Hoi Trees, Hier nog geen tweede op komst, maar herken wel heel sterk je gevoel over je eerste kraamtijd. Ik kwam woensdag thuis uit het ziekenhuis en 3 dagen later zat mijn huis vol met mijn eigen familie incl kinderen en schoonfamilie. Ik zei nog dat ik het niet wou, maar mijn moeder (goedbedoeld) zou alles wel regelen en een pan soep koken voor iedereen. Dan konden ze lekker makkelijk mee eten. Hoe die dag ging ga ik hier niet helemaal neerzetten, maar puntje bij paaltje was ik aan het einde van de dag gebroken en ik ben er nog steeds sterk van overtuigd dat dit het begin was van mijn pnd. Ik heb de hele avond en nacht gehuild, zo over mn toeren was ik van al die goedbedoelde adviezen over Sven. Dit gaat dus nooit meer gebeuren. Bij nummer twee laten we de visite gedoseerd komen. Ik weet zeker dat mijn vriend daar nu ook een stuk mondiger in zal zijn. Die vond al dat bezoek namelijk wel erg gezellig, maar toen hij mijn reactie zag die avond had ie wel spijt dat ie niet naar me geluisterd had toen ik op voorhand aangaf dat ik het niet zo'n goed idee vond. Dus gewoon doen zoals jij het wilt. Schrijf het desnoods nu op voor jezelf, zodat je vriend/man ook weet wat het beste is. De kraamtijd met je kindje is maar 1 keer en zo zonde als het niet is geworden zoals je wou.
De tweede kraamtijd heb ik heel anders ervaren. Bij Emma's geboorte had ik een verdrietige kraamtijd. Emma moest in het zh blijven een week en ik heb er ook een paar nachten gelegen (urineweginfectie, katheters, niet kunnen plassen) had erg veel pijn en was vooral bezig met onze dochter in het zh en om zelf weer op de been te komen.Was erg verdrietig. Heb de eerste dagen bijna alleen maar zitten huilen. Emma mocht ook niet bij me liggen op de kamer. Visite hadden we eerst ook geen zin in door alles. Bij Julia kreeg ik een geplande ks. Was heel erg spannend voor de tijd maar wat is dit me meegevallen. In de verkoeverkamer mocht Julia al bij me liggen. Ik ging dus heel anders de kraamtijd in. Herstellen ging goed en ik kon gewoon veel meer doen. ook Julia verzorgen. Was ook veel minder emotioneel en daardoor zin in de kraamvisite. Maar doe waar jij je het beste bij voelt. Je kan je na elke bevalling heel anders voelen.
Zo herkenbaar. Ik had een schoonmoeder die zei dat ik gerust na een week op verjaardags visite kon en dat ik me aanstelde. Ik kon er ook niet tegen dat er elke x iemand kwam. En me Ouders waren ook nog eens boos over dat we zeiden dat ze niet zomaar langs mochten komen. Kan hier ook geen kraamfeest geven. Ten eerste kosten en ten tweede iedereen die ik uit zou nodigen komt toch wel langs. Op een enkeling na. Ik ga proberen me kraamverzorgster te instrueren. En ga voorzichtig duidelijk maken hoe ik het wil Ben wat dat betreft niet assertief. Ik zie ook enorm op tegen de kraamvisite Bij de eerste huilde de kleine heel veel. Bleek gewoon overprikkelt te worden. Ineens wil iedereen hem vasthouden. En mijn man snapte dat. En iedereen wou een flesje geven. Gek werd ik ervan Deze keer gaan we borstvoeding geven. Is het flesje uit de wereld. En zorgen ervoor dat we zoiezo de eerste paar uur met zijn vieren hebben. Mensen komen maar gewoon wat later. De kaartjes stuur ik ook iets later weg.
Bij de eerste een ramp: ik lag in het ziekenhuis, iedereen kwam maar binnen gestormd en mijn k*tvader maar zeiken "heb je bier, koffie, chips, hoe mr X wil een cola en jij hebt alleen fruitsap". Ze kwamen al om 14u en bleven tot 22u. Daarna kon ik nog de glazen opkuisen en opruimen (tja k*tziekenhuis ook). Na 5 dagen naar huis (woonde in bij mijn vader wegens verbouwingen) en ook elke dag dat gezeik (moest ik tss de afkolfsessies door naar de winkel om chips en bier). Heeft in grote mate bijgedragen tot mijn pnd. bij de tweede woonden we weer in ons eigen huisje en ben ik bewust poliklinisch bevallen. Kaartjes maar een week later op de post gedaan en erin gezet dat bezoek alleen kon na een afspraakje te maken met mijn man. ZALIG, geen gezeik en genieten met ons viertjes. Ik zou het iedereen aanraden om het zo ook te doen. PS: zus zei dat alleen "domme" mensen de eerste weken willen komen, als je een beetje verstand heb, bel je toch even op voorhand omdat de moeder nog moet bekomen
de eerste was een hele leuke kraamtijd af gezien we 2 visites die echt bleven hangen en herrie hadden voor 10. de tweede kraam week ben ik heel erg boos geweest. en verdrietig omdat vriend zo teleur gesteld was in zijn ouders. het rommelde de 13de en toen de afspraak gemaakt tot inleiding op maandag. dit de 13de gelijk gezegd en toen kreeg vriend te horen van zijn moeder nou wij wachten niet op DAT kind. wij gaan met vakantie de 14de tegen 12 uur zijn ze gaan rijden naar oostenrijk en om 20 uur was onze dochter er. hij belde naar zijn ouders en toen werden ze ook nog boos ook omdat wij niet hadden gezegd dat ik weeën had!! IK wist zelf niet eens dat ik weeën had hier kwam ik pas achter toen ik voor ctg in het ziekenhuis was en niet eens voor de ctg maar door het toucheren dat ik 6 cm ontsluiting had (dit was om 17 uur) hoe hadden we het dan smorgens al moeten zeggen
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb bovenstaande juist niet zo ervaren. De eerste kraamtijd was heftig, ik moest (geestelijk) heeeel erg wennen, herstellen van de keizersnee en we kregen zoooooooo veel bezoek. Manlief had niet echt door dat dat eigenlijk te vermoeiend was. Hij was trots en vond het allemaal gezellig; ik zat elke avond te huilen op de bank van vermoeidheid en stress. Ik maakte me dan ook heel erg zorgen voor deze keer en had met m'n man afspraken gemaakt en ook m'n familie wat afgeremd. Bleek nergens voor nodig. Er kwam al iets minder bezoek (de tweede he..), ik was stabieler in m'n hoofd en druk met m'n oudste en ik was minder bezorgd om de baby omdat ik het allemaal al een keer had mee gemaakt. Het viel dus ALLES mee!! Wat hielp: - kaartjes pas eind tweede week verstuurd; - max 1 bezoek moment per dag; - mensen met kinderen tegelijk gepland op een zondagochtend (geen kraamfeest). Druk maar voor hen zelf ook dus met een uurtje allemaal weer exit. Misschien kun je zorgen dat je de kraamhulp van vorige keer nu ook weer krijgt? Dat gaf mij al wat rust. Succes alvast! Ennn inderdaad, jij bent de baas. Je moet je goed bedenken dat (op enkele uitzonderingen die ik hier wel lees na) de meeste mensen gauw willen komen omdat ze veel om jou geven en omdat ze dat willen laten merken. Als jij aangeeft dat je behoefte hebt aan rust en om alleen te zijn met je gezin, begrijpen de mensen die van jou houden dat! Die willen alleen het beste voor jou. Laat je man meteen een mail sturen met een paar kiekjes van de baby, is iedereen even tevreden, zet je telefoon uit, blijf in bed ALS JIJ DAT WILT.
Geen woorden voor, ik vind het echt verschrikkelijk voor je dat dat zo gelopen is en dat jij je zo hebt gevoeld dankzij je schoonouders!
Amen. Wij hebben 1 bezoekje per dag toegelaten, max 30 minuten. Ik heb geen baby gekregen voor andermans plezier hoor. Na 2 maanden is hij ook nog klein!
dit was mijn gedachte ook altijd en steeds...maar zal je zeggen, ik dahct er laatst aan... met 2 vriedinnen van mij zijn we samen zwnager, achter elkaar bevallen.. toen ik bij de eerste vriendin kwam en zag dat hummeltje...tis voor mij al "zo lang" geleden...laat staan voor een tante, opa of oma of whatever... ik kon me ineens zoooo goed voorstellen hoe fijn het is als je zo'n piepjong babietje MAG vasthouden...natuurlijk kom je voor de kersverse ouders, maar oh wat is het heerlijk zo'n licht babietje in je armen...HEEEEL anders dan een baby van 2 of 3 mnd... juist die eerste kraamtijd, zo bijzonder zo'n klein mensje... ook bij de 2e vriendin(tevens mn nichtje) het kleine kindje mogen vasthouden, heel lang zelfs... oh ik kon er zo van genieten... NU denk ik ook, ik kijk het straks aan, als mn kindje niet onwijs gevoelig reageert, mogen best mensen fftjes ( niet te lang, dat bepaal ik nog altijd) mn zoontje vasthouden... maar mss ook nu het mn 2e kindje is....
De tweede kraamtijd was vooral anders, omdat ik zelf veel sneller hersteld was dan de eerste keer (snellere bevalling, minder bloed verloren). En het was heel anders omdat ik nu niet voor 100% kon opgaan in dat nieuwe baby'tje, maar ook al een peuter had die zijn mama ook wilde hebben. En wat heb ik me vaak tekort voelen schieten... je kunt ineens niet meer op iedere vraag of huil meteen reageren, als je net even bezig bent met je andere kind. Ik vond het heel fijn als er bezoek was dat zich even met een van de kinderen bezig hield, zodat ik mijn aandacht even wat meer op de andere kon focussen. Nou is mijn eerste kraamtijd ook heel anders geweest dan die van jou, zo te lezen. Ik heb me nooit terug willen trekken op een eiland, en vond het juist fijn om mijn baby aan de wereld te tonen. Maar het zou best eens kunnen, dat je het nu ook weer heel anders zult ervaren dan de eerste keer. Ik wens je een mooie kraamtijd toe, waar je met genoegen op terug kunt kijken, hoe je het ook wenst in te vullen.