Of zelf een nacht bij je oudersgaan slapen en je man even de verantwoordelijkheid geven over je zoontje[/QUOTE] Dan snapt hij ook gelijk waarom je niet meer aan iets voor jezelf toe komt.
Doen hoor, ik heb niet de indruk dat dit forum jullie voldoende oplossingen kan bieden. Wel een luisterend oor natuurlijk, maar volgens mij is dat even niet (meer) genoeg. De veiligheid en gezondheid van jou en je kleintje zijn in het geding hier![/QUOTE] En dit is ook een heel verstandig advies waar ik het compleet mee eens ben. En voor de rest wens ik je heel veel sucses meid. Liefs Janna
ik heb nog niet alles gelezen maar kan hij misschien pijn hebben ? mijn oudste zoon krijste ook aan 1 stuk door heb wel s gedacht nog ff en ik ren weg ... ( ook wel ergere dingen gedacht maar das niet voor herhaling vatbaar )toen ben ik naar de HA geweest omdat wij ook veel problemen hadden met borstvoeding en bij hem bleek dat hij t kiss syndroom had , we zijn toen niet verder gekomen als de behandelruimte en zij heeft hem toen zo bewogen en gemasseerd dat het na 3 dagen over was . dus wellicht is het een idee om n fysio of manueel therepeu te bellen ?
Misschien krijgen we groepkorting als we allen massaal naar hetzelfde hotel gaan. Hmm, lekker uitgebreid badderen, krantje lezen bij het ontbijt, rustig nog een kopje koffie kunnen inschenken. Waar je al niet blij van kunt worden .
hoe is het nu?? Heb je gedacht aan oorontsteking?? Casper heeft het al 2x gehad en het blijkt dat ze met name er last van hebben als ze liggen.
Ik sluit me aan bij Eylem. Ga terug naar je ka en geef duidelijk aan dat je er doorheen zit. Klinkt zo als hoe ik me voelde toen bij ons de reflux nog niet onder controle was. Legde haar met lood in mijn schoenen op bed en zat dikwijls naast haar wieg te huilen. Na observatie-opname en onder controle krijgen van reflux hadden wij een ander meisje en heeft zij nu ook een andere moeder. Slapen is nog wel een tijdje een pijnpunt van me gebleven, daar zat nog zoveel spanning in. Dat wanneer ze een keertje niet goed sliep (gewoon omdat baby's wel een keertje niet willen slapen) mijn schouders weer tot aan mijn oren zaten en ik dacht 'daar gaan we weer'. Heel veel sterkte!
Wat naar dat jullie je zo voelen. Misschien is het goed om je kleine even een nachtje/dagje naar je ouders te brengen zodat je kunt bijtanken, lichamelijk en geestelijk. Misschien toch naar de de ka om meer de laten onderzoeken, want dit is niet goed. Heb je de buikligging al eens geprobeerd? Mijn zoontje (en wij dus ook) zweren erbij! Hij slaapt op de rug dan ook eigenlijk nooit! Lukt hem niet. Dikke knuffel vanaf hier!
Volgens mij is er niks medisch aangezien hij vanochtend weer breed lachend in zijn wipper zat. Hij huilt de laatste tijd echt niet veel maar elke keer is voor mij nu gewoon teveel. Dus opnemen is dan ook geen optie. Ik heb al hulpt gezocht maar er is een wachtlijst van 8 weken! Jaja ze zijn hier allemaal behoorlijk depri. Ik denk ook zelf steeds dat het beter gaat maar zo'n dag als gister dan merk ik weer hoe gestrest ik ben. Er hoeft maar een pen te vallen bij wijze van spreken en ik raak in paniek. Op mijn werk functioneer ik goed en lijkt het ook alsof er niks aan de hand is maar zodra ik thuis kom en de kleinste ligt op bed dan zit ik constant naar de babyfoon te kijken en te luisteren. Ik hou echt zielsveel van hem en ik sta er nog omdat hij zo lief kan lachen en kletsen. Maar door zijn geschiedenis in zijn ow zo korte leven vertrouw ik niks meer. Ook het feit dat hij altijd huilend in slaap valt doet me pijn en ik maak me daar waarschijnlijk drukker om dan dat ik moet doen. Heb hem gister geprobeerd op zijn buik te leggen maar dat hielt hij 10 min vol. Hij wil heel graag duimen en dan lukt op zijn buik wel, heb hem gister middag zo gelegd en na 10 min ging ik boven kijken en toen ging was hij om zich heen aan het kijken en ik kreeg er de zenuwen van omdat hij zijn hoofdje niet gewoon ging neerleggen. Dus toen omgekeerd en toen was het keihard huilen dus hij vind het waarschijnlijk wel fijn al kan hij ook op zijn buik gaan huilen..... Ik moet woensdag naar het CB en daarna komt de fysio en ik ga aangeven dat ik het niet meer trek. Dat alles me teveel is geworden.
Het pijnpunt ligt denk ik bij mezelf en niet bij de ver reflux etc want dit is volgens mij goed onder controle. Had denk ik nooit verwacht dat als alles duidelijk was bij mijn zoontje dat ik dan ook nog 'geholpen' moet worden. Eigenlijk zouden ze bij dit soort aandoeningen een maatschappelijk werkster ofzo erbij moeten halen voor de moeder. De klap komt nu bij mij en ik heb waarschijnlijk te hoge verwachtingen van mijn zoontje. Maar hoop is het ergste wat er is want als het dan beter lijkt te gaan/of beter gaat en het zit een dag tegen dan komt dit zo hard bij me aan. Over twee weken gaan we naar vrienden en dan gaat mijn jongens uit logeren. Ik kan zelf ook niet de controle uit handen geven daarom blijf ik waarschijnlijk alles zelf doen. Ik ben bang dat als ik het niet doe het helemaal fout gaat of dat ze het anders doen dan ik. Ook wil ik hem mijn aandacht geven en dit kan het beste door alles voor hem te doen. Herkenbaar?
Absoluut herkenbaar. Maar nu zowel mijn vriend als mijn moeder "helemaal ingewerkt" zijn, laat ik het graag af en toe los. Sommige dingen gaan bij hun gewoon beter! En dat kan ik dan weer overnemen. Goed dat je jezelf en de situatie zo door hebt en durft te beschrijven hier Nu nog die hulp regelen, zet m op hoor. En het is allemaal ook niet niks, je kindje met zo'n moeilijke start, logisch dat ook jij dat moet verwerken. En die maatschappelijk hulp, goed idee, zelf om vragen!
Jeetje wat onwijs vervelend zeg Kan me voorstellen dat je erdoorheen zit. Ik zou denk ik ook hulp zoeken in de vorm van osteopaat. Misschien zit er nog wat anders dwars? Ik weet niet of je het weet, maar weet je dat je kindjes met een reflux beter niet kan inbakeren? Ik snap dat je er volledig doorheen zit hoor, maar kun je geen hulp krijgen van familie? En je man, waar is hij in deze? Ik neem aan dat hij je toch ook wel helpt?? En zeker de KA benaderen als je zelf het idee hebt, dat de reflux nog niet onder controle is! Hopelijk gaat het wel gauw beter hoor, want dit is natuurlijk niet genieten voor je
Hij wordt ingebakerd op advies van KA, Fysio en CB dus daar vertrouw ik maar op, en als hij eenmaal slaapt dan slaapt hij klokje rond
Oh echt?? Oh sorry, dat wist ik niet In "mijn tijd" , werd het namelijk juist niet geadviseerd. Ook op de site van inbakeren.nl staat het tegenovergestelde. Volgens mij verschilt het echt per arts dan. Maar het lijkt me dat het dan wel goed is ja.. Tja, dan zou ik een fysio/osteopaat proberen? Een kleintje wat zoveel huilt lijkt me toch dat er iets (anders) aan de hand kan zijn..
Dat je het moeilijk vind om de controle uit handen te geven, dat herken ik zeker. Ik moet mezelf steeds dwingen rationeel te zijn en te denken "wat kan er nou echt mis gaan als ik er zelf even niet bij ben?". Goed dat je voor jezelf ook hulp hebt gezocht, dat is al een begin.
Hier ook.. Ik kan het namelijk allemaal het beste, ik weet het ook het beste en ik wil het gewoon allemaal op mijn manier... Maar ja, nu ik weer werk móet ik wel. En ik moet zeggen: het gaat heel aardig, al zeg ik het zelf! Maar als je kindje nog steeds zo veel huilt, dan zou ik toch weer hulp zoeken. Maar als het meer jouw beleving en gemoedstoestand is, dan zou ik voor jezelf wat zoeken. Wie weet helpt het je wel. Sterkte!
Oh, wat herkenbaar; het kijken naar de babyfoon en al helemaal in de stress schieten zodra je een kik hoort. Daar dus ff een virtuele knuffel voor Ik dacht ook meteen aan oorontsteking. Hier hebben we dat ook al een aantal keren gehad. Overdag niks aan 't handje, vrolijke spelende kinderen. Maar 's nachts !!! Als ze liggen, dan veranderd de druk in het hoofd en bij de oren. En daarom hebben ze er 's nachts meer last van dan overdag. Waar ik ook nog aan dacht, was het inbakeren op een andere manier. Want je gebruikt een paco?? Ik ben zelf een groot voorstander van de inwikkelen in inbakerdoeken met sluitspelden. Mijn kabouters hebben er heerlijk ( en mama dus ook) door geslapen...
Och meid.. Ik zou zeggen, breng hem maar een nachtje hier ik ben onze dochter gewend en dat was zo te lezen nog wel heftiger (niet dat dat iets afdoet aan jullie misère!).. Enfin, je schrijft zelf dat de reflux onder controle is, dat het daar niet aan ligt, je kunt je zoontje gewoon even niet hebben. En dat is vast niet zo vreemd hoor! Ik begrijp dat je oudste zoontje zo'n anderhalf jaar ouder is, dus je hebt twee kleintjes om voor te zorgen, dat is niets niks. Maar zoals je zelf aangeeft, jíj hebt het helemaal gehad momenteel, dus misschien moet je hulp en ontspanning voor jezelf zoeken? De huisarts is ook een vertrouwenspersoon, bel hem/haar op en vraag om hulp. Directe hulp, niet acht weken wachten! Het kan echt veel sneller hoor! Van het CB kunnen ze ook langskomen om te praten met jou. En als de huisarts je niet per direct aan andere hulp kan helpen, kun je ook met hem/haar praten en een plan van aanpak maken. En breng je kindje(s) even naar je (schoon)ouders of een vriendin en ga slapen of iets anders waar je behoefte aan hebt. Bóek desnoods dat hotelletje voor jezelf!