Mijn zoontje had dat ook een tijdje en bleek verlatingsangst. Hier 's nachts uitgelegd dat het nacht is, dat hij moet slapen en dat mama wel eventjes naast hem blijft zitten als hij mooi blijft liggen en gaat slapen. Ging dan stilletjes op een stoel naast hem zitten. Elke keer dat hij begon te huilen of ging rechtstaan zei ik dag en ging ik weer weg. Hij had het snel begrepen. Na een 2-tal nachten ging hij braaf liggen zonder huilen en wachtte ik tot hij sliep om dan weg te gaan.
Ze heeft links ontstoken en rechts is een beetje rood ( oortje) neus en keelamandelen waren opgezet, en hij hoorde dat ze toch wel veel last heeft van haar (vermoedelijke) astma dus ik heb een puffer met 2 soorten pufjes mee gekregen + Antibiotica Hij zei dat als het de oortjes zijn het binnen een week wel over moet zijn en ze de nachten ook weer beter moet doen door de antibiotica en dan zullen ivm voorgeschiedenis van andere dochter verwijzing krijgen voor kno, slaapt ze na antibiotica nog niet beter is het waarschijnlijk het ademhalen/de astma en wil hij daarmee verder kijken, hij zei dat hij ons rustig nu de verwijzing al wil doen maar dat de kno ook zou willen weten of het de astma of de oortjes is en dus ook eerst een weekje zou willen wachten Inprincipe heb ik de verwijzing dus maar hij heeft gevraagd of ik nog wel zou willen wachten met de afspraak maken tot volgende week
OK, fijn. Zijn logica klopt trouwens tot een bepaald hoogte maar: ook als het de oortjes zijn, kan het na de AB slecht blijven gaan. Bij onze jongste sloeg AB steeds wel aan, maar zodra we klaar waren met de kuur, was het weer mis... Houd het dus wel even in de gaten. En sterkte verder. Dat klaarwakkere 's nachts is herkenbaar en vrij logisch: als je pijn hebt, maakt je lichaam adrenaline aan en dat is wel precies iets waar je absoluut niet slaperig van wordt... Hier hebben we gewoon bij ons genomen dan en ook nachten wel voor de TV doorgebracht. Eenmaal opgeknapt was het slapen het eerste dat verbeterde en hoefden we er niets aan te doen om weer hele nachten door te slapen...
Super dat de huisarts het in ieder geval serieus neemt! (Mijn vertrouwen in huisartsen is eerlijk gezegd flink gedaald ) verder kan ik me helemaal vinden in de laatste post van Rozemarijke, hou het goed in de gaten! Succes ermee
Dankje voor al jullie reacties, voel me heel lullig dat ik dankzij jullie pas ging denken dat het de oortjes wel eens konden wezen! Ik wil alles doen voor de tv op de bank in bed op de grond .. Als ze maar niet zo huilt/krijst vind het voor haar heel erg vervelend die pijn maar voor mezelf en de andere twee dus ook Maar geen enkele houding was goed voor haar, maar nu met de antibiotica hoop ik dat het beter gaat, of dat nu langer slapen is maar wel vroeg wakker of verder slapen in ons bed maakt me niet uit Nogmaals bedankt voor al jullie reacties !
Joh, ondanks de ervaring die wij met de oudste al hadden, zagen wij bij Caitlyn oorontstekingen in eerste instantie wekenlang ook voor tandjes aan... 't is gewoon niet altijd duidelijk en als dat het wel is, valt gewoon niet altijd het kwartje... Fijn dat het nu wel duidelijk is en er een duidelijk plan is!
Ik hoop voor onze dochter en voor ons zelf dat zij zich beter gaat voelen, Ook al zou de AB helpen denk ik dat ik hoe dan ook wel weer opnieuw terecht kom bij de ha, gezien het verleden van onze ander dochter, waar we nog steeds mee aan het klungelen zijn wbt oor neus en keel, maar ik hoop natuurlijk dat dit zo'n 1 keer in het jaar gevalletje is en de volgende keer hoop ik er sneller op verdacht te wezen, Bedankt !
Vanochtend naar het cb, blijkbaar voor prikjes maar dat stond niet in haar boekje dus ik dacht gewoon de controle ofzo, ik heb daar aangegeven dat ik prikjes momenteel geen goed idee vind en die zijn dus ook niet gegeven, Ze vroeg hoe ze at hoe ze speelde, en hoe ze sliep, ik heb het 1 en ander uitgelegd en haar verteld wat de huisarts zei en dat we met de huisarts volgende week verder kijken, Maar volgens haar oogde onze dochter nog te vrolijk om ergens last van te hebben en had ze ons in de nachten mooi tuk, ze wou graag na de AB kuur bij ons thuis komen voor plan van aanpak om een schema te maken welke tijd we haar recht leggen en hoelang we haar laten, de wekker methode ofzoiets, en als dat niet werkte maar gewoon helemaal moest Laten en helemaal niet naar toe gaan Ik heb vriendelijk bedankt en gezegd dat ik er samen met de huisarts wel uitkom .... Echt helemaal niet naar toe gaan dat doe je toch niet ?? De wekker methode snap ik nog, heb ik zelf ook gedaan maar helemaal niet.......
Ik zou een klacht indienen. Zeker omdat het wel duidelijk is dat de klachten medisch zijn. Wat een ongelooflijk slech advies, getsie.
oh Wauw Dus jij verteld haar netjes dat je bij de huisarts bent geweest. Dat die heeft vastgesteld dat haar oortje ontstoken is (en de andere rood) en dat haar astma haar parten speelt. En die beste mw concludeert dat je haar maar moet laten huilen omdat ze jullie tuk heeft. Zo'n schema klinkt trouwens ook vreemd, schat het is 11 uur ik ga .... recht leggen want dat staat op het schema Was het de arts of de verpleegkundige waarbij je bent geweest op het cb? Ik zou hier toch wel wat van zeggen en overwegen om er alleen nog maar te komen voor de inentingen.
De verpleegkundige, nooit gezien trouwens ze hebben hier in de Achterhoek een aantal medewerkers laten switchen van "plek" dus dit was een "nieuwe" Ze wil graag dat als er volgende week geen verbetering is langs komen om een schema te maken, eerst 2 minuten laten huilen dan 5 minuten dan 10 minuten dan 20 minuten helpt dat niet na een paar dagen dan gewoon helemaal laten Maar ik weet dat ze het snot over de lippen heeft lopen als ze zo krijst dus helemaal laten of langer dan 10 minuten kan en wil ik niet, als ze wel stil zou zijn bij ons in bed neem ik haar liever bij me zodat we gewoon allemaal aan onze rust komen Achteraf had ik moet zeggen dat ze verhoging ofzo had en niet uitleggen van de oortjes en astma en dus ook niets over de nachten ...
Bizar advies, wat ik met 5 wkn oude zoon met refluxklachten ook kreeg. Als we dan een week de wekkermethode hadden gedaan en het hielp niet dan konden we wel gaan kijken of er iets medisch aan de hand was. Oh en die methode was echt een must en de enige manier om verwende kinderen aan te pakken. Zl bleek dus idd refluxklachten te hebben. Blij dat ik niet naar haar geluisterd heb. Ze heeft zelf trouwens geen kinderen. Ik lees in je berichten dat de situatie heel zwaar is en dat jullie nu de medische kant bekijken. Hopelijk vind je ook iets waar ze last van heeft. En kun je gauw dat harteloze advies vergeten. Ik hoop niet dat je van plan bent om haar langs te laten komen. Heb ik wel gedaan en ik werd er alleen maar heel onzeker en verdrietig van toen. Een klacht indienen is geen gek idee!
Ik zou ook een klacht indienen tegen dat CB, maar eigenlijk ook een signaal afgeven bij de stichting artsen voor kinderen, die deze richtlijn gemaakt hebben. Ik heb een tijd terug contact gehad met die stichting en zij zijn er heilig van overtuigd dat laten huilen dus OK is bij baby's en jonge kinderen met pijnklachten.... (te bizar voor woorden). En Samarinde: dat zou ik over jullie situatie ook alsnog doen!
Gatver, wat een rotadvies! Ik zou ook zeker een klacht indienen. Waar komt dat toch vandaan, dat bizarre idee dat kinderen je 'tuk' hebben en sluw zijn? Uit 1800 ofzo? Oprotten met dat CB!
Nee ik ben Absoluut niet van plan haar volgende week te laten komen Heb ook heel duidelijk aan gegeven dat het niet alleen om mijn nacht rust gaat maar ook om twee naar school gaande kinderen maar dat als het volgende week met de antibiotica dus nog niet over is en het slapen niet iets beter gaat dat ik er prima uit ga komen met onze huisarts En waar kun je klachten indienen ? Gewoon bij je eigen cb of bij een hoofdkantoor ?
Ik denk dat je even op de website van je CB/GG&GD moet kijken, waar dat kan. Echt te bizar, hoe je wordt behandeld door medici, als je ouder bent van een kind dat slecht slaapt door pijnklachten. Heb er helaas ervaring mee
Mja, ik weet niet of die officiële weg ons meer of minder 'gedoe' gaat geven. Ik stel me verder kortaf maar netjes op naar die vpk toe. Ik heb wel eens gedacht aan een anonieme brief. Maar toen ik die ging schrijven werd hij zooo lang en zooo persoonlijk dat het direct herkenbaar zou zijn. Denk ik. Misschien toch eens een kortere versie herschrijven...