Hoi dames, ik was in het begin van de zwangerschap regelmatig erg moe. Nu na zo'n 14 weken voelde ik me weer fitter! Maar nu lijkt het alsof ik te snel ben gegaan. Ik voel me op, moet regelmatig huilen, kan niet aan werk denken, alles is me te veel.. Heb weer regelmatig last van hartkloppingen en hyperventilatie. Ik sta elke keer op het punt om me ziek te melden en even bij te tanken, maar vind het zo moeilijk. Maar het voelt ook zo slecht voor mijn kindje, zoals ik me nu voel. Is dit herkenbaar voor jullie of is het echt mijn ding? Liefs jois
Ken het helaas.. Als ik sochtends wakker wordt na een korte onrustige nacht wil ik ook het liefst thuis blijven om even bij te tanken. Ook erg emotioneel, moe, veel buikpijnen, soms weer wat hartkloppingen.. *diepe zucht* en je voelt je al zo picobello dan...
heeeeel herkenbaar! De eerste weken erg moe, nu wel minder moe maar jank om het kleinste dingetje, slaap slecht want draai veel in bed, nergens zin in al helemaal niet om te werken, het liefst lig ik de hele dag buiten in de stoel te hangen. Buikpijnen en nu ook nog eens daarbij last van mijn darmen en tja eigenlijk nog steeds wel moe....
Niet fijn, maar goed om te horen dat ik niet alleen ben. Ik ben al bekend met klachten als hyperventilatie en hartkloppingen, heb er ook al eens hulp voor gezocht. Daarom ben ik beetje bang dat dat allemaal terug komt. Het zal ook vast te maken hebben met de zwangerschap, maar ik denk voor een deel ook niet. Veel sterkte met jullie emo buien..! Ik was net op het werk, toch het verhaal bij een collega neegelegd. Ze 'begreep' me en zei ook: ziekmelden..! Na huilen, wikken en wegen, ben ik naar mijn leidinggevende gegaan. Ook daar gelijk janken natuurlijk... Ze was eerst niet zo extreem begripvol en adviseerde juist niet thuis te gaan zitten. Ik gaf aan dat ik niet van plan was om weken lang thuis te blijven, maar dat een weekje bijtanken wel goed zou zijn. Dus dat ik me echt wel ziek wilde melden. Uiteindelijk was ze wat meer begripvol en wilde graag dat ik naar de huisarts en arbo arts zou gaan. Misschien wilde ze me daarmee wel wat afschrikken. Maar ik zei: dat vind ik prima. Dus ik ben naar huis gegaan.. Het voelt erg raar en dubbel, maar ook wel goed. Ik ga echt rustig aan doen (al deed ik al niet zo veel). Maar het zit meer in mijn hoofd, die drukte. Dus ik hoop dat ook een beetje uit te kunnen schakelen.
Hou je rustig meis, ik hoop dat je je beter voelt na je weekje bijtanken en gesprek met de HA en arbo kan nooit kwaad natuurlijk. Ze zijn er alleen maar om je te helpen. Ben blij dat je leidinggevende is bijgedraaid.