Hier duurde het ook even...niet zozeer over wel of neit een tweede kindje, dat wilden we allebei, maar opver de knoop door hakken wanneer precies. Ik was er eerder aan toe als hij, uiteindelijk durfde hij ook rond Finn's 2e verjaardag de knoop door te hakken..
Ik wilde na 6 maanden al weer gaan voor een 2e, maar dat vond m'n vriend veel te snel. Ik heb het toen maar gewoon laten rusten, zo ontzettend veel haast had ik er niet mee. Na het eerste jaar ben ik er weer eens over begonnen. Deze keer vroeg hij door: waarom zou je dat willen dan? Ik heb mijn redenen genoemd, we praatten er nog wat over door en toen heeft hij ook het besluit genomen om ervoor te gaan. Een maand later was ik al zwanger en net voor de oudste 2 werd kwam er een zusje bij. Praten dus, én luisteren. Niet drammen, niet vastbijten in je eigen wensen, maar ook ruimte geven aan je partner om iets te mogen willen (of niet willen). Moeilijk als je allebei iets anders wilt en een compromis niet mogelijk is, dat zeker. Maar uiteindelijk moet je hier volgens mij alleen aan beginnen als je het allebei wilt.