Ik heb getwijfeld of ik hier een topic zou openen, omdat het wellicht allemaal wel meevalt. Mijn verhaal: zoontje met precies 34 weken geboren, mijn vliezen braken de avond ervoor en 9 uur later was hij er. Niets wees erop dat hij eerder zou komen, ik had wel veel "kwaaltjes" zoals buikpijntjes, harde buiken bij inspanning en 1x bloedverlies met 30 weken. Gelukkig mocht hij na 3 weken naar huis, maar een echt prematuurtje want hij moest 2x terug, eerst te laag Hb (op de rand van transfusie) en een operatie aan een dubbele liesbreuk met 11 weken. Nu een gezonde dreumes! Nu ik weer zwanger ben heb ik vanaf een week of 22 veel harde buiken, soms samen met krampen en een zeurend gevoel in mijn onderbuik. Het begon in mijn vakantie op een zondagochtend op de bank, dus niet door inspanning. Al die weken gaat het een paar dagen/ week goed en dan komt het weer terug. Dus toen ik 4 weken geleden weer ging werken met mijn baas overlegd dat ik minder zou werken. Geen probleem, ik geef nu alleen theorieles en geen lange dagen praktijkles. Vorig weekend zijn we verhuisd, ik heb weinig gedaan, maar natuurlijk wel stress. Die zondagavond wat pijnlijke harde buiken, maar toen mijn zoontje niet kon slapen die nacht werd ik ook wakker. Ik had lichte, maar wel regelmatige krampen. Maandagochtend weer 2 heel pijnlijke harde buiken en steeds kramp + zeurend gevoel. Werk afgebeld en vk gebeld. Hup naar het ziekenhuis voor ctg. Niets te meten van weeenactiviteit, maar omdat ik aangaf dat ik om de 10 minuten krampen had, die middag daar gebleven. De gyn heeft de baarmoedermond gecheckt en die was mooi dicht. Tegen 5 uur was de regelmaat weg en had in nog maar 3 krampen in het uur gehad en mocht ik naar huis. Ik heb de hele week rust gehouden en het werd steeds rustiger in mijn buik, niet vrij van harde buiken, maar niet meer of pijnlijker dan de weken ervoor. Afgelopen maandag weer gaan werken. Overdag meer harde buiken dan normaal. Na het eten was het mis, ik heb 2 uur constant harde buiken gehad met buikpijn. Daarna was het weer over. Dinsdag halve dag gewerkt: in de avond 1,5 uur harde buiken zonder pijn. Gisteren en vandaag vrij: gaat goed, geen harde buiken in de avond overdag alleen bij inspanning. De vk raadde me net aan om te stoppen met werken of nog minder te werken. Dat laatste vind ik goed, maar ik wil eigenlijk niet stoppen met werken! Ik vind het nu zo moeilijk in het schatten of ik teveel doe, of dat het nog wel kan. Ik weet wat het is om een te vroeg geboren kindje te hebben en dat de kans dat het weer gebeurt iets groter is. Wat is jullie ervaring met rust en harde buiken/krampen? Ben ik nu te eigenwijs om toch nog te werken? Ik vind het namelijk wel heel fijn om 2 of 3 keer in de week even thuis weg te zijn nu het nog kan! Sorry voor het lange verhaal, het lucht wel op
Je zegt al dat je het moeilijk vindt om in te schatten of je te veel doet en of het nog kan. Daarom alleen al zou ik het advies van de vk opvolgen, zij heeft daar toch meer kijk op. Ik zou dus stoppen met werken en evt een paar keer langs gaan om koffie te drinken oid.
Zou stoppen met werken. En echt je rust houden. Je eerste is onverwachts vroeg geboren. De tweede de kans is wel groter. Ben zelf met 34 weken zwangerschap geboren. En mijn moeder was 14 maanden laten al bevallen van mij zusje met 36 weken. Geen van haar kinderen dus volledig voldragen. Bij ons komt het echt in de familie voor. Ik en een nicht zijn eerder een uitzondering op de regel. Beiden kinderen over tijd gekregen. Zou het zekere voor het onzekere nemen en doen wat je kan om je kindje langer bij je houden en als dat betekend dat je even moet stoppen om te werken. Je hebt ook nog je handen vol aan je eerste denk ik dus echt rust?
hallo ik zou denk ik ook stoppen met werken.. lees dat je wel graag gaat werken maar toch.. ik zelf ben mama van 2 prematuur kinderen..eerste kindje is 12 weken te vroeg..zonder oorzaak.. 2e kindje is geboren met 35 weken..ook wederom zonder reden.. Vanaf 27 weken ben ik niet meer gaan werken omdat het wat rommelde en last had van harde buiken. ik heb veel gerust ect..maar toch ons eigenwijsje wilde geboren worden.. ik wist dat ik er alles aan had gedaan maar dat ik het niet tegen kon houden.. achteraf geen schuldgevoelens of het idee van had ik maar... kan alleen maar mijn wijsheid mee geven.. succes groetjes
Ik heb geluisterd naar mijn lijf en wilde ook geen "had ik maar...". Jouw lijf geeft een duidelijk signaal, dus ik zou zeker stoppen met werken. Dus eigenwijs nee, maar mijn gevoel zegt dat je wel in de ontkenning zit. Lfs.
Ik zou ook stoppen als ik jou was. Zelf heb ik nog steeds "had ik maar". Toen ik zwanger was verhuist, fulltime werken, enz. Eigenlijk lichamelijk niks aangepast aan het zwanger zijn, dus nog steeds op mijn knieën de vloer dweilen enzo. En heel veel last van harde buiken. Opeens werden dit weeen (wist ik achteraf) en met 27,0 weken mijn zoontje geboren. Dus ja, had ik maar naar mijn lichaam geluisterd. Maar vond dat zo moeilijk, kan ook slecht stil zitten, schuldgevoel naar werk, enz. Maar toch, misschien was alles dan anders gelopen (zoontje gaat erg goed nu)
Bedankt voor de adviezen! Ik heb morgen een gesprek met mijn baas en maandag weer met de verloskundige. Ik wil ook even afwachten hoe ik me morgenavond voel na het werk. Ik kan lekker om half 4 naar huis. @knap: bij ons ook een familietrekje. Mijn moeder is met ongeveer 34 weken geboren (wisten ze toen niet precies). Mijn broer met 35 weken nadat mijn moeder weken met weeenremmers (en met 34 weken gebroken vliezen) in het ziekenhuis heeft gelegen. Bij mij heeft mijn moeder vanaf 30 weken met weeenremmers in het ziekenhuis gelegen. Dus je snapt dat mijn ouders ook extra bezorgd zijn! Ik heb thuis nu het geluk dat mijn man tot half oktober zonder baan thuis zit, gelukkig is zijn nieuwe baan al rond. Dus thuis ben ik eigenlijk niet veel alleen met de kleine, en kan ik rusten.
ik volg alle bovenstaande reacties. stoppen met werken en luisteren naar je lichaam. je wilt echt geen 2de prematuurtje
Absoluut stoppen! Hier komen ze steeds vroeger! Eerste met 36, tweede met 34 en nu in het zh met gebroken vliezen! (Ruim 32 wkn) Dus echt luisteren naar je lichaam!!
Waarom vindt je het zo moeilijk om helemaal te stoppen met werken? Wil je het risico lopen op een nog vroegere geboorte? Ik zou absoluut stoppen met werken!
Ga eens naar de boekenhandel voor een goed boek, en plat op de bank jij. Neem lekker je rust hoor! Het zijn maar twee maandjes en dan zit je al bij je uitgerekende datum.
@mopje ik denk dat je werkgever sowieso al waardeert dat je zo'n hoog verantwoordelijkheidsgevoel hebt. Het is nog maar 4 weken tot je verlof, ik zou het zekere voor het onzekere nemen en lekker rustig aan gaan doen!
Ik heb vandaag de knoop doorgehakt en heb gestopt! Mijn baas was ook blij, want hij had ook twijfels. Heel erg bedankt voor jullie commentaar, dat heeft mijn ogen geopend ( terwijl ik het wel wist...) Nu lekker genieten van nog minstens 7 weken zwangerschap
Geniet van je rust. Ik kan hier ook maar weinig lopen en doen of ik heb een nare buik. Alsof de baby op een knop drukt en alles hard en stekend is. Maar wanneer ik veel lig of dit afwissel met een activiteit dan is het helemaal goed. Zo is mijn ervaring..
Heel goed van je! Genieten nu en hopelijk blijft de kleine nog een hele tijd (7 weken) zitten waar hij op dit moment hoort te zitten.