan alles er uit te gooien en even in zijn armen te gaan uithuilen. Toegevoegd?? Hoe bedoel je?? Ik weet niets van toevoegen...
Hey meiden, ik ben ook afgelopen woensdag begonnen met de Clomid en gisteren (zondag) was mijn laatste dag. Ik heb s'nachts heel erg last gehad van zweet/warmteaanvallen, het leek wel of ik opvliegers had haha.. verder alleen wat last aan mijn ogen. Beetje duizelig ook nog.. A.S. woensdag moet ik naar het ziekenhuis, dan krijg ik een follikelmeting. We lopen idd gelijk op. Is het voor jullie ook de eerste ronde met Clomid? Wat betreft het schuldgevoel.. dat had ik in het begin ook.. omdat het toch mijn lichaam is dat wat mankeert, maar ik weet nu dat ik er niks aan kan doen, het is zoals het is! Positief blijven is mijn motto, hoe moeilijk het ook is!