Even van mij af schrijven hoor! Sinds wij een kleine hebben is ons leven drastische veranderd, in positieve zin! We genieten enorm van ons drietjes. Mensen om ons heen lijken niet te snappen dat we niet meer elk weekend kunnen stappen e.d. Laatst belden we vrienden om te vragen om bij ons een gezellig avondje te doen, filmpje borreltje gewoon gezellig. Nee we gaan als stappen, ons niet even vragen of we meegaan. Zo gebeurd dit steeds vaker en dat we dan achteraf horen dat ze weer uit zijn geweest zonder ons te vragen. Moet het dan altijd van onze kant komen? Wordt hier zo moe van. zijn dit dan vrienden? Heb overigens weer goed contact met "oude' vrienden. Herkenbaar?
heel herkenbaar, veel mensen zonder kinderen begrijpen niet dat niet meer alles zo makkelijk is,. Wij gingen altijd heel makkelijk en vaak ergens heen, mensen hoefden maar te bellen en we gingen mee. Maar dat zit er nu met de kleine niet meer in. Ik heb het idee dat we daarom ook minder vaak gebeld worden. Wij kunnen niet meer zo heel makkelijk naar een ander toe maar ze komen ook niet hier terwijl ik dan denk zij kunnen makkelijker naar mij komen dan ik naar hun. Ik krijg ook meer contact met mensen van vroeger die nu ook kids hebben
Wij hebben vrienden en die stellen hebben ook allemaal kids, met kinderen dus wij hebben daar geen last van.
heey heey nou hier ook erggg herkenbaar! Toen fay geboren werd waren wij de 1e. Nu komen er steeds meer babys heel vreemd allemaal want fay is al weer 2 jaar Maar goed wij kunnen zometeen het zelfde doen als bij hun ahhahahaha. Nu zitten hun thuis met de kleine en brengen wij faytje lekker een dagje weg naar mijn schoonmoeder
Heb jaren geleden een zogenaamde beste vriendin gehad. Op een gegeven moment belde ze op en vroeg of ik zin had om mee op stap te gaan. Ik had wel zin. Leek me gezellig. Dus ik zei dat ik het even moest overleggen, even vragen of we geen andere plannen hadden. Dat vond ze heel vreemd. 'Je hoeft dat toch niet te vragen. Je gaat toch gewoon', was haar reactie. 't Was niet zo dat ik niet mocht ofzo, maar ik vond het wel zo normaal om even te overleggen. Kan toch moeilijk zeggen om 23u: Nou doei, he, ik ga even lekker op stap. Ik heb haar gelijk gezegd dat ik het een vreemde reactie vond en dat het de normaalste zaak is om even te overleggen, of je nu kinderen hebt of niet. Ik heb haar daarna nooit meer aan de telefoon gehad en zelfs niet meer gesproken. Heb nog wel een mailtje gestuurd, maar ook daarop kreeg ik een vreemde reactie. Beetje puberaal. Was toen erg teleurgesteld, maar nu...Ik kan er niet rouwig om zijn. Heb nu andere 'echte' vrienden en vriendinnen
Ik probeer te denken wacht maar strax als jullie zelf! Maar, ik mis hun wel, ik heb het idee dat er over ons wordt gepraat en ik vind dit zo jammer. We waren een kluppie van 10 erg hecht en altijd leuke dingen doen! Nu met hemelvaart en koninginnendag we hebben niks gehoord. Ben het ook zat nu, laat het nu maar een keer van hun komen hoor.. Het is echt waar, wanneer je kinderen krijgt leer je je eigen vrienden kennen.
Overigens nu wel weer erg leuk contact met vriendinnen van "vroeger"en ook mijn vriend heeft weer contact met "vroegere"vrienden. Die hebben we vaker gezien en gesproken sinds onze kleine meid er is dan onze "echte"vrienden . Maar daar krijg je dan ook weer zielige reacties op, spreek je die ook weer ja, zeker omdat jullie een kleine hebben. Dan denk ik maar weer, die spreek ik tenminste kan ik van jullie niet zeggen. Je hoort het heel vaak maar had dit bij ons noooooit verwacht.
Jullie en je " vrienden" hebben nu een heel ander leven. Jullie meer het " burgelijke " en hun nog echt het uitgaan. Misschien dat de banden wat beter worden als hun ook wat serieuser in het leven gaan staan..tot die tijd zou ik ze aangeven dat je het jammer vind dat het contact minder wordt,maar er verder niet alleen alle moeite voor doen. Moet ook zeker van hun kant komen. Denk dat het bij ons precies andersom gaat worden. dat ons contact met vrienden nog beter wordt,maar dat komt omdat onze vrienden al iets ouders zijn,en allemaal al kinderen hebben. Kan nu dus echt gaan " meepraten " enzo over baby en kinderdingen.
Echte vrienden weten dat je nu de verantwoordelijkheid hebt over een klein kind. Echte vrienden hebben respect voor elkaar. Echte vriendschap is niet aan kwantiteit verbonden, maar aan kwaliteit. Het is waar dat je nu meer contact krijgt met mensen met kinderen. Zo zie je dat je in elke periode van je leven een ander vriendenclubje kunt hebben.
Ja hier ook erg herkenbaar. Ik was de eerste van ons klubje dat n baby kreeg. In eerste instantie zaten ze al 4 x p week bij mij. Maar in mn zwangerschap werd dat al minder...tot de baby er was en ze bijna niet meer kwamen. En ik ging ook niet meer zo makkelijk die kant op want dan moest ik op t fietsje naar de andere kant van leiden...met dikke buik niet handig maar met baby helemaal niet (was zelfs nog voor de kinderkarretjes achter fietsen etc) Toen had ik eigenlijk nog maar 1 vriendin die af en toe eens langs kwam en wij in t weekend wel eens met de auto bij hun. Maar toen kreeg ik al snel de tweede...en de eerste begon te lopen en overal aan te komen ...tja dat doen ze... en dat was toch maar lastig vond mn vriendin.... dus werden eigenlijk niet meer zo uit genodigt...en langs komen werd ook steeds minder....tot t helemaal verwaterd was. Jammer maar helaas. It was fun while it lasted, zullen we maar denken... Daarna nog 2 vriendinnen met kinderen tegen gekomen. Maar toen zijn we weer verhuist naar n andere stad en is dat ook weer verwaterd Heb nu een goede vriendin naast n stel bevriende gezinnen en die heeft nog geen kinderen. Is er zelfs nog niet uit OF ze wel kinderen wil. Maar die blijft wel komen en is n tijdje bijna 2e moeder geweest voor mijn kinderen toen op t laatst met mn ex (die vrijwel niks met ze deed) en na mn scheiding. Was ook de enige zo ongeveer die mn jongste kon troosten. Zo kan t ook denk ik dan....
Het is niet zo dat wij niets meer willen, we zijn beperkter, en wanneer wij weten dat er een uitje gepland staat dan kunnen wij voor oppas zorgen, maar het is al te veel moeite om even aan ons te denken. . Ik vind het erg dat we achteraf moeten horen dat er naar de bios is geweest of een avondje poolen. En anders kan 1 van ons toch mee! En wanneer wij ze uitnodigen kunnen ze nooit. Zijn wij nu ineens ongezellig ofzo. Van mijn kant is de energie voorlopig op, kan het beter steken in leuke mensen.
Ja, als ze gewoon vanalles gaan doen zonder je even te vragen of je mee wilt, is wat achterbaks. Zou er inderdaad geen energie meer in steken. Blijkbaar hebben ze toch niets voor elkaar over, het moet alleen allemaal precies zo gaan zo als zij het leuk vinden en als het ietsje moeilijker wordt, haken ze af. Zijn geen echte vrienden. En leuk toch dat je weer wat contact hebt met oude vriendinnen?
Heel herkenbaar, sterker nog, we hebben bijna geen vrienden meer over van de oude vriendengroep. Gelukkig wel een aantal nieuwe, maar toch. De 1e reactie van een paar vrienden van mijn vriend was: daar moet je toch niet aan denken! toen we vertelden van de zwangerschap. Met die jongens was hij al ruim 15 jaar bevriend en inmiddels hebben ze Jesper zelfs nog nooit gezien! Schandalig vind ik het, maar ja, zulke 'vrienden'ben je maar beter kwijt dan rijk.
Ik herken het helemaal. Mijn vrienden vroegen me al niet eens meer toen ik net zwanger was van Lieve. De behandelden me alsof ik invalide was ofzo. En toen Lieve er was kwamen ze wel even langs enzo maar verder was ik buiten beeld. En dat grotendeels alleen omdat we niet elke weer kunnen gaan stappen en we regelmatiger nee moeten zeggen. En langzaam is het contact helemaal verwaterd en heel zelden krijg ik een berichtje op mn hyves ofzo maar verder zijn ze is geen wegen te bekennen meer. Mja hun leven gaat door en die van ons ook maar op een andere manier. Ik heb wel mn echte vrienden leren kennen want de echte vrienden zoeken nog wel contact en komen langs enzo. Zijn dr niet veel meer maar in plaats van de mensen die me hebben laten zitten heb ik veel nieuwe mensen leren kennen!
nou ik hoef mijn verhaal niet te doen die is namelijk hetzelfde als die van jullie ik zou ze het liefst dadelijk als ze zelf kindjes gaan krijgen laten voelen hoe het is dor ze ook lekker te laten zitte...maja zit niet in mij om dat te doen! wij zijn nu een keuken aan t zetten erna een schutting, verjaardagen en on huwelijk en dan snappen mensen niet dat we niet kunnen...en dan heb ik het nog niet eens over onze meid gehad Tegenwoordig hebben mensen toch al minder begrip voor dingen vind ik! het is alleen nog maar: ik ik en nog eens ik
Misschien had je beter het woordje "vrienden" tussen haakjes kunnen zetten ipv "oude" als je begrijpt wat ik bedoel...
ja, dat is natuurlijk niet leuk als dat ineens zo gaat als je kids krijgt. Zelf herken ik het niet van vrienden en vriendinnen, omdat ik / we eigenlijk gewoon dezelfde dingen met ze doe(n) als voorheen, zoals gezellig eten thuis, winkelen, sporten, wandelen etc. Wij gingen bijvoorbeeld nooit echt stappen met vrienden/ vriendinnen. We leven eigenlijk gewoon hetzelfde als voorheen dus, maar alleen is Noortje daar dan bijgekomen en moeten mijn vriend en ik het onderling even kortsluiten als een van ons weg wil gaan. Vrienden zeggen ook dat wij niet veranderd zijn. Ik zie dat wel als een compliment. Ik snap wel heel goed dat je ervan baalt als ze je passeren. Maar misschien is het voor mensen zonder kids ook moeilijk voor te stellen hoe dat ineens is.
Ik snap best dat het voor mensen die geen kinderen hebben het moeilijk is voor te stellen. Ik had er namenlijk ook geen idee van hoe het zou zijn. Nou ik had het niet willen missen en dan maar minder vrienden en nieuwe vrienden/vriendinnen waar ik wel op kan bouwen! En het is toch logisch dat je nu rekening moet houden met je kind, wanneer ze bellen gaan jullie mee, en dan ligt ons meisje net in bed. EN dan te horen krijgen slaapt ze al weer ja een baby slaapt nou eenmaal veel! Bel dan een paar uurtjes van te voren i.p.v. 5 minuutjes. Wij hielden altijd rekening met iedereen, hielpen mensen uit de brand. Huis verbouwen, geen problemen wij hielpen met slopen, sousen, schilderen vloerleggen. Krijg steeds meer het idee dat het altijd van 1 kant heb moeten komen. Vorige week nog een vriendin mee gevraagt naar de intra tuin. Denk ik, leuk komt het van mijn kant. Ja dan kun je mooi mee langs de garage, auto moet voor de apk, gaan we niet zo lang want moet nog weer weg. Ben ik dan alleen taxi, snel door de intratuin gesheest en auto weer ophalen. Ja ik ben er al uit, dit zijn geen vrienden. Maar vind het zo rot, moeilijk en wordt er intens verdrietig van! Ben blij dat we nog niemand hebben gevraagt voor het verzorgen voor de kleine meid mochten wij ( hopelijk niet natuurlijk) dood gaan. We zijn bezig met een nieuw testament. * dat lucht op*