Ja het is echt een probleem waar je gewoon niet snel vanaf bent Hier dus ook een kleine van bijna 2 jaar en helaas je voelt je voor de behandeling kl*te en erna ook want eerst heb je pijn van het abces wat druk geeft en daarna heb je pijn van de open wond die je ook nog eens meerdere keren per dag moet spoelen (ARGHHHHH!!!!) Ik herken het wel hoor want ik ben er ook zo 1 die altijd wacht en wacht en wacht totdat ik echt niet meer kan. Maar ik heb nu wel geleerd na in 7 weken tijd 5x te zijn geopereerd dat ik het gewoon moet opgeven en de hulp die ik krijg moet aanvaarden. Bij deze kan ik goddank zelf verbinden maar bij de vorige keren was ik aangewezen op wondzorg en hoe lief ze ook zijn het is niet leuk om je zo hulpeloos te voelen.
Ik heb bij de wondzorg echt liggen janken als een klein kind. Ze zitten aan een deel wat net geopereerd is en zeer gevoelig..gelukkig maar 1x wondzorg gehad. Ben nu in totaal 4x opgenomen geweest, dat ik het echt niet meer trok, de pijn. De hulpeloosheid is echt heel erg, ineens afhankelijk zijn van anderen is niks voor mij
Herkenbaar hier na de eerste operatie die ik had hebben ze een lap katoen (ongeveer de maat van een gastendoekje voor op het toilet) met 1 korte ruk uit mijn wond getrokken ipv van dat ze hem eerst nat maakte. Ik heb serieus het uitgegild en nu als ik geopereerd word zeg ik ook altijd "doe dat nog 1x en ik breek al je botten in je lijf!!!" Die pijn is echt om bij neer te vallen en ow wat heb ik dat mens gehaat! Later toen ik dus ook een klacht had ingediend voor dit en nog wat andere dingen werd er ook gezegd dat het protocol opnieuw onder de loep genomen zou worden en dat er bij dit ziektebeeld nogmaals een casus werd gemaakt voor alle verpleegkundigen, zaalartsen en chirurgen.
Herkenbaar ja, ik lag in het ziekenhuis, wou ze ook het gaas er uit halen, ik zei, weet je wat, ik ga wel ff onder de douche staan, pulk ik het er zelf wel uit. Dan voel ik zelf hoe ver ik kan gaan. Ze zijn hier gelukkig heel erg van het geen pijn mogen hebben, gelukkig. Eerste keer op de eerste hulp zei ze al dat we dit niet met een roesje gingen doen, maar dat ik echt even onder narcose zou gaan, gelukkig
Pfff echt als ik er weer aan denk het is zo pijnlijk, en dan te bedenken dat ik zo de wond weer mag gaan spoelen Dit is gelukkig een kleine al doet ie wel vervelend zeer! Met een beetje geluk ben ik hier met 2 weken van verlost (mits hij niet gaat ontsteken)
Auw heel vervelend! Je schrijft dat je veel bent afgevallen, wat zeg ik, alsof je eerst altijd mij op je rug had en nu niet meer, heel knap zeg! Ontstaan de ontstekingen in huidplooien die je hebt tgv je gewichtsverlies? In dat geval kan je eens met de chirurg overleggen of het wegnemen van overtollige huid, zodat je geen overhangende plooien meer hebt waar het kan gaan broeien, een idee is. Plastisch chirurgen kunnen heel veel!
Zeker vanwege de overgevoeligheid van jullie kleine man voor melk, zou ik 2 maanden melkvrij eens proberen! Je lichaam heeft een week of 4-6 nodig om alle sporen van melk uit je lijf te krijgen, dus als je het probeert, zeker 2 maanden volhouden... Homeopaat kan ook een hoop goeds doen. Zoek wel even een klassiek homeopaat dan, die ook bevoegd is als arts. Een hoop homeopaten hebben namelijk enkel wat cursussen binnen de homeopathie gedaan en dus nauwelijks goede medische kennis...
Heb het even opgezocht.....jeetje wat heftig zeg! Kan me heel goed voorstellen dat je er klaar mee bent. Ik hoop dat geen zuivel de gouden tip is! Sterkte hoor!
Jeetje, wat erg (pijnlijk) om te hebben. Ik moest het eerst even opzoeken wat het precies is, maar herkende het toen van een tv programma wat ik ooit ns had gezien. Misschien hebben jullie het ook gezien, maar voor de zekerheid even de link. Ik dacht dat degene die aan t programma meedeed wel geholpen was ergens mee.... Misschien de moeite waard om terug te kijken? Hidradenitis Suppurativa | Embarrassing | Health | Channel4.com/bodies Heel veel sterkte in ieder geval!!!