Ik zie dat je uit de buurt van Veghel komt, ik woon ook in Veghel! Wij hebben inmiddels een dochter van 17 maanden, bijna 2 jaar bezig geweest en ondertussen raakte 4 van mijn 5 vriendinnen zwanger (eentje zelfs twee keer binnen 2 jaar) en wij maar wachten. Op het moment dat wij zoiets hadden van GVD we trekken het niet meer, raakte ik zwanger. Wij zijn in september gestart met behandelingen voor een tweede wondertje, eerste ronde was direct raak deze keer maar ik heb begin januari een miskraam gehad. Twee weken later vertelde mijn zusje dat ze zwanger is, kwam ook ff hard aan! Waar ben je ergens onder behandeling?
Veel sterkte allemaal, dat is de keerzijde van zwanger worden. Ik hoop dat het jullie allemaal toch nog mag gaan lukken eventueel met hulp van de medische wereld... Knuffel!
sandraske gelukkig ben je spontaan zwanger geworden ondanks het lange wachten hopelijk deze keer wat sneller voor je
Was niet spontaan hoor, wel gewoon hormomen gespoten maar geen IUI want zaad van manlief was te slecht..
Hey meis, Ik begrijp het wel. Iedereen om je heen wordt zwanger behalve jij. Maar het is en blijft een feit dat een ander er niets aan kan doen dat wij niet zwanger worden (of blijven in mijn geval). Dat betekent niet dat wij daar niet verdrietig over mogen zijn. Dat is heel logisch. Zeker na de zoveelste die verteld zwanger te zijn. Niemand heeft garanties op het krijgen van een kindje. Helaas... Een ander kan er dus ook niets aan doen dat zij heel vruchtbaar zijn, en dus snel zwanger. Maar soms voelt het idd heel naar. Om nog maar niet over belachelijke en kwetsende opmerkingen te spreken. Die zijn er helaas ook genoeg en heb ik ook veel van ondervonden en nog steeds. Maar blijf hoop houden meis, ook al is het soms verdomd moeilijk. De keerzijde kan zijn dat mensen je ontwijken met durven vertellen dat ze in verwachting zijn, en hoe moeilijk ik het soms vind als een ander zwanger is, nog rotter vind ik het als ze me daarom het "goede nieuws" niet durven vertellen. Immers zij kunnen er ook niets aan doen dat ik niet zwanger raak! Dat sterkt mij in ieder geval. Dat een ander er niets aan kan doen! Knuffel voor jou meis, en ik hoop voor je dat het snel mag lukken.
Sorry wou nog even hierop terug komen, die behandel datum van de iui die word elke keer vooruit of terug geschoven, zohad ik gister te horen gekregen dat ik in catogorie a zit endat het dan 'snel' zou gaan, en nu net weer gehoord in cat.B, dus toen ben ik best beetje boos geworden met dat dit geen stijl is, me eerst een vette vis voorhangen en dan weer weg halen. mede omdat dit toch iets speciaals is, en niet mee te dollen valt natuurlijk. en toen hebben ze het overlegd en toch besloten dat het cat.a word dus ben nu wel blij, alleen me gevoelens zitten echt in de malle molen nu, voel me blij maar ook afwachtend, wat nou als ze weer zeggen, neeeh, toch weer b. kijk kan ook geen rechten verlenen aan wat ze eerst hebben gezegd natuurlijk naja, bah... vervelend weer deze situatie...
Hey meid, als moeder van 2 heb ik misschien geen recht van spreken, maar ervaar toch echt hetzelfde gevoel nu het niet wilde lukken om onze derde droom waar te maken ... Een uitspraak die ik hier vaak hoor is dat de zwangerschap eigenlijk niet gepland was ... en dat voelt toch wel als een klap in je gezicht. Een dikke knuf voor je meid! Ik leef enorm met jou en alle andere meiden in de mmm mee. Ik hoop dat dat IUI een succes word en jouw droom eindelijk mag uit gaan komen!
Zit precies in de omgekeerde situatie. Bij ons is het in ronde vier raak, m'n zus is al vier jaar bezig, zonder resultaat. Dit weekend gaan we het vertellen, uitgerekend een dag nadat ze een afspraak heeft gehad voor vervolgonderzoeken bij de gynaecoloog. Praktisch is het niet nee, en voor ons allebei is het niet leuk. Maar het is niet anders: we hadden een afspraak staan voor een uitje, en ik kan nu niet drinken en nauwelijks eten. Het zal wel blijven wringen, dat lijkt me onvermijdelijk. Mijn geluk is niet meer waard dan haar verdriet. Maar omgekeerd geldt vanzelfsprekend hetzelfde. We moeten gaan kijken of we elkaar niet te veel kunnen lastigvallen met ons eigen referentiekader. Ik zal proberen niet al te uitzinnig te doen als zij erbij is, maar daar staat tegenover dat zij niet al te somber zal moeten doen als ik erbij ben. Het is voor beiden een kwestie van aanpassen, denk ik. Leuk is anders, maar such is life...
Hier 12 jaar bezig geweest tot aan ons eerste zoontje, en hem hebben we geadopteerd. In de tussentijd 3 ICSIs gehad, paar IUI-D s gehad, missed abortions 5 keer... En wat deed het een pijn als er weer iemand zwanger was. Maar op een gegeven moment had ik me zo op mijn paarden gestort dat derest me gestolen kon worden. Ik had een dik jaar geleden gewoon de hoop opgegeven en me erbij neergelegd. Toen kregen we het voorstel van ons zoontje dat we hebben mogen halen. En ik ben zwanger!! We hadden nog 2 rietjes over van de IUI D, die wilden we niet weggooien en na 1 inseminatie, zie banner... Dus na 12 jaar hebben we prachtige zoon uit China gekregen en na 13 jaar ben ik goed zwanger... Wonderen bestaan nog. Zeker als je het geluk hebt op tijd begonnen te zijn met behandelingen/adoptieprocedures. Sommige mensen zijn al wat ouder als ze elkaar leren kennen en dat kan tegen je spelen, dan heb je gewoon minder tijd nog het te laten slagen....
Ik begrijp dat het best even slikken is als je zus al zo lang bezig is, maar weetje het zal dr echt erg veel verdriet doen, en dan (ik weet niet hoe close jullie zijn) maar je kan altijd zeggen met een voorbereidend riedeltje zo van ik weet dat het voor jullie pijnlijk is als ik nu mijn goede nieuws ga vertellen.. zo toon je wel begrip voor de situatie waarin hun nu zitten. dan Weet je dat het pijnlijk is, en dan spreek je dat ook uit, als je het op een hele leuke manier zal vertellen en achteraf pas zegt ja ik weet dat het pijnlijk is ik denk dat dat dan voor haar nog pijnlijker is.... succes
Wauw, wat heb ik een respect, en ook voor jouw man, aangezien mijn vriend ab-so-luut geen kinderen van een ander zou willen accepteren, en wat fijn dat je nu het zelf mag beleven, het zwanger zijn, ikhoop voor jou en jullie dat het een gezond meisje,kereltje mag worden! liefs Q
Hier hetzelfde...we hebben twee gezonde zoons en helaas laat de derde maar op zich wachten. Komt er ooit een derde wonder? Natuurlijk ben ik dolblij met onze twee boys, maar de wens voor een derde is net zo sterk als de wens voor een eerste en misschien inmiddels nog wel sterker geworden. Waarschijnlijk gaan we binnenkort ook de stap naar HA nemen, dat hebben we er zelfs voor over. Meiden, ik hoop dat al jullie wensen vervuld mogen worden. Dat jullie met of zonder hulp een prachtig wondertje op de wereld mogen zetten!
als ik dit zo lees heb ik het gevoel dat ik me ontzettend aanstel. wij zijn nu anderhalfjaar bezig en een half jaar lopen we in het ziekenhuis. helaas in dit half jaar nog geen resultaten behaald. en ook niet heel erg vriendelijk en goed behandelt.( ook zijn er wat foutjes gemaakt ) nu gaan wij over naar gent. hopelijk kunnen ze daar meer voor ons betekeken en zijn ze iets gemoedelijker. ik wens jullie allen heel veel sterkte en kracht met de weg naar een klein wondertje!
meiden, ik wil jullie heel veel sterkte/succes wensen met alles ! ik heb het bij vrienden gezien die er 4 jr over hebben gedaan, en hun relatie bijna kostte .. @TS kun je niet met je man erover hebben dat je het wel naar buiten wil brengen misschien zie je dat er meerdere in hetzelfde schuitje zitten en zo met elkaar kunt praten. of misschien hebben mensen dan juist beter begrip voor sommige dingen iig heel veel sterkte
@ukoldaatje, thanks voor je mooie verhaal. Heb jou al vaker voorbij zien komen en vind het zo bijzonder. @q1987, biologisch gezien is het zoontje van ukoldaatje gebaard door iemand anders, maar zoals mijn moeder altijd zegt(ik ben zelf geadopteerd) ik ben geboren uit haar hart. Mijn ouders hebben mij mede gevormd tot de persoon die ik nu ben en daar ben ik trots op. In mijn beleving maakt het niet zo heel veel uit wie je opvoedt, als je maar voelt dat je er mag zijn, om wie je bent, en je alle liefde en geborgenheid krijgt die je nodig hebt. Ik ben er 1000% van overtuigd dat je van een niet -biologisch eigen kindje net zoveel kunt houden als een biologisch eigen kindje. Ik snap ook dat mensen niet voor adoptie openstaan, maar ik wilde het toch even zeggen, juist omdat adoptie soms nogal negatief in het nieuws komt.
ennasil, voel je geen aansteller! weetje, als je iets wilt dan duurt alles lang, helaas zijn het maanden en voor sommige jaaaaren, en is het JAMMER genoeg niet over minuten (wachtkamer van de gyn,) of dagen (uitslag semen onderzoek/bloeduitslag) of weken (iui / ivf ) Dus elke maand die er bij komt is er een te veel helaas.. maar toch lief dat je even hebt gereageerd
Hey, toch super dat je even hebt gereageerd op me 'kreet' Mijn vriend laat graag zijn zwakte niet aan andere zien, hij houdt liever schijn op dan dat hij bv naar de dokter stapt (vooral met het zaad inleveren was in het begin echt gewoon géén optie, kreeg ook de schuld ervan dat het aan mij lag en niet aan hem) maar goed nu is hij dan zo ver nadat ik dus alle onderzoeken heb gehad (incl.kijk operatie) en het bij mij allemaal in orde is, dus hij moest wel met zn grote mond hahaha) maar het zou voor mij al zo'n opluchting zijn als ik het gewoon aan 1stel van onze 'vrienden' kan vertellen.. Maarja................. dat wil hij dus absoluut niet, hij vind het verschrikkelijk om dat te vertellen omdat ze dan weten dat hij zaad in een potje moest doen Ja, het is een beetje krom, en het klinkt ook best raar (i know) maar ik weet waar dit gedrag vandaan komt... Dus om even kort terug te komen, het is helaas geen optie om het te vertellen... liefs Q