Ik weet het... ik moet nog zo lang! Maar ik zie het even niet meer zitten Ik had mij zo enorm verheugd op zwanger zijn en kon mijn geluk niet op toen het ons eindelijk gelukt was! Die roze wolk ging helaas snel voorbij en is voor mij nu ver te zoeken! Ik weet nog dat ik een post plaatste met dat ik zo onzeker was, omdat ik me zo goed voelde en niks merkte van dat ik zwanger was... Nou ik wou dat het zo gebleven was! Want na 6 weken veranderde dit totaal! Ik voel me al 5 weken zo beroerd het grootste gedeelte van de dag. Eerst was het vooral misselijkheid, maar sinds 1,5 week heb ik ook enorm last van maagzuur. En dat is de grootste veroorzaker van mijn misselijkheid op het moment. En gisteren en vandaag? Het lijkt allemaal alleen maar erger te worden! Liggen en slapen was mijn enige redding steeds. De enige manier waarop ik een beetje de dag door kwam. Maar ik kan nu zelfs niet meer liggen, want dat maakt het nu alleen maar nog erger! Ik weet het allemaal niet meer wil zo graag mijn dagelijkse dingen weer kunnen doen en positief kunnen zijn! Maar ik voel me zo beroerd de hele dag! Mijn buik en alles eromheen in gevoelig en voelt onprettig, eten is 1 grote strijd! Ben van de makkelijkste en heerlijkste eter veranderd in een verschrikkelijke eter die niks lust en wil. Ik volg alle tips die ik kan vinden al op, maar het HELPT NIET! En 3uur niks eten voor het slapen gaan? Ik MOET iets eten om de 3 uur, ook snachts.. anders word ik zo misselijk dat ik alles er weer uitgooi. Het overgeven wordt ook meer en meer... had zo gehoopt dat het allemaal nu minder zou worden. Vrijdag gaan we obze ouders tijdens een etentje vertellen over onze zwangerschap. Iets waar ik al ZO LANG naar uitkeek! Maar ik weet nu niet eens hoe ik het allemaal moet gaan volhouden de weg er naartoe in een wiebelende auto... al het eten en die luchten? Zijn er mensen die dit ook hebben of iets herkennen? Heb je tips? En hoe ben jij deze periode doorgekomen?
Misschien even aan de bel trekken bij je dokter of vk? Je kan iets voorgeschreven krijgen tegen de misselijkheid. Denk dat je dat wel kan gebruiken. Hier ook weer aanwezig helaas. Heb de pillen nog liggen dus zodra ik t niet meer trek dan ga ik die toch innemen.
Huisarts! Medicijnen tegen de misselijkheid en maagzuurremmers die mogen. Als je je zo slecht voelt, kan je beter pillen proberen en zo de moeilijke weken doorkomen! Je bent er bijna!
Wat vervelend, normaal gesproken verdwijnt de misselijkheid na 3 maanden, dus rond de 12/13 weken. Dus nog even volhouden. Je kunt wel aan de huisarts emesafene krijgen, haalt de misselijkheid niet 100% weg (bij mij tenminst eniet) maar onderdrukt de ergste misselijkheid wel.
Goede tips van de dames voor me. Verder kan je goed uitzoeken voor voor jou helpt om minder misselijk te zijn qua voeding. Wat ik bijv had is dat ik van sap veel zuur kreeg en dat de flessen drinkontbijt van de lidl wel binnen bleven. Dus evt een eetdagboekje ofzo. Misschien betekend dat dat je bijv geen avond eten weg kan krijgen. Maar zolang je iig maar iets binnen krijgt is dat winst.
Ik zou ook zeggen, overleg met huisarts voor medicatie. Er is geen enkele reden om je nog beroerder te voelen dan nodig is. Dit gaat veel verder dan de 'gewone' misselijkheid, je bent niet meer in staat om te functioneren. Dat is vreselijk rot (heb 2 zwangerschappen zo moeten doorbrengen), maar het zijn de hormonen. Het ligt niet aan jou en misschien moet je ook proberen wat los te laten dat je moet 'genieten' van je zwangerschap, maar jezelf als 'ziek' beschouwen. Accepteren dat het voorlopig even niet beter is dan dit. Ik stelde mezelf altijd de vraag: zou je dit wel doen/vinden/denken/van jezelf verlangen als je buikgriep had? Nee, dan hoeft het nu ook niet, want ik voelde me net zo beroerd... In mijn ervaring is de periode tussen 9-14 wkn het heftigst, de hoogste piek van HCG, dus je zit nu ook net in de rotste periode. Daarna wordt vaak wel beter, al kan dat wel duren tot 16-20 wkn voor het zover is. Hoe kwam ik die periode door: veel rusten (bed/bank), geen 'gevecht' mbt eten (alleen dat wat ik lustte of binnenkreeg/hield) alle 'regeltjes' voor gezonde voeding laten varen, kiezen voor jezelf (ik zou dus niet naar etentje gaan, maar iets anders verzinnen). En voor ogen houden: het wordt echt beter. Niet nu meteen, maar er zal een moment komen dat het beter gaat. En je weer die makkelijkste, heerlijkste eter zult worden. (oh, en die sombere/negatieve gevoelens? Horen er ook helemaal bij! Langdurige misselijkheid sloopt je ook mentaal, ook dat ligt niet aan jou) Hou je taai! Veel sterkte!
Wat bij mij hielp tijdens de misselijkheid was pepermuntjes eten. Begon er zelfs de ochtend al mee voor dat ik uit bed ging. Maar iets misselijk gevoel en ik nam er 1. Zakte het zo weer af. Met zuurbranden zorgen dat je hoofd wat hoger ligt tijdens het slapen. En gewoon rennies of eigen merk kv voor innemen. Helpt hier op het moment ook heel goed.
Ik slik nu ook emesafene. Heb eerst suprimal gekregen maar dit hielp niets. Die emesafene werkt voor mij goed. Ik kan weer eten en functioneren. Moet wel zeggen dat je er erg moe van word, tenminste ik dan... Maar dat is altijd nog beter dan misselijk 24-7
Heel herkenbaar! Bij mij was het verdwenen na 16 weken. Daarna een top zwangerschap gehad zonder kwaaltjes. Zodra de misselijkheid weg was, was ik de ellende ook vergeten en kon ik genieten. Wellicht wel slim om na de ha te gaan voor een maagbeschermer.
Ik heb niet hetzelfde als dat jij hebt! Althans de eerste weken tot ongeveer week 16 heel ziek en ellendig geweest. Vervolgens krijg ik met 12 weken bekken problemen en vanaf 20 weken mag ik niet meer zitten alleen liggen en af en toe wat lopen. Roze wolk heb ik nooit gehad. Maar nu lijkt het misschien lang te duren maar moet zeggen dat het me nu allemaal best wel snel lijkt te gaan. Het is allemaal voor een goed doel! Heel veel sterkte! Ik zeg altijd zolang de kleine maar gezond is ... Wat zijn 9 ellendige maanden dan in een mensen leven
Ik herken me heel erg in jouw situatie. Wat mij hielp was het "gewoon" te accepteren dat ik zo ziek was. Niet vooruit denken, maar aan het eind van de dag weten dat deze niet meer terug komt. Ik merkte vanaf 12 a 13 wk dat ik me af en toe een dagje wat beter voelde en inmiddels voel ik me misschien nog steeds niet helemaal top, maar kan ik alles wel weer en kan ik ook genieten. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt beter gaat worden al lijkt het nu niet zo!
meer en meer overgeven is niet goed. Daarvoor zou ik echt even contact opnemen met je VK. Over het misselijk zijn e.d. Ik had dit tot ongeveer 16 weken zwangerschap. Daarna ging het steeds beter. En sinds 1,5 week moet ik zelfs oppassen dat ik niet teveel ga eten. Ik heb de hele dag door honger en zin in vanalles. Ik kan nog geen reclame op tv over eten zien of ik heb alweer honger. Het brandend maagzuur is daarbij erg vervelend. Ik heb zelf chronisch omeprazol dus daar kan ik niet over meepraten. Maar wat bij mij wel helpt bij brandend maagzuur: Alles wat met melk te maken heeft en dan met name ijsjes (cornetto e.d.) Probeer gekruid eten te vermijden. Je mag rennies nemen maar doe daar wel mee rustig aan. Ik zou deze bijvoorbeeld nemen voor het slapen gaan. Je zou je matras aan het hoofdeinde wat hoger kunnen zetten. In de zwangerschap sluit namelijk je maagklep niet helemaal (dit heb ik sowieso al, vandaar de maagbeschermers) en zo kan er maagzuur je slokdarm in gaan. Als je je matras iets hoger zet, heb je hier minder last van. Verder: drink geen dingen die erg afwijken van je lichaamstemperatuur. Dit helpt vooral tegen maagpijn. Ik heb soms dagen dat ik zo'n maagpijn heb, dat alles pijn doet. Ik drink dan zoveel mogelijk rond lichaamstemperatuur, dat helpt ook erg goed. Of niet te warme kamillethee met honing. Pickwick heeft een speciale lijn, hierin zit ontspanningsthee. Erg lekker en kalmerend.
Wil je even veel sterkte wensen... misschien komt het vooral hard aan omdat je er zo naar uitkeek, en dan blijkt de realiteit iets minder rooskleurig dan waar je je op ingesteld had. Ik moest vooral zorgen dat ik altijd iets in mijn maag had, zodra deze leeg was, werd ik misselijk en dan hielp niks meer. Misschien kun je dat nog proberen, en eet dan maar gewoon kleine beetjes van waar je wel trek in hebt... Sterkte!!!
Eens met de dames voor mij! Dit is echt wel iets om mee naar de huisarts te gaan. Veel overgeven is niet goed voor. Het gooit allerlei processen in je lichaam door de war, je kunt er van uitgedroogd raken etc. Bij de huisarts kun je er medicatie voor krijgen. Als die (bij stipt gebruik) niet helpen moet je teruggaan en kun je mogelijk iets anders krijgen of anders doorverwezen worden naar de gyn. Hier: Welkom bij Stichting ZEHG - Stichting ZEHG staat ook veel info over zwangerschapsmisselijkheid en wat je kunt doen.
Heel herkenbaar! Heb van week 6 tot en met week 17 ziek doorgebracht. Mijn huisarts wilde niets voorschrijven. Pas als moeder of kind in gevaar was. Ik heb wel omeprazol 10 mg/dag omdat mijn maagklep niet sluit. Dus dat maagzuur was al snel een probleem en daar krijg ik wel gewoon wat voor. Wat ik heb gedaan is inderdaad heel veel slapen. Licht en geluid beperken (prikkels beperken gebeurt ook als je opgenomen wordt in het ziekenhuis weet ik uit ervaring als verpleegkundige). Drink wat je kunt verdragen. Bij mij was dat de ene dag bloedsinaasappelsap, de andere dag alleen een beetje bouillon. Je hebt geen minimum of maximum, dat werkt toch niet. Een slokje thee is een slokje, niet dat hele glas hoeft leeg. Ik heb tot week 25 ongeveer maar geleefd op nog geen liter vocht per dag. Dat was echt alles wat ik binnen kon krijgen. Nu drink ik voornamelijk steenkoude limonade of ijsthee met koolzuur. Dat krijg ik redelijk makkelijk weg (normaal dronk ik veel water en thee, maar dat wil nu gewoon amper). Op sommige dagen kon ik helemaal niet drinken, maar verdroeg ik bijvoorbeeld wel koude watermeloen. Daar zit ook veel vocht in. En kijk even naar je vitaminepillen. Slik je die? Ik stopte er mee en met een week was ik van de beroerdheid af. Ik begon er later weer mee, maar in no time weer zo ziek. Dat wordt wel eens gekoppeld aan de visolie die er in veel tabletten zit. Maar prikkels beperken is een van de dingen die vaak al wat verbetering brengen. Ik heb mijn man nogal eens wat dagen naar boven gestuurd, omdat alleen zijn aanwezigheid al te veel was Net als Draaikont heb ik die roze wolk ook nog niet gezien. Van de misselijkheid zo de bekkeninstabiliteit in gegaan. Inmiddels aan het einde van m'n latijn. Dus nee, je hoeft je zwangerschap echt niet leuk te vinden. Wij hadden al geaccepteerd dat ik nooit een zwangerschap uit zou dragen, dus dat ik toch zwanger werd en bleef was een hele verrassing. Maar dat maakt nog niet dat ik een leuke zwangerschap heb. Het geeft me wel troost als ik de kleine voel schoppen en bewegen. Dan voel je waar je het doorstaan van de voortdurende pijn voor doet. Maar wees blij dat je die nu nog niet voelt, het zou je misselijkheid niet beter maken! Maar straks voel je hem of haar wel, dat geeft weer een andere dimensie aan je zwangerschap en kan je echt door rotdagen trekken!
Ja, ik was ook altijd erg misselijk de eerste 4 maanden. Hoe ik ze door kwam: - rust nemen - op tijd naar bed - niet teveel willen - je vasthouden aan de gedachte dat het tijdelijk is. Want dat is het .
Sorry maar wat een onwetende piep is jouw huisarts! De NHG (huisartsengenootschap) heeft een protocol opgesteld voor de behandeling van zwangerschapsmisselijkheid waarin staat dat eerst emesafene kan worden gegeven en als dat niet werkt primperan. Als het te erg is, moet hij doorverwijzen naar de gyn. Heb je nu niet zo veel meer aan natuurlijk. Kan er zo kwaad om worden dat er nog steeds huisartsen zijn die dit soort dingen zeggen! Heeft hij toen wel gekeken of je niet uitgedroogd was? Ketonen meten bedoel ik dan.
Ketonen zijn niet gemeten, wel is op mijn verzoek m'n nierfunctie getest. Maar er is wel meer niet lekker gegaan met m'n huisarts(en) tijdens m'n zwangerschap. Overigens vond m'n vk het ook niet alarmerend.
Hier ook kots misselijk. Ik kan alleen niet overgeven. Ik dacht dat het nu wel over zou zijn. In week 14 bijna 5 dagen geen last gehad en nu weet ik niet waar ik het zoeken moet. Ik kan zelf wel dagen binnen blijven. Maar mijn zoontje van 2 heeft echt wat buitenactiviteit nodig. Anders wordt hij binnen niet te houden. Gister is oma een stukje met hem gaan lopen. Ook mijn werk moet ik steeds afbellen. Vind het zo vervelend dat ik elke keer weer moet bellen. Als ik mij dan wel een keertje beter voel, durf ik niet naar buiten omdat ik mij dan zo schuldig voel ten opzichte van mijn werk. Kan ook niet veel lopen ivm bekkenklachten. Ik weet dat de misselijkheid zo van de ene op de andere dag op kan houden. Was in het begin ook erg onzeker. Werd pas vanaf week 5-6 soms heel vaag misselijk. Had daarvoor een mk gehad waar ik ook niet misselijk was. Heb toen ook gewenst dat ik liever misselijk was dan die onzekerheid. Wat zijn wij zwangere vrouwen soms toch onlogisch. Gelukkig voel ik regelmatig gekriebel in mijn buik en dan weet ik weer waarvoor ik het doe.