Ben ik de enige...?

Oh zo herkenbaar. Ik vind er geen hol aan om zwanger te zijn.
Ergens klinkt dat ondankbaar maar mijn hele zwangerschap heeft eigenlijk alleen maar gezeik met zich mee gebracht.

Ik raakte ongepland zwanger, als ik ben uitgerekend heb ik ook 9 maanden een relatie. Baan kwijt (ontslagen omdat ik zwanger was, dat mogen ze natuurlijk niet zeggen maar het was wel zo) en dat bracht zoveel stress met zich mee. Daarnaast ben ik geadopteerd en mijn eigen zwangerschap riep nogal vragen op. Zo begrijp ik niet hoe je je eigen kind weg kan doen (rationeel wel, emotioneel niet). Mijn ouders konden geen kinderen krijgen dus het feit dat ik niet blij was met mijn zwangerschap (kindje is overigens heel erg welkom) vond ik zo ondankbaar overkomen en ik voel me daar ontzettend schuldig over. Ik had al met 16 weken BI waardoor ik praktisch niks meer zelf kon.
Dus ben 18 weken zat ik er totaal doorheen en loop daarvoor nu ook bij een psychiater. Gelukkig gaat nu alles goed.

Maar ik vind zwanger zijn verschrikkelijk. En helemaal omdat iedereen om je heen het zo leuk en geweldig vind, gadver. Constant de vraag; ja hoe gaat het met je? En dan zou ik zo graag willen roepen: ja ronduit kut. Maar goed, dat is niet netjes.
Ik zei van de week nog tegen mijn vriend, zal blij zijn als de zwangerschap voorbij is. Gewoon mijn eigen lichaam weer terug, weer kunnen doen en laten wat ik wil zonder pijn te hebben en afhankelijk van iemand te zijn.
Schoonmoeder zei van het weekend dat ik er wel van moest genieten. Nou het is voor mij eerder een 'hel'. Nee zwanger zijn is niet mijn hobby.

Overigens hoop ik ook nog een kindje te mogen krijgen en hopelijk zijn de omstandigheden dan ook rustiger. Ik denk dat ik dan meer in staat ben om te genieten. Maar voorlopig ben ik helemaal klaar met het zwanger zijn.

En ik hoop nu niet dat ik als een ondankbare trut over kom haha

 

Nee hoor je bent zeker niet de enige.

Zelf ook geen makkelijke zwangerschap gehad, ben schildklier patiënte en sinds wk 12 een hoge bloeddruk, dus zorgen gehad.
Daarnaast de bekende kwaaltjes, ik heb zowat mijn hele zwangerschap gezegd dat mijn lichaam niet geschikt is om zwanger te zijn.
Gelukkig wordt het harde zwoegen beloont met een ontzettend groot wonder!

 

Weet niet of t al gezegd is, maar brie mag je gewoon eten, zolang er geen au lait cru op staat.
Beetje laat nu, maar dacht zeg t ff....

 

Ook rauwe eieren zijn geen probleem voor je kindje. Je kunt er zelf wel flink ziek van worden en daardoor grote kans op uitdrogen wat natuurlijk niet goed is, maar je kindje kan er niet ziek van worden ofzo...

 

nee hoor, ik vond mijn vorige zwangerschap helemaal niet leuk, ondanks dat ik niet eens enorme kwaaltjes had. En ik zie er nu ook wel weer tegenop, de hormonen, de misselijkheid die alweer begonnen is, de vermoeidheid enzovoorts. De schopjes e.d. waren erg leuk, daar heb ik zeker van genoten, maar van mij mogen die maanden snel voorbij gaan. Het kindje, dat vind ik leuk

 

Ik heb alles met een glimlach zitten lezen. Ik herken het niet helemaal, ik vind zwanger zijn bijzonder. Maar wil ook niet stellen dat het iedere dag leuk is. Door de buitenwereld wordt je geacht enorm te genieten van alles, en dat vind ik zwaar overdreven. Niet iedere dag is leuk en het is héél normaal er weleens van te balen of het zat te zijn. Dat wil niet zeggen dat het kindje niet heel erg welkom is!! Ik vind de eerste 12 weken van een zwangerschap echt vreselijk doordat ik 2 miskramen heb gehad.

Ik ben supergelukkig met ons 2e wonder, maar zal het ook heerlijk vinden als hij/zij gezond en wel bij me ligt en ik de bevalling goed heb doorstaan. Heerlijk om dan mijn eigen lijf en gewicht weer terug te krijgen.

 

Ach een zwangerschap is net zoals de rest van het leven.....
geen roze wolk, maar WEL roze momenten...... en die moet je benadrukken.... en DIE onthouden we en missen we eerder dan het gedoe erom heen.....

De mooie dingen:
de test... de eerste echo...het horen van het hartje, het eerste gekriebel... het krijgen van een buikje (tot op bepaalde hoogte)... het gespeel met je buik...... het "kindje alleen voor jezelf hebben"....
*slaat even een stuk over... " de eerste kennismaking met je kindje....

ETC. ETC. ETC....

heb geen makkelijke zwangerschappen gehad... (al zijn er mensen met nog zwaarder).... maar dacht ook elke zwangerschap weer:
"shit, waarom wou ik dit ook alweer".....
(behalve nu dan...)


maarja een kind hebben..... is ook niet alleen roze wolk....
een partner hebben ook..... een baan... een huis.... etc. etc..

alles heeft leuke en minder leuke kanten...... alleen het beeld van zwangeren wordt vaak verkeerd geschept: dat het "alleen maar leuk is".... en dat is het niet... maar de mooie momenten zijn wel HEEL mooi!!!

 

Tja, dat is gewoon voor iedereen anders denk ik.

Ik vond het de eerste keer allemaal geweldig! Helemaal super! Maar ik heb het zwanger zijn geen moment gemist..
Deze keer vind ik het veel minder leuk. Maar ik voel me ook minder goed dan de eerste keer.

Maar nog even en dan ben je er..! Hou vol!

 

hier juist vant zelfde bij mijn eerste zwangerschap... Ik heb toen nooit kwaaltjes gehad en alles ging vanzelf, dat wel dus op dat opzicht heb ik niet veel lasten gehad..Wel de laatste 3 maanden zo fel het zuur gehad dat ik nachtenlang wakker ZAT (omdat liggen gewoon onmogelijk was) en ik gewoon ellendig was van vermoeidheid... En de laatste maand mocht het van mij echt wel gaan gebeuren want was het zwanger zijn oh zo beu!

Toen is mijn zoontje geboren en ik heb nooit daarna nog iets gehad van: gho wat mis ik mijn buikje... nee hoor voor mij was het ook een fase waarik echt door MOest...Nu ga ik wel proberen wat meer te genieten ervan omdat ik namelijk al een kindje heb en ik mij dus nog volop op hem kan focussen... En nu maar hopen dat de buik mij niet te veel in de weg gaat zitten de komende maanden

Oh ja: Heeeel veel succes met de bevalling !!!

 

Ik herken het helemaal, bij mijn dochter had ik nog wel 40 weken door willen lopen maar deze zwangerschap valt me veel en veel zwaarder. Ik ben al tonnetje rond, al 15 kilo aangekomen, mijn dochter slaapt niet meer smiddags en is om 6 uur wakker sochtends, geen rust dus.
Alles doet zeer en ik ben doodmoe, natuurlijk vind ik het heerlijk om de schopjes te voelen en ik voel me absoluut bevoorrecht dat ik het nog een keer mag meemaken maar ik ben echt blij als de kleine er eenmaal is en ik weer lekker mezelf kan zijn, heerlijk!

 

Ik vind het interessant om dit nu te lezen en ik ben benieuwd hoe je er straks op terugkijkt, wanneer je kleintje er is en je leven weer wat genormaliseerd is.

Ik vond zwanger zijn ook niet zo leuk, hoewel deze volgens het boekje verliep. De bevalling daarentegen was de meest traumatische ervaring uit m'n leven (wil je verder niet bang maken, is voor iedereen anders natuurlijk). Maar toen de kleine net drie maanden was begon ik het ineens te missen. Ik kreeg spontaan warme gevoelens als ik terugdacht aan die bolle toeter enz. En dat terwijl ik me echt niet zo verbonden met de beeb als sommige andere moeders dat al vroeg in de zwangerschap ervaren. Ik was ook niet emotioneel en moest ook geen traantje wegpinken bij echo's o.i.d.

Als ik nu naar m'n zwangerschap kijk ben ik trots op hoe alles is gegaan en denk ik dat ik heel anders de volgende in zou gaan,

Succes met de bevalling en je nieuwe leventje!!

 

Ik vond zwanger zijn vreselijk. Ik heb 9 maanden lang ziek boven de wc gehangen, kon daardoor haast niets eten, last van maagzuur en dus slecht slapen. Nee hoor, ik zat echt af te tellen en ben nog iedere dag blij dat het achter de rug is. Gelukkig vind ik de fase daarna (baby!) wel geweldig, zware roze wolk hier, dus het was het uiteindelijk absoluut waard. Sterkte met de laatste loodjes!

 

ik vond het zwanger zijn juist wel leuk, en bijzonder. De tweede zwangerschap vond ik wel erg zwaar, zowel lichamelijk als geestelijk omdat ik al eens te vroeg bevallen was en nu kwam er vanalles en nog wat om de hoek kijken, 2 x per week naar de gyneacoloog ivm tweelingzwangerschap en hoge bloeddruk, wekelijks injecties, ziekenhuisopname, rugpijn, extreme misselijkheid.
Maar ik heb het 2 keer niet mogen uitdragen en ben bevallen met 27 weken. Nu heb ik er wel 3 mooie kindjes aan over mogen houden.
Ik was overigens wel erg blij dat ik mijn eigen lichaam weer voor mezelf had (ik voelde me zo verantwoordelijk voor de tweeling, bang dat er iets mis zou gaan in mijn buik) , heel dubbel gevoel. Pas na de borstvoeding begon ik me weer wat beter in mijn lijf te voelen.
Succes TS, hoop dat je een goede bevalling hebt!

 

Ik ben ook vandaag uitgeteld!

Ik herken het wel hoor. Vooral als mensen nu zeggen; geniet er nog maar van, straks is het voorbij!
Ja, hallo, dat is toch de bedoeling!?

Ik heb af en toe echt wel op een roze wolk gezeten, toen ik bezig was met het kamertjes, of voor kleertjes ging shoppen.
Maar lichamelijk vind ik er niks aan hoor. Het is leuk als ik m voel bewegen, maar dat is ook het enige.
Van mij mag een zwangerschap best de helft duren!

 

je leest zeker niet ofzo.

 

Huh?

 

Oh, ik zie het al in je vorige bericht.
Sorry dat je je misschien gekwetst voelt, dat is niet de bedoeling hoor.
Ik heb een vriendin die is van de zomer ook met 27 weken bevallen, echt een vreselijke periode vol angst en onzekerheid, en nu nog steeds wel. Als ik zie hoe zij zich er door heen slaat, petje af!!

Ik bedoelde te zeggen dat ik negen maanden erg lang vind, en van mij mag een zwangerschap gerust drie maandjes duren, bij wijze van spreken.

Wij hebben er bijna 4 jaar over gedaan om zwanger te worden, en dit is dus niet vanzelf gegaan. Ik ben hartstikke blij dat het allemaal goed gaat, en ben zeker niet van het klagen.
Maar op een roze wolk zit ik niet.