Nadat ik afgelopen weekende en beetje buikkrampen had en heel licht bloedverlies, mocht ik gisteren even langskomen bij de verloskundige voor een echo. Nu bleek dat het hartje van ons kindje niet meer klopte, iets wat wij totaal niet verwacht hadden. Nu moet een een week afwachten en anders wordt er een afspraak gemaakt voor curretage in het ziekenhuis. Kortom een heleboel vragen voor nu: - Voel ik de miskraam ruim vantevoren aankomen, kan ik nog gewoon de deur uit tijdens het wachten? - Voelt dit hetzelfde als een bevalling? Krijg ik ook weeen? Komt de vrucht vanzelf naar buiten tijdens het plassen of ik moet ik zelf min of meer gaan persen? - Hoe lang duurt een curretage, is dit een poliklinische opname in het ziekenhuis? -Krijg ik een spuit om onder narcose te gaan? Help, wie kan mijn vragen beantwoorden?
Wat een verdrietig bericht! Ik kan me voorstellen dat je veel vragen hebt. Ik weet niet hoe het voelt om spontaan een miskraam te krijgen bij 11 weken. Ik ben met 11 weken gecuretteerd, en met 6 weken een spontane miskraam gehad. Dat voelde hetzelfde als flinke menstruatiekrampen. Toen ik in afwachting van de curettage was ben ik gewoon nog alles gaan doen. Ik had wel altijd maandverband bij me voor het geval dat het zou loslaten. Curettage valt heel erg mee. Het is een poliklinische behandeling van ongeveer een halve dag alles bij elkaar. De ingreep zelf is best kort, ik geloof iets van een kwartiertje. Ze leggen infuus aan om de narcose toe te kunnen dienen. Ik vond dat wel meevallen. Je voelt het wel zitten, maar het deed bij mij geen pijn. De narcose wordt via het infuus ingebracht. Je bent best wel snel onder zeil. Ik had met mijn man afgesproken dat ik aan zijn lachende gezicht zou denken als ze de vloeistof in zouden brengen. Dat vonden we een prettig idee. Dan was ik minder alleen. Na de curettage wordt je naar de uitslaapkamer gebracht en als je je weer wakker bent, dan ga je terug naar je kamer. Ik mocht toen vrij snel naar huis nadat ik warm had gegeten. Ik had berenhonger, want het was inmiddels al 17.30 uur. Ik moest mij ´s middags nuchter melden en was pas in de middag aan de beurt. Thuis heb ik ook nog met mijn man meegegeten. De klap kwam pas later, niet zo zeer lichamelijk vooral psychisch. Ik wil je graag sterkte wensen! liefs, Cleo
Hallo Mimie, Goh, wat erg allemaal. Hoe lang was je zwanger? Wat vreselijk dat je nog een week in onzekerheid zit. Hopelijk krijg je volgende week goed nieuws. Wat betreft je vragen: - Volgens mijn gynaecoloog kun je gewoon de deur uit. Je kunt zelfs een weekendje weg gaan, tenminste als je niet al te ver van huis bent. Ik heb ook gewoon gewerkt. Ikzelf heb 3 weken gewacht nadat ze erachter waren gekomen dat het vruchtje al dood was. Na 3 weken heb ik toch voor een curettage gekozen. Ik vond het psychisch zwaar om met een dood kindje rond te lopen. Je kunt niets afsluiten. Anderzijds kun je wel goed afscheid nemen van je vruchtje. Ik moest er in het begin nl. niet aan denken dat ze mijn kindje zomaar zouden "wegrukken". Na 3 weken had ik daar minder moeite mee. - Vraag 2 weet ik niet, ik heb dus een curettage gehad. - De curettage is op zichzelf maar een kleine ingreep. Ik ging 's ochtends om 07.30 uur naar het ziekenhuis, de ingreep was om 08.30 uur en ik kwam om 09.30 uur weer bij uit de narcose. Ik voelde me aan het begin van de middag al weer beter en was om 14.30 uur weer thuis. - In mijn ziekenhuis geven ze je alleen een lichte narcose. (dit wordt toegediend via een infuus. Dat vond ik erg meevallen). Als je zou willen, dan mag je ook een ruggeprik, maar omdat een curettage emotioneel vrij zwaar is, geven ze bij ons althans geen ruggeprik. Ik hoop echt heel erg voor je dat het allemaal goed blijkt te zijn. Heel veel sterkte met het doorkomen van deze week!
Dag lieverd, wat vreselijk naar voor jullie allereerst... Rouw goed..da's echt nodig.... Ik heb een spontane miskraam gehad bij 9 weken. Ik kreeg echt weeachtige pijnen en het vruchtje kwam er vanzelf uit onder het plassen. Daarna was de pijn weg, een paar dagen nadien nog een beetje "naweeen". Ik heb ongeveer een krappe week gevloeid. Heel veel sterkte en succes....
Wat ontzettend rot voor je! Ik leef met je mee, ik heb het zelf ook een paar weken terug gehad. Ik was 9.5 weken zwanger toen bij mij ook het bloedverlies begon. Met de echo zagen ze dat het niet goed zat. Het vruchtje was al met 8.5 weken gestopt met groeien. Het doet heel erg veel pijn om ineens afscheid te moeten nemen van je zwangerschap. Heel veel sterkte hiermee. Wat betreft je vragen: - Ik ben gecurreteerd, maar had voor de curretage anderhalve week bloedverlies. Op een gegeven moment kwam er een stolsel mee dat ongeveer zo groot was als een pingpongbal. Ik dacht eerst dat het het vruchtje was, maar op de echo bleek die gewoon nog in mijn buik te zitten; het was dus een stolsel. Ik vond hem echt enorm, en het ging gepaard met vreselijk veel bloedverlies. Het was net of de kraan open stond. Het bloed zat echt tot op mijn knieen. Goeie tip dus om minimaal één maandverbandje in te doen. Ik voelde het totaal niet aankomen (zat lekker te lunchen in de stad...) Ik had wel een maandverbandje in, maar het stroomde er gewoon langs... Na dit voorval heb ik twee maandverbandjes aan elkaar geplakt. Het kwam diezelfde dag nog een paar keer met grote hoeveelheden. Verder geen pijn gehad. - De curretage schijnt ongeveer een kwartiertje te duren, maar je bent er wel de hele dag zoet mee. Je kunt kiezen uit narcose of ruggenprik. Ik heb voor de narcose gekozen omdat ik het niet wilde meemaken. Ik vond het al erg genoeg allemaal. Ik moest om 13.30 in het ziekenhuis zijn en mocht om 19.30 weer naar huis. Je mag een paar uur van te voren niet meer eten en drinken. Ik kreeg een eigen kamer in het ziekenhuis, zodat ik kon wachten tot ik aan de beurt was. De narcose ging bij mij via een spuitje in mijn hand. Die bleef erin zitten tot ik naar huis mocht. Ze spuiten steeds iets anders in volgens mij. Tijdens de narcose en daarna gebruiken ze dat infuus ook om vocht toe te dienen. Het infuus voelde vervelend de hele tijd, maar deed niet echt zeer ofzo. Van de hele curretage heb ik niks gemerkt. Anderhalf uur nadat ik onder zeil ging werd ik weer wakker. De hele week erna was ik wel heel erg moe en zag ik dubbel. Ik ben gewoon gaan werken, maar als ik het nog een keer zou moeten doen zou ik absoluut nog een weekje thuis blijven. Heel veel sterkte met alles.
meid wat erg voor jullie, je bent precies op de goeie site terechtgekomen want hier zul je veel steun vinden bij o.a. dames die dit ook hebben meegemaakt. lucht je hart en stel je vragen gerust. heel veel sterkte toegewenst irisje