Wat een goed nieuws zeg! Had idd ook wel verwacht dat je tot 37 weken moest wachten, maar nu heb je in ieder geval een datum om naar uit te kijken en om je op te focussen! Moet vast een hele opluchting voor je zijn dit...
Hey zusje, eindelijk kun je uitkijken naar het einde! Ben echt superblij voor jullie... Het einde is in zicht... Nogmaals een dikke knuffie voor jou. Love Ya!
Dit is inderdaad een hele opluchting..kijk, natuurlijk had ik gehoopt dat het sneller kon, gewoon, ivm mn schoonvader.. Maar ook ik moet realistisch blijven..wie weet 100 % zeker dat de kleine meid er dan geen tik van oploopt? Dus daarom ben ik het met de gynaecoloog eens om nog even 2 en halve week er over na te denken.. Al weet ik nu al wel dat ik het met 37 weken sowieso wel wil En over 2 en halve week ben ik op 2 dagen na 37 weken.. Dan vind ik wel dat ik lang genoeg gewacht heb zeg maar.. Ik ben het zo zat, die onzekerheid, de angst dat mn schoonvader voor die tijd zn oogjes sluit.. Tis een opeenstapeling.. Maar zeker blij dat de gynaecoloog er achter staat...die gaf me ook wel gelijk dat 40 weken in zoon zwangerschap, en dit geval gewoon niet haalbaar is. En @ patricia, Thanx
Zo ff weer in de klaagstand hoor... Mn bekken? of wat dan ook gaat steeds meer zeer doen..vanmorgen kon ik mn benen zo wat niet meer uit elkaar halen.. Aanstaande vrijdag heb ik eindelijk een afspraak bij de fysio van het ziekenhuis..niet dat het dan nog heel veel zin heeft, aangezien ik dan 2 weken later ingeleid ga worden.. Maar goed, alle kleine beetjes helpen denk ik dan maar.. Maar godsekanonne wat is dat irritant zeg!
Ja tis heel irritant inderdaad! Goed dat je toch even een afspraak hebt gemaakt meis! Hier gaat t met ups en downs. Gisteren en onwijze steek hehad ban onderen waar ik echt van schrok en had ook wat vocht wat eruit kwam met wotte stukjes erin. Vanochtend dus maar ff de vk gebeld en moest gelijk weer ff komen. Vk heeft even inwendig onderzoek gedaan en terwijl ze daarmee bezig was moest ik even 2 x flink op mn hand blazen. Er kwam geen vocht mee dus dat betekende geen vruchtwater gelukkig! Ze zag wel de witte kleine vlokjes in mn urine, maar dat was dus gewoon afscheiding. Die heftige steek die ik gisteren gevoeld heb heeft waarschijnlijk met t indalen te maken. Hij ligt ook nog steeds met zn hoofdje in mn bekken, maar nog niet helemaal vast, al verwacht ze niet dat hij nog gaat draaien. Ze heeft nu wel het vermoeden waarom ik hem vaak zo weinig voel, hij ligt met zijn voorkant naar mijn rug toe en aangezien mijn placenta aan die kant ligt en ik veel vruchtwater heb, voel ik hem dus gewoon een stuk minder. Ik moet hem wel minimaal 5 x per dag voelen en anders moet ik toch weer aan de bel trekken. Ben dus wel enorm opgelucht nu en heel fijn dat alles nu te verklaren is..
Wat fijn dat je gewoon lekker kon langs komen..en wat fijn dat het geen vruchtwater was Ook fijn inderdaad dat je weet waarom je je kleine minder goed voelt Vrijdag idd afspraak, maandag telefonische afspraak met pop verpleegkundige, want ondanks dat we weten dat het ingeleid gaat worden, willen ze me toch nog goed in de gaten houden..omdat het geestelijk gewoon klaar is bij mij..en dan die vrijdag daarop moet ik weer naar de psychiater, en die week daarop is het dan eindelijk 15 augustus..ik leef er echt naar toe...
Dat kan ik me voorstellen meis, kop op nog heel eventjes doorzetten, ook al is t heel lastig! Nog even en je hebt je kleine meisje in je armen! Goed ook dat ze je zo in de gaten blijven houden! Hoe is t nu met je man?
Ik leef er nu ook naartoe zusje! Ik wil gewoon even zeggen dat ik heel trots op je ben! Je doet het heel erg goed! Love Ya
Dat is het lastige...ik krijg geen hoogte van hem..ja natuurlijk vind hij het heel heel erg..maar hij praat er nooit over..maar zie hem wel achteruit gaan zeg maar..toen ik verkering met hem kreeg 5 jaar terug, was het al niet zo veel zeg maar..hij woog toen die tijd 47 Kilo en heeft maat 164 van kleding.. Nu weegt hij nog maar 44 kilo, en dat is dan smiddags rond 17:00 gewogen zeg maar..als je al hele dag leeft..Ik maak me erg zorgen om hem, maar als ik zeg we gaan huisarts bellen, dan zegt hij gelijk ik ga toch niet heen..dus weet niet wat ik voor hem moet doen.. Ik doe mijn best, ik ben er voor hem..maar hij zit potdicht..echt sneu..zijn boek is gesloten..misschien dat hij aanstaande zondag breekt als we bij zijn pa zijn..en het er echt serieus over gaan hebben...
Pff lastig hoor! Je ziet wat het lichamelijk en geestelijk met hem doet, maar je kan er niks mee omdat hij zo gesloten is.... Waarschijnlijk probeert hij zich ook gewoon groot te houden voor jou, omdat hij ziet hoe zwaar jij het er ook mee hebt. Dat is echt man eigen, de mijne is ook zo. Wij hebben pas gelukkig wel heel goed met elkaar hesproken en moet zeggen, dat luchtte echt enorm op! Maarja voor je zo'n punt hebt bereikt ben je vaak al veel te ver gegaan...
Heb hem al een paar keer gezegt dat hij zich niet groot hoeft te houden. Heb juist liever van niet..het is gewoon een hele moeilijke situatie..aan de ene kant ben je heel blij, want we krijgen er een meisje bij, en aan de andere kant zit zo veel verdriet, omdat je weet dat je binnenkort een crematie hebt. Dat maakt het lastig om er over te praten, ik uit me nog hier op het forum, en bij het ziekenhuis..maar mijn vriend uit zich eigenlijk gewoon niet.. Daarom hoop ik stiekem dat er zondag iets knapt bij hem, en dat het er dan uit komt..Want ik kan in alles aan hem merken dat het eruit wil.. Laat hem maar lekker een potje janken, kan soms heerlijk opluchten.. We zullen het zien aanstaande zondag..ik hou hem verder ook nog wel in de gaten, en als ik zie dat hij nog meer afvalt als dit, sleur ik hem aan zn haren mee naar de huisarts..gewoonweg omdat hij anders ook knakt..en dat kan niet met 2 kindjes straks.. Het is echt een kwestie van hem in de gaten houden, mijn zoon in de gaten houden..die doet het prima trouwens, maar ik ben gewoon moe..maar vandaag haalt mijn zus hem op en blijft hij eventjes 2 nachtjes bij haar.. (mijn zus zit ook op dit forum en reageerde zo straks ) Dus hij gaat vanmiddag weg, en komt woensdag terug.. Kunnen zijn vader en ik eventjes bij komen van alles wat ons afgelopen weken is overkomen.
Kijk jij boft maar met zo'n zus! Wie weet kunnen jullie dan een dezer dagen al ff lekker met elkaar praten meis, nu jullie zoontje er even niet is. Hoop dat hij zich ff lekker kan uiten bij je!
Ik hoop het ook, mn kleintje is nu net opgehaald door mijn zus Dus nu alleen thuis..en eventjes tijd voor me zelf, en mn vriend..Mijn vriend is nu nog aan het werk, maar vanavond zijn we gewoon even samen..met zijn 2en, geen zoon die ik om 19:15/19:30 naar bed hoef te brengen.. Dat geeft me toch een beetje rust.. Met mijn vriend hoop ik echt dat het goed komt, en dat hij zich kan en durft te uiten..Maar vooralsnog heb ik er een hard hoofd in..Hij is daar heel lastig in..zit daar ook wel heel erg in de familie hoor, want zijn zusje (14 jaar) die zegt ook niets, en zijn broertje (21) hoor je ook nergens over.. Het enige wat ze er van zeggen is dat het kl*te is, en ja dat hun pa dood gaat, en dat ze hem gaan missen.. Ze zijn heel nuchter eronder..
Nou dat is zowieso ff lekker, tijd voor elkaar, zeker in zo'n heftige tijd! Weet je, je kan niet meer doen als aangeven dat je er voor hem bent als hij wilt praten en doet hij dat niet, dan is t zijn eigen keuze. Hoop alleen voor jou en eigenlijk ook voor hem dat hij zich nu wel ff goed kan uiten...
Nou hij heeft zich niet echt geuit, en nog meer slecht nieuws, zijn pa gaat met grote sprongen achteruit..Hij praat erg onduidelijk, Hij loopt nu alsof hij dronken is, dus valt snel, en hij word doof, en dat allemaal binnen een week na het nieuws dat alle behandelingen gestaakt worden.. Heel moeilijk, ik ga heel hard hopen dat de tijd vliegt, en het zo de 15e is dat ik naar de Gynaecoloog kan, en hij me inleid..want deze situatie is onhoudbaar inmiddels.. Morgen moet ik voor het eerst naar de fysiotherapeut..Ben benieuwd wat ze zegt..
Pfff jeetje zeg, hoop voor jullie dat hij het nog even volhoudt tot na je bevalling.... Wat is t leven toch oneerlijk soms he! Jammer dat je man zich nog niet echt heeft geuit, waarschijnlijk komt dat straks in een klap tegelijkertijd en heeft hij nu te erg t gevoel dat hij sterk moet blijven voor iedereen om zich heen.... Is t wel fijn geweest om even saampjes tijd met elkaar te hebben kunnen doorbrengen ondanks alles? Konden we de tijd soms maar vooruit draaien he?..... Succes morgen bij de fysio! Hier gaat t aardig, zolang ik me goed aan de 30 minutenregel houd van de fysio, gaat t redelijk met mn bekken. Kan er ook steeds meer aan toe geven nu gelukkig. Van de week nog wel even geschrokken, kreeg ineens een onwijze steek van onderen waardoor ik bijna 10 meter de lucht insprong en kort daarna ineens vochtverlies. Heb de vk uiteindelijk gebeld, die heeft me getoucheerd en ik moest op mn hand blazen daarbij, maar t waren gelukkig niet mijn vliezen die gebroken waren. Ze voelde gelukkig niks geks verder en zn hartje was ook weer in orde. Zijn er nu wel achter waarom ik hem bijna niet voel. Hij ligt met zn rug naar mn buik toe en mijn placenta ligt achter, hierdoor voel ik um dus veel minder. Hebben nu afgesproken als ik hem minder als 5 keer per dag voel dat ik dan weer aan de bel trek.
Goed van je dat je bij de vk terecht kon, en super dat er niets aan de hand was met je vliezen Goeie deal ook die afspraak 5 x per dag En bij de fysio was het op zich wel goed, alleen kon ze niet meer zo heel veel voor mij doen..ja massage geven voor mn rug, maar ze is er alleen volgende week nog, en die week daarop word ik hoogstwaarschijnlijk, daar gaan we voor ingeleid ja sowieso 37e week, maar moet er de 15e heen, en dan ben ik bijna 37 weken Dus ja, volgende week krijg ik nog een ontspannende massage, en dan is het ff doorbijten tot de kleine er is..of het bekken instabiliteit is of niet is me nog steeds niet duidelijk..