Lieve zonnestraal, Pff ik kan geen woorden bedenken die ook maar enigzins uit kunnen drukken hoe vervelend ik het voor jullie vind wat er allemaal is gebeurt. Ik vind het fijn dat je hier terecht kunt met je verhaal en dat je steun aan de dames hier op het forum hebt, dat is namelijk ook het doel van een forum. Ik hoop dat je de kracht vind om door te kunnen gaan met jullie kleine meisje, en weet dat je man je het mooiste cadeau heeft nagelaten dat er op deze wereld bestaat een stukje van zichzelf. Ik hoop dat je daar wat troost uit kunt putten op de moeilijke momenten. Dikke kus en knuffel van Marlies.
lieve Zonnestraal, wat lijkt me dat verschrikkelijk om dit te moeten meemaken! Ik kan helaas niet meer doen dan je heel veel sterkte wensen. En nu lijkt het misschien naar dat ze zoveel op papa lijkt, maar later zul je blij zijn dat er nog iets van hem is om samen mee te leven. Probeer van haar te genieten... heel veel sterkte.....
Lieve Zonnetstraal en Noa, Ik heb met een enorme brok in mijn keel jullie verschrikkelijke nieuws gelezen. Ik wens jullie alle kracht en sterkte toe om dit te kunnen verwerken, op jullie eigen manier! Ik denk aan je.. Miekje
Heel veel sterkte Zonnetsraal... Dat jij de kracht mag krijgen om samen met Noa en de rest van je familie en vrienden dit verdriet een plekje te geven.
Lieve zonnestraal, ik wens je heel veel sterkte en kracht toe bij het verwerken van dit enorme verlies....
Lieve zonnestraal Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze vreselijk moeilijke tijd Ik wens je heel veel kracht toe en geef je via deze weg een hele dikke knuffel
Zonnestraal, Meid, wat moet vrijdag een heftige dag geweest zijn, en uiteraard de dagen er rondom ook. Zoals alle anderen zoek ik naar de juiste woorden en kan ze niet vinden. Ik heb wel de meest prachtige teksten van Toon Hermans voorbij zien komen, wat zit daar een waarheid in.... Er zullen nog genoeg rotdagen komen, en genoeg momenten als Noa iets voor het eerst doet, dat je denkt; was je er nu maar bij. Het is gemakkelijk gezegd en superlief bedoeld dat je vriend meekijkt van boven, maar natuurlijk is dat anders dan naast je. De ergste pijn zal slijten, met pieken en dalen op alle mooie en minder mooie momenten in het leven. Heel heel veel sterkte met alles wat er in je hoofd en rondom je gebeurt en ik hoop dat niet alleen je familie en vrienden maar vooral Noa jou een grote steun kan zijn en de allerbelangrijkste reden om op te staan in de morgen en door te gaan. Hele dikke knuf voor jullie allebei !
Ik weet niet zo goed wat ik hier op moet zeggen maar wil je heel veel sterkte wensen met het geven van een plaatsje voor dit grote gemis. Ik heb net je ander topic gelezen en wilde daar graag reageren maar zag dat die gesloten was omdat mensen twijfelen aan je verhaal Meid trekt je er niks van aan je hebt nu wel andere dingen aan je hoofd. Er zijn genoeg andere meiden die niet aan je verhaal twijfelen en die je graag willen steunen in deze moeilijke tijd. liefs Chantal
He meis, ontzettend veel sterkte de komende tijd, ik hoop dat je het tezijner tijd een plekje kan geven.... dikke knuffel!
Lieve meiden, Ontroerend jullie steun! Zit het met tranen in mijn ogen te lezen. Soms moest ik gewoon even weglopen, zoveel deed het mij. Wat een mooie teksten schrijven sommigen mij. Ik ga ze uitdraaien, zo mooi vind ik ze! De crematie was voor mijn gevoel het begin van het einde, ik trok het echt niet. Nu was hij echt weg! Ik kan niet meer naar hem toe, hem aanraken, wanneer ik dat wil. Noa is er niet bij geweest, daar heb ik nu heel erg spijt van. Waarom? omdat zij daar ook recht op had. Maar ik kon het gewoon niet, dat wilde ik haar besparen. Zij zou er heel veel verdriet hebben gevoeld en ik weet niet of dat wel zo goed voor haar was. Ze is pas drie maanden! Terugdraaien kan ik het helaas niet. Hoe ik me voel? ontzettend leeg. Het geregel is achter de rug en je blijft met lege handen achter. Er is niet meer zo veel volk over de vloer en je staat er weer alleen voor. Gek he! alsof mensen dan denken dat je het wel weer alleen aankunt. Ja, mijn moeder is hier elke dag, evenals mijn vader. Maar het lijkt wel of de rest wegblijft. Ze weten niet wat te doen, wat te zeggen. Maakt mij niet uit, ik weet ook niet wat ik moet zeggen, maar de aanwezeigheid van iemand in mijn buurt, maakt dat ik me minder verlaten voel. Ik mis hem zo! Het voelt alsof ik word verscheurd! Kan iets nog meer pijn doen dan dit? Hij is mijn allesie, mijn leven, mijn hart, mijn denken! Echt alles. Wij waren zielemaatjes, nog nooit in mijn hele leven heb ik iemand gekend die mij zo goed aanvoelde. We denken hetzelfde en we voelden hetzelfde. Samen hebben we al zoveel stormen doorstaan, niet normaal meer! zonder hem is alsof ik geamputeerd ben! Maatje, wat moet ik nou? Sorry dat ik me even laat gaan hoor! Doet zoveel pijn.....
Lieve zonnestraaltje, met tranen in mijn ogen heb ik zojuist jouw geschreven stukje gelezen. Ik vind dat je je gevoelens zo mooi en zo emotioneel hebt opgeschreven. Lieverd, blijf hier van je af schrijven, zie het als een soort van therapie. Hier zijn de meiden er voor je, en steunen je in alles ! Ik wens je nogmaal heel erg veel sterkte en kracht toe bij het verwerken van dit enorme verlies.
Heb niet alle 7 pagina's gelezen,dus misschien schrijf ik mosterd na de maaltijd enzo, maar wilde toch even op de 1ste post in gaan... IK neem aan dat een dierbare is overleden ( ik heb het verhaal ook niet gevolgt solly). Rouwen is iets wat voor een ieder anders is. Rouwen kun je snel doen ( alleen vraag ik mij altijd beroepsmatig af of het dan neit met versterking terug komt) maar vaker doe je het gedurende jaren een beetje. Soms lijkt het of het weg is, maar dan ineens denk, voel, hoor, reuk je weer iets wat jouw herinnert aan... Sommige mensen denken dat als je rouwd dat je ook alleen maar moet rouwen en alleen daarmee bezig moet zijn, en ook alleen maar verdrietig moet zijn. Maar juist afleiding en soms zelfs een lach kan je helpen om je gevoel weer op orde te krijgen. Rouwverwerking is een vakapart en alleen die er voor geleerd hebben mogen een voorzichtig oordeel hebben over of je het goed doet of niet.... Laat ik er nu voor geleerd hebben en laat mijn voorzichtige oordeel zijn dat je het juist goed doet om hier je verhaal te vertellen, steun te geven en te krijgen. Door juist onder de mensen te blijven ( en dat is in dit geval fuguurlijk) kun je je gevoel kanaliseren. Je doet het goed... Dat internet een medium is waarbij iemand zich voor kan doen als heel iemand anders of dat iemand kan zeggen iets mee te maken wat niet klopt is een feit. Dat daardoor mensen onnodig gekwetst worden ook. Dus laat elkaar in waarde en houdt de twijfel voor jezelf. Een ieder mag vinden en dneken wat hijw il, maar soms is hard op uitspreken beter om het niet te doen.... Liefs Bianca
he jeetje meid. natuurlijk doet het heel veel pijn.. schrijf hier lekker van je af. en dat je meisje niet op de crematie was......, je hebt gedaan wat voor jouw/jullie op dat moment het beste was. wat fijn dat je ouders wel elke dag even komen.... *knuffel*
Tuurlijk doet het pijn en laat je maatje een hele leegte achter. Maar voel je niet schuldig naar je dochter toe, ze is nog te klein om het te begrijpen zo'n crematie. Heel veel sterkte en blijf maar van je af schrijven hoor!
Lieve Zonnestraal. Heel veel sterkte met alles. Alleen jy weet wat het beste voor jou en je kindje is, laat niemand je wat anders wys maken! Je lief leeft in haar voort!
meis vind het heel mooi hoe je je gevoelens beschrijft en dat moet ook vind ik! Laat je maar gaan, want inhouden helpt er niks aan. heel veel sterkte deze tijd. xxxx