Oh ja, hier ook hoor, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen, want hij is ook enorm, dus ik zit er niet zo mee. Maar ja, op een gegeven moment denk ik dat je dat ook wel genoeg gehoord hebt, je weet het zelf ook wel, toch? Wat ik wel irritant vind is dat we iemand in de familie hebben die elke keer over mijn dochtertje moet zeggen 'wat een dikke benen heeft ze toch, er zit wel lood in haar kont etc'. Ze zit zo'n 1 a 2 lijnen onder het gemiddelde met haar gewicht . Tja, zeg dat maar vaak genoeg en ze gaat het straks nog geloven. We hebben ook maar gezegd dat ze dat niet meer hoeft te zeggen. Het is trouwens iemand die zelf al jaren nog al fanatiek aan het lijnen is en erg let op ieders figuur.
Mag ik dan ook mijn mening hebben en mij uiten over iets waar IK mij aan erger? Wat is het probleem? En ik zit er niet op te wachten? Ik vertel toch dat ik het ook vaak te horen krijg over mijn zoontje? Moeten we allemaal maar ja en amen zeggen als iemand wat op het forum post? Overigens, in je voorbeelden noem je alleen maar negatieve punten. Is dat dan waar deze irritatie vandaan komt? Zijn mensen die zich hieraan storen onzeker over de grootte van hun kind?
mijn zoontje is ook alles een stuk boven gemiddelde. IS met 3 maanden 7320 gram en 64 cm dus best een groot ventje, krijg ook best vaak t horen zo lekkere grote of flinkerd!
ik denk dat het gewoon een zinnetje is om aan de praat te gaan... zo krijg ik altijd de vraag: Hoe oud istie... of een echte deugeniet he.... net of je dat kan zien als het kind in een buggy ligt te slapen hihi
Tja, ik krijg ook vaak te horen hoe klein/licht mijn dochter is of hoe jong ze 'aan doet'. Dan zeg ik 'ja, klopt, ze is klein' Kan er ook niks anders van maken Heb me er overigens nog nooit aan gestoord.
Ik krijg van vanaf de geboorte van mijn zoontje constant opmerkingen over hoe groot hij is. Hij is nu met 15 maanden 87 cm. Ik heb het inmiddels een keer of 60 gehoord. Ik krijg het er eerlijk gezegd niet warm of koud van. Het heeft mij ook nooit geïrriteerd. Hij is nu eenmaal groter dan een gemiddeld kindje van zijn leeftijd, dus tjah. Moe word ik er zeker niet van.
Dat denk ik dus ook.... Net zoals het zo standaard : oooh wat is ze groot geworden! Ik stoor me er dus ook totaal niet aan aan dat soort opmerkingen en praat gewoon mee / eroverheen/ verder.
Nou nee ze hebben geen gelijk,wat is groot, wat is klein en ze bedoelen het misschien niet hatelijk maar het is voor mij nu onderhand wel irritant,
Dat denk ik ook. Volgens mij doe soms ik precies hetzelfde namelijk.... Ik zie het maar als belangstelling en wil niet iedere zin op de weegschaal leggen voordat ik het uitspreek. Maar toch snap ik het wel dat het je de neus uit gaat hangen. Ik kreeg het namelijk bij m'n dochter (in het begin met name) ook veel te horen. Wel zo regelmatig dat ik op een gegeven moment zelf al begon met; Wat een flinke meid he?!
ik snap helemaal wat je bedoelt. heb even nagezocht: mijn dochter was met 14 maanden 82 cm. Groot dus, en ja, dat zei dus ook iedereen. Nu is ze 3 en half en 1.10 meter. Even groot als een kind van 5. Wij hebben we geen moeite mee, zei zelf ook niet, maar ze zijn wel allert! Daar bedoel ik mee: mensen verwachten vaak te veel van haar. Ze zien haar als een kind van 5 en denken dat ze ook dingen kan die een kind van 5 kan. Maar dat gaat dus niet als je 3 bent! Dat vind ik wel vervelend.... Als we nu vertellen dat ze pas 3 is, is de standaard opmerking dan ook: Zo dan is ze wel groot voor haar leeftijd. Oh ja ook zo leuk als we ergens onder schooltijd zijn: ben jij vandaag lekker vrij van school? ja duh....ze zit nog niet op school.
Ach, laat ze lekker kletsen. Mijn dochter was tot 6 maanden een tenger ding, wel gemiddeld wat betreft lengte, maar gewicht was onder het gemiddelde. Zelfs toen zeiden mensen: ' Wauw, dat is een flinke'. Toen begon ik me altijd te verdedigen. Nu zit haar gewicht iets boven het gemiddelde en haar lengte trouwens ook, alles is in verhouding en nu zeggen ze ook vaak dat ze zo flink is. Nou, gewoon complete onzin. Ze heeft wel lekkere volle wangen, maar verder niets flinks aan. Lekker laten kletsen al die mensen en je er niets van aantrekken. Ze zullen altijd wel hun woordje klaar hebben, daar veranderen we helaas niets aan.........
Iedereen super bedankt voor jullie reactie, Ik wil alleen nog iets zeggen wat natuurlijk ook niet moeten vergeten dat dit verhaal inderdaad voor kleine kindjes ook geldt die horen dat natuurlijk ook regelmatig van oo wat is ze klein,maar als we nou eens om ons heen kijken er lopen toch alle maten en kleuren vormen etc.etc. rond het is dan toch logisch dat er in de kindertijd al verschillende maten gaan onstaan. en voor het kind zelf vindt ik het ergst die krijgen gewoon een complex aangepraat vanaf klein,ze horen de hele dag maar dat ze groot of klein zijn
Hoi IK krijg ook alstijd te horen dat mijn dochtertje groot is vandaag bij het kinderboerderij nog ze zal wel 3 3,5 jaar zijn ik nee hoor 2 jaar en 3 maanden ooo hoor je dan doet mij best pijn zoiets mijn man heeft er geen problemen mee als ze dat zeggen ik wel !
Uiteraard mag jij je mening hebben maar laat een ander die dan ook hebben. Ik ga jou niet vertellen dat jij je er wel druk over moet maken als iemand jou verteld dat je een groot kind hebt. Jij bent degene die hier loopt te verkondigen dat mensen die zich hier wel eens aan storen het los moeten laten. Zoals jij eea formuleert komt het nogal neerbuigend over. Ik weet niet hoe je het precies bedoelt maar erg vriendelijk komt het niet over. Beetje onzinnig dat je komt met de vraag of er dan overal maar ja en amen op gezegd moet worden. Ik weet niet of het onzekerheid is over de grootte van mijn kind. Het is misschien de manier waarop het steeds gebracht word. "Zo het is wel een flinkert" of "jeetje wat een beer" vind ik nou net even wat minder leuk klinken dan "wat is het toch een lieverd" o.i.d.
De gemiddelde lengte van tegenwoordig is gewoon steeds kleiner,als je naar de jeugd kijkt zijn het gewoon steeds kleinere meiden en jongens vooral bij de buitelandse culturen zijn gewoon kort,niet iedereen natuurlijk maar de gemiddelde lengte en kledinmaten vallen tegewnwwoordig kleiner en korter.
Wow!!!! Eva is even lang en zwaar, maar wel 22 maanden en dus bijna een jaar ouder! Ik krijg hier altijd de opmerking: wat een poppetje! Vind ik wel heel leuk. Eva was vrij groot toen ze geboren werd (53 cm, 4350 gram) en met 6 maanden paste ze nog net in de bak. Keek er iemand in de wagen en zei: oh, maar dat is helemaal geen baby meer! Niet vervelend bedoeld, maar ik vond het zelf niet zo leuk, want ze was al een half jaar mijn baby en zou het nog een half jaar zijn! Maar ik keek vandaag ook even nieuwsgierig in een kinderwagenbak en daar lag ook zo'n grote baby in. En toen had ik ook wel zoiets van, hm, dat is helemaal geen baby meer, tenminste, niet de baby die ik voor ogen had (zo'n pasgeboren prulleke ). Maar goed, dat laat dus ook weer zien dat het in een ander perspectief heel anders over kan komen.
Mijn dochter was 55 cm en 4390gr bij de geboorte en is nu 87cm en 13 kilo. Ook best groot en altijd al geweest dus. Ik stoor me er niet aan als mensen zeggen dat ze groot is maar waar ik me wel aan stoor is als er gezegd word dat ze grof is (ze is gewoon goed in verhouding) of dat ze zo'n grote voeten heeft. (heeft nu maat 24) Vrienden van mij die juist een heel klein kindje hebben doen dat wel eens 'Wat is ze grof', 'Wat heeft ze brede schouders', 'Jee wat een grote voeten', 'Ik zie haar geen balletdanseres worden' En familie vandaag ook: 'welke schoenmaat heeft ze nu? Jezus wat groot.' Daar kan ik me dus echt aan irriteren. Het is ook weer niet dat het niet benoemd mag worden dat ze grote voeten heeft voor haar leeftijd, maar vooral de manier waarop gaat het me om.