Ik ben 25 weken in verwachting, en heb sinds 2,5week veel last van pijn in mijn onderrug (bij de kuiltjes) wat uitstraalt naar mijn billen en benen. Ik werk in de huishouding bij oudere mensen, voor 3ochtenden en 1 middag. Als ik klaar met werken ben kan ik helemaal niets meer zo'n pijn doen mijn rug en liezen dan. Elke keer dacht ik, het gaat wel over. Ik ken dit soort klachten ook niet van mijn vorige 2 zwangerschappen. Nu ben ik afgelopen maandag naar de fysio gegaan en heb een bekkenband meegekregen om te kijken of ik dit prettig vind, maar ik kan nog niet echt zeggen of het iets voor me doet. Ik heb me maandag ook ziek gemeld (voor het eerst van mijn leven :x) Maargoed het ging echt niet meer. Nu was ik vandaag bij de verloskundige, en ik gaf aan dat ik het anders volgende week op het werk weer wou gaan proberen, met bekkenband om te kijken of dit beter gaat. Maar zij zei meteen tegen mij dat ik moest stoppen om huishoudelijk werk te doen, dat ik ook nog een eigen huishouden en gezin heb om voor te zorgen, en dat dat op dit moment al zwaar genoeg voor me is. Maar nu moet ik dus morgen mijn werk gaan bellen om dit te zeggen Misschien vinden jullie dit geen probleem, maar ik heb er helemaal buikpijn van. Ben bang dat ze me een aansteller vinden ofzo, of dat ze zelfs kwaad worden. Maar aan de andere kant denk ik dat als de verloskundige het al zegt, dat dat ook wel wat zegt. Maak ik me nu druk om niets, en moet ik het morgen gewoon melden... Of eigenwijs doorgaan met veel pijn. Ja eigenlijk kan ik zelf het antwoord wel invullen, maar ik baal ervan dat ik deze boodschap morgen moet brengen...
Ik lees eigenlijk het antwoord al in je eigen verhaal meid! Luisteren naar je lichaam is mijn advies wat ik je kan geven, want je hebt alleen jezelf ermee als je niet luistert!! Dus..gewoon morgen melden en op je grenzen letten! SUCCES!
Hoi, Zoals hierboven al staat, je geeft zelf antwoord. Huishoudelijk werk naast je gezin en huishouden is inderdaad nu te veel. Je moet echt niet met pijn gaan werken. En of ze het nu wel of niet begrijpen... het is jouw lichaam en jouw kindje. Ik denk dat als je nu je rust niet neemt, je lichaam je sterker in de steek gaat laten. Ik werk in het onderwijs en heb ook ontzettende bekkenklachten. We hebben het werk enigzins aangepast. En ik heb gelukkig groep 6. Dus die helpen goed mee. Maar voor mijn huishouden krijg ik nu hulp van mijn zus en moeder. Dat trek ik echt niet meer. Luister naar je lichaam!!! sterkte
Ik snap helemaal dat je het niet leuk vindt om te moeten zeggen dat je moet stoppen met werken. Maar het is uiteindelijk voor je eigen bestwil. Ik heb zelf ook bekkenklachten. Op aanraden van m'n bekkenfysio ga ik nu minder uren op een dag werken. Als het zo door gaat dan zal ik ook eerder moeten stoppen met werken. Ik vind dat zelf ook onwijs moeilijk maar ik moet wel want bij m'n 1e kindje ging het herstel al moeizaam (toen had ik haast geen last van m'n bekken). Dus als ik nu niet rustig aan doe, dan ben ik bang dat m'n herstel na deze bevalling dubbel zo moeizaam gaat.
Als jij je ziek meldt op grond van zw.schapsklachten krijgt je werkgever volgens mij alles vergoedt en kan hij of zij een vervanger zoeken. Daarover hoef je je dus niet schuldig te voelen. Maar ik snap je helemaal! Ik heb nu al soms last van mijn bekken, liezen en benen. Ik heb veel reistijd naar mijn werk en moet veel lopen om er te komen.. straks wordt het nog heftiger..als ik verder zwanger ben. Dan is het de vraag of ik het ook nog volhoud. bij mijn eeste zw.schap kon ik op een gegeven moment van de pijn nog net 5 minuten lopen. Maarja, besef wel dat je straks nog moet bevallen en....moet herstellen!!! Denk aan jezelf. En je kunt je werkgever altijd nog verwijzen naar je VK als ze denkt dat je overdrijft!!!
Bedankt voor jullie reactie's!! toch altijd fijn om te weten hoe anderen er tegen over staan. Ik heb net gebeld naar mijn werkgever, en ze reageerden eigenlijk wel normaal. Als mijn verloskundige dit al had aangegeven dan gingen ze er verder niet over discusiëren. Dus het viel gelukkig mee Hoef ik me daar gelukkig niet over druk te maken, kan ik me op mijn gezin richten, en ons kleine mannetje wat gaat komen in april