Ceyhan...dat kan ik me ook best voorstellen. Mijn naam wordt ook 9 van de 10 keer verkeerd uitgesproken (door mensen die mij niet kennen) Ik ondervind daar geen hinder aan, maar als je dat wel doet bij de naam van je zoontje, had je daar misschien iets eerder over na moeten denken. Ik denk namelijk echt niet dat het bewust verkeerd wordt uitgesproken. Ik werk in het onderwij en daar zie je af en toe namen voorkomen, waarvan de uitspraak zo onduidelijk is. Dat is best lastig omdat je het niet verkeerd wil zeggen...maar ja...je moet wat. Je kan moeilijk zeggen "jongetje" of "meisje".
Nog even een toevoeging....je hebt er trouwens altijd mensen bij waarbij het lijkt als ze namen nooit goed uit kunnen spreken. hier een oudcollega die Finn stug Vince bleef noemen, terwijl ze echt wist hoe je het schreef.
hey dames thnx voor de reacties maar het is geen ceyhan .. sarah we hebben echt heel lang nagedacht over de naam maar het is echt moeilijk om een leuke naam te vinden die en makkelijk uitspreekbaar is en niet in de familie voorkomt
langs je heen laten gaan...weet dat het niet leuk is. Maar hier word ik overal met dochterlief verkeerd aangesproken...terwijl het niet zo een moeilijke naam is eigenlijk. Sommige mensen kunnen gewoon niet luisteren..of lezen (want heb het fonetisch op laten schrijven op haar dossier erbij...zodat ze weten hoe je het uitspreek...) dat is toch fonetisch? Nou ja hoe je het uitspreekt dus... maar nog niet goed uitspreken hihihi. En dat prikken, hier dochtertje ook eerst op kussen hoor, werd mij ook niet verteld en ik dacht er later ook pas aan...toen een vriendin van me zei waarom had je ze niet vast......... Maar daar mag je volgende keer wat van zeggen hoor als je dezelfde hebt...gewoon zeggen ik vond vorige keer dat je zo ruw deed, zou ik de kleine deze keer vast mogen houden ofzo....niet te beschuldigend maar wel melding van maken. En de naam.....nogmaals...niet teveel van aan trekken hoor!!
Joh je wil niet weten op hoeveel manieren ik de naam van mijn dochtertje al heb mogen horen en die vind ik persoonlijk heel makkelijk uit te spreken. Maar ik ben wel wat gewend met de Turkse achternaam van mijn man en zelfs over mijn oerhollandse voornaam struikelen heel veel mensen. Wat maakt het uit? Gewoon uitleggen hoe je het wel uitspreekt en doorgaan. En ja sorry, als je een Turkse naam kiest die begint met een 'c' dan had je van tevoren kunnen weten dat niemand dat goed gaat uitspreken, want hoe moet de gemiddelde Nederlander nu weten dat je een 'c' in het Turks uitspreekt als 'dj' ?
Misschien lachte de verpleegkundig wel omdat ze zich onzeker voelde hoe ze de naam moest uitspreken (en wel aanvoelde dat ze het niet helemaal goed deed) en denk jij nu dat je uitgelachen werd... ? Als ik in mijn werk iemand uit de wachtkamer haal en de naam is buitenlands, dan zeg ik altijd: "Meneer/mevrouw.... spreek ik het goed uit?" Dan kunnen ze me nog verbeteren. Hier ligt mijn kind ook op het kussen als ze de inentingen geven, maar ik mag haar daarbij wel bij de armpjes vasthouden en ik houd mijn hoofd vlak bij haar hoofd en daarna pak ik haar meteen op. De eerste keer is het ergste en daarna huilde ze steeds korter. Dus volgens mij is dat normaal, dat ze steeds stoerder worden!
Ik snap eerlijk gezegd niet waar je je zo druk om maakt. Als ze bij mijn dochtertje de naam niet goed uitspreken dan corrigeer ik hun wel. Had je zelf ook kunnen doen. En hoe vaak kom je straks nog bij die persoon van het cb?
Ik krijg de indruk dat de naam van Sila's zoontje niet bepaald op zeehond lijkt. En dat zij van het CB dus zeehond zei om de lachers op haar hand te krijgen. Maar misschien heb ik het verkeerd begrepen. Hoe dan ook, zo te lezen had Sila sterk het gevoel dat de naam van haar zoontje belachelijk gemaakt werd, en laten we wel wezen, we waren er niet bij, dus hebben de intonatie niet gehoord. Het zou dus zomaar kunnen. Volgende keer er gewoon wat van zeggen, of inderdaad niet reageren, nog beter. Jammer dat je dat soort dingen niet altijd paraat hebt op het moment zelf, vind ik altijd. Suus
Ik denk dat het belangrijk is dat ze mensen zelf laten kiezen om hun kindje al dan niet vast te houden tijdens de prikjes. Hier in het ziekenhuis worden de kinderen altijd weggehaald bij de ouders voor het bloedprikken, infuzen e.d. omdat ze willen dat de moeder alleen met troost en niet met pijn en verdriet verbonden wordt. Snap ik ook wel. Bij het cb in Nederland kreeg ik met mijn prematuurtje (bij de 2e prikjes 2 kilo) de opmerking: Goh, eigenlijk heb ik nog nooit zo'n kleintje geprikt, volgens mij zit ik zo door dat beentje heen en moet ik uitkijken dat ik er aan de andere kant niet weer uit kom.....
@ TS: Probeer het je niet aan te trekken. En spreek haar er de volgende keer op aan als de naam niet goed wordt uitgesproken. @ Laravelk: , nou lekkere opmerking voordat je kindje geprikt wordt. Ik zou me gelijk niet meer op mijn gemak voelen als iemand zoiets zegt en dan nog moet gaan prikken. Oh, en compleet off-topic: maar ik zie dat jij nu in Estland woont. Mag ik zo brutaal zijn, gewoon uit pure nieuwsgierigheid, om te vragen waarom jullie daar nu wonen?
Mijn zoon heeft geen moeilijke naam, maar de uitspraak is gewoon anders. Daarbij staat er niet achter zijn naam een uitleg () met hoe je nou eigenlijk zijn naam uitspreekt. Na 1 keer zijn goede naam vertellen weten ze wel hoe het moet. Zo niet, laat ze lekker lullen En die glimlach hebben ze allemaal op hun snoet als ze een kindje roepen, dat is vriendelijk welkom heten! Niet zo druk maken over de naam. Anders hadden beter een makkelijkere naam kunnen kiezen. Dit zal namelijk niet de laatste keer zijn dat zijn maan verkeerd word uitgesproken
Hoestte je kindje toevallig op het moment dat hij binnen geroepen werd of maakte ie geluidjes wat op een zeehond lijkt?? Ons mannetje hoest ook wel ns, dan lijkt t op t geluid van een zeehond (met een beetje fantasie dan he) en misschien zei ze daarom voor de grap zeehond ?!? (dat moet kunnen vind ik, kan ik de lol wel van in zien) Lijkt me niet dat iemand van een cb zomaar uit het niets 'zeehond' zegt tegen je kindje.. Ons mannetje doet bijv als ie tijgert, knorrende geluidjes maken (t lijkt wel een dierentuin), dan zeggen we ook varkentje tegen hem en als een ander dat zou doen, zou me niks uitmaken.. Kan er wel om lachen..
Ow ja en wat prikken betreft, ik mocht m altijd lekker op schoot houden. In januari weer nieuwe prikken, hoop dat ik m dan ook gewoon op schoot mag houden hoor..
Waaaa wat vreselijk, die opmerking! Wij hebben ook een prematuurtje, maar ik geloof toch niet dat ik m'n kind door zo'n debiel zou laten prikken. (Alhoewel, je wordt door dit soort idiote opmerkingen altijd zo overvallen.) Wat troosten betreft, ik las laatst in de krant (jawel) dat wetenschappelijk onderzoek zou hebben uitgewezen dat troosten bij prikken averechts zou werken, omdat je het kind dan leert dat het terecht is dat het heel verdrietig is, waardoor hij in z'n verdriet bevestigt wordt en dan nog harder zou gaan huilen. Vaag verhaal hè? Uiteraard troost ik mijn kind nog steeds wél. Suus
De vrouw op het cb vorige week tegen mij ook (met de 14 maanden prikjes) dat ik haar niet moest troosten, nu uuhhh echt wel dus! Ze was zo overstuur!! Lekker troosten!
Is dat niet vooral bij oudere kindjes? Iemand noemde het in een topic bij peuter en kleuter en de vaccinatie, dat je beter niet kan troosten maar zeggen: dat heb je goed gedaan! Dan wordt het minder erg en bij troosten juist erger. Bij Lisa merk ik het ook, ik troost haar uiteraard maar niet te overdreven. Als ik dat wel doe kan ze er echt in blijven hangen.
Dat lijkt me ook. Zo'n klein babytje snapt toch totaal niet waar dat nare gevoel opeens vandaan komt, en dat dat eventjes nodig is, en dat ie ook stoer kan zijn. Die reageert gewoon heel primair: "aaaargh, naald in mn been, pijn! mamaaaaaa! help me" Tuurlijk moet je dan troosten.