Gisteren had ik het ineens: Net of de alles langs me heen gaat. Ik doe gewoon mijn ding, maar het is net of ik op een ander "level" zit dan de rest van de wereld.... Gisteren avond werd ik ineens overvallen door een heleboel onzekerheden. Huilen huilen huilen...... Ik voelde me alleen, alsof mijn man minder betrokken is dan bij de eerste, of ik mijn eerste zoontje straks niet te kort doe, ik kon me geen beeld vormen van hoe het straks zal zijn met een vers babytje in huis en keek enorm op tegen de bevalling. Het liefst zou ik de rolluiken dichttrekken en me met mijn man en kindje(s) van de rest van de wereld afsluiten en op de bevalling wachten.... Ik ken mezelf zo niet, het liep allemaal zo lekker en bij de eerste had ik dit volgens mij helemaal niet. Hoort dit bij de laatste loodjes? Zijn er meer dames die dit herkennen???
Dit hoort idd bij de laatste loodjes.. Nu begint het allemaal erg dichtbij te komen en dat maakt het toch allemaal wel heel erg spannend. Ik heb het niet op deze manier gehad zoals jij omschrijft. Ik was namelijk meer met de bevalling bezig ..als ik op controle was en moest wachten in het ziekenhuis zat ik me te bedenken dat ik daar ging bevallen. Dit maakte me zo zenuwachtig. Ook haalde ik vanalles in mijn hoofd. Al vanaf 25 weken moest ik zo veel mogelijk plat liggen en rust nemen, waardoor ik mijn zoontjes op een andere manier de aandacht moest geven. Ik voelde me enorm schuldig en bedacht de ergste dingen, zelfs dat ik zou komen te overleiden en dat ik dan mijn zoontjes dus niet genoeg liefde en aandacht had gegeven. Natuurlijk was dit niet zo want ik gaf mijn zoontjes op een andere manier wel de liefde en aandacht.. De hormonen kunnen een hoop met je doen en je totaal op andere gedachten brengen. Probeer het van je af te zetten... Ik heb het besproken met mijn gyn en die gaf ook aan dat dit er allemaal bij hoord. Het komt allemaal we goed!
Mijn vriend zei toevallig gisteren: je bent zo anders de laatste week, net alsof je meer in jezelf bent en meer met jezelf bezig bent.... Weet het van mezelf niet, maar ben wel meer met de bevalling bezig en met de laatste dingen die geregeld meoten worden. Dus misschien is het ook wel zo. Het zal er wel bij horen. Die laatste paar weekjes staat er wel iets te gebeuren en waarschijnlijk is je lichaam en je geest zich daarop alvast aan het voorbereiden... En dan naturlijk ook nog het :"wachten"op de bevalling.... vanaf 37 weken mag het komen, dus missch in je onderbewuste toch dat je meer met je lichaam bezig bent enz. xxx sas
Herken ik heel goed. Ik heb dat zelfs al veel eerder in de zwangerschap. Net alsof ik stoned ben en alles langs me heen gaat.