Ik heb bij mijn zoontje voor het eerst een melding bij vk gemaakt met 12 weken, werd snel erger. Zakte vaak door benen van de pijn. Maar ik was toen zó eigenwijs en ging continue over mijn grenzen. Nu luister ik écht naar mijn lichaam. Max een uur huishoudelijke klussen per dag en zoontje alleen tillen als het écht moet (al 16 kilo) en het lijkt nu goed te gaan. Ik heb nu 3x een wat vervelend gevoel gehad in mijn bekken maar was de ochtend erna meteen over. Zó blij daarmee tot nu toe. Ik denk dag luisteren naar je lichaam echt het belangrijkste is! En natuurlijk de bekken fysio oprijd opzoeken.
Nadat ik bij een gewone fysio geweest ben ga ik donderdag naar een specifieke bekkenfysiotherapeut ben benieuwd. Omdraaien in bed en opstartpijn is echt pijnlijk.
Na de 20 weken begon ik last van mn stuitje te krijgen, nu ook met vlafen last van mn heupen en liezen, stuitje blijf ik continu voelen helaas. Bij mn 1e totaal geen last gehad
Ik heb een verwijzing voor de ergo en 3 maanden na de bevalling krijg ik een verwijzing voor de revalidatiearts (ik loop al bijna 4 jr met bekkenklachten, sinds de zwangerschap van mn 1e). De assistent vroeg of ik wel gezien werd door een specialist. Ja, al 4 jaar door een bekkenfysio zei ik. Nee door een echte specialist, zei ze. Niet dus. Wist ik veel! Nu baal ik zo dat ik zo lang ben doorgelopen met mn klachten terwijl ik dacht de beste zorg te hebben en er alles aan te doen bekkenfysio is dus echt niet heilig. Baal ook dat mn fysio die optie dus nooit heeft genoemd. Grrrr.
Hier is het sinds gisteren ook alweer prut, dus met 12 weken al. Bij mijn eerste begon het met 18 weken, bij de 2e met 14 weken en nu dus al met 12 Heb ook echt een rotbaan wat dat betreft. Werk in de kraamzorg, dus 8 dagen achter elkaar werken, 20x de trap op en af (zonder overdrijven, sommige dagen zelfs vaker), dagelijks badkamer poetsen en stofzuigen. En dan mijn eigen huishouden nog. Ga dit niet lang meer volhouden, heb er nu 5 dagen werken opzitten en dus nog 3 te gaan en weet nu al niet meer hoe te zitten van de pijn
Eerste vanaf week 15. Tweede vanaf week 8. Deze keer pas wat last vanaf 26 weken. Tot week 30 flink last gehad en nu lijkt het de laaste week iets beter te gaan.
Meid, meldt je alsjeblieft ziek. Traplopen en stofzuigen is funest met bekkeninstabiliteit. Ja je bent nog maar 12 weken, maar dit gaat echt niet werken. Wat nou als je van de trap afvalt met een baby? Ik zakte geregeld door mijn benen met traplopen. Ik werkte ook al aangepast met dat termijn. Je hebt ook nog thuis een gezin draaiende te houden. En met zoveel pijn werken, kan gewoon niet. Dat ga je niet lang trekken.
Dat klinkt inderdaad als een zware baan icm met bekkenpijn. Ik heb geluk met een kantoorbaan. Vraagje. Hebben jullie een bekkenband zo ja welke. Fysio heeft mij aangeraden er een aan te schaffen. Hebben jullie ook zo'n pijn in het kruis met lopen? Is wat van de laatste weken.
Wat enorm shit dat je er al zo lang last van hebt Is het na de bevalling wel minder geworden tov tijdens zwangerschap
Ja pijn in kruis maar dan eenzijdig, niet m'n schaambot maar de spieren die vastzitten aan de linker onderkant van het vlindervormige bot. Rekoefeningen (vlinderen) helpen goed! Mijn fysio hebben die band beiden afgeraden omdat het je eigen spieren lui maakt. Beter kun je de spieren rondom je Si-gewricht sterk maken en houden.
Ja balen he! Ik was echt een sportievelingen, 6 dagen per week sporten, halve marathon, boxen (niet tegen de zak, maar tegen mannen die me niet als een poesje behandelden haha, HIIT, bootcamp, vanalles), met personal trainer ook, ging tot het gaatje, vond het heerlijk het gevoel te hebben bijna dood te gaan van de intensiteit (KOEKOEK!). Maar goed, helaas, das wahr einmahl. Ik heb er iets heel moois voor terug gekregen haha. Nee grapje, dat vind ik zo'n domper, is natuurlijk wel zo, maar leuk is anders dat ik m'n uitlaatklep kwijt ben. Het is zeker verbeterd na de bevalling na de 1e, 90%. Ik had het gewoon super zwaar te pakken aan het eind van de 1e zwangerschap. Vlak voor deze zwangerschap was het nog steeds zo dat ik nog steeds niet te lang kon staan, mensen niet voor m'n voeten moesten lopen, etc. Gekke was dan wel weer dat af en toe joggen, max 10 min, wel weer kon en klussen (wat ik graag doe) ook wel (al kreeg ik daarna dan wel de rekening gepresenteerd en savonds niet zoveel meer kon). Ik heb wel heel sterk het gevoel dat het nu beter gaat, maar dankzij voldoende voorzorgsmaatregelen die ik heb genomen. Verder woon ik niet meer op de 4e verdieping met 9 trappen zonder lift waar ik na de bevalling ook een kinderwagenonderstel of bak en maxi cosi met baby vanaf hoefde te tillen als m'n vriend niet thuis was 4 dagen per week (ik deed dat regelmatig omdat ik wel graag op uit ging en niet thuis wou zitten).
Ja ik heb wel een bekkenband gebruikt en ook nog 1,5 jaar na de bevalling met regelmaat. Mijn manueel therapeut is van mening dat het je spieren niet slapper maakt Zonder had ik het helemaal niet overleefd. Het zorgt er voor dat er minder beweging in de si gewrichten zelf zit en dat scheelde vooral in het begin een hoop pijn bij de a symmetrische bewegingen Ik kon bij acht weken al bijna niet meer lopen.
Pff 8 weken, vroeg he... Toen sloeg het bij mij ook al flink toe. De bekkenband maakt je spieren niet direct slapper, maar ze maken ze ook zeker niet sterker. Sterke spieren houden je Si-gewricht ook beter bij elkaar dan slapper spieren, vandaar de remedie geen bekkenband, wel spieren goed trainen.
Spieren kweken was bij mij echt al geen optie meer helaas. Die fase ben ik pas in beland een jaar na de bevalling.
Ook niet heel minimale beweginkjes om je spieren in conditie te houden? Dus bv op je rug op bed liggen met gestrekte benen en om en om een been 1 cm optillen?
Hier bij beide (goeie) zwangerschappen al heel erg vroeg last van, van 8-9 weken. Komt omdat ik hyperlaks (te lenig) ben en icm progesteron dus al snel te los komt te zitten. Deze zwangerschap heb ik ook bijna niet gewerkt en de dagen dat ik wel gewerkt hebt stonden de tranen in mijn ogen omdat het zo'n pijn deed. Nu ik helemaal thuis zit, gaat het veel beter maar als ik weer te veel ga doen, dan krijg ik weer veel last. Dan schiet ik soms door mijn been. Het zit vooral rechts, maar als de bekkenfysio die kant behandeld heeft, schuift het enkele dagen naar links. Ik wil me soms niet laten kennen of heb zoveel te doen dat ik me te schuldig voel om de nodige rust te nemen. Mijn vriend heeft er wel begrip voor, maar als hij een dubbel shift heeft gedraaid, verwacht ik niet dat hij nog eens het hele huishouden op zich neemt. E. gaat ook nog 3 dagen per week naar de opvang zodat ik die dagen extra rust kan nemen of iets meer in het huishouden kan doen. 2-3 weken na de bevalling was het weer weg. Het is dus puur hormonaal, want buiten zwangerschap heb ik hier geen last van.
Ik ben ook licht hypermobiel en sinds 8 weken al last. Na de zwangerschap helaas nooit over gegaan. Zoon gaat ook nog steeds naar opvang 3 dagen en zit al sinds feb in de ziektewet ivm bekkenpijn.
Nee ik kon niks optillen. Ik schuifelde zelfs . Kon Mn benen geen eens meer in de slippers tillen op een gegeven moment. Ben er nu vanaf hoor , maar de bevalling is al bijna 2 had geleden en het gaat nu sinds een 1/2 jr beter Ook hypermobiel trouwens