Ik denk dat ik voor de stabiele omgeveging zou kiezen, het vertrouwde wat er al is, dat ze nu geld genoeg heeft zegt niet dat dit over 5 jaar nog zo is, dat weegt niet mee, de kinderen verliezen hun ouders, en zouden door de verhuizing ook nog eens hun vrienden moeten gaan missen, zou te veel van het goede zijn kan ik me indenken. lastig. tis heel personlijk.
Je kan je schoonouders erop zetten maar als de rechter ze op het moment van jullie overlijden te oud vinden, dan kan deze alsnog beslissen dat kind naar anderen gaat... Schijnt ook vaak te gebeuren. Er zit als voogd geen leeftijdsgrens aan maar de rechter bepaald wat hem goed lijkt. En als 1 van beide schoonouders komt te overlijden dan blijven de kids bij de andere die over blijft. Er word aangeraden om ze niet beide als voogd aan te stellen. Dus niet als echtpaar maar bijv alleen oma en opa als reserve voogd. Als je beiden doet dan kan dat financiele gevolgen hebben. Dan moeten ae evt hun pensioen of wat dan ook gebruiken om kids te onderhouden. Als 1 van de 2 voogd is dan zijn ze dat niet verplicht en mogen ze geld gebruiken dst jullie voor kind achter gelaten hebben. Tenminste, zoiets was het. Op internet staat het duidelijker.
De relatie en omgeving waar iemand nu in leeft kan altijd veranderen. Helaas zou ook de relatie van optie 1 alsnog stuk kunnen lopen. Zelf hebben wíj gelet op: - genoeg liefde en aandacht. - iemand die er zorg voor draagt dat opa's en oma's ook nog opgezocht gaan worden - iemand die je volledig vertrouwd (lijkt me logisch) - ook leeftijd hebben we naar gekeken. Zou het naar vinden als ze op korte termijn weer moeten verhuizen of de voogd door ouderdom toch geen optimale zorg kan bieden.
Wij hebben gekozen voor mijn schoonmoeder en als tweede mijn schoonvader. Hoewel ze gelukkig getrouwd zijn, hebben we ze dus apart aangewezen. Ik neem aan dat een goede notaris, je ook zal uitleggen dat het financiëel gezien het beste is om maar 1 persoon aan te wijzen (ipv een stel). Er zijn namelijk potjes waaruit de opvoeding van een weeskind waarvan de voogdij aan jou is toegewezen, betaald kan worden, als de voogd het niet kan betalen. In ons geval betekent dat dat mijn sm alleen haar financiën hoeft aan te spreken en dan als zij met haar maandelijkse geld niet rondkomt, ze dus een financiële bijdrage kan krijgen. Dat even terzijde van je verhaal, maar toch goed om te weten, zeker ook omdat optie 1 financiëel gezien wel heel zwaar is. De keuze voor een voogd is een zeer moeilijke beslissing en een zeer beladen onderwerp. Enerzijds wil je niemand voor het hoofd stoten, maar anderzijds is het wel jullie keuze en die moet je met je verstand maken en niet met je hart. Hier bedoel ik mee dat mijns inziens je afweging er uiteindelijk toe leidt wat het beste is voor je kind en zijn toekomst. In beide gevallen zie ik genoeg liefde in beide gezinnen voor jullie kinderen. Echter, optie 2 biedt veel meer toekomstperspectief, zeker ook gelet op de financiën. Zoals het er nu uitziet, zijn onze kinderen straks volledig afhankelijk van gespaard geld om een studie te kunnen gaan volgen. En sparen voor de studie van 2 kinderen is sneller gedaan dan voor 5 kinderen, om maar een voorbeeld te noemen. Verder zou ik het van belang vinden om kinderen, die in een klap beide ouders verliezen, zo min mogelijk andere veranderingen aan te doen, zoals een andere buurt/andere school. Indien mogelijk, laat die kinderen zoveel mogelijk verder alles bij het oude houden. Verder denk ik dat je nogmaals met je man om tafel moet. Je moet er immers beide voor de volle 100% achterstaan. Ik vind niet dat dit een onderwerp is waarin je een compromis sluit. Je kunt ook met beide opties om tafel en jullie dilemma voorleggen. Ook kun je wellicht eens informatie inwinnen over voogdijschap en keuzes. Ik neem aan dat er wel instanties zijn die jullie bij deze keuze kunnen begeleiden. Wij hebben overigens de keuze voor mijn schoonouders gemaakt omdat zij A) het meest dichtbij ons staan en bij de opvoeding van onze zoon betrokken zijn en B) omdat zij de opvoeding van Robin financieel kunnen bekostigen. De enige reden waarom we even getwijfeld hebben is hun leeftijd. Ze zijn erg vitaal en ook niet oud, maar als onze zoon 12 is, zijn zij 69 en dat is toch wel zwaarder dan nu. Wij denken er daarom ook over om, mocht het met mijn schoonouders slechter gaan, nog iemand aan te wijzen. Heel veel succes met jullie keuze.
Dat iemand nu veel werkt en zich vooral richt op een carriere zegt niks over hoe ze om zouden gaan met jou kinderen. Ik zou bij beide stellen dan ook informeren hoe zij er over denken. En misschien inderdaad een optie 3 overwegen? (persoonlijk zou ik kiezen voor de carrieredame. je geeft aan dat zij de kinderen ook veel ziet. Zij is dus ook vertrouwd met de kinderen en met jullie manier van opvoeden)
Wat een meningen allemaal! Heel interessant om te lezen hoe jullie erover denken. Natuurlijk laten wij wat na en we hebben ook beide een levensverzekering maar ik twijfel of dat genoeg is om 3 kinderen te voorzien van alle nodige spullen, schoolgeld, uitjes (schoolreisjes e.d. bedoel ik daarmee) en noem maar op... Een kind kost zoveel dat wat wij na laten denk ik niet genoeg is. Ze zullen natuurlijk goed opweg zijn in de eerste periode maar als het op is, is het op en dan komt het financiële toch op de schouders van de verzorgers neer. Ik weet dat ze in het begin nooit kinderen heeft gewild en dat ze op het moment dat ze kinderen wel leuk zou vinden er nooit aan gedacht heeft omdat ze gewoon nooit een vaste relatie heeft gehad. Ze had max een half jaar een relatie en toen werkte het niet meer. Wat ze nu heeft is het langste dat ze gehad heeft, daarom denken (hopen) we ook wel dat dit serieus is. Ze zijn erg gelukkig samen en dat is natuurlijk erg fijn. Hoe lang ze samen blijven weet je nooit, elke relatie begint op deze manier en het kan zijn dat ze morgen uit elkaar gaan of dat ze voor de rest van hun leven bij elkaar zijn. Maar het verleden geeft je natuurlijk wel een soort nare bijsmaak en we merken dat we er samen ook wel vanuit gaan dat ze de opvoeding alleen moet doen en haar vriend daar niet in mee helpt of er niet meer is en er een ander is. Dat maakt in onze keuze trouwens totaal niet uit want ze is capabel genoeg om de kosten alleen te dragen en heeft daar geen man voor nodig. Sowieso hebben onze kinderen weinig met haar vriend, ze gaan echt voor haar daar spelen en met haar hebben ze alle pret. Desalniettemin weet ik heel erg zeker dat ze ALS ze kinderen had gekregen, ze een geweldige moeder zou zijn. Het is een verschrikkelijke lieve vrouw die ontzettend veel van onze kinderen houdt en liefde genoeg heeft voor ze. De twijfel is meer dat als je iemand die GEEN kinderen heeft en zich op hele andere dingen in het leven stort, ineens opzadelt met 3 kinderen dat een hele klap is. Ze zal haar complete leven om moeten gooien terwijl ze haar carrière ook niet weg kan gooien ivm de levensstijl die ze leeft en hoe ze is (ze is echt een carrièrevrouw die houdt van haar werk en het graag doet) dus ze zal een 40 urige werkweek moeten combineren met 3 kinderen en dat is gewoon zo'n klap voor iemand die daar helemaal niet mee bezig is. Dat is het euvel bij optie 2. Daarnaast zag ik nog een reactie van iemand die zei dat het kdv niet zo erg is. Daar ben ik het mee eens en mijn man ook, onze kinderen hebben ook een jaar op een kdv gezeten 4 dagen in de week en er zijn genoeg kinderen die gewoon doordeweeks naar het kdv gaan, daar word niemand slechter door alleen als je je ouders kwijt geraakt bent is het wel fijn om thuis te komen bij iemand waar je je ei kwijt kan en die je kunt helpen met problemen en dingen waar je tegenaan loopt en onze zorg is dat ze zich ineens zo aan het aanpassen is aan de nieuwe situatie dat ze die behoeftes over het hoofd zal zien... Het blijft een moeilijke keuze, maar een optie 3 is voor ons geen optie, wij willen een van deze 2 opties en zullen er samen t.z.t. uit moeten komen en dat komt vast goed. Vind het wel reuze interessant om alle reacties te lezen!
Je moet de mensen in kwestie kennen om hier iets over te kunnen zeggen. Onze gezamenlijke eerste keuze is een heel goede vriendin. Kinderloos, relatieloos, carrierevrouw. Ze is heel erg lief, deelt veel van onze waarden en had niets liever gewild dan een eigen gezin. Het leven heeft haar echter nogal rot bedeeld, waardoor dat ineens geen optie meer was. Dat iemand geen kinderen heeft, wil niet zeggen dat ze niet van kinderen kan houden en dat ze er niet voor kan zorgen. Maar ik snap je terughoudendheid. Een gezin dat wordt uitgebreid met drie kinderen is makkelijker voor te stellen dan een carrierestel dat drie kinderen op te voeden krijgt. Wat mij betreft zijn er een paar dingen belangrijk: 1. waar kunnen de kinderen zich het meest thuis voelen? 2. wie kan de kinderen de waarden meegeven die jezelf belangrijk vindt? In ons geval zou dat eigenlijk bij mijn schoonouders zijn. Dat is hun tweede huis. Maar die mensen zijn achter in de 60, wie zegt dat zij over 10 jaar de zorg voor twee pubers aan kunnen...? Moeilijk he. Goed dat jullie erover nadenken. Is er geen optie dat je vastlegt dat dit jullie keuzes zijn, en dat een onpartijdig persoon dan gaat beoordelen waar jullie kinderen het beste af zullen zijn?
ik zou niet weten welke keuze je moet maken, maar wij hebben voor ons belangrijke dingen op een rijtje gezet; -ik wilde graag dat ze bij familie bleef -vl wilde dat ze op het dorp bleef wonen -ik wilde niet naar opa of oma (want wat als die ook spoedig overlijden) een jonger iemand is de kans veel kleiner -iemand die verstandig met geld omgaat en 'zaken' snel en keurig regelt Wij zijn toen bij mijn neef uitgekomen.. Ik dacht eerst aan mijn broer, maar die woont op 30 minuten bij ons vandaan.. Mijn neef heeft een dochter van ongeveer dezelfde leeftijd, woont bij ons op het dorp, regelt zijn zaakjes keurig en heeft het ook allemaal keurig op orde en ik weet ook dat hij netjes met onze erfenis om zou gaan t.b.v. dochterlief.. Tevens is hij een van de beste vrienden van vl en dus mijn familie Wij hebben het toen aan hun gevraagd en ze vonden het een hele eer. Ik weet niet hoe 'goed bedeeld' jullie er zelf bij zitten.. maar bij ons is het zo dat in geval van dat wij beiden overlijden, dan zijn al onze bezittingen en gelden van dochterlief.. tevens wordt er maandelijks een bepaald bedrag vrij gegeven waar ze van 'onderhouden' kan worden...
optie 2, waarom zou een carrièrevrouw geen liefde kunnen geven. voor optie 1 klinkt het mij als een te grote belasting, 3 kinderen erbij.
Ik ben een stuk minder welvarend als mijn zus (die is praktisch rijk te noemen) en ik zou haar en onze kinderen niet met zijn allen kunnen onderhouden... Maar!! We hebben het zo opgelost, zij laten alles aan de kinderen na. En daar zijn wij dan beheerder over. Dus mochten we dan financieel te kort komen, gaan we dat gebruiken. Haar dochter krijgt gewoon een scooter voor haar 16e verjaardag.. zoals mijn zus dat zou willen, en mochten wij dan de scooter voor onze dochter niet kunnen betalen, mogen we dat ook uit hun geld weg halen. Nou gaat dat heel ver, maar ze wil niet dat we verschil maken tussen de kinderen. Als hun wat overkomt, gaan wij verhuizen overigens naar hun riante optrek Maar waarom laat je je kids geen geld na, dat ze in bijvoorbeeld in overleg met de alleenstaande vrouw, er geld van kunnen gebruiken?
Niet alles gelezen, maar in hoeverre erven jullie kinderen van jullie? Wonen jullie bijvoorbeeld in een koophuis met voldoende ruimte? Misschien kan optie 1 dan in jullie huis gaan wonen met haar gezin??? Ik maak geen keuze voor beide is wat te zeggen inderdaad, toch echt je gevoel volgen. Maar begin in ieder geval met sparen voor de toekomst, mogelijk hebben ze dan een mooi potje voor die studie indien nodig. Tweedehands kleding en geen vakanties zijn onbelangrijk in mijn ogen! Succes met de keuze!
Als allebei de vrouwen even veel van jullie kinderen houden, jullie in beiden vertrouwen hebben en ze bereid zouden zijn, dan zou ik voor optie 2 gaan. Dat ze bepaalde ervaring mist kun je haar niet aanrekenen, en dat is toch voor iedere nieuwe moeder het geval? Die ervaring doet ze dan wel op. 5 kinderen in een gezin is wel heel erg veel opeens en financieel misschien niet meer te trekken voor optie 1. Het zwaarst zou voor mij wegen dat ze bij optie 2 in hun eigen omgeving kunnen blijven. Er verandert al zo veel, dat biedt dan nog wat houvast. En we kunnen allemaal heel idealistisch zeggen dat geld niet belangrijk is, maar voor de toekomst van je kinderen is het toch - als de mogelijkheid er is - wel belangrijk om een goede opleiding te kunnen volgen. Kijk, als het er niet is, dan is het er niet, en dat is geen ramp, maar als de keuze er is, dan zou dat van mij wel mee mogen wegen. Niet ipv liefde natuurlijk, maar dat is niet zo, geef je aan.
Moeilijke keuze, voor allebei valt wat te zeggen. Ik zou denk ik voor optie 2 gaan, want op het moment dat optie 2 dat zou willen doen voor jullie en jullie kinderen betekend dat dat ze zeker genoeg liefde te geven heeft. Het is niet zomaar iets om andermans kinderen in huis te nemen, daarvoor moet je een groot hart hebben. Maar een stabiele relatie vind ik ook wel belangrijk voor kinderen, opgroeien met een moeder en een vaderfiguur. En optie 1, ze hebben al 2 kinderen, kunnen ze er dan nog wel 3 bij hebben? En als ze het nu al krap hebben, hoe gaat dat dan met 3 kinderen extra? Aan de andere kant weet je daar wel hoe ze hun kinderen opvoeden, en als je het daar mee eens bent is dat wel een grote pré.
Ik heb niet alles doorgelezen maar volgens mij kan je ook twee opties invullen. Mocht het zover zijn en de eerste optie krijgt de vraag of de keus en als zij dan zegt nee het kan nu echt niet om wat voor reden aan ook dan gaan ze naar optie twee. Mijn gevoel gaat uit naar optie 1.
De voogd die wij aangewezen hebben vooronze zoon heeft het nu financieel slecht maar dat vinden wij niet belabgrijk. Als wij komen te overlijden gaat er ook spaargeld mee voor de eerste tijd en daarna zal de voogd zelf een stuk erder zijn. Wij hebben gekozen voor de persoon waarvan de normen en waarden her dichtstbij de onze aansluit en een groot onderdelen van zijn leven uit zal maken dat vonden wij belangrijk. Overigens kan een carierecrouw ook helenaal om switchen zodra de situatie zich voordoet dus zou haar niet alleen om die reden afwijzen
Heel lastig hoor! Wij hebben er ook al over gehad maar wat is dat lastig. Wij zitten te denken aan hetzelfde echtpaar maar zij hebben zelf al 3 kinderen. Het is natuurlijk wel zo dat onze zoon het geld krijgt wat wij hebben. Maar ja, wij hopen dat het niet bij 1 kindje blijft dus 1 kindje extra opvangen oke maar misschien 2 of 3 erbij. Lastig lastig lastig! Maar wel belangrijk dat het geregeld wordt.
Dit klopt niet. In je testament leg je vast wie er voor jouw kinderen gaan zorgen, bijvoorbeeld je zus. In het geval van overlijden gaan de kinderen dan ook bij je zus wonen of eventueel komt je zus in jullie huis (wanner het een koophuis betreft die aan de kinderen is nagelaten) Als jouw zus de kinderen niet in huis wil omdat er in de tussentijd een hoop veranderd is dan kan zij de "erfenis" ook verwerpen. Dit is de reden dat een notaris altijd adviseerd een tweede persoon aan te wijzen. Maar mocht je zus de kinderen niet in huis willen nemen, heeft zij ook niks te vertellen over waar ze dan gaan wonen. Dit klopt niet. Een aangewezen persoon is verplicht in het levensonderhoud van jullie kindje te voorzien. Alleen wanneer zij al middels pleegzorg voor het kindje zorgde blijft de pleegzorgregeling van kracht. https://www.pleegzorg.nl/over-pleegzorg/een-kind-dat-je-kent/
hatseflats, van internet geplukt Dus, beide zou ik opnemen als voogd. Ik zou ze zelfs allebei in de beslissing betrekken en samen bekijken wie op 1 en op 2 komt. En dat dan dus elke paar jaar opnieuw beoordelen/bespreken