Je moet het ook niet forceren... Maar kan dan niemand accepteren dat rondobberen in het water voor mij heerlijk is? Ik zeg ook niet dat je intensief aan aqua aerobic moet gaan doen, of gelijk in het diepe moet springen en baantjes gaan trekken. En tja, forceren, soms kan het niet anders. Ik moet toch voedsel halen, en dat ik geen ouders heb die me wel even ontzien, of een partner, daar kies ik toch ook niet voor. Voor de rest op mn houding letten is het belangrijkste wat ik doe. Maar sommige mensen hebben nou eenmaal niet zoveel steun in hun zwangerschap als dat ze zouden willen. Ben niet anders gewend dan voor mezelf te zorgen en van niemand afhankelijk te zijn, dus móet ik (en das persoonlijk) wel door die pijn heen bijten. Gelukkig, heb ik nog maar 8 weken te gaan. En als ik dan de taxi bel om naar het plaatselijke zwembad te gaan (waar je op de bodem gewoon kunt staan) zodat het gewicht even wat minder wordt, ja dan kies ik ervoor om om de dag een duik te nemen. MIJ, helpt het. En das het enige wat telt toch? Voor mij dan? Iedereen weet toch dat je je niet te veel moet inspannen naarmate de bevalling vordert? Ze zeggen niets voor niets dat rust zo belangrijk is. Ik heb ook nooit anders beweert. Ook nooit dat je een klager bent, zogelukkig. Ik vind het erg jammer dat je mijn commentaar zo verkeerd opvat en me gelijk een akelig mens vind. Ik dacht dat we hier zaten om tips uit te wisselen ipv ruzie te trappen. Desondanks hoop ik voor je dat de pijn toch wat mag afzakken zodat je nóg meer van de laatste loodjes kunt genieten. Hopen kan geen kwaad. Ook ik wens jullie als het goeie met jullie kleine grote wondertjes! Geniet ervan!
of misschien is mijn verloskundige helemaal niet zo lief als ik dacht... Ik zal maar eens op zoek gaan naar een andere dan....
Jeetje wat een gekakel hier! Kan me voorstellen dat TS zich hier niet meer laat zien Misschien zit er inderdaad een groot verschil tissen BI en bekkenpijn. Ik heb gewoon erg last van mijn bekken, de ene dag erger als de ander en dan vooral van mijn linkerheup. Kan niet goed op rug mijn rug liggen en heb gewoon altijd ligte pijn als ik loop. Maar heb nog niet officieel vast laten stellen door een fysio dat het BI is, dus misschien heb ik gewoon pijn in mijn bekken en meer niet. En ik vind zwemmen erg fijn, maar als ik hier zo veel lees dat het link is met BI dan zou ik ook maar het zekere voor het onzekere nemen en het laten... Ik ben best bang dat het nog veel erger word met mijn bekken (ben nog maar 27 week) dus ik hou gewoon goed in de gaten wat ik wel en niet kan. En snap die hele discussie niet zo hier. Het lijkt me onderdehand duidelijk dat zwemmen bij BI afgeraden wordt, is dus een goede logische tip voor TS van zogelukkig. En als Suffie zo graag wilt zwemmen en dat fijn vind, dan laat haar gewoon lekker toch? Vreeeede op aarde!
ik heb geen bi maar wel bekkenklachten die zeker na een dag veel doen best heftig zijn. levensbedreigend voor mijn kind of niet, het kan bi worden en je kunt er lang na je bevalling nog last van hebben. ik ga volgende maand naar disney en we hebben besloten dat er een rolstoel meegaat. heel jammer, maar so be it. ik zit pas in week 18, maar hoever je ook bent, als je niet voorzichtig bent kan het toch flink lastig en langdurig worden...
Suffie, het moet echt zwaar zijn om alles altijd alleen te moeten doen. Red je het wel? Ik snap niet dat je vk er zo luchtig over doet, wees maar heel voorzichtig en vertroetel jezelf maar als het kan. Ik heb geleerd dat de pijn (bij BI) echt een waarschuwing is om het direct rustiger aan te doen omdat je dingen kan beschadigen als je het forceert (weet dat helaas uit ervaring en dat zegt de fysio ook steeds). Zware BI bestaat helaas wel degelijk en ik gun het je (gun het iedereen) dat dat je bespaard blijft. Jij hebt natuurlijk minder keus alleen. Is de brengservice van Albert Hein een optie? Die brengen tot in de keuken. Pas maar goed op jezelf.
Zwaar, soms... Maar wat je voor een kleintje in je buik allemaal over hebt, is soms niet te overzien... Oerkracht, denk ik. Ik kan geen andere keuze maken als doorgaan tot het bittere eind En aan de gemeente heb je hier ook niet zoveel, het zal de mentaliteit van dit deel van Nederland wel zijn. Wel ben ik op zoek gegaan naar een andere verloskundige, en ik denk dat dat al erg helpt. Als ik zo hoor van anderen, mag ik best mensen voor me laten werken nu. Ik ben alleen niet gezegend met een zorgzame vader, die wel een auto onder z'n reet heeft enzo. Maar ja, van hem zou ik dan ook geen hulp willen, omdat ik dan op m'n knieen dankbaar moet zijn. Nee, wat dat aangaat doe ik het zolang het kan het meeste alleen, de loopjes naar de supermarkt houden me in beweging en dat vind ik ook wel zo prettig. (zoals ze al zeggen, beweging en rust goed afwisselen) en de kans dat ik straks weer op mn donder krijg dat ik iemand als oud vuil zou gebruiken, minimaliseer ik ermee. Van je familie moet je het hebben. Voorbeeldje: toen ik mn vader vertelde dat ik zwanger was (per ongeluk, door de pil heen, was zelf ook geschrokken!) Kreeg ik tot 3 keer toe te horen dat het een misdaad is als ik een kind op de wereld zou zetten. Toen heb ik hem vriendelijk verzocht op te rotten. Voor de rest, niet dat ik echt niemand heb hoor, maar ik denk dat ik mezelf maar even moet dwingen om meer om hulp te vragen... Ik voel me dan altijd gelijk zo'n lastpak als ik dat doe, maar ik geloof dat het nu wel mag... Als ik jullie verhalen zo lees. In ieder geval, bedankt dus
Ik vraag ook geen hulp hoor, anders dan van mijn lieve man die naast zijn 60 tot 80-urige werkweek hier nog het hele huishouden runt! Maar niet van mijn (schoon)ouders of vriendinnen. Maar als ik die niet zou hebben, zou ik inmiddels dus afhankelijk zijn van thuiszorg. Ik kan me nog steeds opwinden over de opmerking: "pijn is maar pijn". Het gaat me niet om de pijn, ik heb een heel hoge pijngrens en heb nog erger meegemaakt, zal je de details besparen, maar het gaat gewoon lichamelijk niet meer, letterlijk! Als je echt ernstige BI zou hebben, zou je weten waar ik en sommige andere dames hier het over hebben. Wandelen naar de supermarkt, de trap op en af, sokken aantrekken? No way! Ik loop met blote pootjes in m'n Birckenstocks (gelukkig heb ik het warm tijdens de zwangerschap!). Ik strompel 1x de trap af 's ochtends en 's avonds 1x omhoog, omdat daar mijn bed staat. Een bed beneden zou wellicht een uitkomst zijn, maar de douche en toilet is wel boven, beetje onhandig. En boodschappen kan je idd laten bezorgen tot in de keuken. Als je dingen gaat forceren, kan je er zeker nog tot lang na de zwangerschap last van blijven houden!
jij hebt iig een man die het huishouden runt. Ik krijg nu een beetje het idee dat je denkt dat ik niet weet waar ik over praat. Daar ga ik maar verder niet op in, en ik denk dat het het beste is om dat in het midden te laten. Ieder z'n probleem. Ik ben de discussie wel een beetje zat nu. Ik heb bijna de neiging om te typen, "prima, jouw situatie is erger, you win"
Geef ik een aardige reactie, is het weer niet goed! Wat wil je nou eigenlijk horen van mij dan? Ik heb het helemaal niet over gradaties en dit is geen kwestie van to win or to loose, maar ernstige BI bestaat wel degelijk (zie de reacties!) en als jij dat maar blijft ontkennen weet je idd niet waar je over praat! Maar goed; ik zeg dus dat er thuiszorg is en dat er boodschappenservices bestaan en dat ik die hulptroepen ook had in moeten schakelen als ik dus niet zo'n lieve man had gehad! Wat is daar nou weer mis mee, dat zijn alleen maar handreikingen! Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen! Maar ik denk id dat wij elkaar nooit zullen begrijpen, jammer dan!
Las iets over bekkenpijn, krijg je dat altijd als je zwanger bent of komt het echt doordat je teveel doet en teveel van je lichaam vraagt? Nou is het bij mij zo dat ik volgende week last kan krijgen van bandenpijn, hoe daar mee om te gaan?
Succes Suffie, en leer inderdaad maar snel om hulp te vragen. En bedenk maar dat als je het nu niet doet, je straks na de bevalling gedwongen veel meer hulp zal moeten vragen omdat dan BI juist heel erg kan gaan opspelen als je het nu forceert. Dus nogmaals, vertroetel jezelf maar goed en goed van je dat je van vk bent gewisseld. Heb je wel vriendinnen enzo om je heen met wie je je zwangerschap kan delen? (Moet overigens een klein beetje lachen om Suffie en Zogelukkig (ja, met het grote risico dat jullie nu allebei boos op mij gaan worden waar ik me mee bemoei... ), jullie hebben het allebei heel zwaar, ieder om eigen redenen (ben ondanks mijn eigen stevige BI blij dat ik niet in jullie schoenen sta), maar op de een of andere manier praten jullie volledig langs elkaar heen, terwijl jullie het volgensmij allebei goed bedoelen... )
Ja; dat heb je soms he? Nadeel van het geschreven woord waarbij de de intonatie niet hoort en de non-verbale signalen niet kan lezen... Mijn laatste bericht is duidelijk goed bedoeld, maar je moet dat wel willen zien he? Ik ben er iig niet op uit om ruzie te schoppen!
Nee, je hoeft geen last te krijgen van bekkenpijn, maar veel vrouwen krijgen dat wel doordat de banden ofwel de ligamenten van je bekken (je hebt er een stuk of 20) gaan verweken zodat er straks een kindje doorheen past. Dan kan je pijn krijgen aan je heupen of aan je schaambot, maar dat is nog geen bekkeninstabiliteit en hoeft het ook niet te worden. Bij instabiliteit -het woord zegt het al- heb je echt een instabiel bekken, er zit dan speling in. Dan zijn de banden te lang geworden en houden de boel niet meer stevig op de plaats en dat is heel pijnlijk. Bij iedere stap die ik nu neem, moet ik echt goed nadenken hoe ik mijn ene been voor het andere zet, anders heb ik het gevoel dat mijn "onderstel" eraf valt! Bij grote bewegingen als trap lopen en in en uit bed komen is de pijn het ergst. Dan zijn er ook nog de banden van je baarmoeder, die je meestal gaat voelen als je een groeispurt hebt gehad. Ik kreeg daar voor het eerst last van rond week 18. Pijn aan de zijkant en onderkant van de baarmoeder. Echt venijnige steken. Ik heb er nu nog steeds last van bij tijden, maar omdat ik nu niet zoveel meer doe vanwege de BI heb ik er minder last van. Bij de meeste vrouwen is baarmoeder-bandenpijn van tijdelijke aard.
Weet je, je hebt het over geen intonatie en non-verbale signalen in het schriftelijke woord. Maar hoe kun je dan een boek schrijven? En hoe noem je het gebruik van smiley's dan? Ik vind je nu echt hypocriet overkomen met je "Ik ben er iig niet op uit om ruzie te trappen " [-( Zoals ik al zei, ben de discussie zat... Laat het los. [-o<
Ja, nu ben ik héél boos :x Hoe durf je je hiermee te bemoeien? Nee hoor, vind het wel een goed commentaar van je.
ik heb flinke bekkenklachten maar het is me gelukt dit weekend zelfs goed te klussen in het nieuwe huis met de volgende tips: buikspieren aanspannen (lage spieren!) bij verandering van houding en bij staan rust nemen (en vooral liggen!) als je aan voelt komen dat het teveel wordt alleen sjouwen kan ik echt niet meer, verder ging het allemaal wel!
hier ook iemand met "echte"BI! Ze hebben zelfs van de week mijn bekken met de hulp van een osteopaat weer recht gezet(zat 2cm verschil in) @suffie: een beetje pijn hoort erbij?ben blij voor jou dat het bij jou dus idd maar een beetje is,anders had je wel wat anders getikt hier! @ts:veel rust helpt,en idd niet meer tillen enz enz. Maar wat echt goed schijnt te zijn is fysio door een bekkenspecialist!krijg van mijn osteopaat de volgende keer ook het telefoonnummer ervoor.Fysio helpt wel iets,maar dit moet veel beter zijn heb ik gehoord. Heel veel succes,en ik hoop dat je van je pijn af komt!
Geen BI hier, wel pijnklachten die ik met oefeningen van mn fysio (gespecialiseerd in bekkenklachten e.d.) aardig binnen de perken weet te houden.
Nee ik niet, maar jij wel he! Beetje na 12 dagen het vuurtje weer oppoken door ouwe koeien uit de sloot te halen. Zo suf!
Ik kom me ook maar eens melden. Hieronder mijn verhaaltje wat ik schreef op het as. septembermama's gedeelte. Ja..ik ben er -helaas- vroeg bij. Ik ben net terug van mijn afspraak met mijn cesartherapeute (tevens gespecialiseerd in zwangerschapsbegeleiding) . En jawel: ik heb dus echt beginnende bekkenpijn. Heel fijn maar niet heus. Na een paar testjes was het wel duidelijk. Kreeg dus meteen een lijst do's en dont's mee, "het boek" van Cecile Röst een een stapeltje oefeningen. En de complimenten dat ik nu al ben gekomen, want als ik had gewacht tot ik amper nog kon lopen, had ze niet veel meer voor me kunnen doen. Hoewel het in mijn geval ook moeilijk is te voorspellen hoe het verloop zal gaan zijn, omdat ik van mezelf al hypermobiel ben en de uitwerking van de hormonen op mijn banden etc. nog niet eerder is getest. Ik was immers niet eerder zwanger. Ik vind het wel spannend hoor...en hoop, dat we de klachten een beetje binnen de perken kunnen houden. Maar rug- , schaambeen- en liespijn horen nu al bij een "normale"dag bij mij. Gelukkig heb ik gister voor het slapengaan weer een heerlijk mooi kloppend hartje gehoord. Daar doe ik het toch allemaal voor! En die angelsounds is zijn geld al dubbel en dwars waard geweest