hij had zelfs de kans niet om mee te lopen , en kindjes mogen hier niet mee in de verloskamers , en het gaat hem mij niet zozeer over dat maar over het bevallen zelf dat we dat niet samen hebben kunnen doen
Pfoeh.... ik neem mn petje voor je af hoor. Wat ongelooflijk knap en dapper dat je het alleen heb doorgezet. Ik snap de reacties wel hier. Nee ik vind niet dat je je aanstelt, dit is emotioneel gezien heel zwaar geweest, kàn niet anders. Maar mijn vriend zou me indd ook nooit alleen laten... Dan maar thuis bevallen, als er geen manier was om samen in het ziekenhuis te zijn... Maargoed daar kunnen we lang of kort over discusieren. Jouw man is hier ook niet blij mee. Net zo min als jij. Het punt was dat je dit heb meegemaakt en dit moet verwerken. Stap 1 is er heel veel over praten. Tot vervelends toe. Maar laat het niet tussen jou en je man in komen... Stap 2 lijkt me inhalen wat je heb gemist: tijd met alleen je gezinnetje! Denk dat ik daar heel erg de behoefte aan zou hebben. (ook al zou ik samen bevallen) Foto's maken, tijd doorbrengen samen en als je babytje op bed ligt leuke dingen doen met je oudste kind. Er lekker van nemen... Zoals eerder gezegd hier. Laat de mensen lullen die zeggen dat je je aansteld. Zij hebben niet meegemaakt wat jij heb meegemaakt. Helaas is het zo dat iedereen wel een mening heeft.... Sterkte!
Ik snap heel goed dat je verdrietig bent. Maar hier heb je zelf echt wel hand in hoor. Spijt me dat ik het moet zeggen. Taxi bellen, en je kind gewoon meenemen naar het ziekenhuis! hoever woon je in vredesnaam buitenaf dat je geen buren hebt? Heb je ook helemaal geen vrienden die je had kunnen bellen???(en dat helemaal geen is onderstreept omdat als je ook maar 1 vriendin hebt, je die dan had moeten bellen. Een echte vriendin was gekomen, ook midden in de nacht) Dat ziekenhuis -> Zijn ze nou helemaal gek geworden. Er zijn dingen als overmacht. Maar als er zelfs al geen zuster is geweest die de moeite heeft genomen om wat foto's te maken kan ik me voorstellen wat voor rukziekenhuis het dan moet zijn. Snap dat je hier in combinatie met alle hormonen, echt veel verdriet van hebt. Maar ik heb er wel mn vraagtekens bij.
blijkbaar geen echte vrienden nee , de een had examens , de ander was werken , we hebben buren maar niemand die wat doet voor een ander , hier is het ieder voor zich , taxi bellen tja had ik kunnen doen ja ,
Sorry, maar je weet 40 weken lang dat je geen auto hebt, dat je een ouder kindje al hebt rondlopen... Heb je dan niet gedacht aan allerlei opties om van te voren te regelen dat je kleintje ergens terecht zou kunnen? Dat vervoer...ik zou het niet eens in mn hoofd halen om te lopen?? Hoe verzin je het. Taxi bellen zou als 1e in me opkomen. En is er in belgie niet zoiets als een VK?? Dan had je die moeten bellen en zeggen van joh, ik loop bij de gyn en mn bevalling is begonnen maar ik heb geen vervoer en een kind thuis..ik kan geen kant op! Dan had zij je wellicht thuis kunnen begeleiden of een ambulance voor je kunnen bellen... weet ik veel. Maar als je al zo lang van te voren weet dat je dingen moet regelen, waarom doe je dat dan niet?
Mijn man had liever samen met mij + kleine in de wagen gaan lopen zodat hij zeker wist dat ik veilig in het ZH was en daarna weer terug gegaan als mij alleen laten lopen. Sorry dat k het zeg maar vind het geen excuus van je man. Verder snap ik wel heel goed dat je hier heel emotioneel over bent en ik zou hier ook hulp voor zoeken via maatschappelijk werk oid.
Ik vind het SUPER erg voor je wat je hebt meegemaakt en dat je het alleen hebt moeten doen, dat wil ik even vooropstellen! Maar ik vind de excuses die jij/je man maken wel een beetje slap...het had voorkomen kunnen worden, wat het eigenlijk nog erger maakt. Wat een k*tziekenhuis trouwens dat niemand de moeite heeft genomen even een fotootje te maken!
Als ze het had gevraagd, hadden ze wellicht best foto's willen maken. Of had je ook geen fototoestel bij je? Denk niet dat het ziekenhuis dit te verwijten is hoor eerlijk gezegd.
had inderdaad geen fototoestel bij , en ik verwijt het ziekenhuis niets , het is gewoon het feit dat er geen fotos zijn wat ik jammer vind maar goed , ......
@Zinaa; mja dat is misschien ook zo! Ik had m'n fototoestel wel bij me maar vergeten naar de OK mee te nemen (spoed KS), dus hier ook geen 'eerste momenten' foto's... Maar de verpleging heeft het me wel gevraagd, daarom mijn eerste (felle) reactie.
Tja dat is nog zoiets dat dus voorkomen had kunnen worden als er van tevoren wat beter was nagedacht. Desalnietemin blijft het natuurlijk jammerlijk en verdrietig dat het zo is gelopen.
Tja ik snap heel goed dat je verdrietig bent over dat jullie de bevalling niet samen hebben gedaan, maar ik vind ook dat het eigenlijk wel volledig jullie eigen schuld is en dat jullie echt heel onverantwoord bezig zijn geweest. Sorry.
Jeetje wat verdrietig voor je. Maar ik snap er echt helemaal niks van. ik weet niet of het in Belgie hetzelfde werkt als in Nederland, maar had je de verloskundige niet kunnen bellen? Die had je ook kunnen brengen. Anders een taxi en je man had op zn minst met je mee kunnen lopen... En echt helemaal niemand in je omgeving die kon helpen met oppassen of rijden... Kan het me echt niet voorstellen. Vind het wel echt heel erg voor je, maar mn mond valt open van dit verhaal. Dat dit in Afrika gebeurd is al erg genoeg...
je had toch foto's met je gsm kunnen laten maken? want zoals ik me herinner heb je alles continu hier op zp gepost .. van aankomst tot cm tot de bevalling als je op internet kan om constant te posten, kan je toch ook een aantal foto's laten trekken??? ik heb in ieder geval de hele bevalling gevolgd hier op zp en ik ben denk ik niet de enige
Ik heb idd ook haar topic zitten lezen bedenk ik me net. Maar TS daar schrijf je om 12:14 dat je naar t ZH vertrekt.. Dat is toch niet in de nacht?