Het zal vast de leeftijd zijn hoor, maar ik word momenteel zo moe van onze oudste dochter.... Alles is jij moet en ik wil!! Als er niet naar haar geluisterd word is ze boos van heb ik jou daar!! En eerlijk gezegd vind ik dit knap lastig, maar daar zal ik heus niet alleen in zijn. Maar wat kan ik hier het beste mee doen? Bij dat soort "vragen" leg ik haar altijd meteen uit dat dat niet de manier is om dingen te krijgen. Als ze doorgaat negeer ik het meestal. Uiteindelijk komt daar dan wel ik wil, of wil jij.... maar altijd begint het met de minder vriendelijke variant! Het is echt niet zo dat ze altijd alsjeblieft moet zeggen, maar netjes vragen kan geen kwaad toch? Hoe lang blijft die fase, inmiddels duurt die hier al een aantal maanden......en ik wordt er eigenlijk heel moe van! En pak ik het wel op de juiste manier aan? Zij is tenslotte niet de baas, maar dat zijn wij! En ik wil niet al te negatief klinken hoor, en zijn ook dagen dat alles gewoon normaal gaat, zij lief speelt en dingen gewoon netjes vraagt, maar helaas zijn die dagen wel in de minderheid. Heeft er iemand tips??
Yup, herkenbaar. Hier ook een kleine drill-sergeant in huis die maar wat graag commando's uitdeelt. Wij zeggen altijd: hoe vraag je dat ook alweer? En dan komt er wel een netjes 'mama, wil jij...?'. We zijn daar heel consequent in, maar hij blijft het doen. Ik weet er eigenlijk niet echt een andere oplossing voor, dan herhalen herhalen herhalen. Ook laat ik hem nu maar wat meer zelf kiezen en bepalen, om drama's te voorkomen. Zoals zijn kleding etc. Als je hier en daar wat toegeeft, is het makkelijker om strikt vast te houden aan de dingen die je wel écht belangrijk vindt.
Oooooh hier ook 1! Mijn standaard antwoord is: ik moet niks! Je kan het ook even netjes vragen en dan negeer ik het, totdat ze me het gewoon vraagt. Zoals vanavond, heeft ze zitten knoeien en vingers onder de vla. "Mama, jij moet een doekje pakken" Uh, pardon? Zullen we dat even netjes vragen? Mama, wil je een doekje pakken? Soms word ik wel eens moe van mezelf...
Ik antwoord vaak dat ik niks moet. Of ik zeg: Wat zei je? Of: Kun je dat ook netjes vragen? Als ze Wat? zegt in plaats van Wat zei je? dan corrigeer ik haar eerst en daarna negeer ik haar totdat ze het netjes vraagt. Als ze constant zo doet, ga ik helemaal op de negeer-stand. Dan heeft ze heel snel door wat ze fout doet. Niet dat ze altijd zo doet, want ze weet heel goed hoe het hoort. Maar als ze een dwarse dag heeft, dan resulteert dat vaak ook in commanderen en niet netjes vragen. Ze hoeft bij ons geen alsjeblieft te zeggen als ze iets vraagt, ze mag ook gewoon je en jij tegen ons zeggen. Maar we stellen het wel op prijs dat ze zich netjes gedraagt.
Wij worden op het moment ook helemaal gek van het ge-wat?! Dan herhaal ik voor de 100.000ste keer: wat zei je mama? En het ergste is, dat ze ons best wel gehoord heeft!
Oh, hier ook al zo'n "jij moet"-jongetje! Verschrikkelijk vind ik het! En inderdaad, ook hier heel consequent de reactie "Hoe vraag je dat ook alweer?". Ik hoop wel dat het binnenkort een beetje gaat doordringen, want ik ben het nu al spuugzat *edit* Ik zeg trouwens heel bewust nooit 'ik moet niks' (al ligt het wel altijd op het puntje van mijn tong), omdat ik de bui al zie hangen voor als hij dat doorkrijgt en tegen me gebruikt als hij eens wat moet van mij... Hij zoekt nogal graag de discussie. Nu al!
Hier nog zo'n exemplaar! Ik zeg dan hetzelfde als wat ik zeg als ze meteen gaat piepen en namaakhuilen : "zo kan ik je niet verstaan, als je me het met normale stem zegt/vraagt dan kan ik je begrijpen". En ik negeer het gecommandeer of gedram dus ook echt.
Gewoon blijven herhalen en vragen naar een nette vertaling.. Hier begint het langzaam te komen, ze doet het steeds beter uit zichzelf en anders corrigeert ze zichzelf na 1x vragen of een 'ik moet niets'. Dat vind ik dan wel weer mooi, dat je ziet dat ze het wel leert
Ik hoefde niet eens te kijken naar je banner om te weten dat we het hier over een 3 jarige hebben.. volop herkenning dus.. Al begint hier ik moet nu vaak met mama wil jij.. omdat ik echt giftig word van ik moet en vervolgens dus ook echt niets meer doe. ik zeg dus ook van ik moet niets , als je iets wil vraag je mama, wil je... en warempel na 24.000X vraagt hij nu vaak mama , wil je. maar IK ! WIL! dat niet of wel of hebben of doen .. hoor ik dagelijks meerdere keren. Ik leg rustig uit waarom iets niet kan en meestal laat ik hem in zijn sop gaar koken, soms uit hij woede naar zijn zusje en dan is het 1 waarschuwing of als het echt pijnlijk is opzettelijk gelijk gang en daarblijven. Hij gilt dan als een speenvarken maar dat is niet mijn probleem.
Als ze zegt 'ik wil' dan is mijn antwoord kort en krachtig 'mag ik' Bij 'wat' is de kans groot dat de vraag nog even verwerkt moet worden. Dan blijf ik even stil. Soms is ze verdiept in haar spel en roep ik eerst haar naam. Pas als ze reageert stel ik de vraag.
Twee dingen die ik vroeger als kind heeeel vaak kreeg te horen: "ik wil.... een klap voor mijn bil!" en: "je kan hoog springen, laag springen, piepen en zeuren, maar het zal níet gebeuren!" En dan was het einde discussie.... heeeeeel sneu voor mij
Nou, ik ben zeker niet de enige die hier dus gek van word!! Had ik ook niet verwacht hoor, maar idd wat jullie allemaal zeggen, consequent blijven. Soms moeilijk, maar wel belangrijk. De vraag terugstellen zoals iemand zei (hoe vraag je dat ook al weer?) is ook wel een goede...... Nu maar hopen dat deze fase gauw over is.....
oooo wat herkenbaar hier allemaal. Wij hebben ook een legerofficier in huis: "jij moet"..... mijn antwoord: ik moet niks. En ze luistert ook vaak niet eens naar wat iemand vraagt of zegt, het standaard antwoord is: wat zeg je???
ikkie die ga ik onthouden. Colin is zo 1 waarbij ik zeker met de eerste zin echt kan laten nadenken en ik krijg geheid terug neee mama , gekke mama en vervolgens dus uit de situatie ben. ik wil, een kikker in je bil zou ook goed werken bij hem, dan gaat ie lachen .. even onthouden en nu nog toepassen natuurlijk.
Ja, mijn zoontje heeft er momenteel ook een handje van, ik zeg dan 'dat kun je ook normaal vragen' en dan komt er met een lief stemmetje 'mama mág ik .....'. Volhouden, komt vanzelf goed, de oudste vraagt het meeste nu wel op een normale manier.
Wij corrigeren consequent: Ik WIL... -> Mama, mag ik? jij MOET -> Mama, wil/kun jij? Dat werkt erg goed moet ik zeggen.. de nodige herhaling is wel nodig maar het werpt nu wel zijn vruchten af (zoon is 3 jaar en 9 maanden) Oja, ik probeer ook te voorkomen om te zeggen dat de kinderen iets moeten. Ik VRAAG dus ook dingen aan hen en dat werkt prima. De oudste voelt al feilloos aan wanneer iets eigenlijk geen vraag is...
Corrigeren corrigeren en corrigeren. Als de oudste heel soms eens zegt 'Mama, pak een doekje', dan zeg ik ...... ? Sorry, mama verstaat dat niet. Dan is het snel 'Mama, mag ik alsjeblieft een doekje?' . En dan zeg ik ' Ja hoor, tuurlijk schatje. Omdat je het zo lief vraagt' En mijn oma zei altijd 'Jouw wil, zit in MIJN bil'
Dochter heeft het ook héél veel gedaan. Commando's uitdelen.. Inmiddels heeft ze het wel door dat ze niks gedaan krijgt als ze zo doet en vraagt ze alles netjes Er komt soms nog wel een 'ik wil' uit maar ik hoef haar alleen maar aan te kijken en ze verbetert zichzelf. Consequent blijven dus, het resultaat komt vanzelf een keer.
hier word nog standaard negatief geantwoord op een vraag dus ik zeg . jij gaat nu opruimen of wij gaan nu samen opruimen, kom bijv.