Hallo Allemaal, Er bestaat een kans, dat ik een vriendin ga helpen om via eiceldonatie zwanger te raken. Ik zal dan dus hormonen moeten gaan spuiten om via een punctie meerdere eicellen te verkrijgen. Ik neem aan dat velen van jullie, die hier meelezen op dit onderdeel van het forum, ervaringen hebben met die hormoonstimulatie. Graag zou ik van jullie willen weten, hoe jullie je voelden tijdens de periode van het spuiten van de hormonen en of jullie achteraf ook nadelige effecten hebben ondervonden van die hormonen. Ik hoorde van mijn zussen namelijk, dat een buurvrouw van hen, die ook via hormoonbehandelingen uiteindelijk een kind heeft gekregen, naderhand veel meer klachten kreeg rondom haar menstruaties. Ze voelt zich dan ziek en heeft veel last van migraine. Deze klachten wijt zij aan de hormoonbehandelingen, die ze heeft ondergaan. Ook kreeg ze vorig jaar borstkanker en mijn zussen vragen zich af of dat ook verband kan houden met de toediening van die hormonen. Ze vinden het al met al dus nogal 'eng' wat ik wil gaan doen. Ik zou dus graag van anderen willen horen of zij ook dergelijke nadelige effecten hebben ondervonden. Ik hoop wat van jullie te horen. Frieda
Hallo Frieda, Allereerst wil ik even zeggen dat ik dit heel erg moedig en nobel van je vindt dat je erover denkt een vriendin op deze manier te willen helpen een grote wens in vervulling te laten gaan. Respect!! =D> Verder wat betreft je vraag om ervaringen... ik heb zelf gonal-f gespoten (en ga dit binnenkort weer doen) ter stimulatie van de aanmaak van eicellen. Ik had tijdens het spuiten helemaal geen last van de hormonen, wel reageerden mijn eierstokken er iets te heftig op waardoor ik teveel eicellen aanmaakte en de behandeling moest afbreken voor de punctie. Na het stoppen met de hormonen ook niks geks gemerkt, alleen achteraf het idee dat ik toen toch weer meer mezelf was terwijl ik tijdens het spuiten nergens last van had. Iedereen reageert ook weer anders op hormonen. Ook zijn er meerdere soorten hormonen dus dat kan ook nog weer van invloedt zijn. Met mestruaties geen extra nadelige gevolgen gehad nadien. Volgens mij is niet bewezen dat borstkanker in relatie wordt gebracht met het spuiten van hormonen. Er zitten altijd kleine risico's aan iedere behandeling. Eierstokkanker wordt wel genoemd in een klein percentage, maar je weet natuurlijk nooit van te voren of je dat krijgt en of je het anders misschien ook wel/niet had gehad. Er is hier ook een topic op het forum over eicel donatie..... lees daar niet zo vaak, maar misschien dat daar wat info te halen valt?? Ik denk dat je alles gewoon goed tegen elkaar moet afwegen en voor jezelf een weloverwogen keuze moet maken waar je voor de volle 100% achter kan staan!! Misschien kun je je laten informeren hierover bij een ivf kliniek : Heel veel succes met het maken van een voor jou juiste beslissing!! Groetjes Majo!!
Allereerst zou het sper geweldig zijn als je iemand op zou een manier kan helpen. Wat betreft het last hebben van hormonen ik denk dat het heel verschillend per persoon is. Ik heb clomid geslikt en gonal-f en pregnyl gebruikt en eigenlijk weinig tot nergens last van gehad alleen soms wat opvliegers s'nachts. gr vruchtje
Bedankt voor jullie reacties Majo en Vruchtje. Zijn er nog meer mensen die hun ervaringen hiermee kunnen vertellen? Ik probeer me even een beeld te vormen van wat ik daar van moet verwachten, want voor mij is dit natuurlijk allemaal nieuw. Alvast bedankt voor jullie reacties. Frieda
he meid, Allereerst wil ik even zeggen dat ik het super vind wat je wilt gaan doen. Ik spuit puregon en heb daar een klein beetje last van, voel me wat emotioneler. Verder weinig klachten. Ik heb een tijdje 6 mnd achter elkaar gespoten voor IUI en toen ik daarna stopte had ik ook geen klachten mbt mijn menstruatie enzo. Misschien kun je idd eens informeren bij de IVF kliniek. Succes met je beslissing. Liefs Maaike
Hoi Frieda, Super dat jij erover denkt je vriendin te helpen! Zoals de andere dames al zeiden: iedere vrouw reageert anders op de hormonen. Ik heb er zelf totaal geen last van gehad. Omdat ik eerst nog maar 's moet zien te bevallen heb ik nog geen idee hoe mijn menstruatie gaat zijn na de bevalling. Wat betreft de verhalen die je via je moeder gehoord hebt: Het is een bekend gegeven dat veel vrouwen na hun bevalling zowiezo veel heviger gaan menstrueren., of ze nou wel of geen hormonen hebben gebruikt. Daarnaast hebben de vrouwen uit de verhalen van je moeder allemaal hormonen gebruikt omdat er wellicht bij henzelf in de hormoonhuishouding iets mis was. Voor zover ik begrijp heb jij een gezond lichaam met een goede hormoonbalans, die herstelt zich straks wel weer hoor. Misschien kun je eens bij stichting Freya om advies vragen. Zij doen ook bemiddeling bij eiceldonatie, mogelijk kun je daar ervaringen uitwisselen? Succes met jouw beslissing! Liefs Marientje
Ik heb de eerste ronde voor IUI hormonen gespoten en was daardoor ook emotioneler. De twee rondes daarna heb ik alleen rond de eisprong Pregnyl gespoten, maar dus niets voor het rijpen van de follikels. Sinds ik hormonen heb gespoten voel ik het groeien van de follikels erger en is de eisprong ronduit pijnlijk (zonder dat ik Pregnyl had gespoten).
Moedig! Eiceldonor worden / zijn! Lief zeg...heel bijzonder. Ik heb inmiddels de nodige IVF ICSI behandelingen gehad en tijdens de behandeling eigenlijk nooit veel last van bijwerkingen gehad. Ook erna niet. Gelukkig. Hoofdpijn, humeurigheid, stemmingswisselingen en zwangerschapskwaaltjes wel bij tijd en wijlen maar eigenlijk horen dit soort dingen er volgens mij standaard bij. Het heeft mij nooit geirriteerd eigenlijk. Bij de zwangerschap van onze zoon had ik een beginnende overstimulatie, gelukkig is dit beperkt gebleven. Nu, bij deze zwangerschap, heb ik een fikse overstimulatie te pakken. Ik heb de punctie een maand geleden gehad en ondervind er nog steeds hinder van. Dit in de zin van eierstokken die nog flink vergroot zijn. Links zit een cyste..dit is ook niet fijn. Het vocht wat in mijn buik zat is inmiddels wel verdwenen en mijn waardes zijn weer keurig. Ik ben zwanger, dat was het doel maar de manier waarop wordt op deze manier wel nog zwaarder. De kans op zo'n langdurige overstimulatie heb je vooral bij zwangerschap dus als donor zullen die klachten w.s. veel sneller afnemen. Je lichaam krijgt dan de tijd zich te herstellen. Zijn jullie al in de fase van gesprekken met het ziekenhuis? Ik ben erg benieuwd naar het verloop. Heel veel succes! Elmo
Bedankt voor al jullie reacties. @ Elmo, Wij zijn inderdaad afgelopen woensdag voor het eerste gesprek met de gynaecoloog in het UMCG geweest en ondanks dat ik reuma heb en al 39 jaar ben, heeft de gynaecoloog niet afwijzend gereageerd en wil hij zo snel mogelijk alles rond hebben om het dossier door te sluisen naar de Medisch Ethische Toetsingscommissie. Vorig jaar hadden onze vrienden in het UMCG het hele traject voor behandeling al met een andere donor opgestart (ik had ook al wel eens gezegd, dat ik het wel voor hen wilde doen, maar wij wilden eerst zelf nog een tweede kindje krijgen en daarom kon ik dus vorig jaar niet hun donor zijn), maar die bleek afgelopen maand, vlak voordat alles voor het hele gebeuren ongeveer rond was, zelf zwanger te zijn. Toen dat net bekend werd, lag hun dossier ook net bij de ethische commissie (eindelijk nadat de hele afhandeling al weer bijna een jaar had geduurd) en dat dossier is nu dus teruggehaald. Maar die commissie schijnt nu dus wel over de leeftijd van onze vriend te vallen. Dus het blijft de vraag, hoe dat nu af zal lopen. Hierover had ik gisteren ook al onderstaand bericht hier geplaatst: Hallo Allemaal, Zouden jullie mij kunnen vertellen welke leeftijdsgrens er in de verschillende ziekenhuizen worden gehanteerd om voor behandeling in aanmerking te komen. Onze vrienden, die ik eventueel wil gaan helpen om via eiceldonatie zwanger te raken, krijgen namelijk nu ineens te maken met het feit dat de ethische commissie moeite heeft met de leeftijd van hem. Al met al zijn zij al 10 jaar bezig om een kind te krijgen. In al die tijd kwamen er allerlei factoren tussendoor, die er voor zorgden dat ze hun kinderwens weer wat uit moesten stellen en verder werden ze van ziekenhuis naar ziekenhuis gestuurd. Daardoor waren ze dus niet voortdurend in het UMCG in Groningen in behandeling geweest. De eerste 7 jaar van hun pogingen om zwanger te raken, is er voortdurend naar hem gekeken, omdat bij hem een sterilisatie ongedaan was gemaakt en uiteindelijk bleek dat het zaad niet voldoende kwaliteit had. Omdat zij verder een normale cyclus had, is er in eerste instantie in het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen en in het UMCG niet naar haar gekeken. Uiteindelijk kwamen ze na 7 jaar in het Radboud in Nijmegen terecht voor een PESA-behandeling en toen werd er ook eindelijk naar haar gekeken en bleek dat ze nog maar heel weinig eiblaasjes had. Verdere behandeling had volgens de arts daar dus geen zin, want hij achtte de kans van slagen zeer klein. Het jaar daarop durfde het UMC in Utrecht hen nog wel een kans geven, maar de hormoonstimulatie had geen enkel effect, want er was helemaal niets meer om te stimuleren. Hij had uiteindelijk al wel een PESA-behandeling gehad met goed resultaat, dus hun enige kans was nog om via eiceldonatie een kind te krijgen. Daarvoor kwamen ze vorig jaar weer in het UMCG te Groningen, waar het hele traject in gang werd gezet, nadat zich een donor had gemeld. Zij kregen dus zelf een gesprek met het maatschappelijk werk en hun donor ook en uiteindelijk kregen ze wat dat betreft begin dit jaar "groen licht" voor de hele behandeling. Alleen de Ethische Commissie moest nog een oordeel vellen en de jurist die als eerste het dossier ontvangt, valt nu over zijn leeftijd omdat hij inmiddels al 59 jaar is. Tegelijkertijd toen dit probleem begon te spelen, kregen ze het bericht van hun donor, dat zij onverhoopt zwanger was geraakt, waardoor het hele verhaal uberhaupt al weer niet door leek te gaan. Inmiddels heb ik mij dus als potentiele donor gemeld en gisteren hebben we het eerste gesprek met de gynaecoloog in het UMCG gehad, waarbij ook weer zijn leeftijd ter sprake kwam. De grens voor de leeftijd van de man ligt in het UMCG dus op 55 jaar, maar als dit al een bekend gegeven is, waarom hebben ze dan vorig jaar de hele procedure wel met hen opgestart. Dit snap ik dus niet. Graag zou ik dus willen weten of anderen hier ook ervaringen met problemen met betrekking tot de leeftijd hebben gehad. Doordat zij namelijk al 10 jaar aan het dokteren zijn, zijn ze inmiddels 10 jaar ouder geworden en is zij nu 40 jaar en hij 59 jaar. Dan hadden ze vorig jaar toch meteen moeten zeggen, dat ze het hele proces niet meer met hen aan willen gaan. Zijn hier dus nog meer stellen, die al wat ouder zijn? En hoe ging dat bij jullie? Frieda Terwijl vorig jaar alles dus heel traag verliep in het UMCG wil de gynaecoloog nu graag alles gereed hebben voor 1 juni. Ik krijg dus tijdens mijn eerst volgende menstruatie (over een kleine 2 weken) een echo om te kijken hoe het er met mijn voorraad eicellen voorstaat etc. en op 20 mei moeten mijn man en ik voor een gesprek naar het maatschappelijk werk om te beoordelen of we weten waar we aan beginnen. Mijn vriendin baalt er nu eigenlijk ook verschrikkelijk van, dat nu ineens de afhandeling van allerlei zaken wel snel schijnt te kunnen, omdat ze qua leeftijd natuurlijk best veel haast heeft, en dat vorig jaar alles ellenlang duurde. Als er toen wat adequater opgetreden was, was haar vorige donor nu ook niet zwanger geweest en had ze misschien al zwanger kunnen zijn. Bij hen is er in al die jaren ook al zoveel mis gelopen door het optreden in de ziekenhuizen en wat persoonlijke problemen met haar gezondheid, dat het ook eigenlijk haast lijkt alsof er een vloek op rust en het hen absoluut niet gegund is om een kindje te krijgen. Ik hoop dus van harte dat die Ethische Commissie niet langer dwars gaat liggen over zijn leeftijd (want door toedoen van de ziekenhuizen zijn zij nu wel 10 jaar verder) en dat zij ook niet zullen vallen over mijn leeftijd of het feit dat ik reuma heb, want dan zijn we weer terug bij af. Ik gun het hen zo om ook het geluk van het hebben van een kindje te ervaren en hoop heel erg dat het nu eindelijk eens gaat lukken. Frieda
Ik wist dat er een site was waar je kan vinden welke leeftijdsgrenzen de verschillende ziekenhuizen aanhoude. Misschien heb je hier iets aan. Succes!
Ik heb ook hormonen gespoten voor mijn ivf behandeling. Ik had er geen last van, geen enkele bijwerking. Ook nu achteraf niet. Succes.
Ikzelf heb de behandeling ook in het UMCG gehad, maar het traject met donoren is mij natuurlijk totaal niet bekend. Ik hoop dat jullie inderdaad gauw kunnen starten, zonder leeftijdsproblemen, en dat je vrienden gauw in blijde verwachting zijn!
Hoi hoi, Ik wil niet te negatief over komen zet mijn minpunten hierbij voor je neer. Je wilt denk ik eerlijk antwoord.....tegen negatief staat natuurlijk positief dat je iemand wil helpen! Het nadeel dat ik met het spuiten van hormonen was dat mijn buik er zo van opzet. De laatste dagen kon ik mijn broeken niet meer aan. Daarnaast krijg ik er Cystes van. Deze cystes blijven bij mij pijn doen omdat ze tegen mijn blaas drukken. Mijn huidige zit er alweer een half jaar en is zo 4 cm groot. De menstruatie was niet heftiger dan normaal wel eerder. Al een week na de puncties was ik ongesteld. Nadeel vindt ik wel dat je de punctie niet verdoofd krijgt in Nederland. Maar ook daarbij geld weer dat elk mens een andere pijngrens heeft. Verder krijg ik ook buikpijn omdat je lijf is zo een korte tijd veel grote eitjes moet produceren. IK hoopn dat je wat aan het antwoord heb. Denk er wel aan dat ieder mens anders reageerd. De een heeft minder last dan de ander!! Groetjes Nicole
Bedankt voor je reactie Nicole. Je hoeft me wat dat betreft niet te sparen, ik wil graag alles weten dus ook juist de negatieve kanten, want dan weet ik wat me te wachten kan staan. Als ik het goed begrijp, vond jij de puncties wel pijnlijk dus. Wat dat betreft kan ik natuurlijk niet inschatten wat me te wachten staat, maar gezien het feit dat ik reuma heb, heb ik wel een hele hoge pijngrens. Dus ik hoop dat het meevalt. Frieda