Ik heb een soort gelijk iets meegemaakt afgelopen jaar. Hij zag het allemaal niet meer zitten en dacht dat 'weglopen' de gemakkelijkste oplossing was. Vertel hem hoe jij er over denkt en hoe jij je voelt en laat hem hetzelfde doen. Dat heeft bij ons gewerkt en alles is weer helemaal goed. Succes!
" Het gevoel is weg" Nouja.....hoe lang heeft hij daar al last van dan? Dat gaat niet van vandaag op morgen, dat moet al langer aan de gang zijn, maar ondertussen zit JIJ er mooi mee. Als hij de verantwoording niet aan kan, omdat jullie een " huil" baby hebben, dan vind ik dat op z'n zachtst gezegd twijfelachtig. Van te voren weet je natuurlijk nooit hoe iets loopt, maar als je relatie sterk genoeg is dan komen jullie er wel uit. Veel praten is m.i. heel belangrijk, maar elkaar vrij laten ook. Heel veel succes aankomende tijd.
elke relatie kent zijn ups en downs.... wat je nu het beste kunt doen is inderdaad hem even laten gaan, en er geen druk op zetten.... tuurlijk moeten jullie met elkaar praten, maar als hij het "gevoel" mist kun je er op dit moment weinig aan doen,... wat vaak zo is (pas ik ff bij mezelf af) dat je pas weet wat je mist als het er niet meer is....ik zou zeggen geef hem de ruimte, laat hem even doen wat hij wil doen (wat dat ook is) je kunt hem niet dwingen, en dan kan het misschien nog goedkomen... relatietherapie ach wat zal ik er van zeggen tis voor iedereen anders denk ik, ik noch mijn man zijn beide geen type's voor zoiets als er hier iets aan de hand zou zijn... ook wij hebben onze strubbelingen gehad, en toen 'stuurde' ik hem naar zijn moeder en tja op het moment dat hij in de gaten had dat ik "echt" klaar met hem was, was het gauw bekenen en is ie echt 600 graden omgedraaid....en zo is het ook wel eens bij mij geweest hoor, dat als ik hem "weggestuurd" had het me zeer deed maar ik me niet wilde laten kennen en het van hem liet afhangen....dacht kijk maar ff, je moet terug komen omdat je ons niet kwijt wilt en anders maar niet..... we zijn nu 5 bijna 6 jaar getrouwd en zijn nog steeds bij elkaar , gelukkig wel te verstaan.... dus het kan echt wel meid, maar je moet wel sterk in je schoenen staan en hem niet op proberen te zoeken, laat het maar van hem af komen, en stel hem dan op een gegeven moment gewoon een ultimatum....als hij idd nog van je houd kiest hij echt voor jou meid..... liefs en veel sterkte smoekie
Wat een enorme k*t situatie zeg.. bah.. Ik kan niet veel meer zeggen dan heel veel sterkte en ik hoop voor je dat het goed komt.. En dat jullie er sterker uitkomen met zijn 3tjes.. Groetjes Mariebel
Ik wil je heel veel sterkte wensen, het lijkt me een klote situatie waar je nu in zit! Maar hoe dan ook op welke manier dat dan ook is, het komt allemaal goed met jou en je kindje! Een dikke knuffel...
een relatie hangt toch niet af van "kriebels" hij heeft een keus gemaakt en daar moet hij achter staan, als hij dat niet doet en alles laat afhangen van wat hij voelt dan sta jij nergens, en net als Noura zegt het is beledigend voor jou laat je hoofd niet hangen, laat maar zien dat je hem niet nodig hebt, dan zal hij gaan inzien dat hij echt iets moet doen voor een relatie dus advies voor jou heb ik niet zoveel, maar als ik je vriend zou kunnen spreken ................. ! veel sterkte meid!
Ik denk dat die 'kriebels' onderschat worden. Het klinkt misschien wel oppervlakkig, maar iets extra's aan je uiterlijk doen, kan echt wonderen verrichten! Het kan zo zijn, dat hij jou nu vooral als moeder ziet. Ik zou zeggen; trek je mooiste jurkje aan en gooi je haar los! Baat het niet, dan schaadt het niet.
als eertse mijn complimenten over je knappe zoon. geweldig mannetje.. ja deze situatie is erg lastig. ik heb het zelf nog nooit mee gemaakt maar bij vriendinnen om me heen heb ik het wel gezien. ik denk dat in een relatie altijd alles wel een beetje dooodbloed... daar is niets aan te doen.. ik zelf probeer samen met mijn mannetje een keer per maand minstens iets leuks te plannen. samen naar sauna, dagje uit hotelletje ect, als ons kleintje er sytraks is willen we dat zeker voortzetten... je3 hebt die tijd samen met elkaar hard nodig.. ook laat ik mijn vriend regelmatig met zijn maatjes uitgaan. ik wil hem niets alles verbieden. hij is een jongen die ook zijn vrijheid nodig heeft. als hij maar trouw is geef ik hem dat vertrouwen. andersom geeft hij mij ook die ruimte... ik hoop dat alles snel weer goed komt sterktexxxxxxxxxx
he meid , heb je een pbke gestuurd. we hebben trouwens ook een huilbaby gehad onze dochter, dag en nacht. Het gaat aan jullie vreten lees m'n berichtje. Wij zijn er uit gekomen en de vlinders zijn dagelijks terug aanwezig. Laat ons iets weten
goede avond dames! ik heb weer een nieuwtje , mijn vriend was toch weggegaan om ff na te denken. nou donderdag avond ging hij weg om zondag avond weer terug te komen. nou hij belde vrijdag ochtend al op van dat hij een grote Kl*((zak is en dat hij niet blij met zijn daden was, en dat hij mij weer es durfde te kwetsen, ik wist wat ik hoorde, ik had zo;n rare gevoel blijdschap maar ook were frustratie. ik kon maar niet snapen vatten dat hij nou zo tekeer moest gaan. hij zei dat de gevoelens al een tijdje weg waren al in het vorige huis daar woonden we een kleine 8 maanden en toen raakte ik zwanger en kwamen we hier te wonen, dus bij elkaar opgeteld is dat 1/5 jaar lang geen gevoelens dat is hartstikke gemeen tegenover mij. maar hij zei dat ie nog van mij hield maar hij voelde niks meer bijna, en dat beangstigde hem en had hij niks vertelt, tegen mij om mij niet ongerust et maken, nou ik had t liever geweten, had ik dubbel 10000 x nagedacht om een kindje te nemen. maar jah hij is weer terug bij ons , en ik heb hem vertelt beetje boos, dat hij dit niet nog es kunt flikken wanneer terence ouder is en weten wat papa en mama is want die jongen voelt dat ook aan. ik heb hem vertelt dat wanneer dat gaat gebeuren op tijd te melden, zodat wij er wat aan kunnen doen. hij huilde was heel erg overstuur het deed mij niet veel maar ook wel wat.dit was niet de eerste x daarom. ik heb hem nog een kans gegeven, hij wilt eraan werken therapie of wat dan ook, met z'n 2en weg noem maar op. bedankt iedereen ik heb veel maar heel veel aan jullie adviezen gehad.!
vind het fijn voor je dat die terug is, en ik hoop dat die nu beseft wat die heeft. ikvind het goed van je dat je hem duidelijk maakt dat het voor jou de laatste keer is. heel veel sterkte en kracht toegewenst
Laat je wel duidelijk wezen aan hem dat een relatie iets is waar je gans je leven aan moet werken. Het is niet iets dat vanzelf spreekt hoor. Fijn dat jullie terug samen zijn en ga eens genieten van een avondje uit en een vakantie. Alles om maar dichter terug bij elkaar te komen. grts
hoi loesmari, heb net alles ff door zitten lezen en het is ontzettend waardeloos voor je, deze periode waar je nu doorheen gaat. gelukkig schrijf je ook dat je vriend tot inkeer is gekomen en weer terug is maar ik denk niet dat daarmee alles opgelost is. zijn onzekerheid en twijfel is niet zomaar ineens weg. relatietherapie is een goed idee als je er beiden achter staat maar vaak is het zo dat mannen hier niet om staan te springen om hun hele hebben en houen bij een vreemde op tafel te gooien, heel veel mannen zijn nu eenmaal moeilijke praters. je schrijft dat hij zijn vrijgezelle leventje zo mist, goed.... we kunnen allemaal wel makkelijk roepen dat hij dat zich eerder had moeten bedenken maar daar kom jij nu niet verder mee, want de situatie is er nu eenmaal dat dat leventje weg is. hij is nu partner en papa, niks meer aan te veranderen. vraag is, wat hij zich nu voorstelt van een vrijgezel leventje en wat hij nu precies mist. misschien is het een idee om samen eens wat punten op papier te zetten wat jullie buiten het papa en mama zijn nog meer verwachten van het leven en van elkaar. wat verstaat jou vriend onder vrijgezel zijn? elk weekend op stap met vrienden en achter de vrouwtjes aan zonder verantwoordelijkheden of gaat het hem erom af en toe eens lekker op stap met mannen onder elkaar? dat eerste bestaat niet meer, hij is papa en heeft zijn verantwoordelijkheid, of ie wil of niet, of ie vrijgezel is of niet en of ie zonder jou verder gaat of niet, dat kleine mannetje is er nu eenmaal en daar blijft hij zeker de komende 18 jaar nog mede-verantwoordelijk voor. wat de tweede optie betreft, daar kun je toch afspraken over maken? het lijkt mij heel belangrijk dat je elke week ieder een dag/avond voor jezelf neem en zelf invult zoals jij dat wil. laat hem dan lekker op stap gaan of misschien wil hij gewoon een avondje op visite bij een vriend en neem jij ook een avond voor jezelf, lekker op stap met de meiden of misschien wel een avondje per week op een cursus/hobby waar je vriend geen interesse voor heeft (kantklossen ofzo) en neem ook een avond samen. dat hoeft niet persè elke week te zijn maar kan ook 1 keer per maand of om de week, net waar jullie behoefte ligt. ik heb de wijsheid niet in pacht maar dit is zomaar wat tips om jullie aan te reiken om toch weer wat dichter bij elkaar te komen en ook hem wat tegemoet te komen om tijd voor zichzelf in te vullen. ik zeg altijd maar zo: dit is mijn mening/raad, als je er wat mee kan is dat mooi meegenomen. kan je er niks mee, dan leg je het gewoon naast je neer. evengoeie vrienden. ik wens je in ieder geval sterkte en succes en ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
Heb in dezelfde situatie gezeten 14 jaar geleden alweer! Is echt KL*TE! Wens je heel veel sterkte! Dikke knuffff Liefs Marjo
Zo dat is niet niks allemaal... Veel met eklaar praten he en de tijd nemen voor elkaar... Breng je zoontje eens in de zoveel tijd naar een oppas of laat een oppas thuis komen zodat jullie weer effe tijd hebben voor elkaar. Je hoeft niet perse weg om iets leuks te doen maar een avondje samen thuis kan ook gezellig zijn. Heel veel sterkte meid.