Onze oudste van vier is een bijzonder slechte eter. Rond anderhalf begon het eerste gemiemel en inmiddels eet hij bijna niks meer. We hebben drie jaar trouw het advies van 'geen strijd voeren' opgevolgd, maar dat heeft enkel als resultaat gehad dat hij nòg minder ging eten. Brood, (kale) pasta, kabeljauw, rijst, peer en banaan, that's it. De rest wordt zonder proeven geweigerd en hij ontpopt zich tot ware dramaqueen als er iets groens op z'n bord ligt (vrijwel iedere avond dus). Na vanavond het zoveelste volle bord in de container te hebben gekieperd, ben ik er he-le-maal mee! Ik vind het zonde, maak me zorgen over zijn gezondheid (hij is veel vaker en langer ziek dan z'n broertje), baal dat we nooit normaal bij mensen kunnen gaan eten, baal dat ik merk dat ik geleidelijk aan steeds eenzijdiger ben gaan koken omdat ik wilde dat hij toch iets at en maak me zorgen over hoe zich dit in de toekomst gaat ontwikkelen, want van een 'fase' lijkt me geen sprake meer. Maar hoe nu dit patroon te doorbreken? Mijn idee was om niet meer op hem gericht te koken en hem dan maar een poos met honger naar bed te laten gaan (ik kook nu vaak zo dat er of iets bijzit wat hij wel lust of dat we anders die avond een toetje eten). Manlief ziet meer in de beloningssysteem: bij ieder geproefd hapje een sticker en dan een of andere beloning. Wat werkt beter? Wij zitten inmiddels zo lang met z'n drieën in dit cirkeltje, dat ik het moeilijk vind om er vanaf een afstandje naar te kijken. Vandaar dat ik het in de groep gooi Hebben jullie misschien nog inzichten, ideeën of suggesties om hier uit te komen? Dankjulliewel alvast!
Negeren, corrigeren, belonen 😇 Ongewenst gedrag corrigeren, Niet willen eten? Niet op reageren Voet op tafel oid. Corrigeren Wel eten? De hemel in prijzen. Het negeren heeft een lange adem nodig 😇 Maar het werkt en ik spreek uit er ervaring
Maar negeer al drie jaar hè? En waar eerst alleen groenten geweigerd werden, bestaat zijn schijf nu vrijwel letterlijk uit vijf producten... Ik heb het idee dat het negeren het juist erger heeft gemaakt. Desalniettemin dank!
Ik denk dat je adem misschien nog iets langer moet zijn (sorry!). Ons middelste meisje at vanaf dat ze vast voedsel ging eten alles moeizaam. Brood en fruit trok op een gegeven moment wel recht, avondeten niet. Ze heeft echt jarenlang niets of vrijwel niets gegeten. Omdat ze wel brood en fruit at, leek scheurbuik me uitgesloten en heb ik het gewoon maar laten gaan... En uiteindelijk, o wonder, is ze in de kleuterklas toch wel steeds beter gaan eten. Nu is ze zeven en eet ze nog steeds wel omdat het moet en niet omdat ze het leuk vindt, maar ze lust wel véél meer. Maar ik heb dus nooit iets anders gekookt of gegeven en er gewoon geen aandacht aan besteed. Niemand kan zeggen wat voor jouw kindje de beste oplossing is, maar het kán op deze manier dus wel goed komen. Ik zou inderdaad stoppen met iets anders koken of er rekening mee houden. Dan maar met honger naar bed. Stickerkaart zou ik zelf niet doen, omdat dat naar mijn idee de indruk wekt dat eten iets bijzonders is dat beloond zou moeten worden. Dat is het niet. Het is heel normaal. En honger in je buik is een normale consequentie als je niet eet. Dat snapt een vierjarige snel genoeg. Geestig genoeg doet mijn kind nog steeds moeilijk over aardappels of herkenbare stukjes groente in de macaronisaus, maar eet ze wel sushi, ingewikkelde Franse kaasjes, enz. Ik moet maar een tweede hypotheek nemen.
Ik heb ook een lastige eter, maar hou wel rekening met haar wensen. Dus nu eet ze best goed eigenlijk. (Idd ook een kind dat lang moeilijk deed over 'stukjes' , geen korstjes at maar wel borden keiharde granola en pittige curry of kip piri piri ) We maken wekelijks verse soep (kippenbouillon trekken en pureren met groente, kruiden en aardappel). Dat eet ze graag en vriezen we in kleine porties in, daar krijgt ze elke dag 1 van. Verder krijgt ze , als er tijd is, einde middag een snackbord (tip las ik hier op het forum). Met appel, nootjes etc. Vandaag heeft ze zowaar een stuk rauwe wortel gegeten. Dan eet ze 's avonds minder, prima. Deels is het ook gedrag. Ze wil momenteel graag bij mij op schoot zitten en hapjes krijgen... Maar dan moet ze dus wachten tot wij zelf klaar zijn met eten.
Hou vol, komt echt goed! Snap dat het loodzwaar is want je wil natuurlijk gewoon dat je kind lekker kan eten! Ik at zelf tot mn 15de weinig tot niets haha, ja een boterham met kaas of hagelslag en allemaal lekkere ongezonde dingen, maar het is echt uiteindelijk goed gekomen! Probeer juist veel variatie in het eten aan te brengen, ook verschillende structuren. Bijvoorbeeld aardappels: gekookt, puree, uit de oven, kroketjes etc. Schep niet te veel op of laat hem zelf opscheppen. Voor de vitamines: geef een goede multi-vitamine en probeer eens overdag ook wat komkommer of iets dergelijks aan te bieden. Accepteer in dit geval geen drama's. Daar wordt het niet gezelliger van en hij gaat er ook niet meer van eten. Wil je niet eten? Prima, maar je gedraagt je normaal (ja ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan ) en blijven zitten totdat iedereen klaar is. Op zijn leeftijd zou ik ook geen toetjes meer aanbieden (weet uiteraard niet of je dat doet). Oud genoeg denk ik om.consequenties in te zien... Succes!!! En echt, het komt goed!! Vroeg of laat!
Hou het gezellig aan tafel (!!!), Wel altijd een toetje (hoort bij de maaltijd), Niet belonen of straffen, Eten "normaal" maken! (geen aandacht aan besteden en over andere dingen praten), Eventueel zelf laten opscheppen/ weinig eten opscheppen, Wel gewoon blijven koken en van alles wat opscheppen, Mee laten helpen met boodschappen/ uit laten kiezen van het eten/ mee laten doen met eten klaarmaken, Zelf normaal voorbeeldgedrag laten zien, Samen met het gezin aan tafel eten en tafel dekken, gezellig maken aan tafel, En tot slot; Zelf genieten van de maaltijd... (Voorbeeldgedrag)!
Wat ik doe (en deed) is de ene dag iets koken wat wij lekker vonden, jammer dan dat (in ons geval) zoonlief het niet wil eten maar hij is niet de enige in ons gezin. De andere dag zorgde ik dat er iets op tafel kwam wat hij wel at(eet) Dit verbeterd het eetgedrag niet meteen, maar het gaf ons wel wat meer lucht omdat we in ieder geval zo'n 2 tot 3 keer per week ook gewoon lekker konden eten. Toen hij ouder werd zijn wij wel eisen gaan stellen dat hij eerst 2 happen moest proeven, want als je iets niet proeft kun je ook niet zeggen of je het lekker vind of niet. Ook zijn wij gaan uitleggen dat er een groot verschil zit tussen iets niet lekker vinden en niet lusten en dat het heel normaal was dat je wel eens dingen at die je niet zo lekker vind en dat iedereen dat heeft. Wat hier ook goed heeft geholpen is om 1 ding tegelijk aan te pakken, dus niet je moet aardappelen, groente en vlees proeven maar gewoon 1 onderdeel hiervan pakken en de rest met rust laten. En dan ook niet meteen 4 of 5 verschillende groentes laten proeven in de week maar dan gewoon 1 ding (en dan maar 2 keer per week bonen eten ofzo) Onze zoon is nu 9 en wat eerst alleen spercie bonen en worteltjes en doppertjes waren is nu uitgebreid naar bloemkool, worteltjes (zonder de doperwten) snijbonen, brocoli en sinds kort gebakken ui Hij houdt absoluut niet van rauwe dingen (en dus ook fruit) het enige wat hij daarvan eet zijn mandarijnen, druiven, bananen en stoofperen Maar dat heeft dus ruim 5 jaar van onze adem gekost om tot zover te komen
Ik dacht dat ik al een lange adem had😱! Ik word er ook helemaal gestoord van. Thuis eet ze gewoon niet! Zowel groente als fruit. Op het ldv is het heel wisselend. Vind het zo lastig en nu lees ik hier dat het nog veel langer kan duren! Respect dat je het al zolang volhoudt en ik hoop dat er een goede oplossing word gevonden voor je!!
Oh ik ben zo blij met jullie reacties, bedankt!! Weet niet wat vanavond nou zo anders maakte, dat ik er opeens echt schoon genoeg van had. Had samen met mijn zoons paprikasoep (oké misschien niet echt een instapgerecht) gekookt en terwijl mijn driejarige z'n kom met applaus ontvangt en lekker begint te eten, schuift de vierjarige zijn kom bijna op de grond terwijl hij dramatisch piept dat het echt heel vies is (let wel, zonder een druppel te proeven of ooit geproefd te hebben) en of ik nu toch snel een boterham ging maken. Na drie jaar engelengeduld ontplofte ik bijna. Het theatrale drama, het geëis en mijn zorgen vormden een behoorlijk giftige combi. Maar goed, adem in adem uit, het komt ooit goed. Wellicht over elf jaar
Heel herkenbaar hoor, hier gaat de soep gepaard met broodjes want hoewel hij zegt dat hij enorm van tomatensoep houdt er wordt met pijn en moeite een half kommetje gegeten (zijn brood dipt hij in de soep en eet het dan op) Groentesoep hoefden we helemaal niet mee aan te komen, sinds vorig jaar eten we dit wel gewoon en zeven het voor hem en gooien er dan de ballen weer in terug, dan drinkt hij het wel op.
Ze mogen eten hier niet vies noemen trouwens... Alleen zeggen dat ze het niet lekker vinden, na het te hebben geproefd... Wij bieden nooit een alternatief aan trouwens... Ik ga ook geen eten aanpassen, zoals zeven , want dan kan er straks over alles onderhandeld worden en dat wil ik niet... Wij bepalen wat ze eten, zij bepalen zelf hoeveel ze daarvan eten.
Je adem moet nog wat langer zijn, vrees ik. Onze oudste was net zo. Hij heeft jarenlang vrijwel niets gegeten, behalve brood. Fruit, groente, alles vond hij even vies. Inmiddels wordt hij volgende week 9 en hij wordt steeds makkelijker. Hij durft te proeven, ontdekt ook dat hij meer lekker vindt dan hij dacht en ook als hij het niet lekker vindt, eet hij er een kleine hoeveelheid van. Bij hem wordt het dus vanzelf beter. Onze middelste was altijd vrij makkelijk, maar die is de laatste tijd juist een pieper, terwijl hij al 6 is. Ik ga er maar van uit dat ook dat een fase is en het wel weer beter zal gaan ooit. De jongste is niet zo'n moeilijke eter, maar als hij niet meer wil, krijg je er ook echt geen hap meer in. Het grote voordeel is dat ik inmiddels na 3 kinderen me daar totaal niet druk meer om maak. Eet je niet, dan maar niet. Heb je daarna honger? Pech gehad, volgende maaltijd nieuwe kansen. En niet eten betekent hier ook geen toetje. Anders eten ze alleen nog maar een toetje, heb ik ontdekt. Als ze het echt echt echt niet lekker vonden, mogen ze soms nog wel wat extra fruit als toetje om toch wat te vullen. Ik zet ook vaak tijdens het koken al een paar bakjes rauwkost bij ze neer, dan hebben ze dat maar vast op, ook al lusten ze de rest niet. Zelf komen ze nog wel eens met de oplossing dat ze dan de helft van hun bord leeg gaan eten. Prima, maar ook dan geldt: geen hongerklachten na afloop alsjeblieft. Ik kook ook niet meer speciaal voor hun wat ze lekker vinden, want ze hebben alle drie een hele verschillende smaak en er is altijd wel iemand die het niet 'lust'. Wel probeer ik zoveel mogelijk af te wisselen, zodat ze toch nog af en toe iets voorgeschoteld krijgen wat de voorkeur kan wegdragen en waar ze goed van eten.
dl had ook vanalles wat ze niet luste.. ik kwam toen eens een kookprogramma tegen met een moeder die hulp vroeg omdat haar kids ook niks lusten en dat zat was. hij zei toen dat niet lusten vaak eerst een kwestie is van aan de smaak wennen. je moet iets eerst een keer of 10 geproefd hebben zodat je aan de smaak kan wennen en dan pas schijn je echt te weten of je het lust of niet. het eerste slokje bier was toch ook niet erg lekker? dl luste bijv geen witlof. ze kreeg dan als we het gingen eten een heel klein beetje en veel aardappels er door met een beetje appelmoes. na een tijdje de appelmoes weg gelaten en steeds meer witlof gegeven. nu eet ze het gewoon op en vind ze het zelfs lekker! zo heb ik het met alle groentes gedaan die ze niet moest en nu vind ze best wel veel lekker. ze moet overigens wel altijd proeven zonder vooraf al een smerig gezicht te trekken en het liefst met ogen dicht.. nu verbaas ik me zelfs af en toe dat ze iets lekker vind terwijl ik dan eigenlijk had verwacht dat ze het vies zou vinden. begrijp heel goed dat na 3 jaar het negeren erg moeilijk word
Ik lees dat je andere zoons hebben meegeholpen met soep maken. Is het een idee om samen met hem iets te kopen in de supermarkt of misschien bij een boerderijwinkel (helemaal spannend) en het dan samen klaar te maken. En dan aan het gezin te serveren, misschien is ie dan wel heel trots en gaat ie ook mee-eten. Het schijnt dat kinderen sneller gaan eten als het zelf hebben gemaakt. Er zijn vast dingen die hij wel lust, misschien hier mee beginnen en dit steeds uit blijven breiden. Deze vraag bedoel ik niet verkeerd, maar kan het ook een vorm van aandacht vragen zijn? Hoe eet hij bijv. als hij alleen ergens anders is bijv. bij oppas of grootouders. En geven jullie zelf het goede voorbeeld. Lusten jullie zelf alles? Mocht hij weer weigeren, dan zou ik rustig maar kordaat antwoorden dat je niet iets anders voor hem gaat maken en dat hij hier vijf hapjes van moet eten. Mocht ie tegen sputteren dan nogmaals hetzelfde zeggen en verder proberen om zo normaal mogelijk aan tafel te doen. Probeer hem bij de praatjes te betrekken en het eten te negeren.
o ja..niet willen eten was ook geen toetje.. een toetje eet je mi als je goed gegeten hebt en nog wat lust.. niet omdat het bij de maaltijd hoort
Mijn zoon ( oudste) begon slecht te eten met 1,5 jaar... Wij hebben het genegeerd, we schepten extra kleine porties op zodat we niet veel Weg hoefden te gooien, at hij niet dan niet prima hij zit eventueel met honger niet ik ! Met 4 jaar ging hij naar de basisschool, we merkten dat hij daardoor beter ging eten, ( extra energie verdoen op school en daardoor grotere honger ) op de groentes na ! Dit hebben we zo gelaten omdat we eerst een langere tijd goed eten wouden zien, 2 maanden voor zijn 6e verjaardag hebben we met hem een afspraak gemaakt, vanaf 6 jaar moet er echt groente gegeten worden, niet elke dag maar wel 2 keer per week en hij mag de groente uit zoeken op die 2 dagen Dit ging verrassend goed ( hij word nu in feb 7 ) hij eet ondertussen 3/4 keer per week groente soms vaker en lust nu boerenkool spinazie bloemkool broccoli en doperwtjes Onze oudste dochter eet de ene keer goed Andere keer slecht Onze jongste dochter eet alleen rijst spaghetti en bami goed en ook bij haar proberen we het zoveel mogelijk te negeren
Tja, ik ben van mening dat je met een kind van vier jaar best 'strijd' kunt en mag voeren om het avondeten. Onze jongste is 3,5 en ook altijd al een slechte avondeter geweest. Sinds een paar maanden hebben we toch een aantal consequenties verbonden aan het wel en niet eten. Geen toetje als ze niet een x aantal hapjes heeft geproefd, blijven zitten tot ze van alles minimaal 1 hapje heeft geproefd, van tafel mogen als haar bordje leeg is. De ene dag doen we het een, de andere dag het ander, beetje afhankelijk van haar bui en wat we eten. Haar bordje scheppen we niet al vol, zodat het te overzien is. In het begin was er natuurlijk meer strijd, maar dit wordt minder en ze begint zowaar redelijk tot goed te eten. Je kunt natuurlijk ook zeggen dat hij geen tv meer mag kijken als hij niet goed gegeten heeft, of juist wel als hij wel goed gegeten heeft. Daarbij vind ik dat je best boos mag worden als je kind van 4,5 niet eens één hapje wil proeven. Of het helpt is een tweede, maar hij mag best zien dat je dat niet accepteert. Ow ja, en als ze bv haar soep goed gegeten heeft, dan zijn we wat minder streng bij de rest van de maaltijd.