Wij zijn sinds december '06 bezig om zwanger te worden. Tot nu toe nog niet gelukt. Omdat je graag wilt dat het lukt, ben ik erg gespannen. Vooral rond de periode dat ik vruchtbaar ben. Wij hebben wel afgesproken dat we vrijen als we er zin in hebben en niet omdat het moet. Wat ik helemaal moeilijk vind is, als ik net ongesteld ben geworden. Ik denk dan echt, shit!. Vervolgens hoor ik op mijn werk verschillende verhalen van collega's die blij vertellen dat zij na 1 ongesteldheid zwanger zijn geworden. Hierdoor laat ik mij erg gek maken. Ik ga erg aan mijzelf twijfelen en voel mij een beetje down. Het is prettig om te horen dat er veel mensen zij die gemiddeld een half jaar bezig zijn om zwanger te worden. Hoe zit dat bij jullie?
hoi meid ik snap je best hoor! maar probeer er niet al te veel mee bezig te zijn en luister niet naar al die verhalen bij iedereen is het verschillend er zijn tuurlijk mensen die gelijk zwanger raken maar vaak ligt het binnen 1 jaar ongeveer meid geniet van je mannetje en als het over een tijd nog niet gelukt is zou je het met tempraturen of ovulatietesten kunnen proberen das iets gerichter succes meid ik hoop dat het snel raak is voor jullie
Laat je niet sappel maken door de verhalen dat het in 1 a 2 keer gelukt was. Ieder lichaam is anders! Je hoeft pas echt te gaan denken, wat nu? Na ongeveer een jaar klussen. Het klinkt raar maar hoe minder je er mee bezig bent hoe makkelijker het gaat! Probeer te genieten van elkaar! Het is moeilijk om er niet zo mee bezig te zijn als die wens groot is. Maar bij het meerendeel lukt het in het jaar. (Wij hadden 8 rondes nodig. Juist in de maand waarvan ik dacht: "nou dat zal vast niet" was het raak!)
We proberen het nu ook van ons af te zetten en ook wat extra's te doen om het juist extra leuk met elkaar te hebben, lukt aardig! Je raakt ook ervaren in de teleurstelling wanneer je ongesteld wordt. Gelukkig ben ik echt superregelmatig waardoor ik tot op het dagdeel af weet wanneer ik ongesteld wordt.
Ja ook ik weet precies wat je bedoelt. wij zijn ook al een tijdje bezig, en nu echt met zijn ups en downs.. soms is het gewoon niet meer leuk omdat we te gefocused zijn om proberen om zwanger te raken dat alle leuks eraan soms echt gefrustreerd werkt. Maar weetje het is al zo moeilijk om kalm te blijven...ookal ben diep van binnen er zo erg mee bezig...je gaat je zelf dingen afvragen en zo maak ik mezelf gek...en vooral als ik dan hoor van ow ja die is zwanger en die en die...terwijl jij je zo inzet om dat ook te willen. maar ach denk ik dan, voor alles is een reden..en dan haal ik eens diep adem...en dan kom ik weer een beetje bij zinnen...
bezig vanaf december 2006, is echt nog niet lang hoor. Natuurlijk verwacht je dat het de eerste keer raak zal zijn, maar je zal merken dat hoe langer je bezig bent, je er ook minder mee bezig bent (vind ik dan) Eigenlijk ben je dan heel verbaasd als blijkt dat je ineens zwanger bent. Maar toch hoop je stiekem iedere maand dat het raak zal zijn. Ik temperatuur zelf, waardoor ik geen teleurstelling heb als ik weer ongesteld word, omdat ik dat door de temperatuur zie aankomen, vind ik zelf heel fijn.
Wat jullie ook al schrijven, raak je wat meer gewend aan een ongesteldheid. Je gaat er meer op rekenen. Ik voel het wel heel goed aankomen als ik ongesteld wordt en zolang ik geen tekenen ontdek van een zwangerschap ga ik ervan uit dat ik ongesteld wordt.
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb dat ook wel. Ga nu ook mijn 6 maand in met "klussen". Ben nu met een ovulatietest begonnen. Maar laat je niet gek maken, zodra je het vast niet zal verwachten is het raak.
Balen dat je je zo voelt.. maar december 2006 hihihi meid je begint net. probeer het los te laten, en er heeel erg van te genieten! spanning is niet goed en als je nog even moet kan dit toch problemen gaan opleveren voor jezelf of tussen jou en je man. groetjes
de eerste maand kon ik ook niet wachten om te gaan etsten, de tweede maand was grote teleurstelling. heel logisch op zich, je hakt een knoop door, eentje waar je vaak toch al een tijdje mee bezig bent en dan begint een nieuwe 'wachtperiode'. wij zijn in maand 9 en eigenlijk is zelfs dat nog niet enorm lang. natuurlijk blijft het een teleursteling (afgelopen maand zijn 3 van mijn meest directe familieleden zwanger geworden, auw), maar je leven gaat door hoor het gaat erbij horen. (ook al ga ik richting mijn nod ook altijd stiekem denken ' misschien hebben we deze maand geluk' ) lekker van elkaar blijven genieten, jouw beurt komt zeker!