Ik ben ook een super emo-muts geworden. Ik was altijd vrij pragmatisch, maar daar zie ik nog weinig van terug! Ik schiet ook regelmatig vol als ze iets nieuws doet. Laatst pakte ze voor het eerst een speeltje vast, meteen tranen! Toen ze zomaar omrolde sloeg mijn stem drie keer over. Ik geniet ook met volle teugen van mijn meisje. Ik heb voor het eerst het gevoel dat er een reden is dat ik "besta". Klinkt heel zweverig, maar ik voel gewoon heel sterk dat het de bedoeling was dat ik moeder zou worden. Ik voel me echt gelukkiger dan ooit, maar ik probeer dit niet uit te leggen aan anderen. Andere moeders begrijpen me meteen, maar als je het niet ervaart kan je het misschien ook wel niet snappen. Ik heb het nooit eerder begrepen in ieder geval!
hier ook...was altijd heel nuchter en een echte bikkel.. maar sinds zij in mijn leven is kan ik niets meer bedenken waar ik meer van hou en waar ik het meest vrolijk van word als van mijn meisje!
Nou, zo herkenbaar dit allemaal, heerlijk gevoel he, die tranen van geluk die vloeien bij mij ook rijkelijk, ik ben ook zo gelukkig met mijn kleine kanjer, ze is ook zo bijdehand al en ze lijkt vaak op mij qua gedrag hihi maar ja, echt, dat je zoveel van iemand kan houden kon ik me voor haar geboorte niet voorstellen, ze is mijn wereld. Ik praat ook alleen maar over haar tegen iedereen, ik vroeg gister nog aan mijn vader of het niet vervelend werd.....
Jep ook hier een transformatie van nuchtere kaaskop, naar een emotionele moeder. Ik vind het heerlijk! Nog nooit in mijn hele leven ben ik zo gelukkig geweest. Alles van het moeder zijn vind ik leuk, het lachen, maar ook het huilen. 9 maanden lang heb ik iedere week een brief aan Tijn geschreven. Een aantal dagen na de geboorte heb ik dit ook gedaan en met 6 maanden ook weer. Die van 6 maanden heb ik zo verschrikkelijk lang over gedaan. Ik heb dagen geprobeerd de juiste voorden te vinden om mijn liefde voor hem te beschrijven, tot ik erachter kwam dat die gewoon niet bestaan. Ik kan alleen maar hopen dat hij het ooit zal zal mogen ervaren en dat hij dan ineens begrijpt wat ik hem al die tijd heb proberen te vertellen!
Hier ook een doorgedraaide moeder die brieven schrijft aan haar kind Ik herken het allemaal, Ruben is inmiddels 1 maar ik zit nog steeds op de roze wolk denk ik wel eens Wat betreft het luikje dat open is gegaan....... Mijn man en ik kunnen dus ook niet meer tegen nare en geweldadige scenes in films of onze favoriete serie We kunnen het gewoon niet meer aanzien, ook al weet je dat er een complete cameraploeg omheen staat, ik kan er gewoon niet meer tegen. Begin dit jaar ben ik naar de musical Tarzan geweest, die druipt natuurlijk over van moederliefde etc en ik heb dan ook zitten janken als een kind, samen met de andere moeder die mee was. De twee kinderloze vriendinnen zaten ons maar verbaast aan te kijken
Tsja, dat is ook wel waar natuurlijk... ik bedoelde het ook niet zo, maar ik vind het wel heerlijk om lekker met jullie mee te zwijmelen... Maar ik bereid me er ook op voor dat (zeker het begin) het allemaal heel zwaar is/ kan zijn... En ik zal jullie tip met dat "het wel goed komt" goed in m'n oren knopen!
Hier ook hoor zit vaak met tranen in me ogen als ik naar haar kijk hihi en vooral als zehele verhalen ligt te kletsen heerlijk zou haar voor geen goud willen missen. denk dat ik juist helemaal door zou draaien als haar wat overkomt. heel herkenbaar dus me vriend heeft het trouwens ook en dan doet hij net of hij jeuk heeft in ze oog maar onder tussen staat hij je grienen hihi
Oooo zo herkenbaar! Het valt ook gewoon niet met woorden te beschrijven...ik kan wel zeggen dat ik van Jesper hou, maar het voelt als zoveel meer dan houden van... Lekker genieten meid!