Dit topic word echt compleet uit zn verband gerukt!! Het gaat in de OP niét om een kindje die in een koets zat en gráâg op het paard wou. Nee het gaat om het feit dat een Persoon (man of vrouw maakt niet uit) het kindje zomaar oppakt en op het paard zet. Anders zou zijn... het kindje zit in de koets en vind er niets aan. Vraagt of ze op het paard mag en diegene helpt haar. Dit zijn twee hele verschillende dingen wat je totaal niet met elkaar kunt vergelijken. Het meisje vond het heerlijk in de koets dus laat je haar daar lekker zitten. Had ze er om gevraagd dat ze op het paard wou was er geen probleem geweest als iemand van de draaimolen had geholpen. Ik ben het met TS eens, ik zou het niet kunnen waarderen als iemand zomaar mijn kind verplaatst zonder dat mijn kind daar om vraagt of dat het gevaar loopt!
Tja ik zie nog steeds het probleem niet.. die man zit daar dag na dag op die draaimolen, weet waarschijnlijk dat bijna alle meisjes van paarden houden en wilde haar nog een extra plezier doen.. boeien en aardig toch.
Ik vind het ook niet onaardig maar vind het meer onnodig. Als het kindje geen plezier zou hebben in de koets en liever op het paard wilt dan is het geen probleem dat ze geholpen word maar daar vroeg ze verder niet om en vond het super leuk in de koets.. Ik zou er verder niets van zeggen ofzo maar zou het ook niet nodig hebben gevonden.
Ik vind dat je vriend gelijk heeft en je overdreven reageren. Hier gebeuren dat soort dingen ook,heel normaal en sociaal vind ik. Zo tillen de vaders de kindjes in de speeltuin op de schommel of glijbaan en delen de moeders ijsjes uit aan alle kindjes in de speeltuin. Dochter mag alleen buiten het hek spelen en natuurlijk vertel ik haar over de eventuele gevaren. Maar ze mag gewoon ergens op worden getild of getroost en hoeft ook geen ijsjes af te slaan van mensen die ze niet goed kent. Ik geloof er nog wel in
Maar uiteindelijk.....heeft het kindje er last van dat ze op het paard zat? Wat bereik je ermee om die man aan te spreken? Dan heb je je zegje gedaan en ben je het kwijt. En die man, schrikt er waarschijnlijk van. Er is toch niks gebeurd?
Ringeling.. volgens mij zei ik dat ik er Niets van zou zeggen verder maar dat ik het ook niet nodig had gevonden dat die man dat deed omdat ze het toch naar dr zin had.
Ja precies dus ik vind het dus ook een beetje gek dat je naar aanleiding van dit topic dan ineens geen kinderen meer helpt. Dat is dan gelijk weer de andere kant en enigszins overdreven.
vind je? wat ik hier lees is dat blijkbaar behoorlijk wat mensen precies weten wat een peuter dacht, waar ze naar keek, en wat ze wel of niet zei. Stonden jullie misschien met zn allen naast haar? haar moederkon ook niet horen wat er gezegd is, maar heeft 1 zin gehoord van een peuter en de rest zelf ingevuld. of staat het vast dat het kind rie 'nee, ik wil niet op het paard', en die jongen antwoorde met 'jawel, dat wil je wel'. deze topic wordt meer uit zn verband gerukt door alle mensen die precies menen te weten wat er gebeurd is. wellicht keek zij gewoon lachend naar de paardjes, zei de jongen dat zij vast wel goed paard kon rijden, en zei met een glimlach 'jaa'. is ineens een heel ander verhaal.
Wat vind jij dan van caissières die ongevraagd snoep aan je kind geven? Heeft je kindje daar last van? Nee. Bedoelde de caissière het goed? Ja. En toch vinden veel ouders dit niet leuk.
Je mag tegenwoordig ook niets meer doen of zeggen tegen het kind van een ander, want je zou maar eens verkeerd begrepen worden... Ik snap wel dat veel moeders een heel grote beschermingsdrang hebben, en door alle verhalen in de media wordt dat nog eens aangewakkerd. Maar kom op zeg, een beetje relativeren zijn we toch nog niet verleerd? Als mijn dochter vanuit een koets overgezet zou worden naar een paard, en ze geniet ervan, geen probleem. Dan geniet ik van haar blijdschap. Ik ga dan echt niet denken, of misschien dit of dat. Vaak, heel vaak, doen mensen dingetjes zonder bijbedoeling. Maar dat wordt steeds minder, die kleine aardige dingen. Of juist even een kindje wijzen op iets dat niet mag of zo. Mensen doen dat steeds minder omdat ze bang zijn voor weet ik wat uitgemaakt te worden. Ik doe daar niet aan mee. De kinderen die in mijn straat spelen spreek ik gewoon aan op stout gedrag, en ook op goed gedrag. Ik accepteer geen pesten, ruzie, elkaar pijn doen, en dat weten ze allemaal. En ik verwacht ook dat andere ouders mijn kinderen daarop aanspreken als ik het niet zie, of er even niet bij ben. Dat is toch normaal? Of loop ik daarin achter, is dat niet meer van deze tijd?
Ja dat vind ik. Natuurlijk overdrijven een aantal hier ontzettend door er gelijk van alles bij te halen en ik denk zelf dat de meeste die het hardst schreeuwen het niet eens zouden doen Het is gewoon een onschuldige situatie en er is niks aan de hand. Ikzelf zou misschien zo iets hebben van 'huh waarom doet hij dat' maar verder niks. Oogcontact maken en ervan uit gaan dat hij er echt geen gekke/vreemde/rare bedoelingen mee heeft. Maar om dan gelijk te zeggen dat je andere kindjes niet meer durft te helpen v.w. dit topic...