Ik zeg soms dingen waar ik later spijt van heb. Heb me hier lang niet druk om gemaakt, maar de laatste tijd wel weer. Bijvoorbeeld tegen collega,s zeggen dat je het nog helemaal niet leuk vindt dat je dochter een klasgenootje te spelen kreeg en dat je blij bent dat ze weer opgehaald werd. Of zeggen dat je dingen in je huis toch liever anders had verbouwd. Echt persoonlijke dingen dus. Herkennen jullie dit?
Nee totaal niet, hier vertel ik wel veel op het forum, maar in het dagelijks leven dus niet ben daar gek woon hier in een klein stadje en als ik hier een scheet laat, weten ze het in 3 min aan het einde van ons stadje
Ik was vroeger ook een flapuit, dat heeft ook wel eens voor problemen gezorgd. Ik pas nu dus ook wel op wat ik zeg en probeer eerst na te denken of het handig is dingen te zeggen of niet. Mijn man heeft ADHD en flapt er regelmatig dingen uit die ook kwetsend kunnen zijn. Dit is gewoon niet prettig dus in dat opzicht, vind ik het wel erg om een flapuit te zijn of met een flapuit te leven. Ik vind dat je een hoop dingen kan zeggen maar sommige dingen moet je misschien alleen denken. Het vertellen tegen collega's dat je geen zin had in een vriendje en blij zijn dat het weer naar huis is bijv. Niet zo zeer dat collega's vallen over je flapuitgedrag ik bedoel, van mij mag iedereen alles zeggen ik ben niet zo moeilijk. Maar bij zulke dingen laat je wel zien hoe je in elkaar zit en dat is niet altijd handig.
Dat doe ik ook heel veel, alleen mijn vriend is dus het tegenovergestelde. Die vind het niet leuk als ik alles vertel, terwijl ik best open ben. Dus probeer er tegenwoordig wel op te letten. Op het forum let ik juist heel erg op wat ik zeg aangezien het altijd terug gelezen kan worden haha.
Ja precies. Ook al is het een heel lief vriendinnetje, ik zou het niet leuk vinden als haar moeder dat zou zeggen als mijn kind daar gespeeld heeft. Sommige mensen zijn zo beheerst met wat ze zeggen.
Heb ik ook! Heel erg zelfs! Dan denk ik..ik ga iets zeggen zo wat ik beter niet moet doen maar dan kan ik het niet meer tegenhouden. Raar hoor!!
Heeel herkenbaar. En ook een grapje maken bij mensen die dat A. niet snappen en B. niet van gecharmeerd zijn. En als ze dan steeds waziger kijken stop ik niet met het uitbreiden van de grap,neeee,ik ga door, juist omdat ik me dan ongemakkelijk voel maar het wordt er alleen maar erger van,de mensen gaan steeds vreemder kijken etc etc.
Jaaaaa! Hier precies zo!! Had vandaag weer zoiets..kom aanrijden in de straat, ik stap uit. Buurman met vriendin komen buiten. Hij vraagt waar mijn 500 is, ik zeg ingeruild..heb nu de nieuwe panda.. Jammer zegt de vriendin..vond em zo mooi. Ik zeg, de nieuwe panda vind ik net zo mooi maar die ouwe bleghhh en wijs er een aan aan de overkant..bedankt zegt ze das de mijne... Ik denk owww neee... En ik begin te ratelen..ja ze rijden wel lekker en mijn moeder heeft er ook 2 gehad (echt waar) buurman schiet ongelooflijk in de lach... Het zweet breekt mij uit... Schaam!! Ze keken ook echt allebei naar me van..die vrouw is niet goed!!!
Ik herken het wel, maar ik vind het absoluut niet erg. Op mijn merk flapt iedereen er van alles uit, lekker toch? Kan ook gewoon bij ons en ik zou niet weten wat daar erg aan is. Iedereen kan lekker z'n ei kwijt en iedereen is geinteresseerd in elkaars verhalen. Ik ben trouwens helemaal niet zo'n flapuit, maar op mijn werk kan je gewoon alles wel zeggen eigenlijk.
Ik ben een enorme flapuit. Jaren tegen gevochten maar nu heb ik er lak aan, zo ben ik en eigenlijk ben ik daar blij mee. Het brengt namelijk ook heel leuke dingen met zich mee. Ik ben nooit kwetsend moet ik er wel bij zeggen.
Maar is het raar om te zeggen dat je nog zo moet wennen aan spelende kindjes thuis en dat je blij bent dat het meisje werd opgehaald omdat ze zo moe en druk waren?
Nee hoor, dat vind ik niet raar! Ik zeg het ook regelmatig, vind het ook altijd heel vermoeiend en dan vind ik het toch wel fijn als ze weer opgehaald worden. Hoe lief ik die kindjes zelf ook vind.
Ik zie daar het probleem niet van hoor. Mijn schoonouders/ouders zeggen ook wel eens: We vinden het fijn als Sven komt, maar we vinden het ook fijn als hij weer naar huis gaat. Dan hebben ze de rust weer terug. Ik zie daar echt geen probleem in.
De voorbeelden die jij geeft, vind ik helemaal niet van die hele persoonlijke dingen. Zou ook niet weten waarom je dat niet tegen collega's, (met wie je toch veel contact hebt) zou kunnen zeggen... Ik zou me drukker maken om dingen die je eruit flapt die een ander kwetsen. Dat zou ikzelf vervelender vinden als ik een flapuit zou zijn.
Maar wat is er erg aan om iets te zeggen over een auto? 't Is maar een gebruiksvoorwerp en iemand die daardoor persoonlijk beledigd is, moet zich eens even gaan beraden op waar ie z'n identiteit op bouwt, geloof ik.... Smaken verschillen, dus dat jij de oude panda (of de oude 500?) lelijk vindt, dat mag toch gewoon?