We gaan zo langzamerhand weer denken aan een derde spruit, maar ik moet zeggen dat ik me zorgen maak om de kraamtijd om verschillende redenen. 1. De kraamtijd van mijn zoontje was vooral een gedoe met paniekaanvallen (ik was oververmoeid doordat ik bronchitis had vlak voor de bevalling, had dus vrijwel niet geslapen de nachten ervoor. Daarboven op sliep ik ook in het ziekenhuis dus vrijwel niet. Dit door de pijn aan mijn wond, hoesten en het benauwde hokje met een dame die alleen maar het gordijn dicht hield elke keer) dit was ook de kick-off voor mijn paniekstoornis. Iets waar ik bang voor ben het weer te krijgen. Het gaat gelukkig nu weer beter, maar ik ben er nog niet helemaal en dat ga ik waarschijnlijk ook nooit zijn. Ik heb het gevoel dat ik mijn kinderen tekort doe als dit weer het geval is. 2. Mijn so hebben achteraf nogal wat te klagen gehad over de kraamperiode. Natuurlijk mochten ze mijn zoontje vasthouden, maar als hij ging tegenstribbelen dan pakte ik hem vrij snel weer over. Verschonen hebben ze nooit gedaan, fles geven wel. Dit heeft achteraf nog voor veel gezeur gezorgd, aangezien sm dit tegen schoontante had verteld en deze het nodig vond mijn zoontje (zonder mij aan te kijken of wat) toen hij 6 maanden was uit mijn sz haar armen te trekken en met hem weg te lopen. Ik heb er geen zin in om nu dan overdreven coulant te gaan zitten doen met mijn pasgeboren baby als hij (of zij) gaat huilen. Met mijn eigen familie ben ik makkelijker geweest ja. Maar goed, wat ik me heb laten vertellen is dat best normaal. 3. De keizersnede is iets waar ik zooo tegen op kijk. Het wordt na 2 spks een geplande ks, maar de dagen in bed en het afhankelijk zijn van het personeel vind ik echt afschuwelijk en dan het alleen zijn in het ziekenhuis. Het achterlaten van mijn zoontje. Bah. Kriebels krijg ik er van. Ik zou zo graag een heerlijk onbezorgde kraamperiode hebben, maar hoe krijg ik het voor elkaar dat ik het zo ontspannen mogelijk ga maken voor mezelf? Dit is namelijk één van de dingen die me tegenhoud om te beginnen aan een derde ook al wil ik het zooo graag.
Lastig! Over je paniekaanvallen kan ik niet veel zeggen want ik denk dat je daar betere hulp bij kan gebruiken van een professional. Maar over de rest: 1) Schoonouders en ander bezoek: jullie bepalen, want het is jullie kind. Punt. Niemand heeft er iets aan als zo'n kleintje gaat huilen bij een vreemde. Ik zou dus terughoudend doen met bezoek (niet te vaak en te lang), en de baby zoveel mogelijk bij mij houden. Dat is in zijn eigen belang, en zijn belang gaat voor op een oma die een beetje wil kroelen en achteraf nog gaa tlopen zeuren. 2) De keizersnede en alles eromheen, ik snap dat je daar erg tegenop ziet. Maar kan je niet vragen om je kind bij je te houden als het goed met hem/haar gaat? In het ziekenhuis waar ik ben bevallen deden ze aan rooming in. Er was een vrouw die zelfs een bloedtransfusie had moeten ondergaan (en met een infuus kleine stapjes de gang op en af ging), maa romdat het met de baby goed ging sliep die gewoon bij haar op de kamer. Dat lijkt me niet meer dan normaal, ze hebben echt veel huid-op-huidcontact nodig. Indien je kindje in de couveuse ligt, ga zo vaak je wil en kan heen om hem lekker te kangoeroën. Als het mogelijk is zou ik om een een- of tweepersoonskamer vragen. Dit kost wat meer, maar dan heb je wel je rust en dat kan je in je situatie wel gebruiken.
Is er in je omgeving geen ander ziekenhuis waar je privekamers hebt? Goed je gedachtes met de gynacoloog bespreken. Inmiddels zijn ze mbt ks aan het kijken hoe moeder en kind bij elkaar kunnen blijven. In amphia breda wordt dit bijvoorbeeld gedaan mits er medisch niks aan de hand is. Wat de kraamweek betreft, jij bepaald wat er gebeurd!!
Wat de KS betreft. Het is in het Sophia in Rotterdam al lang gebruikelijk dat moeder en kind op één kamer slapen. Dat is dus fijn. Het was meer de kamergenoot en de grote van de kamer. Ik heb natuurlijk niks tegen moslima's hoor, maar ze was nogal extreem en dat zorgde voor een cultuurclash.
Waarom je er nu al druk om maken terwijl je nog niet eens zwanger bent. Dat bedoel ik echt niet rot hoor. Maar je zit jezelf gek te maken en aan probleem te denken die er nog niet zijn. Je gaat bijna trouwen. Geniet daarvan en als je zwanger bent kan je je zorgen en problemen uitten aan de gyn en de vk. Die kunnen vast wel met je meedenken.
Ziekenhuiskamer: Op voorhand vragen of er andere kamers beschikbaar zijn en zo niet naar ander ziekenhuis gaan. Verder zou ik ipv zoals hierboven vermeld wordt te eisen dat je schoonfamilie e.d. zich aan jullie regels houden het anders proberen... Weet dat het moeilijk is maar waarom niet gewoon even wat water bij de wijn doen en het zijn beloop laten als ze het kindje willen vastnemen. Ik heb ze het laten doen en als het te lang duurde nam ik hem gewoon subtiel weer over. Je gaat jezelf heel wat hoofdpijn en zorgen en stress besparen als je hen eventjes laat doen (daarna zijn ze toch weg en kan jij lekker verder genieten van je schatje). Tenslotte zijn zij ook gewoon heel erg blij met de nieuwe spruit en het is toch maar voor eventjes maar je spaart er zo veel frustraties en ellende mee uit.
En dan ingaan tegen je moedergevoel? Nee, ik zou dat niet doen alleen om anderen iets te gunnen. Sorry, maar ik bepaal wat er met mijn kind gebeurt. Hier mochten mijn ouders haar ook gerust vasthouden, maar niet de eerste dag meteen. Toen sliep ze alleen maar op mijn borst en werd wakker om te drinken. En in het geval van TS ligt het volgnes mij iets gecompliceerder en is schoonmoeder niet het type dat genoegen neemt met 5 minuutjes de baby vasthouden en dan weer weggaan. Partyrocker, helaas kun je je kamergenoot niet uitzoeken. Ga er maar vanuit dat het de volgende keer anders zal gaan. Je moet ook een beetje uitgaan van het positieve, en anders toch voor een eenpersoonskamer gaan.
Hoi Partyrocker, Ik herken je gevoel van het opzien van de kraamperiode. Ikzelf ben onverwachts weer heel snel zwanger geraakt na de bevalling van mijn zoontje dus de keus werd eigenlijk al voor mij gemaakt en nu ben ik natuurlijk heel erg blij dat het gebeurd is. Na de geboorte van mijn zoontje heb ik ook last van paniekaanvallen gehad en ik sliep maar max 2-3 uur per dag. Zoontje ook een behoorlijke infectie met koorts waardoor hij 2 weken op de neonatologie lag en ik naar huis gestuurd werd. (er waren maar 3 bedden voor mama's beschikbaar en allemaal bezet....) Dus met kerst en oud & nieuw zat ik thuis depressief op de bank en lag mijn zoontje alleen in het ziekenhuis. Heeft er ook echt behoorlijk ingehakt en achteraf heb ik toch echt wel last van een milde PND gehad hoor. Toen ik zwanger van mijn dochter was heb ik ook weer heeeeel erg tegen die eerste periode opgekeken. Weeeeeer die stress, die paniekgevoelens, die onrust etc etc etc. En alhoewel ik zeker nog altijd geen heerlijke roze wolk heb gehad is het achteraf toch wel meegevallen. Ik zat overal een paar treetjes lager als je begrijpt wat ik bedoel. Je hebt toch al wat meer ervaring en weet ook ergens dat deze gevoelens weer voorbij gaan. Hier kan je mss helemaal niets mee maar ik snap waarom je je nu al druk maakt ookal ben je nog niet zwanger. Soms dromen wij stiekem nog wel eens van een derde maar ik weet zelf ook niet of ik het allemaal nog eens wil doorstaan nu ik al 2 gezonde kindjes heb. Als je dit zelf niet hebt meegemaakt dan is het ook moeilijk voor te stellen hoe zoiets je in z'n greep kan houden. Probeer jezelf voor ogen te houden dat je een aantal maanden na de bevalling wrs. heel blij gaat zijn dat je toch hebt doorgezet! Dikke knuffel en succes met jullie beslissing!
1. Oververmoeid kun je voor en na je bevalling iets voor krijgen van de gyn. Ik had ook paniekaanvallen door oververmoeidheid etc heb ook nog een nacht in het ziekenhuis geslapen. ga eens naar een reform winkel, er zijn homiopatische middelen die je hierbij kunnen helpen. Krijg je wel een paniek aanval bel de dokter.. 2. je man hiermee laten dealen, het is jou kraamtijd.. of op jou manier of thuis blijven.
Steek de rivier over en ga naar het kraamhotel! Heerlijk relaxed. Laat je echtgenoot (want dat is ie dan toch?) heel duidelijk zijn naar de schoonfamilie: kindje kijken, zeggen dat het heel lief is en opzouten. Jullie hebben de laatste jaren al zat voor de kiezen gehad, de eerste dagen zijn voor jullie als gezin. De rest van de familie komt later. Jij, je baby, je zoon en je man zijn nummer 1.
En hier ben ik het idd ook helemaal mee eens! Vooral als je last hebt van stress, onrust, paniek etc is die rust heel belangrijk want daarmee voorkom je soms ook al dat je doorschiet. Ik heb bij mijn 2e ook voor veel meer rust gezorgd en dat hielp echt!
Ja maar wat ik zo lullig vind; Met mijn eigen moeder e.d. heb ik vrij weinig moeite als ze 'de toekomstige' kleine zouden pakken. Maar het staat me bij dat ik het ook overnam als hij begon te huilen, maar 9 van de 10 keer sliep hij bij hen, dus dan is het makkelijk. Achteraf denk ik; Had ik hem maar misschien moeten geven, maar soms ging hij daar het hele rondje af en werd er onderling gevraagd of ''ma'' (sm dus) hem even vast wou houden. Ik durfde dan ook weer niks te zeggen en liet het maar gewoon toe. Met als gevolg dat ik onwijs onrustig was als so langskwamen. Bij mijn moeder ben ik overigen ook een keertje 'uit mijn stekker gegaan' hoor, waar ik achteraf spijt van had, want ze bedoelde het niet kwaad. Maar hij raakte daar vaak overprikkeld (druk huishouden, veel handen aan hem etc) en daar werd ik ook heel nerveus van (en met een paniekstoornis was dat dubbelop). Wat ik lang inhield, totdat het een keertje barstte en dit terwijl zoontje het allemaal toch ook wel prima vond, maar een beetje moest wennen aan de drukte en uiteindelijk nu daar zo onwijs graag komt. Natuurlijk maak ik me waarschijnlijk druk om niks en lijkt het makkelijk praten als je niet weet dat dit één van de dingen zijn die een evt. volgende zwangerschap in de weg staan.
Een baby van hand tot hand laten gaan vind ik ook niet normaal hoor. Hier was het bij het kraambezoek dat een iemand haar vasthield (mocht lang zijn als ze gewoon sliep), en daarna gaf diegene haar gewoon weer aan mij terug. Er werd niet eens vanuit gegaan dat hand tot hand wel normaal zou zijn. Neem die eerste twee, drie weken echt rust. Die tijd is alleen voor jou, je man en je zoontje en jullie nieuwe kleintje. Houd bezoek zoveel mogelijk buiten de deur. Opa's en oma's mogen langskomen, maar niet te lang en zeker niet te druk. En als je kleintje onrustig is, houd hem/haar gewoon bij je. Dat zal je heel veel stress besparen;
Hoor eens, jullie hebben al voldoende meegemaakt rondom geboortes. Wees van te voren heel duidelijk, en dan maar gewoon onaardig! Pasgeborenen hoeven helemaal niet van hand tot hand te gaan. Persoonlijk vind ik dat die eerste weken de baby alleen maar door mama en papa (en als er oudere brusjes zijn die ook) vastgehouden hoeven te worden. Grootouders een keertje voor de foto en verder voorlopig niet. Het is voor veel pasgeborenen gewoon te onrustig, zij reageren heel erg op gevoel en geur, en van door steeds iemand met een andere geur vastgehouden worden kunnen ze heel onrustig worden.
Sowieso vooraf de verwachtingen managen, als je al weet dat het een ks wordt en gezien de ervaringen van de vorige keren de eerste weken het bezoek beperken. Daarmee voorkom je het doorgeven van de baby en hou je het voor jezelf ook rustig. Laat je kraamzorg je helpen als je eenmaal thuis bent en zorg dat je partner jou ook helpt. Vooraf goede afspraken maken is wel belangrijk.
Hier van te voren afgesproken dat sowieso de kleine alleen in de armen van ons (papa en mama) mocht en dat alle opa's en oma's en ooms en tantes pech hadden. Eerst aan ons wennen en de rest komt later wel. Door een zwaardere bevalling voor zowel mij als voor de kleine hebben we dit zelfs een aantal dagen gerekt... So waren het hier natuurlijk niet mee eens maar ik heb heel hard en heel duidelijk gezegd het interesseert me niet wat jullie denken de gezondheid van mijn zoon gaat voor jullie! En nu als hij slaapt slaapt hij en houden ze hem ook niet vast, ze vinden het heel jammer dat weet ik maar dat boeit me niet het is mijn zoon en ik bepaal wat en wanneer er gebeurt en samen met mijn man en verder niemand. Geef eerlijk toe met mijn moeder voelt het makkelijker maar goed dat is ook eigen en ze zeggen dat dat meer voorkomt. En me so weten dat niet dus wat niet weet wat niet deert En voor de paniekaanvallen kan ik alleen maar zeggen zoek hulp dat helpt echt, heb ik zelf vroeger ook gehad. En idd zoek eventueel een ziekenhuis met kraamkamers dat lig je alleen (naja alleen samen met je beepje)
Je kraamtijd kan ik je niet over adviseren..vind het erg rot voor je dat je het zo hebt ervaren. So nog minder helaas lig zelf dagelijks met ze in de clinch. Keizersnede mag je ook in het SFG doen. Het Emc en zij hebben een samenwerkingsverband. Je hebt daar je eigen kraamsuite met rooming in en zelfs je man mag blijven slapen. Ik heb het als erg prettig ervaren..geen gezeur van anderen, alleen jij en je gezin. Daarbij zijn de zusters echt super lief en houden ze visite wat niet welkom is buiten de deur. Ik zou grwoon eens kijken wat je opties zijn! Veel succes!!!
Waarom dan niet in het ijsselland in capelle. Daar heb je een grote kamer voor jezelf en je kleintje. Je man/vriend mag ook blijven slapen. Je mag de hele dag als je zelf wilt visite ontvangen. Maakt niet uit op wat voor tijdstip. Dus je kids zouden overdag er gewoon de hele dag bij kunnen zijn.
Hoi meid, Ik heb een spoedkeizersnede gehad en alleen maar gehuild in mijn kraamperiode. ik had zoveel pijn en was zo afhankelijk van anderen VRESELIJK! daarbij was de bevalling erg traumatisch en wilde ik mijn kind niet afgeven. Ik hoor hier ook nu geklaag over want ik heb mijn kind weggehouden bij sz. Nou dat deed ik bij iedereen. Dit keer pak ik het anders aan. Ja ik krijg nu een geplande keizersnede waar ik niet op sta te springen. Maar qua bezoek doe ik het geheel anders. IK bel zelf wel als ik behoefte heb aan bezoek. heb ik dat niet pech gehad dan. Verder ga ik hem ook echt niet aan iemand anders afgeven hoor. bah nee als ik daar nu al aan denk gaan mijn haren rechtovereind staan. Lekker bij mama knuffelen en papa.. van hand naar hand hoef ik niet. De gehele familie weet dit ook en ook dichtbijzijnde vrienden weten dat we het nu anders doen en dat ik zelf contact opneem. Verder hou ik een babyborrel deze keer. om het kraambezoek te beperken en ga ik in de kraamweek wat MEER aan mezelf denken. Ik vond mezelf toen erg ongezellig als ik bijvoorbeeld in bed lig. nou deze keer ga ik lekker in bed proberen te blijven. Veel succes meid, maar ik zou echt gewoon voor een 3de gaan hoor. en probeer het zo te doen zoals JIJ het wil.