Zit me nu al druk te maken over de kraamtijd....wij komen beide uit gebroken gezinnen.... Mijn moeder en vader willen niet tegelijkertijd bij elkaar zijn in dezelfde ruimte (mijn moeder maakt het opzich niks uit, maar mijn vader is bang voor spanningen), de moeder en vader van mijn man kunnen elkaar al helemaal niet luchten of zien. Het broertje van mijn man heeft geen contact met zijn vader en amper met zijn moeder en het zusje van mijn man heeft alleen contact met haar moeder. De enige die met iedereen kan is mijn zusje. Heb het ook al met mijn kant van de familie erover gehad dat ik niet wens om ertussen in te zitten, en dat snappen ze en iedereen houd er rekening mee gelukkig....maar voel me wel een beetje ongelukkig dat het WEER niet onbezonnen relax kan zijn..... hoe hebben jullie dit opgelost?
Tja, denk dat iederen gewoon moet bellen wanneer ze willen komen en dan gewoon afsrpaken om elkaar heen maken... En ik weet niet met wie jullie het dichst zijn, dat bijv. de beide moeders en zusjes als eerste komen en dan de beide vaders en daarna de broer van je man... (heb ik zo iedereen?? )
haha oh ja komt er nog een stuk.....beide moeders mogen elkaar niet en beide vaders hebben elkaar nog nooit gezien maar we denken dat dat helemaal niks gaat worden. Het meest close zijn we met mijn ouders.....en met de zusjes en broertje. en ik kan niet zo goed overweg met mijn schoonouders...zeker mijn schoonmoeder niet.....pfffffffff wordt er zelf bijna dol van dit verhaal!
Kunnen ze zich voor de geboorte van hun kleinkind niet een uurtje gedragen? :S Ik ben daar persoonlijk heel makkelijk in.. "Maak van JOU probleem, niet mijn probleem" zou ik tegen de gasten zeggen.
@Vosje In principe zou dat zo moeten zijn, maar wat als ze zich toch niet gedragen is dat gelijk een domper op de kraamperiode en die kun je niet overdoen. Een schema maken en ze te laten bellen vantevoren lijkt mij het veiligst. Wel jamer dat het zo moet gaan en je niet ongecompliceerd kan genieten van je kraamperiode.
Hoi Vosje dankjewel voor je antwoord, maar zoals je hebt kunnen lezen hebben ze dat ook gezegd, althans mijn kant van de familie....met mijn mans kant is nog niet besproken....maar ik maak me er druk om de spaningen enzo..... En mijn vader denkt ook dat er spanningen zullen zijn.... En hoezeer ik ook probeer om het me nit aan te trekken luktme dat gewoon niet zo goed.....droom er ook van dat ik net bevallen ben en dat heel de fam trots in de kamer staat zonder spanningen en strubbelingen.....
Als ze respect voor jou en je gezin hebben, passen ze zich maar aan. Dat heeft iedereen hier ook gewoon te doen! Komop, je bent bevallen en wilt genieten van je kindje. Dan hoor je niet op je tenen te lopen en je familie naar het zin te maken!
Wat een rot situatie eigenlijk. Mijn man zijn ouders zijn ook gescheiden. Echter kunnen ze opzich heel normaal tegen elkaar doen. In de kraamtijd zijn ze gewoon op andere dagen geweest. Verjaardagen komen ze ook tegelijk, en doen dat ook normaal tegen elkaar gelukkig. Als ik in jou schoenen zou staan, zou ik duidelijk aangeven wat je van hun verwacht. Als dat inhoud dat 1 van de ouders misschien niet direct hun kleinkind kan zien ofzo dan moeten ze dat accepteren. Zij hebben een probleem met elkaar, en jij niet met hun. Dus ja willen zij niet normaal tegen elkaar doen dan moeten ze wel accepteren dat het op die manier gaat. Lijkt me wel vervelend hoor, straks ook met de verjaardag van je kleintje.
Meid ik zou het echt om elkaar heen plannen. Mijn moeder en vader zijn ook niet on speaking terms...al zeker 18 jaar nu. Ik nodig ze nooit tegelijk uit op mijn verjaardag....nu heb ik sowieso al niet zo'n goede band met mijn vader. Ze zouden allebei wel hun fatsoen houden hoor...maar ze zullen toch terughoudend zijn denk ik...toch anders dan anders.
@ consider....dat bedoel ik idd het zal nooit zo ontspannen en gezellig zijn dan als he zou kunnen zijn.....ik ga ook beetje proberen te plannen....maar lig er nu al wakker van....wil iedereen er gewoon bij hebben....one big happy family...maar goed moet dat beeld maar uit mijn hoofd zetten.... en tja met verjaardagen geen idee hoe ik het dan wil gaan doen :s....
wat ik zou doen is eerst de oma's (smorgens) daarna de opa's en daarna de ooms en tantes. gewoon 3 ladingen mense maar dan kom je ierdeen tegemoet in hun wensen
eigenlijk heb je gewoon gelijk tis toch te belachelijk voor woorden dat het zo moet! en kunnen ze zich niet aanpassen dat gaan ze maar ergens ander heen kom nou
Moeilijk! Mijn ouders zijn ook gescheiden en wel on speaking terms, maar de spanning is te snijden als ze bij elkaar zijn. Bovendien hebben ze allebei een nieuwe partner en tussen mijn moeder en mijn vader's vriendin gaat het helemaal niet. Meteen na de bevalling is gewoon iedereen tegelijk geweest, zonder de nieuwe partners. Dat heb ik ze van te voren duidelijk gemaakt. En dat ging ook heel goed! Iedereen is zo druk met kijken naar je kleintje, dat ze elkaar echt wel even kunnen vergeten. Ik zou als ik jou was ze goed toespreken dat ze inderdaad van hun probleem niet jouw probleem maken. Je kan volgens mij 2 dingen doen: Nodig ze allemaal tegelijk uit vlak na de bevalling. Als ze er niet tegelijk willen zijn, zoeken ze dat zelf maar uit, buiten jouw huis / ziekenhuiskamer wel te verstaan. Het gevaar is dat jij toch de spanning voelt, maar het is wel het minste geregel voor jullie. Optie 2: nodig ze allemaal apart uit. Voordeel: geen spanningen op jouw kamer. Nadeel: gezeur over wie er eerst mag en georganiseer. Uit ervaring weet ik wel dat na de eerste keer iedereen toch gewoon een afspraak maakt voordat ze komen. Dan zei ik gewoon nee tegen mijn vader als mijn moeder er al was en andersom. En nog een laatste tip: zorg dat jij en je man op 1 lijn zitten. Spreek ook af dat je man en/of kraamhulp alle ruziende mensen het huis uit werkt.
pfff lastig he? En dan dacht ik dat wij het lastig hebben met 2x gescheiden ouders.... Die van mijn vriend kunnen in 1 ruimte zijn, maar daar is het op het moment ook mee gezegd. Mijn ouders kunnen het eigenlijk niet, maar op verjaardagen met meer mensen gaat het tegenwoordig goed. Ze zeggen dan geen woord tegen elkaar en kijken elkaar niet aan. Toen osn meisje was geboren: alle ouders gebeld dat ze even mochten komen kijken. Toen mijn moeder en schoonmoeder er al waren kwam mijn vader binnen. Hij feliciteerde ons en mijn schoonmoeder uitgebreid. Mijn moeder zei nog: jij ook gefeliciteerd. Hij zei helemaal nix tegen haar. Ik heb daar erg mee gezeten. Beter nix zeggen dan ruzie, maar de sfeer is gelijk anders. Als ik je dus een tip mag geven: Ouders uitnodigen als jullie ukkie is geboren en zeggen dat het alleen even kijken is. Ik zou ze dan allemaal op een andere tijd uitnodigen, bijvb. om het half uur. Daarna gewoon komen op afspraak, doen wij ook nog steeds. Alleen mijn schoonvader komt nog weleens zomaar binnenwippen. En de mensen die hier zeggen dat ouders zich moeten gedragen hebben natuurlijk gelijk. Alleen weet ik helaas uit ervaring dat het in de praktijk zo dus niet werkt. Ik snap je helemaal, ben soms ook heel verdrietig als ik bij anderen zie dat het een happy family is. Dat zullen wij nooit hebben. Probeer maar de voordelen ervan te zien: meer oppasadressen, meer cadeautjes voor je kind (tis een schrale troost, ik weet het) Sorry voor mijn lange verhaal. iig heel veel suc6 met de bevalling en de kraamtijd.
Ik kqn geen andere oplossing bedenken dan de dingen die hiervoor al zijn gezegd. Ik vind het wel vervelend voor je dat jij je nu al tijdens je zwangerschap zo druk moet maken over de kraamtijd. Ik zou dit ook zeker met de betreffende personen bespreken! Zou je eventueel je zusje kunnen vragen een 'schema' te maken? Dan hoef jij je daar in ieder geval niet druk om te maken vlak na een bevalling!
Ik kan me hier gewoon zo weinig bij voorstellen... Wel dat je je er druk over maakt hoor, maar sjonge,we zijn toch allemaal volwassen! Het gaat hier om de geboorte van een nieuw leven en dan ga je een beetje ruzie zitten maken met iemand waar je al jaaaaaaren van gescheiden bent! Dan bijt je toch gewoon op je tong for the time being, voor je kinderen en nieuw kleinkind? Bijvoorbeeld bij Emmalotte dat jouw vader dan niks zegt tegen je moeder, oef.... Ik had hem de kamer uitgeschopt of iig achteraf nog wat van gezegd dat ik daarvan niet gediend zou zijn. Ze zijn met z'n allen kinderachtiger dan die kleine baby die is geboren. Ik vind het te gek voor woorden en heel sneu dat je je over dit soort zaken druk moet maken in een tijd die voor jou en voor iedereen fijn moet zijn. Ik heb misschien makkelijk praten, dat weet ik wel, zit niet in zo'n situatie. Maar ik zou ze van tevoren absoluut aanspreken op hun verantwoordelijkheid naar de kraamvrouw en de baby en duidelijk maken dat er niet wordt geruziet, niet een schema wordt gepland en als het je niet zint, dan kom je maar niet.
@ Emmalotte; Jammer dat het bij jou niet zo werkt zeg! Hier hebben ze gewoon te luisteren en anders wijs is ze zo naar de deur!
ik kan me jou frustratie heel goed voorstellen. toen mijn zoontje geboren werd waren mn moeder en 'vader' al over (ik woon in engeland) en dat was natuurlijk hardstikke fijn, tot mn echte vader de dag na mijn zoontjes geboorte op de stoep stond. hij was samen met mijn oom de hele nacht doorgereden om zsm bij ons te zijn. maar mijn vader heeft mij en mijn zusjes en vooral mn moeder zoveel pijn en verdriet gedaan dat mijn 'vader' mijn echte vader met zeer gegronde reden niet zo lief vind. doordat ik zo overvallen werd door mijn vaders bezoek (hij bleef ook overnachten, kon m moeilijk naar nederland terug sturen en mn moeder en 'vader' verbleven in een hotel) werd ik ook voor het blok gezet want mn moeder en 'vader' waren ook onderweg naar ons huis. toen heb ik ff keihard gehuild en gezegd; wat heb ik ook een rotfamilie(niet gemeend hoor, maar ja hormonen he) die niet ff normaal kan doen omwille van mijn zoontje. uiteindelijk heeft mn vader een paar uur in een pub gezeten tot mn moeder en 'vader' weer weg waren. zo belachelijk! maar t kon echt niet anders en ik voelde me ook schuldig want ik kon dat mn stiefvader niet aandoen dat mn vader daar was geweest. het is gewoon zo'n domper op je geluksgevoel!!! dus als ik jou was, inderdaad hoe irritant het ook is, ff puzzelen en zorgen dat ze niet samen langskomen. als ik jou was jouw familie eerst en dan die van je man. jij hebt toch lichamelijk net ff heel hard gepresteerd, dan vind ik dat je toch wel eerst je eigen familie wilt zien en dan pas de schoonfamilie. tenminste, zo voelde ik dat zelf heel sterk. en iedereen komt je kleintje heus wel te zien, op dag 2 ziet ze er heus nog net zo nieuw en klein uit als op dag 1...
Jeetje, ik zie dat wij niet de enige zijn. Scheelt misschien dat mijn vriend z'n ouders niet uit elkaar zijn. Mijn moeder en vader kunnen wel met elkaar in een ruimte, maar om nou te zeggen dat het dan echt gezellig is...Mijn zus is vorig jaar zomer bevallen en haar vriend heeft gelijk iedereen (inclusief mijn pa) gebeld om te zeggen dat hun engeltje geboren was. Meneer zat alleen in de auto met zijn nieuwe vlam ergens op de snelweg. Zou je denken, kom lekker naar het ziekenhuis om je kleinkind te bewonderen, maar nee hoor, dat ging dus niet werken. Ik heb hem nog gebeld toen ik onderweg naar huis was, hij bleek nog steeds niet in de buurt (dit was zeker al 2 uur nadat m'n zus bevallen was). Belt hij rond het tijdstip dat ze naar huis gingen dat hij langs wilde komen. Dus mijn zus zegt (geheel terecht) nou, vind je het erg om morgen langs te komen want ik ben behoorlijk moe van dit alles. Reactie: ja, maar IK WIL MIJN kleinkind zien, jullie ontnemen mij de kans blablabla. Uiteindelijk toch langsgeweest, kwam hij aan de deur bij hen, nog een keer herhalen wat hierboven staat. Tja, dan zijn de kraamtranen er dus wel erg snel. Dit heeft dus redelijk alles verpest. Hij heeft mijn zus niet meer gebeld / gezien, mij niet gebeld / gezien. Zo gaat dit dus elke keer, met uiteenlopende dingen. Nu weet ik wel dat het niet helemaal slaat op het verhaal van jou Aura, maar ik ben zo bang dat het bij mij ook zo (kan) gaan. Gelukkig heb ik een normaal denkende moeder die zich overal kan aanpassen, maar ik vind het toch niet leuk. Het probleem met dit soort dingen is dat het jouw probleem wordt en niet die van de mensen die problemen met elkaar hebben. Ze leggen het probleem bij jou neer met het idee, die lost het maar op, want ik wil niet met bepaalde mensen in een ruimte zitten. Dat vind ik niet eerlijk. We zijn inderdaad allemaal volwassen, alleen gaat het er soms niet zo aan toe. Ik vond de tip die hiervoor gegeven werd door 'tupp' wel slim. Je kunt wellicht je zus vragen of ze een agendaatje bij wil houden met alle bezoeken. Als ze dat zelf ook niet erg vindt natuurlijk.
Ik zou ze inderdaad dan maar om elkaar heen plannen, maar in de volgorde zoals jij het wilt en eventueel commentaar mogen ze voor zich houden, het is al zielig genoeg dat ze niet even normaal kunnen doen tegen elkaar. Mijn schoonouders zijn gescheiden en het contact met mijn zus is bijna nihil, het is dus vaak een beetje 'gemaakt' gezellig, maar in ieder geval kunnen we nog wel met iedereen in dezelfde ruimte zijn en gedag zeggen. Licht je kraamhulp ook in over deze situatie. Bij mij werd er specifiek naar gevraagd tijdens de intake, zo kunnen zij ook rekening houden met de situatie en hoe de relaties liggen.