Weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar begin maar gewoon. Mijn zoontje is in januari 2010 geboren met een dubbele omstrengeling en een schouderdystocie hij had een apgerscore van 2/5/8 dus het was vrij heftig gelukkig besloot ik naar ziekenhuis te gaan anders was mijn zoontje er waarschijnlijk niet meer geweest echt afschuwelijke gedachten. Nou ben ik zwanger van de tweede en heeft de verloskundige me erop gewezen dat we er alles aan moeten doen om dit te voorkomen bij de tweede geboorte. Nou hebben al 3 verschillende verloskundige gezegd dat ik kan kiezen tussen of eerder inleiden of een keizersnee (eerder inleiden zodat het kindje iets kleiner is dan mijn zoontje want die was 3995 gram met 40 wk 4 dgn) maar dat ze met eerder inleiden niet de garantie kunnen geven dat het nu wel goed gaat want mijn bekken waren te klein voor mijn zoontje dus waarom nu niet, dus zei zijn eerder voor een keizersnee al geeft dit meer risico's. Nu heb ik een verwijzing gekregen naar een gynaecoloog en daar ben ik gister geweest. Maar toen we binnen kwamen en zaten gaf ze al aan dat ze mijn dossier kwijt was dus dat ze niet veel kon zeggen, dus daar baalde ik van dus we moesten ons verhaal maar doen, dus dat hebben we gedaan, maar ze was al gelijk voor een gewone bevalling (dus zonder eerder inleiden) en met een keizersnee zei ze dat er veel overlijden aan bloedingen enzo, dus ze had al gelijk een standpunt terwijl ze ons verhaal nog geen eens kent. Ook wisten verloskundige niks waarop ik zei dat die mijn dossier wel hebben ingezien. Vanmiddag mijn verloskundige opgebeld en die zei dat we voor een second opinion moesten gaan. Mijn voorkeur gaat nu uit naar een keizersnee, omdat ik nu gewoon bang ben straks om te gaan persen. Gelukkig mag ik wel zelf kiezen, want volgens de verloskundige en de gynaecoloog heb ik er wel zelf een keuze in, maar als ze nou met een goed argument komen om gewoon met eerder inleiden te bevallen zou ik dat doen ivm herstel en risico's zo moeilijk allemaal. Heeft iemand ervaring met schouderdystocie en hoe is dat bij de tweede gegaan? Voor mijn gevoel kan ik gewoon zoiezo beter voor een keizersnee gaan. Sorry voor het lange verhaal
Mijn eerste was een flinke knaap van ruim 4000 gram en dat was ook een schouderdystocie. Om die reden is de bevalling van nr. 2 ingeleid bij 37 weken (geschat gewicht 7,5 pond). Deze bevalling is perfect verlopen en hij woog idd 3750 gram. Tijdens de zwangerschap van nr. 3 is de groei weer goed gecontroleerd, maar die was niet zo zwaar, dus ben toen spontaan bevallen na 40+1 en ook hij woog 3750 gram. Nr. 4 bleek bij de 20 weken echo al flink voor te liggen op groei en dat bleef zo. Ik dacht dus dat deze bevalling weer ingeleid zou worden. Inmiddels was echter het beleid van het ziekenhuis veranderd. De gyn legde mij uit dat je door in te leiden vaak geen goede, krachtige weeën krijgt en zo juist een schouderdystocie in de hand zou kunnen werken. Hij dacht dat de schouderdystocie van de eerste keer te wijten was aan geen goede, krachtige weeën. Hij vond dat we sowieso tot 40 weken af moesten wachten om spontaan te gaan bevallen (wilde om dezelfde reden ook niet eerder strippen) en pas daarna zou de balans wat hem betreft doorslaan. Ik scheet 7 kleuren kan ik je wel zeggen! Uiteindelijk ben ik de nacht voordat ik moest komen voor een inleiding (weer 40+1) spontaan bevallen (btw in een ander ziekenhuis, omdat mijn eigen ziekenhuis vol lag!)van een flinke boy van 4100 gram. Ze hebben me bij 8 cm voor de zekerheid een weeënstimulerend infuus gegeven en de bevalling ging als een raket! Naderhand kan ik de gyn dus echt gelijk geven, maar van tevoren had ik er weinig vertrouwen in. Als je eenmaal aan het bevallen bent en het zou wéér een schouderdystocie zijn, kun je nl niet meer terug! Ik ben nu wel blij dat ik geen keizersnede heb gehad. Ik zat dag 8 alweer op de fiets en kon alles weer! Succes met je beslissing!