Ik kom uit een warm nest. Mijn broer is helaas op 4 jarige leeftijd overleden aan leukemie. Ik was toen 3 en stond daarna onder controle. Ze hebben in de loop van mijn kinder/tienerjaren wat plekjes weggehaald, maar gelukkig altijd goedaardig. Mijn vader is 6 jaar geleden overleden aan kanker, wat begonnen is als blaaskanker. Nu vandaag, krijgen we het nieuws dat mijn moeder huidkanker heeft. Gelukkig niet de ernstigste vorm van kanker, maar toch . Ze hebben nu 1 plek verwijderd, en gelukkig was alles er om heen schoon. Vreemd, maar nu moeten we gewoon wachten totdat er weer iets ontwikkeld. Al ben ik blij met het " goede " nieuws, ben toch ook wel bang dat ik weer geconfronteerd wordt met deze k*t ziekte. Pobeer er niet continu aan te denken, vandaar dat ik het op deze manier van me af probeer te schrijven, en misschien wel lotgenoten te ontmoeten.
Ja ik ken het wel. Mijn moeder is "begonnen" met baarmoederkanker, toen huidkanker, toen darmkanker en nu heeft ze eens in de zoveel tijd weer een plekje op haar huid. Ik vraag me heel vaak af wat het volgende is en of ze daar weer uit gaat komen.. Toen bij mijn moeder haar dikke darm volledig was verwijderd is een week later haar broer overleden, ook darmkanker.. Zij is na de crematie weer opgenomen en heeft toen een behoorlijke tijd op de IC gelegen.. Sinds ik haar zo gezien heb weet ik dat ze eigenlijk niets meer kan hebben, ik ben ook enorm bang dat ik heel snel weer geconfronteerd ga worden met deze ziekte, en ik ben ook enorm bang dat ze dan klaar is met vechten.. Ze heeft namelijk zelf ook al aangegeven dat ze niets meer wil gaan doen mocht ze nog een keer ziek worden.. Heel veel sterkte, het is echt een kl0te ziekte!
Ik herken het ook. Mijn vader kreeg begin 2008 te horen dat hij longkanker had, mijn moeder eind 2008 alvleesklierstaartkanker en ze zijn ook beide overleden in 2009. Mijn zus kreeg daarna darmkanker en dat is nu gelukkig helemaal weg. En ik heb helemaal niks. Ik zou haast denken dat we op vergiftigde grond opgegroeid zijn. Mijn vader had namelijk een moestuintje gemaakt nadat ik uit huis was en ze hebben daar alledrie groente uit gegeten (maar dat zal wel toeval zijn).
Hier ook mijn moeder verloren aan longkanker (incl hersentumor).... Het is een rotziekte waar je bijna nooit van wint!
Ja herkenbaar, hier beide ouders veel te jong overleden aan kanker (moeder borstkanker en vader alvleesklierkanker). Heftig he dames, zijn jullie zelf ook bang om het te krijgen? Ik wel, denk dan stiekem toch dat ik slechte genen heb meegekregen. En ik weet dat 1 van mijn broers en mijn zusje deze angst ook hebben. Terwijl als ik heel nuchter nadenk het ook gewoon domme pech is. Beide vormen van kanker komen verder niet in familie voor, dus niet erfelijk waarschijnlijk.
Mijn moeder is op dit moment herstellende van complicaties. Vorig jaar is er bij haar een bloedkanker ontdekt die zich openbaart als huidkanker. Ik zeg bewust herstellende van complicaties en niet van kanker, want ze zal nooit genezen verklaard worden, het is eerder wachten tot het zich weer ergens openbaart. Ik ben er heel erg bang voor dat het eerder als later is en dat ze er deze keer niet doorheen komt. Haar zus heeft ook huidkanker, maar die was heel goed met hormoonzalf te behandelen. Aan mijn vaders kant ook diverse familie leden die aan kanker zijn overleden, maar ook die het overleefd hebben.
Wat een heftige verhalen allemaal! Ik ben ook vaak bang om kanker te krijgen, maar heb er helemaal (nog) geen reden toe. Allebei mijn ouders zijn voor zover ik weet helemaal gezond. Sterkte allemaal dames!