Ik herken wel veel in je verhaal hoor! Laten huilen doe ik echter nog steeds niet. Mijn dochter heeft het nog steeds vaak moeilijk, oren tanden ontwikkeling?! Weet het ook niet altijd, maar ik heb me erbij neergelegd, het gaat echt een x over (als het niks medisch is natuurlijk!!). Nu is ze 8,5 mnd en gaat het steeds iets beter. Hier sliep ze tot 3mnd de hele dag op mijn buik, maar ook hier ging dat daarna niet meer, dan ging ze echt niet slapen maar wel huilen van vermoeidheid dus moest ze toch echt in haar eigen bedje gaan slapen. Dat was even zoeken naar een goede manier. Nu nog moet ik haar vaak in slaap wiegen maar soms gaat ze nu ook uit zichzelf slapen! Wil je heel veel succes wensen en zoals mijn tante zei dit is maar even (ook al lijkt het oneindig en ben je ontzettend moe) maar neemt je kindje wel de rest van zijn leven mee!! Sterkte!
Ìk kan mij heel goed voorstellen dat je er even doorheen zit, ik ken dit gevoel uit de beginperiode maar al te goed... Het is jammer dat zo'n topic altijd verzand in een discussie over wel en niet laten huilen wat je alleen maar onzekerder maakt vaak. Misschien is het toch een idee om je kindje een nachtje uit logeren te geven bij je ouders of iemand anders die je er mee vertrouwd. Bij ons werkte dit toen goed. Ik moest er soms ook wel 10 keer uit in de nacht en overdag sliep ze maar 45 min. waardoor ik ook niet even bij kon tanken. Mijn vriend wilde mij als verassing voor mijn verjaardag mee uit eten nemen en had toen geregeld dat mijn dochter uit logeren ging. Ik vond dit even moeilijk, maar het vooruitzicht van een ongestoorde nacht was wel heel aanlokkelijk. Ze sliep bij mijn zus en warempel sliep ze daar gewoon de hele nacht door! De volgende nacht sliep ze bij ons ook door! Daarna veranderde dit wel weer dat ze af en toe wakker werd, maar het was fijn om te weten dat het er wel in zat! Dus misschien is het wel een idee, het kan eventueel iest doorbreken door een andere aanpak van iemand of gewoon door andere omgeving. Jij kan dan even bijslapen en van de gelegenheid gebruik maken om te bedenken hoe je het de komende tijd wil aanpakken. Wat je kiest maakt misschien niet eens zoveel uit, maar het consequent zijn voor een tijdje denk ik wel, want dat schept duidelijkheid voor je kindje maar ook voor jou. Na altijd oppakken bij huilen enz. Hebben wij uiteindelijk wel de tips uit de "babyslaapgids" gebruikt. Hierbij troost je je kind wel (in bed) en wanneer hij/zij dan weer gaat huilen wacht je 5 min. (desnoods 4) voor je weer gaat enz. enz. De tweede dag maak je er 10 min. van en de 3e dag een kwartier tot een half uur. De derde dag is nooit nodig geweest hier, toen sliep ze gewoon. Dit hoeft niet jouw aanpak te zijn natuurlijk, maar ik denk dat het goed is om iets te gaan doorbreken en te kijken welke aanpak iig voor JOU werkt die je een tijdje wilt volhouden. Vraag steun aan je omgeving, door iemand eens op te laten passen zodat je even bij kan komen, dat is geen schande! Pasgeleden las ik hier trouwens ook een tip: Verplaats het bedje eens. De ts stond daar wat sceptisch tegenover na 9 maanden tig keer per nacht eruit te moeten, maar ze deed het toch maar en het hielp. Het kindje sliep de eerste nacht meteen door! Hou moed het wordt echt een keer beter, sterkte
Wilde me er eerst niet in mengen maar, t.s na wat ik lees denk ik dat je er verstandig aandoet om hulp te zoeken je bent totaal op. En sommige kunnen wel zeggen neem maar de heleavond op je buik, nou daar word je vrolijker van. NOT. Je hebt duidelijk de uren dat de kinderen slapen tijd voor je zelf nodig en daar is totaal helemaal niks mis mee. Juist normaal. Dat laten huilen maakt idd elke moeder onzeker en dat is ook normaal. Dat werkt niet bij de meeste. Bij jou niet bij mij niet. Je ziet er als een berg tegen op om je kindje naar zijn bedje te brengen dat is ook niet gezond. Je werk is je ontspanning. Ect ect. Kortom ga naar je ha leg al deze dingen voor en laat je door verwijzen om met iemand te kunnen praten die er verstand van heeft. Hier kunnen we zeggen dit of dat maar het kan ook het verkeerde advies zijn de ene zegt dit de andere dat. Je moet voor je zelf uit maken wat voor jou het prettigst is. Heel veel sterkte in elk geval en een goede moeder durft juist hulp te zoeken.
Ik sluit me hierbij aan. Kies iets wat voor jou en je baby goed voelt! Wat is bijvoorbeeld je eerste reactie als je mannetje huilt? Is dat vooral verstandelijk en/of gebaseerd op 'iedereen doet het zo'? Laat dat dan eens los en kijk wat je gevoel zegt dat goed is voor jullie. Als je gevoel zegt dat je 'm moet troosten of wat dan ook, geef daar dan aan toe. M.a.w. geef toe aan je moedergevoel. Diep vanbinnen weet jij waarschijnlijk heel goed wat je mannetje nodig heeft. En als jij voor de volle 100% achter je aanpak staat en zeker weet dat je het beste met je kindje voorhebt en zeker weet dat je aanpak voor jullie werkt wordt je daar waarschijnlijk een stukje rustiger van. Je zoontje voelt dit dan waarschijnlijk ook. Als jij consequent en zeker van je zaak bent kan hij daar ook steun van krijgen en zich veilig bij voelen. Maar Isis, hoe is het nu met je en heb je nog hulp gezocht/de noodzaak van je hulpvraag benadrukt bij ha of ka?
De fysio is vandaag geweest en heeft lang met mij gepraat. Door de moeilijke start voor ons beide zei ze dat onze kraamtijd nu moet beginnen. We moeten weer vertrouwen in elkaar krijgen. Eigenlijk zei ze wat er ook in de slaapgids staat over bij zijn bedje blijven tot hij slaapt. Heb me al ingesteld dat ik lang naast zijn bed zal zitten. Ik moet het idee loslaten dat hij nu al vanalles moet kunnen. Een kennis heeft een keer tegen mij gezegd toen hij 2 maanden was dat hij nou wel eens over zijn kwaaltjes (buikkrampen en van slag raken als het druk) heen moest groeien. Mede door dit soort opmerkingen en iedereen die hun baby maar overal mee naartoe nemen voel ik erge druk. Ik ga vanaf nu mijn leven leiden en wat de rest vind zal mij een worst wezen. Dan is mijn zoontje maar niet zo makkelijk als de andere kindjes. Ik denk dat ik hiermee mezelf al een stuk help en me mannetje nog veel meer.
Heel goed om te lezen! Ook herkenbaar die opmerkingen. Ik kreeg ook vaak te horen; Goh je moet wel oppassen dat je nog wel de deur uit komt hoor! Ze gaat echt wel slapen als ze moe is (not). Ze kan dan toch daar wel in haar kinderwagen slapen?(nee dat doet ze dus niet....) Ze moet het toch leren, anders kan ze straks nergens slapen of mee naar toe. Ik was hartstikke bang dat ik dus een moeilijk kindje aan het creeeren was door rust en regelmaat toe te passen. Ik vond het ook moeilijk om op stap te gaan, omdat ze dan gewoon niet sliep en ze helemaal overprikkeld raakte. Terwijl als we thuis waren het duidelijk was dat wanneer ze 1.5 uur op was, weer moe was en naar bed moest (de eerste maanden met inslaaphuiltje) Pas rond de 5, 6 maanden begon dit te veranderen en had ze minder die rust en regelmaat nodig, en kunnen ze wat langer wakker zijn en hebben ze minder slaap nodig. En ik heb helemaal geen moeilijk kind gecreeerd want ze valt nu gewoon tijdens het winkelen in slaap in de kinderwagen wanneer ze moe is en wanneer we op visite zijn of ze gaat logeren dan slaapt ze prima in een campingbedje zonder problemen. Slapen is geen probleem meer, hoewel ze 's nachts vaak wel 1 of 2 keer even wakker wordt, maar dat hoort er ook een beetje bij (dan weer verkouden, dan weer tandje of sprongetje) en het is een lief tevreden meiske geworden. Het heeft dus echt gewoon tijd nodig. Doe maar lekker dus jouw ding en hoe jij het wil. Dat op stap gaan e.d. komt vanzelf echt wel weer!
Accepteren is denk ik inderdaad de eerste stap. En ik denk dat wanneer je mannetje voelt dat jij hem accepteert zoals hij is, hij al een stukje rustiger wordt. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen! En vooral de kracht om je eigen gevoel te volgen en jullie eigen leven te leiden.
Hai Isis, Wat een fijn inzicht en wat prettig dat de fysio hierover met je kon praten! Het gaat je vast helpen. Maar daarnaast is het toch fijn als je man of ouders het af en toe een paar uur kunnen overnemen zodat je ook even met de wind door je haren (?) op de fiets lekker naar buiten kunt, ik zeg maar wat. Of in bad, of zoiets. Het is ook herkenbaar, ik heb ook last van (mn schoonfamilie) die steeds iets "vinden" van ons, ons meisje, onze methode, etc. En ongemerkt heb ik er erge last van en ga ik ze maar uit de weg. Lees dit stukje wat je hebt geschreven nog maar af en toe door de komende tijd, om die gedachte vast te houden Hoop dat het je oplucht! BAbel
Ik vind dat zo'n onzin als mensen zeggen dat je je kleine baby maar overalmee naartoe moet zeulen. Sommige kindjes kunnen dat, de meeste niet. Ik nam mijn ventje het eerste jaar maar zelden en dan kort ergens mee naartoe. Hij kon alleen slapen hier in bed of bij mijn ouders in het campingbed. Zo te horen heb je een gevoelog kindje. Het wordt voor jullie allebei makkelijker als je daaraan toegeeft ipv te hoge verwachtingen te hebben wat betreft doorslapen, makkelijk in slaap vallen, krampen die al over moeten zijn etc. Waarom ga je 's avonds anders niet eens sporten of desnoods even een ijsje halen, weet ik veel, je man kan toch ook thuisblijven?
Even update. Kleine slaapt zonder zak en zonder huilen al vanaf half 7. Heb wel zijn mouwen aan zijn romper gespeld zodat hij zichzelf niet wakker mept
Ja baker hem normaal in maar door prikken mag het niet. Hij mept zichzelf echt wakker steeds dus heb zijn mouw nu vastgespeld zodat hij (hopelijk) rustiger slaapt
Ohw, ik heb gewoon ingebakerd hoor na de inentingen. Hij had nooit koorts en ik legde hem koel te slapen. Die verandering maakte hem helemaal gek, maar fijn dat je mannetje slaapt! Toch wel met babyveiligheidsspelden vastgemaakt he?
Lekker meid! Ja soms slapen ze juist extra na de prikjes, dus niet teveel schrikken als het morgen anders gaat he. Maar vanavond heb je vast "binnen", kon je wel even gebruiken denk ik
Fijn hoor dat hij gisteren zo lekker is gaan slapen! Heeft hij de hele nacht lekker geslapen? Wat moeten die kleine wezentjes ook veel doorstaan hè, de eerste tijd. Opgroeien gaat niet zonder slag of stoot....
Als hij niet ingebakerd is wordt hij wakker voor een nachtvoeding. Terwijl hij ingebakerd door slaapt. Wat moet ik nou doen? Inbakeren en hem laten doorslapen of nu al gaan wennen aan zonder slapen met nog een nachtvoeding? De kleine gaat om 18:00 meestal al wel de nacht in en maak hem rond 10 uur wakker voor de fles maar kan hem dan ook zelf laten komen en dus niet inbakeren.... Hij wil zo graag duimen dus vind het nu zielig om in te bakeren
Isis, met 3,5 maand is een nachtvoeding echt niet vreemd hoor. En als dat nou de manier is om hem niet-ingebakerd te laten slapen (ik neem aan dat hij wel weer gaat slapen na de voeding?) zou ik dat maar doen. Inbakeren mag toch niet al te lang meer..