Hoi Allemaal, Ik ben op zoek naar tips van ervaringsdeskundigen omtrent erkenning en gezag. Ik zal proberen mijn situatie kort in kaart te brengen (hopen dat dit lukt Ik ben momenteel 5 maanden zwanger. De vader van mijn meisje en ik zijn in november 2011 bij elkaar gekomen en na een maand of 3 moest ik voor mezelf concluderen dat dit 'm niet ging worden. Iets later bleek ik zwanger te zijn. Ik was nog op ok voet met mijn ex en heb hem direct betrokken. Samen hebben we besloten het kindje te houden (hoewel geen leger me iets anders had kunnen doen besluiten) en toch nog een poging te wagen wat de relatie betreft. Ik voelde vanaf dag 1 dat ik hier gevoelsmatig eigenlijk helemaal niet achter stond maar maakte mezelf wijs dit voor mijn kindje te moeten doen. Ik heb het ongeveer een maand vol gehouden, toen kon ik niet anders meer dan eerlijk tegen de papa zeggen dat ik niet van hem hou en tot mijn grote spijt niet met hem verder kon. De periode die volgde was zacht gezegd zeer stressvol. De eerste reactie van de papa was dat hij niks meer met mij of de kleine te maken wilde hebben. Hier kwam hij snel op terug maar de wijze waarop hij met mij omging (continu zeer kwetsende dingen zeggen, emotioneel totaal onstabiel, mij van alles en nog wat verwijten) zorgde bij mij voor zoveel stress en ellende dat ik me langzaamaan toch weer mee liet slepen in iets dat op een relatie leek. Het kwam er op neer (en dit zei hij ook letterlijk) dat ik hem alleen maar liefde hoefde te geven, dan zou alles goed zijn. Achteraf gezien, in mijn ogen pure manipulatie. Enkele weken geleden heeft de papa zelf aangekaart dat hij merkte aan mij dat de liefde er niet is en hebben we, zo leek het, weloverwogen en op een volwassen manier de knoop doorgehakt om er mee te stoppen. Ik was erg opgelucht en dacht nu te kunnen gaan werken aan een basis waarop we alsnog samen het ouderschap aan kunnen gaan zonder gevangen te zitten in een relatie waarin ik echt niet wil zitten. Helaas had ik te vroeg gejuicht want een dag later krabbelde hij alweer terug en begon hij mij weer te straffen voor het feit dat ik niet verder met hem kan. Ik vind het moeilijk om de situatie goed onder woorden te brengen maar waar het in een notendop op neer komt is dat ik als de dood ben voor hem. Hij is een kei in oorlog voeren en ik totaal niet. Ik wil het niet en ik kan het niet en bovendien is het mijn grootste angst dat mijn kindje zal lijden onder ruzieende papa en mama. Ik heb hem vele malen duidelijk gemaakt dat ik geen ruzie met hem wil maken en dat ik de intentie heb samen en in goede harmonie het ouderschap aan te gaan maar het lijkt er steeds meer op dat dit met hem niet mogelijk is. Hij is nu begonnen met overdreven zakelijke emails waarin hij aangeeft een afspraak te willen maken voor de erkenning en de ondertekening van het gezamelijk gezag. Verder is er 0 contact. Nu mijn dilemma; aan de ene kant realiseer ik me dat ik mijn kindje haar paps niet kan ontzeggen (en dat wil ik ook niet) aan de andere kant heeft hij zich in de afgelopen maanden van een kant laten zien die mij echt heeft beangstigd. Hij spreekt zichzelf continu tegen en is ontzettend grillig. Zo veranderlijk als het weer. Hij dreigt met advocaten terwijl ik nog helemaal niet heb aangegeven hem niet te willen betrekken maar ik heb weinig vertrouwen in hem en ben bang dat hij mij nog jaren het leven zuur zal maken uit frustratie. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ben heel erg gestresst en bang. Wat betekent het voor mijn kindje als ik hem laat erkennen en akkoord ga met gezamelijk gezag? en met name in de eerste jaren van de kleine, hij kan toch geen co-ouderschap eisen vanaf dag 1?? Alsnog een enorm verhaal, sorry. Ik heb nog nergens een soortgelijke situatie kunnen vinden. Alle ervaringen en adviezen zijn meer dan welkom Liefs van een Mams2b
Je zegt het al; erkennen en akkoord gaan met gezamenlijk gezag. Dat kan o.a. inhouden co-ouderschap. Dat kan je vrijwillig overeenkomen, maar hij kan dat ook rechtelijk aanvragen. Hoe dit precies zit weet ik niet, maar zodra hij jullie kindje erkent, is hij ook de vader. En als hij gedeelde gezag aanvraagt, heeft hij evenveel rechten als dat jij hebt!
erkenning kan je bij gemeentehuis/stadskantoor/ziekenhuis regelen... gezamelijk gezag moet via rechtbank ingediend te worden. er zijn regels dat een pasgeborene niet vanaf geboorte 50-50 mag wonen ... ze zijn er best streng in dat een kindje een goede band met moeder opbouwt en helemaal wanneer er bv gegeven word. vader mag dan wel op "bezoek" komen volgens evt gemaakte afspraken. ook ligt het eraan hoever je van elkaar vandaan woont. want het is van belang ( wanneer kindje ouder is) het bij een co-ouderschap opgroeid in "dezelfde" omgeving... dit houdt in dat het zonder problemen naar school kan etc etc.. maar goed inmiddels zullen regels wel weer veranderd zijn. Ik zou jou adviseren om wel erkenning te regelen, want dit kan hij evt in een rechtzaak alsnog afdwingen en dit geeft veel meer stress en ook kostten op. Ook is het handig om een advocaat ( op onvermogen) te regelen en te kijken hoe alles in elkaar zit, leg ook gelijk op papier vast dingen die van belang zijn... bijv. dat vader mee gaat naar controle's of dat hij op de hoogte word gebracht, of hij bij de bevalling aanwezig mag zijn ja of nee... zo weten jullie beide wat er van jullie verwacht word. iig gefeliciteerd met je zwangerschap en veel sterkte en succes met alles!
Ik heb hier ook geen ervaring mee, maar hier kan je het een en ander over lezen; Hoe krijg ik als vader gezag als ik niet getrouwd ben en geen geregistreerd partnerschap heb? | Vraag en antwoord | Rijksoverheid.nl
Ik lees even mee, omdat ik in een soort zelfde schuitje terecht ben gekomen. Welke tip ik je wel mee kan geven, zorg dat je alles noteert, kopieen van hebt dat je smsjes bewaard of op een of andere manier vastlegt, het e-mail verkeer uitprinten en bewaren, elk telefoongesprek, normaal gesprek, briefverkeer, e-mail verkeer of wat voor gesprek en co, zorg dat je dit zorgvuldig bewaard in een soort van dagboek. tijd datum gesprek over waar afgesproken wie was er bij welke bijzonderheden zijn er gebeurd (bv intimiderend gedrag, slaan of ***) etc etc (dit heb ik van Juridisch loket ten horen gekregen en politie) Dit om aan te tonen hoe of wat voor de veiligheid van je kleine ook, tijdens en na de zwangerschap. Sorry dat ik je op dit moment (nog) niet kan helpen, maar ik houd jou ook op de hoogte hier als er meer is en als ik gesprek en co heb gehad, is misschien ook handig voor anderen. Zorg dat je via juridisch loket door wordt verwezen voor een advocaat van onvermogen, scheelt 51,- euro voor de aanvraag hiervan! en zorg dat je hem een stap voor bent met dit alles te regelen! Waar zijn de meiden die hier meer van weten?!!! TS en ik ook hebben jullie hulp hard nodig! alvast bedankt! Veel Liefs, Aviya
Kunnen jullie niet iets overeenkomen tot jullie kindje is geboren? Kijk dat hij jou vreselijk behandeld (lapzwans) wil niet zeggen dat hij niet goed zal zijn voor jullie kindje.. Voor hetzelfde geldt is hij een hartstikke lieve vader.. Misschien is het mogelijk om eerst te kijken hoe het gaat als de kleine er eenmaal is en daarna verder kijken? Wel/geen erkenning (of kan dat alleen tijdens de zwangerschap?), wel/geen omgang etc..
Ik heb het meegemaakt en heb hier enorme spijt van! Ik heb hem wel erkenning gegeven. Zat destijds nog in een relatie met hem die niet lang daarna voorbij was. Hij werd verliefd op een ander. En heeft mij het huis uit gezet omdat het huis op zijn naam stond. Sta je dan met kind en geen geld. Gelukkig kon ik bij familie terecht. Hij komt uit een vreselijke (aso) familie veel roken, drinken altijd op sjouw... Geen stabiele basis. Maar ja, volgens de wet heeft hij er recht op zijn kind te zien. Hij mag haar 1 keer in de 2 week een weekend hebben. Zodra ze thuis komt is het een heel ander kind. Slaan, schreeuwen en ontzettend druk. Ik zou het de volgende keer anders doen en de vader geen erkenning geven. Dat kan later ook altijd nog. Als hij een goede vader blijkt te zijn.
Ik zou eerst eens gaan kijken of jullie goed in gesprek kunnen gaan hoe jullie samen het ouderschap willen aangaan. Misschien kan je daarbij hulp vragen van maatschappelijkwerk of soort van relatietherapie. Niet dat jullie het opnieuw samen moeten proberen, maar jarenlange strijd zit je ook niet op te wachten. Als hij daar positief op reageerd kunnen jullie duidelijke plannen maken hoe jullie het ouderschap willen gaan vormgeven. Dan kan je hem jullie kindje laten erkennen na de geboorte, jou achternaam laten houden. Ook het financiele plaatje hoort bij de erkening en een bezoekregeling. In het begin is het voor een baby niet goed om bij de moeder weg te zijn, zeker als je borstvoeding geeft. Als vader zijnde wil je het beste voor je kind, dus zou hij dit ook niet moeten willen. Het lijkt mij het beste als jullie samen op 1 lijn kunnen komen. Als hij steeds van die grapjes heeft, is dat niet mogelijk. Maar bewaar alles wat je binnen krijgt aan contact, sms, mail ed. Zorg ook dat wat jij voorstelt naar hem toe ook op papier staat. En weet dat hij je kindje echt niet kan afpakken. Hij kan het je heel moeilijk maken, je leven zuur maken. Maar zo gooit hij zijn eigen glazen in. Besef dat en laat je niet manipuleren. Erkenen kan ook na de geboorte.
Verschil erkenning en gezag Door erkenning wordt een man de wettelijke vader. Maar hij is dan geen wettelijke vertegenwoordiger. Hiervoor moet een man eerst het ouderlijk gezag aanvragen. Ouderlijk gezag Door de erkenning van het kind is de vader nog geen wettelijke vertegenwoordiger van het kind. Daarvoor moet hij eerst het ouderlijk gezag aanvragen. Ouderlijk gezag betekent dat de vader ook beslissingen mag nemen over de opvoeding en de verzorging van zijn kind. Daarnaast mag hij het vermogen van zijn kind beheren en rechtshandelingen verrichten in naam van zijn zoon of dochter. Denk daarbij aan het zetten van een handtekening of het voeren van een gerechtelijke procedure. bron: Wat is erkenning? | Vraag en antwoord | Rijksoverheid.nl En ouderlijk gezag aanvragen kan pas na de geboorte. Met alleen erkenning gebeurd er nog niet heel veel. Bij ons kindje zei de ambtenaar van de gemeente dat we na moesten denken over gezag want als we dat niet geregeld zouden hebben en er zou met mij wat gebeuren gaat het kindje wat alleen erkent is niet automatisch naar man die het erkent heeft. Denk goed na over wat jij wilt en wat hij wil en vraag hier desnoods hulp bij.
Volgende week donderdag ga ik naar de notaris, om alles vast te leggen voor de meiden en de kleine in aantocht, hij gaat me alles uitleggen ook betreffende de kleine, want ook al zou de kleine erkend worden en of eventueel gedeeld gezag, er zijn nog heel veel dingen die belangrijk zijn er omheen, en die gaan geregeld worden voor er uberhaupt erkenning of anderen dingen geregeld gaan worden!
ik lees wel veel onduidelijkheid over erkenning... sommige denken geen erkenning geen rechten voor de vader, maar dit is dus absoluut niet waar! een vader kan via rechtbank DNA test afdwingen en wanneer de uitkomst is dat de man in kwestie idd de vader is krijgt hij ook erkenning en recht op omgang ... succes
Beste Mams2b, Ik begrijp je dilemma hoewel ik vind dat je eerst moet kijken naar jezelf. Waar wordt jij gelukkig van als je hem niet vertrouwt laat hem dan het kindje niet erkennen. Hier heb je nog altijd de tijd voor dus totaal geen haast. Wel is het goed als je een standpunt inneemt. Zodat je rust hebt en door kan gaan met je leven. Als je voor een gezamenlijke regeling kiest kies je de komende 21 jaar voor hem ook al ben je geen koppel. De alimentatie is vaak een rede voor erkenning maar ook een strop voor het zelfde geld kun je beter een dag extra werken. Want of je het krijgt is maar de vraag dat soort dingen weetje niet van te voren. Daarnaast kan je kindje ook de naam van je nieuwe partner krijgen als ie niet erkent is. Je nieuwe partner krijgt dan alle rechten en plichten alsof het zijn kindje is. Stel je trouwt met je nieuwe partner dan mag je oude partner niet dit huwelijk aantasten. Lastig maar je kunt het beter weten dan achteraf spijt hebben. Veel succes ! Neem de tijd en denk aan jezelf als jij gelukkig bent is je kindje het ook.
Jeetje wat een verhaal! Is het misschien een idee om een mediator in te schakelen? Dit is een neutraal persoon die in het belang van beide partijen denkt en het belangrijkste in het belang van het kind. Ik kan wel zeggen als kind van gescheiden (lees ruziende) ouders dat het niet leuk is om tussen twee vuren te zitten. Dus als ik een tip mag geven is dat om nooit negatief te praten over de papa waar het kindje bij is, ook als hij dat wel over jou doet. Het is heel moeilijk dat begrijp ik. Maar ik heb dit zelf als kind ervaren en het brengt zoveel stress met zich mee. Succes en sterkte!!!
ik ben het eens met thewiz, ik zou geen geod gevoel hebben als mijn kindje bij zo mand terecht komt waar jij bang voor bent. dat heeft gevolgen zowel voor jou als voor et kindje. blijkt het wel een goede vader te zijn kan je hem altyd nog erkennig geven. maar nu je zo bang voor hem ben zou ik jou en je kindje beschermen en hem geen enkele rechten geven . je gaat er wellicht spijt van krijgen om nu al die rechten te geven als vader terwijl hij zich moet bewijzen tegenover jou en je kindje. onthoud ; je kan altyd nog beslissen om erkenning te geven maar andersom is dat veel en veel moeilijker. sterkte meid en hoop dat je toch kan genieten van je zwangerschap
Moeilijke beslissing, maar als het gevoelsmatig echt niet goed voelt zou ik het niet doen! Je hoeft je kindje haar vader niet te ontzeggen door haar niet te laten erkennen en hem geen ouderlijke macht te geven. Je kunt gewoon vertellen wie hij is en ze contact laten hebben/foto op de kamer etc. Zelf ben ik een BOM kind, mijn vader heeft mij nooit erkent omdat ze dat zo hadden afgesproken. Wel heb ik altijd geweten wie hij was en contact mogen zoeken als ik wilde. Heb dat ook gedaan en vond en vind de oplossing van mijn ouders nog altijd prima. Sterkte! Eva