Hay, Ik heb deze vraag ook bij mn eigen kraamverzorgster liggen maar merk dat zij vooral 'positief' en 'je moet gewoon genieten' als antwoord geeft. Ik ben na een zwangerschap van 39 weken ingeleid ivm ernstige bekkeninstabiliteit tijdens de zwangerschap (rolstoel, bedrust, kleine stukjes met krukken, brace) Mijn zoontje is kerngezond en ik heb een goede bevalli g gehad. wel uiteindelijk een ruggeprik omdat ik de rugweeen niet kon opvangen. Na de bevalling leek alles redelijk oke met mij en mn bekken. Echter kon ik niet plassen en had ik ruim 2 liter urine retentie. daardoor kreeg ik een katheter en moest ik nachtje blijven. De dag erna, afgelopen zondag, mocht ik naar huis maar met een katheter voor min. 14 dagen. Ik heb op advies van de bekkentherapeut 8 dagen volledige bedrust voorgeschreven gekregen. De eerste dagen was ik wat huilerig van oa de hormonen maar ging het nog wel. Ookd e gebroken nachten braken me wat op. Nu merk ik dat ik veel moet huilen en echt intens verdrietig ben omdat ik zo weinig zelf kan. Ik kan alleen borstvpeding geven (dat gaat goed!) maar om mn zoontje uit bed te halen of te verschonen moet ik mn vriend of de kraamverzorgster roepen. Ik voel me zo tekort schieten als moeder en mn lijf wat me in de steek laat. Zelfs de baby massage die we aangeboden kregen via de kraamverzorgster moest mn vriend doen omdat ik het niet zelf kan. Vanavond komt de bekkenpeut weer en gaan we verder kijken hoeveel ik mag/kan qua belastbaarheid en rusten. Ik voel me labiel maar ben wel intens gelukkig met mijn mooie lieve zoontje. Toch ben ik ergens bang tekort te schieten of het niet goed te doen. Hoort dit labiele bij het tegenvallen van het herstel en oa de katheter wat me toch erg tegenvalt en de onrust of het goed komt met mn bekken en blaas. Of moet ik aan de bel trekken? Mn vriend en kraamverzorgster zeggen steeds dat het wel goed komt en dat ik geduld moet hebben maar ik voel me zo machteloos. Als mn mannetje huilt kan ik hem niet eens optillen...
Hoi hoi, Het is niet niks wat je overkomt. Want dat is wat er gebeurt. Het overkomt je. Je kunt daar weinig aan veranderen. Alleen maar goed de adviezen opvolgen van de therapeut. Ook als dit alles niet was gebeurd, ben je labiel na een bevalling. Je bent moe door de gebroken nachten en de hormonen gieren door je lijf. Ik kan me alleen wel goed voorstellen dat door je bekkeninstabiliteit dat verergert. Het hoort erbij, maar als jijzelf denkt dat het niet goed is, dan moet je zeker aan de bel trekken. Het is juist goed om dat te doen.... beter dan het maar te laten gebeuren. Iedereen kan zeggen dat je moet genieten enz... En als ik dat zo hoor doe je dat ook, maar ik zou er met de verloskundige over praten en eventueel de huisarts. Wat super dat de borstvoeding goed gaat! Sterkte! Groetjes Adrienne