Ik word echt gek van mijn man Hij is zó nerveus voor de bevalling nu het dichterbij komt, dat ie zich gedraagt als een 5-jarige die weet dat sinterklaas binnenkort in het land is... Geen land mee te bezeilen, dus Hij geeft zelf aan dat ie constant met de gedachte zit dat mijn vliezen elk moment kunnen breken... Dat belooft nog wat, als ie dit nog zo'n maximaal 6 weken moet volhouden. Iemand tips om hem wat rustiger te krijgen? Zelf ben ik eigenlijk hardstikke relaxed... We zitten tenslotte nog niet op de 37 weken en ik heb nog geen enkel gerommel gevoeld...
Lange (bos)wandeling maken? Als jij dat volhoud natuurlijk. Hij zou ook kunnen gaan sporten, dat hielp mij wel vaak rustiger worden. En anders is er nog rustgevende thee of je zou hem kunnen masseren.
Haha, zit wel aan zoiets te denken.... Ik word er afentoe echt zo moe van! Boswandeling kan nog wel, denk ik... Gaan we dat morgen eens proberen
die van mij was ook zo weet je wat die zei toen het begon ik denk dat ik me ziek ga meldennou dacht het niet we gaan bevallen
Die van mij was ook zo. Was ook bang om flauw te vallen, wilde NIETS zien, etc etc. Uiteindelijk de cursus Samen Bevallen gedaan (4 avonden) en dat heeft heel goed geholpen. Toen mocht ik ook thuis bevallen van hem - maar toch voor de bevalling elke dag wel 3x mailen of ik al wat voelde... ja schat, heel veel schopjes! Tijdens de bevalling draaide meneer als een blad aan de boom om: stond overal met zijn neus vooraan, heeft van alles foto's gemaakt, wilde zelfs mijn totaalruptuur vastleggen (NO WAY!) en gilde het hardst dat hij de navelstreng wilde doorknippen. Maar tijdens de weeen superrelaxed, heel rustig, echt super. Ze kunnen je soms doen verrassen, die kerels
Wij hebben ook de cursus samen bevallen gedaan.... sindsdien is ie extra op me aan het letten.... elk pijntje zou volgens hem de eerste wee kunnen zijn en dan gaat ie dus lopen klokken Nu al!
Herkenbaar... als ik diarree had was dat een symptoom, als ik buikpijn had was dat een teken, en ga zo maar door! Maar dat was met name rond de 37/38 weken, later werd hij wat rustiger hierin. Hij was trouwens ook degene die klaagde bij de verloskundige over hoe zwaar de laatste loodjes zijn (voor hem dan...)
Mijn man is ook heel nerveus geweest. Nu we eindelijk het punt bereikt hebben dat het letterlijk elk moment kan beginnen is ie een stuk rustiger. Ook gek haha. Nou weet ik natuurlijk niet hoe hij straks reageerd als hier een plens water valt of als ik lig te kermen met weeën maar voor nu heb ik er alle vertrouwen in. Misschien komt het omdat ik gezegd heb dat als vrouwen goede steun van hun partner krijgen tijdens weeën en bevalling, dat het voor de vrouw beter te doen is. Dat hij me er doorheen moet slepen als ik denk dat ik niet meer kan. Is toch een belangrijke taak
Mijn man is mega mega nuchter maar na de info avond bij de vk over de bevalling vraagt hij nu net iets vaker, voel je de baby nog goed? en als ik iets zeg over een pijntje of kramp vraagt hij of dit ook een van de symptomen is aan het begin van een bevalling, de lieverd
Mijn man is de onbezorgdheid zelve hihi maar we hebben het al eens twee keer meegemaakt en hij is zelf arts. Hij denkt dan weer dat ik nog alles kan... Dit weekend meubels in elkaar gestoken. Zoet, hou die kast eens vast/tegen......euhm mijn buik past niet meer in je gevraagde pose.....
haha. Wat niet-herkenbaar. Die van mij wilde gewoon niet geloven dat ik weeen had, en ik heb bij de eerste dus zelf zitten klokken. Zei die: Nee schat, maak je nou niet druk en ga gewoon slapen. Maar... de verloskundige zei naderhand dat dat wel heel goede raad was. Gewoon lekker relaxen ipv naar je klokje zitten staren. Dus dat krijg ik nu iedere keer naar mijn hoofd geslingerd Op de cursus hypnobirthing hebben de mannen ook heel veel informatie en mogelijkheden gekregen om ons bij te staan tijdens de bevalling (ontspanningsoefeningen, lichte aanrakingsmassage ed) Hij is er nu dus ook wel relaxed onder.