Jeetje, lekker bezig die buurman. Hier het omgekeerde, doordat wij fiscale partners zijn en mijn inkomsten de afgelopen jaren lager uit zijn gevallen, krijg ik volgens de berekeningen meer terug dan mijn partner. Maar wanneer hij de aangifte anders zou invullen, zouden we ons tekort doen. Ik vind het zelf krom dat ik meer terugkrijg, terwijl hij de kostwinner is. Maar hij zegt dat ik het lekker op mijn spaarrekening moet zetten. Gezamenlijk aankopen, beslissen we samen. Maar vriend hoeft echt niet te bemoeien of ik nu wel of niet een broek voor mezelf koop en of hij dat nodig vindt. Als hij gespaard heeft voor een andere auto, moet ie dat ook zelf weten. Zolang er geen schulden zijn en er een buffer overblijft voor calamiteiten. Ik vind dat je buurvrouw vrij toegang moet hebben tot financiele middelen. Dat zij als volwaardig wordt gezien en dat haar oordeel over wanneer er iets nodig is voor het huishouden of het gezin niet in twijfel wordt getrokken. Anders wordt het tijd dat de buurvrouw ook aan het werk gaat voor een paar uur in de week. Ik vind buurman maar een ouderwets persoon die blijkbaar graag domineert op dit gebied.
Moses zeg, je buurvrouw is in de jaren '50 blijven hangen en haar echtgenoot ook! 🙉 Dat dit nog bestaat, waar is dan je eigenwaarde als vrouw wanneer je je zó laat behandelen door je man en wat voor voorbeeld geef je dan ook weer door aan je kinderen?! Schrijnend. Hier beiden inkomen en vermogen en alleen waar juridisch noodzakelijk of verstandig gescheiden. Gevoelsmatig maken we geen onderscheid en is alles gewoon van ons samen. We hebben wel elk eigen rekeningen en creditcards e.d. dus ik koop wat ik wil, dit gaat eigenlijk nooit in overleg, maar dat hoeft ook niet. Het is ook een kwestie van respect en gunnen naar elkaar toe. Ik gun mijn man alles, wil hem graag gelukkig zien en steun hem daar ook in. Die liefde en respect is wederzijds gelukkig. ☺️
Dat is jouw mening en dat mag. Waarom zouden anderen het niet anders mogen doen? Wij hebben een gezamenlijke rekening en spaarrekening, maar verder gewoon onze eigen rekening en spaarrekening. Natuurlijk zijn we heus wel op de hoogte van elkaars financien, maar wij vinden het fijner dat we gewoon eigen rekeningen houden. Grote aankopen overleggen we ook wel natuurlijk. Als 1 van de 2 thuis is, vind ik het logischer dat alles op 1 hoop gaat. De 1 zorgt er namelijk dan meestal voor dat de ander carriere kan maken. Als je beiden dat zo afgesproken hebt, wie is iemand anders dan om daarover te oordelen? Zoals ik al zei in een vorige reactie: elke keus die je als gezin maakt is goed. Daarover heeft niemand wat te vinden , en daarover hoeft dan toch ook niemand verantwoording af te leggen of zich te verdedigen voor die keus?
Bah, nare situatie. Hoe de verdeling ook is, je voert samen een huishouden en als het goed is, gun je elkaar ook dingen. In gezamenlijkheid in financiën, maar ook in onafhankelijk kunnen besteden van normale bedragen. Dat lees ik niet in de situatie van jouw buurvrouw! En zie ik wel als een noodzaak in een gelijkwaardige relatie. Gevoelig onderwerp inderdaad weer op zp. En dat begrijp ik ook wel. Financiële onafhankelijkheid is steeds meer een vereiste in de maatschappij, maar is tevens lastig omdat de meeste vrouwen en veel mannen niet 3, 4 of 5 dagen weg willen zijn van hun 3+ maanden oude kinderen (om maar niet te spreken van kinderen met beperkingen waarbij er geen goede andere keuze is).
Hier ook 1 gezamenlijke betaal- en spaarrekening. Ieder een eigen rekening hebben wij niet. Mijn man is kostwinner maar ik krijg altijd geld terug van de belastingdienst en hij niet.
En ik snap niet waarom het zo gevoelig is als je als gezin samen kiest voor een bepaalde constructie. Daarover hoeft toch niemand zich te verantwoorden? In wederzijds overleg is elke keuze goed, die bij jullie als gezin past. Het wordt anders als 1 van de 2 niet meer achter die keuze staat.
Dat ben ik met je eens, maar wil later iets uitgebreider reageren. Ik moet nu mij normaal ontwikkelende tweelingzoontje ophalen, mijn autistische tweelingzoontje met verstandelijke handicap én een ontwikkel-gesprek met de juf van de tweede hebben
Het zou ook geen gevoelig onderwerp zijn als iedereen zou reageren zoals jij, maar dat doet niet iedereen . Jij geeft aan dat jullie aparte rekeningen hebben, omdat dat voor jullie in jullie situatie fijn werkt. Er zijn ook mensen die zeggen dat ze aparte rekeningen hebben en als je dat niet hebt je ouderwets bent (en al helemaal als je ook nog eens 0 financiele onafhankelijkheid hebt). Voel je het verschil.....
Ik zeg toch ook niet andere het niet anders mogen doen? Ik geef net zoals ieder ander hier in dit topic mijn mening en uitleg over hoe wij het doen en waarom wij het zo doen. Ik ben gewoon geïnteresseerd in hoe andere het doen en waarom ze het zo doen.
Ik vind sowieso dit het meest idioot en onzinnige topic dat er maar bestaat. Waarom wil TS weten wat wij er van vinden wat er bij de buurvrouw speelt? Hoog SBS6 gehalte en vergelijkbaar met dat een verslaggever van SBS6 in een straat komt waar een man net z'n hele gezin, inclusief minderjarige kinderen, van kant heeft gemaakt. Vraagt de verslaggever aan een omwonende: "Wat vindt u er nou van?" Je hoort dan altijd: "We vinden het verschrikkelijk". Ze krijgen nooit als reactie: "Nou ik ben blij dat hij dat gedaan heeft". De meest onzinnige vragen zijn het...
Ik heb niks te maken met de carriere van mijn partner hoor, dat doet 'ie helemaal zelf. Hij zou ook uitstekend zelf z'n overhemden kunnen strijken 's avonds. (Sterker, dat deden we vroeger allebei 's avonds of in het weekend. ) Jullie kiezen ervoor om de financien gescheiden te houden. Dat mag, maar ik vraag me wel af waarom, als je toch voor elkaar kiest?
Ik ken een jonger iemand bij wie het ongeveer zo gaat... echt heel sneu om te zien en ze weet het ook wel dat het anders moet, maar ja, hoe verander je dat en hele stap om weg te gaan, want er hangt zoveel aan vast... maar gelukkiger wordt ze er niet van.
Ja, ik voel zeker het verschil. En lees het ook, want ik me mag me schijnbaar verantwoorden aan een aantal mensen.
Ik bedoel meer vrouwen uit de jaren '50 zoals in 'je enige recht is het aanrecht.' Of zoiets. 😬 Maar ik geloof helaas best dat ook jongere vrouwen zo behandeled worden door hun man, zeker in de Bible Belt vermoed ik of andere religieuze (vrouw onderdrukkende) stromingen bedenk ik mij net. Maar logisch dat ze er idd niet gelukkiger van wordt, heel sneu. Maar ook vreselijk moeilijk denk ik om je te ontworstelen hieraan als je al zó lang gewend bent (misschien ook gezien bij je ouders en grootouders) dat jij als vrouw niet als volwaardig wordt gezien. Pffff. 😥
Dus Debaky en Uuz: WIJ vinden het gewoon prettig zo. We werken allebei hard voor ons geld en voelen ons te onafhankelijk van elkaar om het op 1 hoop te gooien. En voordat er weer gesteigerd wordt: nee, ik zeg niet dat jullie afhankelijk zijn, maar zo voelt het gewoon voor ons. Dat we een gezin zijn, betekent niet dat we niet ook nog een individu zijn. Wat niet wegneemt dat we gewoon op de hoogte zijn van elkaars financien en daar ook inzicht in hebben van elkaar. We hebben een GP, niet op huwelijkse voorwaarden en vinden het daarom belangrijk dat we openheid hebben. Niet dat de 1 ongezien schulden kan maken, waar de ander voor op zou kunnen draaien. Een voorbeeld: mijn vriend heeft als hobby motorcrossen en koivissen. Daar gaat ontzettend veel geld in zitten. Afgelopen zomer een nieuw filtersysteem in de vijver a een paar duizend euro. Ik heb gewoon geen zin om daaraan mee te betalen, want van mij hoefde het niet. Daar heeft hij zijn eigen spaargeld voor. Net zoals een nieuwe crossmotor bv. En zo heb ik zelf gespaard voor mijn nieuwe auto, heeft hij niks aan betaald. En ja, daar ben ik dan trots op. Ik vind het niet altijd fijn om 4 dagen te werken, maar aan de andere kant zorgt het wel voor financiele onafhankelijkheid en kan ik mezelf redden mochten we uit elkaar gaan. Kan ik zelf een huisje kopen, zonder afhankelijk te zijn van toeslagen of partneralimentatie. Ik vind dat gewoon een fijn gevoel. En dat hoeft iemand niet te begrijpen hoor. En anderen mogen alles doen wat ze willen, ik heb niet snel een mening daarover, terwijl ik hier al een aantal keer lees: dat is stom en raar. Ik vind per definitie is niet stom of raar omdat iemand toevallig het anders doet. Zolang zij maar achter hun keuze staan.
En zij draait het huishouden.... en dus delen ze de lasten. Als zij ook zou werken, zou hij thuis veel meer moeten doen.
In haar geval is het erin geslopen, want ze was helemaal niet zo, en ze komt er nu moeilijk uit, maar probeert het gelukkig wel maar echt lukt het nog niet, blijft toch een beetje erin hangen en haar man helpt daarin niet bepaald mee. Ze heeft trouwens een goed voorbeeld gehad van haar ouders en woont niet in de bible belt
Wij hebben ook beiden een eigen betaal- en spaarrekening. Daarnaast ook een gezamenlijke, waar we beiden naar ratio van ons inkomen een bedrag inleggen. Ik zie geen enkele reden waarom dit vreemd is en ik vind het juist makkelijk. Als je dit topic leest lijkt dit heel uitzonderlijk, maar op eentje na ken ik geen enkel stel in mijn vriendengroep die dit niet heeft. Voor mij is financiële onafhankelijkheid ook belangrijk en dat blijft nog steeds mijn keus. Heel vervelend dat sommigen vrouwen deze keuze niet hebben, maar dan mag je toch wel zeggen dat je dit belangrijk vindt? Ik zie geen enkel reden waarom ik mij daarvoor zou moeten verantwoorden .
Is toch prima als het zo werkt voor jullie. Hier alles op 1 hoop, we verdienen ongeveer evenveel en alles wat gekocht wordt gaat in goed overleg. Het maakt me niet trotser als ik zelf spaar of als we samen sparen voor bv een nieuwe auto voor mij. En als mijn man iets graag wil kopen is het uiteindelijk toch ook van zijn geld, alleen staat het bij ons op de gezamenlijke rekening. Mochten we uit elkaar gaan trouwens kan ik me ook redden, want ik krijg dan nog steeds elke maand mijn loon en het spaargeld zal dan verdeeld worden. Ik ben niet minder afhankelijk dan iemand die wel een aparte rekening heeft. Het is meer een gevoel denk ik, en de een vult het anders in dan de ander. En dat is prima