Een paar weken geleden vroeg me schoonzus of ik 5 dagen op me nichtje wilde passen ze zou haar 's morgens al om 7 uur brengen en haar 's avonds rond 6 uur weer ophalen. Ze moesten allebei dezelde exames doen ivm eigen bedrijf. dus ze hadden een oppas probleem. Ik vond het niet erg lekker gezellig me nichtje op bezoek ze is 9 maanden dus het zou flink druk worden. Ze zouden voldoende spullen mee geven voor de gehele week zodat er niet iedere dag met rommel gezeuld hoefde te worden. Nu heb ik zelf natuurlijk ook een hoop maar ieder kind heeft wel iets wat ze fijner vinden. Ze zouden het zondag brengen nou voriige week zondag niemand te zien. O 11 uur 's avond belde ze sorry ze waren de hele dag weg geweest en moesten alles nog inpakken morgen iets voor 7 uur zouden ze haar brengen. nou iets voor zeven verwacht ik 6.45 of zo maar niet om 6.15. Geeft niet we zijn ier dan toch al in volle bedrijven dus kom maar op. de spullen die ze mee namen was een hoop maar vies vies het stonk gewoon al de ziekte. ik alles gelijk in de keuken geknald dat geef ik dus niet aan een kind. ik alles afgewassen aan speelgoed en wat gewassen kon worden gewassen. Ik pak me nichtje uit de maxi cosi die ze echt binnen zetten van dag meid tot vanavond en weg waren ze weer ik had eht zoiets van o oke. Ik haal der uit de maxi cosi had ze gewone kleding aan die net zo smerig was als de spullen in de tas. maar wat ik nog erger vond was dat ze in een flinke poep luier zat en ik vermoed de luier nog van die nacht wat ze was helemaal nat dus of ze had de kleding nog aan van de dag ervoor of ze hebben gewoon maar wat aan gedaan zonder te kijken wat het was en niet verschoon. Ik heb der in bad gedaan kleding van roos aan gedaan omdat ze allebei dezelfde maat hebben ging dat makkelijik., het kind zag er gelijk lekker fris uit en was helemaal vrolijk en had erzin in. Inmiddels was het 9 uur en schoorde ze van de slaap icl. roos dus wilde ik de meiden naar bed brengen en wat zag ik waren ze haar slaap spullen vergeten incl. een campingbedje. die van mij was kapot dus zouden hun hem mee geven. nou haar maar in bed gelegd en ze sliep zowel direct en werd om 12 uur pas weer wakker. eten gegeven viel al gelijk weer in slaap haar weer in bed gelegd om 4 uur werd ze weer ens wakker. terwijl er tegen mij werd gezegd dat ze nooit sliep overdag . ik had altijd zoiets van ja ze heeft geen tijd om te slapen want je bent altijd weg en die kleine zit altijd in maxi cosie de verbruikt niks dus waarom slapen. Om half 5 de telefoon me schoonzus dat ze wat later kwamen want het liep allemaal heel erg uit. is goed zei ik ik zie je wel verschijnen 7 uur nog niemand 8 uur nog niemand ik al een paar keer proberen te bellen niemand nam op. Ik had ondertussen al een bedje geregeld bij de buren zodat ze in ieder geval al wel kon slapen want zbu was dood versleten ze had na 4 uur heerlijk liggen spelen met daan en roos. dus had ik haar om 7 uur op de logeer kamer gelegd en ze was lekker gaan slapen in pyama van roos. Om half 9 begon ik het wel warm te krijgen en heb heel het internet afgespeurd of er een ongeluk ofzo was gebeurt maar kon niks vinden. Om half 10 belde ze eens terug dat ze er bijna waren of ik me nichtje wilde in pakken. ik zei dat ze lekker lag te slapen of het niet verstandig was haar te laten slapen ? om haar nu wakker te maken haar in bed te leggen en morgen ochtend weer wakker te maken om een uur of half 6 . ze zei gelijk o das veel makkelijker als je het zie zitten mocht ze de resty van de week ook wel blijven dan haalde ze haar vrijdag wel op. ik stond werkelijk met me oren te klapperen maar oke is goed . ze hebben niet eens naar haar gevraagd hoe het was gegaan helemaal niks. afgesproken dat ik morgen wat spullen zou halen. voor de week. ze gooide een sleutel af toen ze thuis waren en vroegen nog niks zijn niet even bij der gaan kijken niks. ik de volgende dag daar naar huis voor spullen het was er altijd wel een flinke zooi maar zo smerig had ik het nog nooit gezien ik heb werkelijk kokkend doorhuis gelopen om spullen te zoeken. ik heb wat gepakt maar heb haar de hele week in kleding van roos gestoken. Ik heb ze na die maandag niet meer gehoord of gezien totdat ze vrijdag middag belde van of het goed was dat ze haar zaterdag morgen kwamen halen ze waren moe en waren pas om 9 uur thuis. ik was werkelijk stom verbaasd weer werd er niet naar haar gevraagd. ikz ei uit verbzing natuurlijk maar vond het aar raar. zaterdag morgen kwamen ze pas aan het einde ze hadden eerst uitgelapen ! . ik had alles klaar staan omdat ik het eigenlijk wel helelmaal met ze gehad had niet met me nichtje want die knapte er helemaal vanop. me schoonmoeder stond stom verbaasd te kijken hoe me nichtje was opgeknapt een woensdag dat ze schoon was enz. dat ze lachten lag te spelen ipv een zombie op schoot. Maar ze hebben nog koffie gedronken en zijn gegaan met me nichtje nog steeds niet gevraagd hoe het was gegaan met der helemaal niks. nu hoef ik geen dure kado's maar even bedankt zeggen is toch wel het minste wat je kan zeggen toch? Het zit me eiegelijk zo dwars dat ik werkelijk vind dat ze me nichtje doen verwaarlozen. ik wil er eiegenlijk wat van zeggen maar durf het niet echt zo. gisteren belde ze weer of het over 3 weken weer zou kunnen. ik heb eerlijk gezegd dat ik er over na moest denken niet voor hun dochter maar voor hunzelf. ze brgeep het niet zei ze maar ze hoorde het wel als ik het wilden . ik doe het wel voor me nichtje maar niet voor hun. Wat moet ik er nu mee? ik vind dat ze haar verwaarlozen in haar onwikkeling als in verzorging van haarzelf als van haar leef omgeving. me nichtje die na hun zeggen zwaren astma had heeft hier geen 1 puf nodig gehad nou dan ligt het niet aan haar longen maar aan haar leef omgeving. heeft er iemand tips wat ik het beste kan doen of mee aan moet?
Ik zit dit echt met open mond te lezen. Hoe ik dit zo lees wordt je nichtje zeker verwaarloosd, Lichamelijk maar ook geestelijk. Ik zou hier zeker iets van zeggen tegen je zus en haar man. Als je dit niet alleen wilt/durft dan misschien je moeder inlichten en samen naar je zus gaan? Als ik dit zo lees hebben ze zeker hulp nodig. Je hebt toch een kind om er voor te zorgen, het op te voeden,er van te genieten enz? Als Levi bij iemand zou logeren ( wat voorlopig echt nog niet gaat gebeuren ) zou ik zeker 3x per dag aan de lijn hangen om te vragen hoe alles gaat. Succes !
Ik zou ook een melding maken en het misschien eerst met je schoonouders overleggen of jullie actie kunnen ondernemen, dit is gewoon heel triest voor dat kindje.
Ik vind dat je gewoon moet zeggen wat je ervan denkt! Het gebeurt te vaak dat mensen hun mond houden in dit soort situaties.. Hou oud zijn de ouders van je nichtje en wat voor bedrijf hebben ze dan? Komen ze tijd tekort voor hun eigen kindje of zijn ze gewoon zo van zichzelf? Zijn ze zelf ook zo vies? Ik vind t zielig voor dat kindje! En ook voor jou omdat je je er zorgen over maakt! Sterkte!
O jee wat moeilijk zeg en wat zielig voor je nichtje. Ik denk als je er wat van zegt ze zich gauw beldigd voelen. Toch zou ik er wel wat van zeggen. Dat je verteld hoe het gegaan is en dat ze bij jou wel sliep e.d. Misschien kun je vragen of ze het wel redden allemaal? Inderdaad een bedankje is wel het minste wat ze hadden kunnen zeggen...
Ik zou niet eerst een melding maken en dan niks zeggen. Je zou het eerst met ze kunnen bespreken en komt daar niks uit dan zou ik evt een melding maken.
wt mij als eerste te binnnen schoot is het volgende.. ik weet niet of het over drie weken weer zo is maar je kan dan een schriftje bijhouden wat ze gedaan heeft slapen spelen vrolijk zijn enzo.. en dan als ze haar halen ze aangezien je de vorige keer niets heb gevraagd heb ik even wa voor je opschreven. en idd met je schoonmoeder want ik las dat die ook verbaast was ik zou met haar gaan praten.. en als het niet anders kan melding maken maar ik zou eerst wllen kijken wat ik zelf zou kunnen oplossen sterkte yippie
Mijn hart breekt hiervan. Het lijkt me erg moeilijk aangezien het famillie is. Ik zou het zeker bespreken . Zijn de ouders nog erg jong misschien ?
Ik zou er wat van zeggen, is toch niet normaal dat je je kind ergens achterlaat zonder fatsoenlijk bedje ed. Ik zou het gesprek aangaan en als ze boos worden, jammer dan, maar het is ook jouw nichtje. Iemand moet voor zo'n klein humpie in de bres springen
Inderdaad ook alles van nu af aan gaan opschrijven voor jezelf, mocht het tot een melding komen dan heb je alles voor jezelf bijgehouden en je hebt bewijzen, heeft een vriendin van mij ook gedaan en is heel nuttig geweest
Melden bij het AMK. Gelijk. Zou helemaal niet eerst praten, als het zo erg is als je beschrijft zou ik echt niet wachten. Ze hoeven niet te weten wie de melding heeft gedaan en dan wordt er gelijk ingegrepen. Nu heeft je nichtje er nog wat aan!
Krijg gewoon buikpijn van dit verhaal. Wij brengen Sara weleens te logeren bij opa en oma, maar dan bel ik een paar keer om te vragen hoe het gaat en ik controleer al haar spullen 3x zodat ik zeker weet dat ik niets vergeten ben.... Maar dat vroeg je niet... ik zou het eerst met de ouders bespreken (wellicht ook je schoonouders erbij betrekken). Vind het niet netjes om meteen melding te maken zonder hun de kans te geven om er wellicht zelf aan te werken. En misschien dan een soort controle in bouwen met je schoonouders en haar duidelijk laten merken dat wanneer je geen verbetering ziet, je het dan met CB of wie dan opneemt.
deouders zijn33 en 35 dus oud genoeg zou je zeggen. ze willen een eigen winkel beginnen. van het schrift vind ik een goed idee ik heb wel veel fotos enzo gemaakt. ik ben bang dat als ik er wat van zeg ik ze helemaal niet meer zie zo zoijn ze zeker wel. en als ik hetnu al meld dan ben ik har hlemaal kwijt.
ik zou niet gelijk het amk bellen, aangezien het om familie gaat. wel zou ik eens een hartig woordje spreken met schoonzus. uit jouw verhaal maak ik op dat ze zelf helemaal geen probleem ziet.
Hoe moeilijk het ook is... Ik zou toch proberen om een gesprek aan te gaan en te zeggen dat je je ernstig zorgen maakt. Benoem gewoon de dingen die je gezien hebt, wees concreet. Kijk hoe ze hierop reageren en wat ze ermee doen. Mochten ze niks van je willen aannemen en geen hulp willen aanvaarden, dan zou ik in een tweede gesprek aangeven je je zoveel zorgen maakt dat je erover nadenkt om het AMK te bellen. Open en eerlijk zijn werkt in deze situatie heb beste denk ik. Heel veel sterkte ermee, ik begrijp dat dit een hele moeilijke kwestie is, maar denk alsjeblieft aan het lot van je nichtje.
Helemaal met je eens. Eerst met ze bespreken en daarna pas een melding maken. Snap dat dat niet makkelijk is, zou het ook heel moeilijk vinden.
Uit het verhaal maak ik echt op dat de ouders meer aan hun zelf denken dan aan hun kind Vindt het echt verschrikkelijk voor het kindje!
Wat een vreselijk verhaal.. Ik zou hen er op aanspreken, misschien samen met je schoonmoeder zodat jullie "samen" dingen kunnen aangeven, hoe ze opknapte bij jullie enz.. Sterkte!
Wat moeilijk, verwaarlozing valt ook onder kindermishandeling, ik weet niet wat in jouw situatie zou doen, aangezien jij die mensen beter kent dan ik, maar of ik zou gaan praten en zeggen dat je geschrokken bent hoe dat er aan toe gaat en dat ze wat aan de situatie moeten doen. Verbetert het niet binnen afzienbare tijd, een melding doen. Zijn het mensen die zich nergens wat van aantrekken, dan direct een AMK melding doen. Denk niet dat je overdrijft, er komen wel voor minder meldingen binnen en dit nemen ze echt serieus. Bovendien weten zij hoe ze dit professioneel aan moeten pakken, ze hebben er tenslotte ervaring mee. Sterkte.