Hallo dames, Ben benieuwd naar jullie meningen. Wij hebben sinds kort een nieuwe stofzuiger en onze dochter van 1,5 is er bang voor. Zodra de stozuiger de kamer in komt zie ik haar ongemakkelijk worden. Als ik de stozuiger aan zet is het brullen en kan ik alleen stozuigen met haar op mijn arm. Dit is natuurlijk niet te doen. Er zal toch gestofzuigd moeten worden en ik wil haar daar aan laten wennen door toch gewoon de stozuiger erbij te pakken in de hoop dat ze uiteindelijk minder bang wordt. Mijn partner is het hier absoluut niet mee eens en vindt het zielig. Hij vindt dat we dan maar moeten stofzuigen als ze op de crèche is (2x per week). Hij vindt mijn manier erg hard en snapt niet dat ik haar op deze manier haar wil laten wennen aan de stozuiger. Ik daarentegen vind dat onze dochter moet leren om gaan met de dagelijkse dingen en dat we niet alles maar kunnen laten omdat het haar niet zint of omdat ze bang is, sommige dingen moeten nu eenmaal gedaan worden. Daarbij vind ik 2x per week stofzuigen gewoon te weinig. Onze dochter zit in een fase waarbij ze vrij veel aandacht wil en het op een brullen zet wanneer ze haar zin niet krijgt. Als ik aan het koken ben blijft ze bijvoorbeeld aan mijn benen hangen en huilen, of ze wil 20 boekjes lezen en als dat even niet lukt is het brullen. Ze krijgt genoeg aandacht maar ik wil dat ze leert dat ze soms ook even moet wachten, ik kan moeilijk de hele dag met haar op schoot zitten en het huishouden laten voor wat het is en niet koken. En ja, dan laat ik haar soms maar even brullen en troost ik haar tussendoor maar ga ik daarna wel verder met het eten of huishouden. Mijn partner is veel zachter wat dat betreft en denkt dat ze nog te klein is om dit te begrijpen. Ben ik nou echt zo hard?
Ik vind je niet hard. Hier met zoon precies hetzelfde verhaal maar ik ga gewoon stofzuigen hoor. Wat ik wel doe is dat ik begin met de stofzuiger op lage stand zodat het niet in 1 keer zo'n hard geluid is en dan bouw ik het in een minuutje op. Dat gaat beter. Hij vindt het nog steeds niet leuk maar als ik het ga vermijden went hij er nooit aan. Dat aan mijn benen hangen tijdens het koken doet hij ook. Tsja moet hij ook maar aan wennen. Soms probeer ik hem wel af te leiden door eigen kookspulletjes in de keuken te brengen, alvast iets te eten te geven maar ja, het hoort er nu eenmaal bij.
Mijn dochter is iets ouder en ik ben het ook met jou eens.. Ze moeten leren wachten en mijn dochter houd ook niet van de stofzuiger maar ik negeer haar bange gedragen gewoon omdat ze moet leren dat een stofzuiger niet eng is.
Ik herken het wel, maar hier moest hij er toch ook echt gewoon aan wennen. Wel heb ik dit een beetje geleidelijk gedaan. Zo heb ik bv. de stofzuiger gewoon in de woonkamer gezet, zodat hij 'm kon ontdekken. Later liet ik hem mee helpen, dus stekker eruit halen en op het knopje drukken om aan te doen. Daarbij hebben wij ook verschillende standen, van zacht naar hard, op de stofzuiger, dus dan zette ik hem heel zachtjes aan en bouwde dit steeds op. Tijdens dit alles stofzuigde ik nog niet echt de woonkamer, maar hij wende er zo wel aan. Opeen was het over, was hij helemaal weg van dat ding en nu stofzuigt hij heel graag. Tot die tijd stofzuigde ik als hij op bed lag of deed ik het als m'n man 's avonds thuis was, maar moet zeggen dat de ergste angst er hier voor het 1e jaar wel af was. Maar wellicht kan je er nog wat mee?
Is er een middenweg mogelijk? Bijvoorbeeld dat je waar zij bij is alleen de hal of de trap of de keuken ofzo stofzuigt... Zodat ze in elk geval niet in één ruimte is met de stofzuiger, maar op afstand aan het geluid kan wennen. Ik snap je filosofie helemaal hoor, ik heb ook een zoontje die jarenlang bang was voor de stofzuiger, maar mijn 'harde' aanpak werkte hier alleen maar averechts. Hij had tijd nodig om op zijn eigen tempo en voorwaarden te wennen aan de herrie (want dat was het met name). Als ik het forceerde, merkte ik juist dat hij er alleen maar heftiger op ging reageren.
Fijn om te horen. Ik vind het heel belangrijk dat onze kinderen genoeg aandacht krijgen maar ik heb maar 2 handen, ik kan dus niet alles tegelijk. Ik heb mijn partner al gezegd dat ik bang ben dat we met zijn aanpak een klein verwend monstertje creëren. Ik wil dat ze leert dat sommige dingen niet altijd gaan of kunnen zoals zij dat wil. En ja, ze is nog maar anderhalf en natuurlijk nog hartstikke klein, maar op deze leeftijd leg je naar mijn mening al wel een basis voor de toekomst.
Ja dit heb ik geprobeerd. Het probleem is dat ze direct naar me toe komt rennen en opgetild wil worden als ik de stozuiger aan zet. Dus het is niet zo dat ze rustig in de kamer blijft. En deze stofzuiger heeft helaas ook niet de optie om de zuigkracht geleidelijk op te bouwen. De enige optie is om onze oude stofzuiger er weer bij te pakken, daar is ze niet bang voor. Maar juist omdat de oude stofzuiger het niet meer goed doet hebben we een nieuwe gekocht, dus ja..
Voor een kleintje van 1,5 vind ik je best wel hard, wij probeerden er ook wel rekening mee te houden. Ik houd zelf ook niet van stofzuigergeluid, vind het echt vreselijk, maar goed, ik kan het relativeren. Mijn jongste is hooggevoelig en voor haar was (achteraf gezien) het geluid dus echt heel naar, ben wel blij dat we er rekening mee hebben gehouden. En van een beetje rekening houden met je kind krijg je echt geen verwend nest. Ben het wel met je eens tijdens het koken dat het even echt niet kan, dus even troosten en op weg helpen maar dan moet ze toch echt even zelf spelen. Maar ik zette ze dan vaak met een soepstengeltje voor de tv
Maar in geval van bang zijn gaat het toch niet om haar zin willen doordrijven of dat het niet gaat zoals zij wil... Ze is bang, dat vind ik iets heel anders dan je zin niet krijgen Als jij leeuwen eng vind en ik gooi elke dag een leeuw bij jou in de huiskamer zou je dat ook niet leuk vinden toch? En wbt 2x in de week niet genoeg vinden, je kan ook smiddags of savonds als ze op bed ligt stofzuigen, dat hoeft echt niet perse als ze erbij is. Het is niet van levensbelang Ik vind dus je 'starre' houding wel onaardig....
Klinkt als een serieuze angst en daar ga ik persoonlijker wat tactischer mee om. Zeker niet vermijden, maar langzaam opbouwen. Angst neemt af als je niet te hard doorzet, maar het voorzichtig aanpakt. Dus stofzuiger een dag in de kamer laten staan, uit. Daarna Aanzetten in een andere ruimte etc. En zo steeds een stapje verder. Op elke reactie van haar reageer je bevestigend en geruststellend, want ja, ze vindt het eng en ja jij bent er voor haar, maar je blijft gewoon je ding doen. Niet optillen, dragen etc. Wel bijv. naast haar op de grond zitten als ze bij de stofzuiger zit. Misschien durft ze wel aan te raken? Zo ga je steeds verder. Kortom: superrustig opbouwen, pas verder gaan als een stapje slaagt. Dochter niet meer overstuur laten worden. En zelf uitstralen dat je haar steunt, maar ook dat de stofzuiger een normaal ding is. Zo deed ik dat met zoon (en met cliënten ) en dat vond ik prettig. Snel resultaat en geen stofzuigertrauma.
Nee inderdaad, er spelen hier 2 dingen namelijk bang zijn voor de (nieuwe) stofzuiger en de fase waar ze nu in zit waarbij ze om het minste of geringste huilt wanneer ze haar zin niet krijgt. En ik snap waar je heen wilt met het leeuwen voorbeeld. Het probleem is alleen dat ik stofzuigen wel noodzakelijk vind, en 2x per week niet genoeg. Stofzuigen wanneer ze slaapt is al helemaal gene optie omdat ze heel licht slaapt en direct wakker is dan. Leeuwen zijn echt gevaarlijk maar een stofzuiger niet, en ik hoop haar te laten wennen aan de stofzuiger en dat ze net als bij de oude stofzuiger niet bang hoeft te zijn. Mijn "starre" houding is dus niet alleen omdat ik zelf wil stozuigen maar nog meer omdat ik haar angst niet in stand wil houden door maar niet te stofzuigen waar zij bij is.
Dankjewel! Hier kan ik wel wat mee. De eerste stap is al gezet aangezien ze niet bang is voor de stofzuiger wanneer deze gewoon in de kamer staat. Maar ik ga je tips zeker uitproberen!
Misschien kan je dan stofzuigen als je man thuis is? Zodat je man zich met haar bezig kan houden? En dat leeuwen gevaarlijk zijn een een stofzuiger niet dat weet jij, dat weet ik... maar je dochter niet.. ze is nog maar zo klein En ik snap dat je vaker wil stofzuigen hoor, ik doe t ook elke dag haha Maar ik denk niet dat een simpel 'ze moet er maar aan wennen' in dit geval echt op zn plaats is maar dat je gewoon geduld moet hebben en het in babystapjes moet doen
Hier is het puur de herrie waar hij voor vlucht. Nu is zoon 7 maar als kind vond hij het verschrikkelijk. Ik heb hem met een koptelefoon op laten spelen, filmpje kijken met geluid via koptelefoon etc. Nu een aantal jaar verder gaat hij naar boven en zet zelf soms een koptelefoon op, het is simpelweg teveel aan zijn ADHD hoofd.
Is ze niet bang, simpelweg omdat het geluid te hard is? Zouden watjes in de oren, om het geluid te dempen, misschien kunnen helpen? Of een koptelefoon op met muziek, een filmpje op de tablet, zoiets dergelijks? Als je dat even goed inkleedt, met uitleggen dat je haar wilt hebben om niet bang te zijn voor het geluid, wordt de stofzuiger misschien minder eng en zal ze op den duur gewoon geen watjes/koptelefoon meer nodig hebben?
Kan je niet stofzuigen als ze slaapt? Ik zou het zelf niet doen als ze er bang voor is. Komt vanzelf!
Ik vind je niet hard hoor. Gelukkig slaapt de kleine meid hier vast genoeg om het over het middagslaapje te doen. Maar irrationele angsten zoals voor de stofzuiger ga ik niet voeden Door op te pakken ed. Mijn oudste van 10 kan nog steeds niet tegen harde geluiden, ze vind het doodeng maar wij hebben het meestal altijd genegeerd. Ze snapt nu zelf wel dat het onzin is om er bang voor te zijn maar ze blijft het eng vinden..