hoi hoi, Ik ben behoorlijk 'leeg'. door een vechtscheiding, waarbij ik vooral veel kwijtgeraakt ben.. en nu dreig ik ook nog es mijn huis kwijt te raken door stommigheid van mijn ex.. Ik zie t allemaal even niet meer zitten... wat doen jullie op zo'n moment? ( psych enzo.. bin there done that) hoe ontspannen jullie?
Veel huilen, en 1-op-1 met vrienden/vriendinnen afspreken. Verder hou ik er van me even terug te trekken (zover mogelijk) en dingen te doen waar ik zo min mogelijk bij na hoef te denken en waar ik het liefste ook nog voldoening uit haal.
Heel veel dingen gaan doen en/of zien die je normaal heel veel plezier geven. Voor mij kan dat een hele grappige film zijn
Denken aan de dingen die het leven wel waard zijn. Lekker even met een vriendin op een terrasje gaan zitten, flink janken, wijntje en kop in de zon! Sterkte meis!
Allereerst veel sterkte! Ik zit niet in een scheiding, maar heb wel het een en ander meegemaakt waardoor ik mezelf behoorlijk ben tegen gekomen de afgelopen jaren. Tot ik depressief werd. Ik kreeg professionele hulp en leerde ook hulp inroepen van mijn omgeving. Van nature ben ik iemand die zelf alles op wil knappen, nu merk ik dat het zo ontzettend fijn is als je zo nu en dan de hulp inroept van je omgeving. En veel praten met mensen die je kunt vertrouwen.
Ik doe dus precies het tegenovergestelde; ik ben dan graag alleen, zet grey's anatomy op omdat dat altijd emoties bij me losmaakt en op die manier probeer ik door mijn verdriet heen te gaan, na te denken, te huilen en alles een plekje te geven. Pas daarna maak je mij blij met een grappige film . Wat rot dat je in deze situatie zit! Ik hoop dat je snel je kracht weer terug vindt en weer het gevoel krijgt dat je er tegenaan kan.. Ik wens je veel sterkte toe!
Ik zou een verre reis gaan boeken (uiteraard als je die mogelijkheid hebt) en een paar weken op pad gaan Doe eens iets buiten je comfortzone. Dat hielp mij altijd goed om de zaken op orde te krijgen en weer een beetje perspectief te zien. Ik zie het niet als weglopen voor je problemen (je komt immers weer terug), maar meer even uit de situatie stappen om je objectiviteit weer terug te krijgen
Gewoon doorgaan. Das het enige wat mij op de been heeft gehouden en heb ook wel rottigheid meegemaakt. Met een klein kindje was er geen tijd voor mezelf vond in en putte mijn kracht uit haar. Heel veel sterkte!
Hoe, dat weet ik niet. Daar moet je je eigen manier voor vinden. Maar wat ik wel weet is dat je jezelf de kans moet geven om dat verdriet te verwerken, je hebt er niets aan om het weg te stoppen want uiteindelijk komt het tien keer harder terug. Nooit aan je eigen verdriet voorbij gaan.
Ergens een lichtpuntje zoeken waar je je weer aan kunt optrekken. Of een verre wandeling maken, zodat je je gedachten weer een beetje kan ordenen. Ff weg uit de sleur, genieten van mensen die je tegenkomt, van de natuur. Helpt bij mij altijd erg goed. Sterkte ermee!
Gaat het bos of strand gaan en daar de hele bende bij mekaar schreeuwen gevolgd door janken lucht mij meestal op
Mijn manier is.. Juist niks doen en proberen te genieten van de dingen die ik wel heb en die te waarderen. Niks extra stappen enz.
Leef met de dag, geniet van ieder moment, probeer juist de positieve dingen te bedenken van de dag, hoe simpel ook. Een leuke aankoop een gezellige middag met vriendinnen, maar bijv ook een zelfgemaakte maaltijd..
Ik ben vorig jaar alles kwijt geraakt ..wat voor mij persoonlijk hielp (naast maatschappelijk werk) Dingen van je af schrijven, emoties, maar ook regelingen..zompig met regelingen naar instanties gaan om je daar mee te laten helpen. Ik heb na een paar maanden een hele lange brief naar mijn ex geschreven..hij hoeft niet eens op de post, maar het kan helpen je hoofd te ordenen en later nieuwe inzichten geven . Praten, sporten, mediteren..vooral doorgaan..je staat waarschijnlijk toch op standje overleven en dan op momenten dat je het niet trekt je grenzen afbakenen. Dat kan jezelf even terug trekken zijn, of juist vriendinnen opzoeken. Go with the flow Het is een rouwproces geef jezelf de tijd. Sterkte!
Wat vervelend voor je dat je je zo voelt. Als ik het gevoel heb er doorheen te zitten, is dat vaak omdat ik boos ben en dat op zit te kroppen. Beetje raar misschien, maar wat ik dan soms doe: Ik zit gewoon stil, maar stel me in gedachte voor dat ik een roofdier ben dat in de aanval gaat, soms in slowmotion. In mijn fantasie laat ik al mijn innerlijke agressie dan even zijn gang gaan, waarna ik even rustig blijf zitten. Meestal komt er daarna een zucht van opluchting. Of ik stel me voor dat ik op een mooie plek ben waar alles goed is. Soms dat ik in een rivier lig die alle zorgen meeneemt met de stroom, het water van hoofd naar voeten stromend. Beide oefeningen vragen wat tijd om verwerkt te worden door het lichaam. Misschien heb je er wat aan. Veel sterkte gewenst, en zoals anderen ook al zeiden: deel je zorgen, dat lucht ook vaak op.
Wat mij hielp naast prof. Hulp was van me afschrijven richtte brieven aan me zelf en mensen waar ik boos op was of die me veel verdriet hadden gedaan. Daarna heb ik de brieven verbrand haha