Heb jij even geluk met je moeder . Ik ga ook met mijn moeder morgen maar die neemt het allemaal niet zo serieus mijn klachten. Ik moet er ook nog heen en terugrijden en als ik zeg ik hoop dat ik het volhoud kijkt ze echt zo van kom op zeg. Veel plezier morgen
ooo lailae, hoe ga je dat doen dan? Wel goed op jezelf passen hoor! Zo een dag slenteren is erg slecht voor je bekken! Mijn moeder beseft ook niet zo goed dat de klachten echt serieus zijn, maar heb gewoon gevraagt: Wil je heen? Ja, dan moet je duwen..wil je niet duwen, ga ik ook niet mee! Maar dat vond ze prima! Nu zei ze vandaag nog wel ff dat ze dat duwen minder vond, maarja daar kan ik niks aan doen, ze heeft de keuze gehad! Anders was ik niet gegaan! Veel plezier morgen, maar doe je wel voorzichtig? Ik kan niet meer lang lopen, dus kan niet eens heen zonder rolstoel!
Ik ben dus waarschijnlijk een van die weinige personen, ik revalideer nu al 6 jaar waarvan 1,5 jaar zware revalidatie. Maar omdat het weinig verbetering bracht ben ik er mee gestopt, ik moest leren leven met de pijn en de beperkingen. Nu lijkt het er dus op dat waneer ik verder in de zwangerschap kom en de druk groter word op het bekken dit weer kan gaan scheuren, maar nu net langs de oude scheuren in mijn bekken. Dus ik denk niet dat ik 90% van de klachten kwijt ben na de bevalling, ik ga dus van het ergste uit en hoop op het beste. Dan valt het altijd mee. @miekie82, mijn schoonmoeder reageerde zelfs zo toen ik met de breuken 6 weken plat op bed lag, en neemt het nu ook nog niet serieus. Sommige mensen kunnen niet iets geloven dat ze met hun blote ogen niet kunnen zien. Groot probleem bij werkgevers merk ik wel.
Mamalieske, Jij heb dan ook bekkenproblemen door gebroken bekken, ik alleen door de zwangerschap. Ik denk dat daar ook een verschil in zit...toch? Of wil ik dat alleen maar geloven? Ik bedoel, bekkenproblemen door je zwangerschap komt door een natuurlijk proces, maar je bekken breken? We moeten het maar afwachten en zien wat de toekomst brengt, ik hoop gewoon zo erg dat ik straks na de bevalling mijn ding weer kan doen..anders wordt ik gek! Nou meiden ik ga nu gezellig naar de HHB en 9MB! En wat denken jullie, precies vandaag, niet lekker geslapen, dus meer pijn! Grrr.... kus miek
Gisteren naar de fysio en de behandeling word gestaakt, het gewenste effect duurt iedere keer maar 1 dagje en dan schiet het weer verkeerd. Einde oefening dus, geen geduw en getrek meer aan mn lijf. Aan de ene kant bevestigd dat mijn gevoel en aan de andere kant weet ik nu dat ik zo door moet tot de 40 weken, shit. Ze bellen me op voor een afspraak om te leren lopen,zitten, bukken enz met de minste weerstand (weet alles al maar ja doe gezellig mee). Afwachten dus maar weer, en vandaag de baas op de hoogte stellen, benieuwd hoe die reageerd.
Hallo, Een paar jaar geleden heb ik auto-ongeluk gehad. Ik was een van de passagiers en zat achter de bestuurder. Door de klap schoot ik met mn knieen tegen de bestuurdersstoel en is er iets in mn lies/bekken geschoten. Toen ik uit de auto wilde stappen merkte ik dat ik niet op mn benen kon staan of lopen. Paniek. Een voorbijganger heeft me naar de 1e hulp gebracht en daar zeiden dat het kwam door de klap en dat het wel over zou gaan. Maar als ik geruster wilde zijn kon ik in het ziekenhuis fotos laten maken. Vervolgens naar het ziekenhuis gegaan en daar hebben ze fotos gemaak,hersenscan etc. Niks te zien. Maar ondertussen kon ik niet staan lopen niks. Mijn moeder, stond er op dat ik naar een of andere kruidenvrouwtje en die zal er wel naar kijken. Ik wilde niet, maar ja, ik kon toch nergens naar toe (letterlijk) dus ik naar die kruidenmiep. Die begon me een partij te masseren in mn bekken/lies ik was gewoon aan het huilen van de pijn. Ja dat was goed. Nou ja. Uiteindelijk had ze er een of ander goedje opgesmeed met daaroverheen een of andere lapje paardenhaar ofzo. En dat zou er vanzelf afvallen en dan zou het genezen zijn. Want volgens haar was de pees verkeerd en die had zijn even recht gemasseerd. Na een paar weken op krukken gelopen te hebben was de pijn nog steeds ondraaglijk en ik trok dat stomme lapje er ook af. (moeder boos). Nou goed ik dus naar de dokter en die wilde geen foto maken want op de 1e foto was niks te zien. Uiteindelijk toch mn zin gekregen en zijn er fotos gemaakt. Wat bleek 3 scheurtjes in mn bekken, waarvan 1 oude. Of dat nou door het ongeluk kwam of die massage van die vrouw weet ik niet, maar ik baalde als een stekker. Dit alles was 6 weken na het ongeluk. Heb toen fysio gehad maar het kwaad was al geschiedt. Ik heb regelmatig nog veel pijn, en dan weet ik niet hoe ik mn been moet houden om de pijn in de lies draaglijk te maken. Na sporten of wandelen of grote temperatuurverschillen komt de pijn opzetten. Soms zomaar. Mn benen krijg ik niet zo heel ver open zonder dat het pijn doen.... Wat ik me nu dus afvraag is wat de consequenties zullen zijn voor de zwangerschap, en niet te min, de bevalling.........
Nou je verhaal lijkt best wel op het mijne. Vertel je vk er over bij je eerste afspraak en zoek een goede fysio die specialist is op het gebied van bekken. Ik moet tussen week 20 en 24 me melden bij de gyn. om te horen wat hun wijsheid vinden ivm met bevallen ik had namelijk aan de achterzijde n scheur en op mijn schaambeen. (en de scheuren zijn nooit mooi genezen) Ik stel me langzaam al in op het minst fijne scenario en dat is dan toch de keizersnede al wat minder is daar teken ik voor. Maar dat ik in het ziekenhuis moet bevallen staat al zo'n beetje vast. Wat het voor jou betekent weet ik natuurlijk niet. Maar vraag je vk wat ze je adviseert te doen.