Hoi dames, Even een klaag topic hoor. Moet het gewoon even kwijt. Van de week heb ik een week in het ziekenhuis gelegen vanwege Hyperemesis gravidarum. Ik hield niets meer binnen en raakte uitgedroogd. Gister mocht ik dan eigenlijk naar huis. Maar eenmaal thuis begint het weer van voor af aan. Ik kan geen luchtje ruiken of ik ga over mijn nek. Er zijn zetpillen voor maar helemaal werken doen ze niet. Was zo blij dat ik zwanger was.... maar nu? Pffffffff Sorry voor de dames die nog zwanger moeten worden hoor.... Ik gun jullie van harte een gezonde zwangerschap. Maar als ik dit van te voren had geweten, had ik er nooit meer aan begonnen. Roze wolk? Wanneer dan? Blijft de misselijk zo extreem tot aan week 12-16? Of word het wel minder? En hoe moet het nou met werk. Ik kreeg nu al de reactie : Dit gaat toch geen 9 maanden lang duren hé? Pffffff alsof ik hier om vraag!! Wil zo graag weer werken en alles kunnen doen. Maar zolang dit er is kan ik niet meer dan op bed liggen. Zijn er meer dames?
Ik heb het zelf bij beide zwangerschappen gehad. Ik had het geluk dat het met 20 weken over was maar helaas zijn er ook vrouwen waarbij het 9 maanden voortduurt. Zelf heb ik sondevoeding gehad. Ik bleef wel net zo ziek als eerst maar wist wel dat ik genoeg binnenkreeg voor het kindje en mezelf. Als je zo beroerd blijft neem ik aan dat je wel regelmatig bij een gyn. moet terugkomen. Kijk je wel uit dat je niet uitdroogt, dat is nl. zo gebeurt maar dat weet je zelf ook wel denk ik. Ik wens je heel, heel veel sterkte toe.
Ik heb niet in het ziekenhuis gelegen maar wel vanaf week 6 de hele dag misselijk en 2-3 x overgeven. Je ziet dat ik nu 12 weken ben en het is nog niet beter helaas Ik kan me goed voorstellen dat je er doorheen zit want het is echt zwaar en genieten is daardoor erg moeilijk! Kopop meid vroeg of laat wordt het beter, dat hou ik mezelf ook voor
Ik heb helaas al 3 opnames gehad ervoor. Lijkt nu eindelijk iets beter te gaan. Probeer zoveel mogelijk je rust te pakken en elke paar minuten 1 slokje te drinken
Bij een kennis van mij duurde het 9 maanden lang, helaas. Ik hoop dat je er toch van kan genieten. Misschien komt de roze wolk als je de baby voelt schoppen of als je buik groter wordt. Zet 'm op! en beterschap! Xx
hier helaas in de eerste zwangerschap ziek geweest tot de 20 weken. hele dag misselijk en smorgens en savonds spugen spugen. de zwangerschappen er na eigenlijk weinig en bij deze dus ver helemaal niet. sterkte! wat hier soms hielp was voor het opstaan een cracker met glas melk..
Ik heb het ook gehad. 7x opgenomen geweest vanaf week 6. Maag sonde gehad wat niet werkte en daarna een dar sonde die heeft er tot week 19/20 ingezeten nu ben ik bijna 23 weken en gaat t eindelijk weer. Nog wel veel misselijk en kan niks maar m'n eten blijft erin en spuug dus (bijna) niet meer.
Ik ben soms zo bang dat de baby er wat aan over houdt. Ik heb al weken geen groente/avondeten gehad. Wel diverse soorten fruit elke dag in vorm van smoothie, en slik multivitaminen. Herkennen jullie dat gevoel?
Ja helaas zijn wij daar ook bang voor. We hebben al meer risico op een harte kindje, en dan hg erbij.. Gyn vertelde gister ook dat t voor kindje slecht is als ik telkens uitdroog. Ukkie krijgt dan verkeerde stoffen binnen
Bij mijn eerste ben ik 9 maanden lang doodziek geweest. Gelukkig geen opnames gehad, omdat ik wel kon drinken. Vanaf een week of 25 kon ik ook smoothies gemaakt van vers fruit en yoghurt drinken,dus toen heb ik daarop geleefd (en multivitaminen). Uiteindelijk een gezond (maar licht) zoontje gekregen. Nu ben ik tot een week of 18, 19 weer heel ziek geweest, maar vanaf toen duidelijk minder. Nu ben ik nog steeds misselijk, maar hoef haast niet meer over te geven, en kan wel iets meer eten (maar heel veel ook niet). Het is heel zwaar als je erin zit, en je denkt idd 'waarom heb ik dit gedaan?' Maar echt, het is het waard (anders was ik er nooooooit nog eens aan begonnen ). Hopelijk ben je er eerder van af, en kun je verder lekker genieten! Zonet, veel sterkte, en streep de weken af, opeens is het voorbij, en dan lijkt het alsof het maar heel kort heeft geduurd (maar daar heb je niets aan als je er nog in zit...).
Wat vervelend! Ik ben nu 14 weken zwanger en vanaf week 6 al elke dag aan het overgeven... Langzaam wakker worden met een cracker helpt niet. Bij mij is het ritueel nu: Opstaan en water drinken tot ik moet overgeven. Want dat komt er het makkelijkst weer uit... Mijn hoofd is vol met eten en wat ik wil eten. Maar ik kan het niet. Ik hou voor mezelf een eetdagboekje bij. Ben 24\7 bezig met wat ik kan eten, voor het geval dat ik over moet eten... en warme maaltijden, daar heb ik al helemaal geen zin in. Dus ik eet verschillende verse soepen met een boterham. Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen. Probeer het met kleine stapjes... Als je wat binnen houd, is het mooi meegenomen. Eet niet te zwaar en niet teveel in 1 keer. Helaas werken die zetpillen bij mij ook niet... Maar ben nu wel van 4-5 x overgeven op een dag.. naar 2-3 keer gegaan... Ik heb er geen geduld voor... Maar we moeten het gewoon "uitzitten" de misselijkheid. You can do it!! Liefs
Ooh meid, ik herken het zo goed! Hier 2e zwangerschap met HG en ik ben er ook helemaal klaar mee! Het overgeven is hier minder geworden met week 25. Moet wel zeggen dat ik niet werk, geen boodschappen doe, niet kook enz. Ik leef als een bejaarde. Ben het ook helemaal zat!! En nu ook nog extreem veel harde buiken erbij... Dus moet nu nog 10 weken plat. Bah! Ik baal er ook van! Goed om het van je af te schrijven hoor. Lekker doe, doe ik ook hier
Ik kan dus ook niets.... weet dus ook hoe jij je voelt. Bah dit was niet bepaalde de bedoeling zo. Hoe gaat jullie werk hiermee om? Is er begrip of onbegrip?
ik ben de eerste zwangerschap tot 16-17weken ziek geweest, zat toen op het randje voor opname maar heb me zonder medicijnen enz kunnen redden, dit keer opname met ruim 13weken, medicijnen werken maar een beetje, hoewel zonder had het waarschijnlijk veel erger geweest..... ik kan met moeite nog naar school/stage maar dat is natuurlijk wel relaxter als werk, maar zover het nog kan ben ik daar wel erg blij mee want thuis voel ik me veel beroerder ben nu 23wk en heb niet het gevoel dat het zo 123 over zal gaan, maar wie weet...... er bestaat altijd nog een kansje hihihi
Tijdens de zwangerschap van onze eerst heb ik wel doorgewerkt. Ik was een zombie. Uitgeput, uitgedroogd... Mijn werk weet dus wat er gebeurd als ik wel doorwerk. Bovendien heb ik nu groep 5 en kan ik niet elke keer een les uitrennen om te spugen... Dus ik zit al vanaf week 6 thuis. Ze gaan er super goed mee om! Ze weten zelfs dat het herstel hiervan na de bevalling lang is, dus dat ik misschien mijn uren moet opbouwen.
Knuffel! Op deze manier zwanger moeten zijn is echt heel rot . Ik ben bij 5 weken flink gaan spugen en binnen enkele dagen al tegen uitdrogen aan (3 kg afgevallen in minder dan een week en plaste nauwelijks meer). Ik wist dat foute boel was, dus ook meteen medicatie gevraagd. Als ik een kundige en adequate huisarts had gehad wellicht ook opgenomen , maar ben nu telkens naar huis gestuurd. Daarna nog 2 keer tegen uitdrogen aangezeten (9 en 11 wkn) maar met andere medicatie het tij weer beetje kunnen keren. Ik kon niets, ik lag alleen maar op de bank of in bed, voelde me echt ziek en doodmoe (boek lezen of TV kijken heeft er ook lange tijd niet ingezeten). Ik heb dus ook vanaf het begin in ziektewet gezeten en heb zelf snel een afspraak bij bedrijfsarts gevraagd, juist omdat dit nog wel flinke tijd kon gaan duren. Met 8 wkn zat ik daar en hij heeft mij goed begeleid. Werk was ook een en al begrip, ben er af en toe wel eens even geweest voor gesprek met mijn baas, maar ik zag er dan ook uit als een wandelende zombie . Ze zagen allemaal dat het echt niet goed met me ging. Tegen de 13-14 wkn voelde ik me nog steeds heel rot, maar kon ik weer een beetje eten drinken, waardoor het afvallen stopte. Tussen de 18-24 wkn heb ik me wat beter gevoeld, ook weer een paar uurtjes therapeutisch op mijn werk geweest. Maar al snel werd dat teveel en nam het spugen weer (flink) toe. En dus de rest van zwangerschap in volledig in ziektewet gebleven. Met verlof er aan vastgeplakt ben ik dus ongeveer een heel jaar niet echt op het werk geweest ... Natuurlijk heel vervelend voor mijn werkgever, maar ja, ik had het ook heel graag anders gezien! HG is fysiek maar ook emotioneel uitputtend, heb er de nodige traantjes aan besteed. Maar gelukkig, binnen een dag na bevalling als herboren en dan de opluchting dat het toch echt alleen de hormonen waren! Ik wil je veel sterkte wensen! En probeer te accepteren dat je (langere tijd) niets kunt, huil, schreeuw en klaag (want het is echt niet niks!!). Probeer het het onbegrip (want dat ga je (veel) krijgen...) van je af te laten glijden en goed naar je lijf te luisteren. Als je ook maar iets teveel doet, zul je flink afgestraft worden (spugen, spugen, spugen). Rust nemen is echt heel belangrijk. En neem zo snel mogelijk contact op met bedrijfsarts, want het zal (helaas) nog wel een tijd duren voor je je weer goed voelt. Succes!
Kache: mooi gesproken. Ik ben ook echt heel emotioneel. Ik zie niets meer zitten en ik zie de toekomst soms ook echt niet meer positief. Het is echt vervelend maar ik huil zo vaak...
Ik ben tot nu toe al 5x opgenomen en het is nog steeds niet over.. Alleen kunnen ze met jou termijn nog niet echt spreken van hg omdat het ook nog door het hoge niveau van je hcg kan komen.. Dat is met hg niet het geval namelijk.. Ik hoop dat t bij jou sneller over gaat als bij mij meid, sterkte.
Wat vervelend zeg!! Ik heb zelf 2 keer in het ziekenhuis gelegen, anderhalf week, en een week, omdat ik niets binnen kon houden, zelfs de foliumzuur ging er weer uit.. Ik kreeg primperan ofzo? opzich werkte het wel, maar was wel echt tot week 16 goed ziek! Hoop dat het niet zo heel lang meer duurt bij jou en dat je je snel weer wat beter voelt!